<div class="version vid132 iso6393pol" data-vid="132" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkECC">
 <div class="chapter ch4" data-usfm="ECC.4">
 <div class="label">4</div><div class="p"> 1Potemem si&#281; obr&#243;ci&#322; i ujrza&#322;em wszystkie uciski, kt&#243;re si&#281; dziej&#261; pod s&#322;o&#324;cem, a oto widzia&#322;em &#322;zy uci&#347;nionych, kt&#243;rzy nie maj&#261; pocieszyciela, ani mocy, aby uszli r&#261;k tych, kt&#243;rzy ich ciemi&#281;&#380;&#261;; a nie maj&#261;, m&#243;wi&#281;, pocieszyciela. 2Dlategom ja umar&#322;ych, kt&#243;rzy ju&#380; zeszli, wi&#281;cej chwali&#322;, ni&#380;eli &#380;ywych, kt&#243;rzy jeszcze a&#380; dot&#261;d &#380;yj&#261;. 3Owszem szcz&#281;&#347;liwy jest nad tych obydw&#243;ch ten, kt&#243;ry jeszcze nie by&#322;, kt&#243;ry nie widzia&#322; nic z&#322;ego, kt&#243;re si&#281; dzieje pod s&#322;o&#324;cem. 4Bom widzia&#322;, &#380;e wszelaka praca i ka&#380;de dzie&#322;o dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I to&#263; jest marno&#347;&#263; i utrapienie ducha. 5G&#322;upi sk&#322;ada r&#281;ce swe, a je cia&#322;o swoje. 6Lepsza jest pe&#322;na gar&#347;&#263; z pokojem, ni&#380;eli obie gar&#347;ci pe&#322;ne z prac&#261; i z udr&#281;czeniem ducha. 7Znowu obr&#243;ciwszy si&#281; ujrza&#322;em drug&#261; marno&#347;&#263; pod s&#322;o&#324;cem. 8Jest kto samotny, niemaj&#261;c &#380;adnego, ani syna, ani brata, a w&#380;dy niemasz ko&#324;ca wszelakiej pracy jego, ani oczy jego mog&#261; si&#281; nasyci&#263; bogactwem. Nie my&#347;li: Komu&#380; ja pracuj&#281;, tak &#380;e i &#380;ywotowi swemu ujmuj&#281; dobrego. I to&#263; jest marno&#347;&#263;, i ci&#281;&#380;kie udr&#281;c zenie. 9Lepiej jest we dw&#243;ch by&#263;, ni&#380; jednemu; maj&#261; zaiste dobry po&#380;ytek z pracy swojej. 10Bo je&#378;li jeden upadnie, drugi pod&#378;wignie towarzysza swego. A tak biada samotnemu, gdyby upad&#322;! bo nie ma drugiego, coby go pod&#378;wign&#261;&#322;. 11Tak&#380;e b&#281;d&#261;li dwaj spo&#322;u le&#380;e&#263;, zagrzej&#261; si&#281;; ale jeden jako&#380; si&#281; zagrzeje? 12Owszem je&#378;liby kto jednego przemaga&#322;, dwaj mu si&#281; zastawi&#261;; a sznur troisty nie &#322;acno si&#281; zerwie. 13Lepszy jest ch&#322;opiec ubogi a m&#261;dry, ni&#380;eli kr&#243;l stary a g&#322;upi, kt&#243;ry ju&#380; nie umie przyjmowa&#263; napominania. 14Bo &#243;w z wi&#281;zienia wychodzi, aby kr&#243;lowa&#322;, a ten i w kr&#243;lestwie swojem zubo&#380;e&#263; mo&#380;e. 15Widzia&#322;em wszystkich &#380;yj&#261;cych, kt&#243;rzy chodz&#261; pod s&#322;o&#324;cem, &#380;e przestawali z ch&#322;opi&#281;ciem, potomkiem onego, kt&#243;ry mia&#322; nast&#261;pi&#263; na kr&#243;lestwo po nim. 16Nie by&#322;o ko&#324;ca niestatkowi wszystkiego ludu, kt&#243;rykolwiek by&#322; przed nimi; nie b&#281;d&#261;&#263; si&#281; potomkowie cieszy&#263; z niego. A tak i to jest marno&#347;&#263;, i utrapienie ducha. Strze&#380; nogi twojej, gdy idziesz do domu Bo&#380;ego, a b&#261;d&#378; sk&#322;onniejszym ku s&#322;uchaniu, ni&#380;eli ku dawaniu ofiar ludzi g&#322;upich; bo&#263; oni nie wiedz&#261;, &#380;e &#378;le czyni&#261;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Potemem się obrócił i ujrzałem wszystkie uciski, które się dzieją pod słońcem, a oto widziałem łzy uciśnionych, którzy nie mają pocieszyciela, ani mocy, aby uszli rąk tych, którzy ich ciemiężą; a nie mają, mówię, pocieszyciela. Dlategom ja umarłych, którzy już zeszli, więcej chwalił, niżeli żywych, którzy jeszcze aż dotąd żyją. Owszem szczęśliwy jest nad tych obydwóch ten, który jeszcze nie był, który nie widział nic złego, które się dzieje pod słońcem. Bom widział, że wszelaka praca i każde dzieło dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I toć jest marność i utrapienie ducha. Głupi składa ręce swe, a je ciało swoje. Lepsza jest pełna garść z pokojem, niżeli obie garści pełne z pracą i z udręczeniem ducha. Znowu obróciwszy się ujrzałem drugą marność pod słońcem. Jest kto samotny, niemając żadnego, ani syna, ani brata, a wżdy niemasz końca wszelakiej pracy jego, ani oczy jego mogą się nasycić bogactwem. Nie myśli: Komuż ja pracuję, tak że i żywotowi swemu ujmuję dobrego. I toć jest marność, i ciężkie udręc zenie. Lepiej jest we dwóch być, niż jednemu; mają zaiste dobry pożytek z pracy swojej. Bo jeźli jeden upadnie, drugi podźwignie towarzysza swego. A tak biada samotnemu, gdyby upadł! bo nie ma drugiego, coby go podźwignął. Także będąli dwaj społu leżeć, zagrzeją się; ale jeden jakoż się zagrzeje? Owszem jeźliby kto jednego przemagał, dwaj mu się zastawią; a sznur troisty nie łacno się zerwie. Lepszy jest chłopiec ubogi a mądry, niżeli król stary a głupi, który już nie umie przyjmować napominania. Bo ów z więzienia wychodzi, aby królował, a ten i w królestwie swojem zubożeć może. Widziałem wszystkich żyjących, którzy chodzą pod słońcem, że przestawali z chłopięciem, potomkiem onego, który miał nastąpić na królestwo po nim. Nie było końca niestatkowi wszystkiego ludu, którykolwiek był przed nimi; nie będąć się potomkowie cieszyć z niego. A tak i to jest marność, i utrapienie ducha. Strzeż nogi twojej, gdy idziesz do domu Bożego, a bądź skłonniejszym ku słuchaniu, niżeli ku dawaniu ofiar ludzi głupich; boć oni nie wiedzą, że źle czynią.

Słuchaj Kaznodziei Salomonowego 4