Niet zo stille tijdVoorbeeld

Toen ik pas tot levend geloof was gekomen, hoorde ik andere gelovigen vaak praten over hun stille tijd. Daarmee werd dan, zo begreep ik later, de tijd bedoeld die je als christen apart zet om je Bijbel te lezen, te bidden en in aanwezigheid van God door te brengen. Het idee voor een stille tijd is uiteraard niet uit de lucht gegrepen, maar gebaseerd op de gewoonte van Jezus om van tijd tot tijd vroeg in de morgen naar een stille plek te gaan om daar te bidden (Markus 1:35).

In de jaren die op mijn bekering volgden, heb ik op allerlei manieren geprobeerd zo’n stille tijd te houden. Maar eerlijk gezegd was die tijd helemaal niet zo stil in mijn geval. Telkens als ik speciaal ging zitten om te lezen en luisteren, werd het in mijn hoofd juist erg druk. Allerlei gedachten kwamen schijnbaar uit het niets binnen. In het begin frustreerde me dat en ik beschuldigde de vijand er zelfs van mij af te willen leiden van tijd met God.

Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die dit heeft meegemaakt en misschien zit jij zelf wel midden in zo’n periode. Je wilt wel bidden, maar je kan je niet concentreren. Je wilt wel lezen, maar na drie regels ben je afgeleid door allerlei gedachten en vragen die in je opkomen. Je baalt en besluit het de volgende dag vol goede moed opnieuw te proberen.

Misschien helpt het je als ik je vertel dat God juist gaat spreken als wij even onze mond houden en dat stille tijd juist geen stilte van Zijn kant betekent. Als we alle andere stemmen om ons heen uitzetten (ja, ook je telefoon), gaan we Gods stem duidelijker horen. En die stem komt op heel veel manieren tot ons. Oefen maar eens even met een paar minuten stil zijn.

[Vraag]

Stil zijn, echt stil zijn, hoe vaak doe je dat?