Biblían á hljóðbók 2007

<div class="version vid1915 iso6393isl" data-vid="1915" data-iso6393="isl">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch24" data-usfm="LUK.24">
 <div class="label">24</div><div class="s">Hann er upp risinn</div><div class="p"> 1En &#237; afturelding fyrsta dag vikunnar komu &#254;&#230;r til grafarinnar me&#240; ilmsmyrslin sem &#254;&#230;r h&#246;f&#240;u b&#250;i&#240;. 2&#222;&#230;r s&#225;u &#254;&#225; a&#240; steininum haf&#240;i veri&#240; velt fr&#225; gr&#246;finni 3og &#254;egar &#254;&#230;r stigu inn fundu &#254;&#230;r ekki l&#237;kama Drottins Jes&#250;.#24.3 Annar lesh&#225;ttur: fundu &#254;&#230;r ekki l&#237;kamann. 4&#222;&#230;r skildu ekkert &#237; &#254;essu en &#254;&#225; br&#225; svo vi&#240; a&#240; hj&#225; &#254;eim st&#243;&#240;u tveir menn &#237; leiftrandi kl&#230;&#240;um. 5&#222;&#230;r ur&#240;u mj&#246;g hr&#230;ddar og hneig&#240;u andlit til jar&#240;ar. En &#254;eir s&#246;g&#240;u vi&#240; &#254;&#230;r: &#8222;Hv&#237; leiti&#240; &#254;&#233;r hins lifanda me&#240;al dau&#240;ra? 6Hann er ekki h&#233;r, hann er upp risinn.#24.6 M&#225;lsgreinina vantar &#237; sum handrit. Minnist &#254;ess hvernig hann tala&#240;i vi&#240; y&#240;ur me&#240;an hann var enn &#237; Gal&#237;leu. 7Hann sag&#240;i a&#240; Mannssonurinn skyldi framseldur ver&#240;a &#237; hendur syndugra manna og krossfestur en r&#237;sa upp &#225; &#254;ri&#240;ja degi.&#8220;</div><div class="p"> 8Og &#254;&#230;r minntust or&#240;a hans, 9sneru fr&#225; gr&#246;finni og kunngj&#246;r&#240;u allt &#254;etta &#254;eim ellefu og &#246;llum hinum. 10&#222;essar konur voru &#254;&#230;r Mar&#237;a Magdalena, J&#243;hanna og Mar&#237;a m&#243;&#240;ir Jakobs og hinar sem voru me&#240; &#254;eim. &#222;&#230;r s&#246;g&#240;u postulunum fr&#225; &#254;essu. 11En &#254;eir t&#246;ldu or&#240; &#254;eirra markleysu eina og tr&#250;&#240;u &#254;eim ekki. 12P&#233;tur st&#243;&#240; &#254;&#243; upp og hlj&#243;p til grafarinnar, skyggndist inn og s&#225; &#254;ar l&#237;kkl&#230;&#240;in ein. F&#243;r hann heim s&#237;&#240;an og undra&#240;ist &#254;a&#240; sem vi&#240; haf&#240;i bori&#240;.#24.12 12. vers vantar &#237; sum handrit.</div><div class="s">Vertu hj&#225; okkur</div><div class="p"> 13Tveir &#254;eirra f&#243;ru &#254;ann sama dag til &#254;orps nokkurs sem er um sext&#237;u skei&#240;r&#250;m#24.13 &#222;&#253;&#240;ing &#225; gr&#237;sku m&#230;lieiningunni stadion sem er um 192 metrar. 60 skei&#240;r&#250;m eru r&#250;mir 11 k&#237;l&#243;metrar. fr&#225; Jer&#250;salem og heitir Emmaus. 14&#222;eir r&#230;ddu s&#237;n &#225; milli um allt &#254;etta sem gerst haf&#240;i. 15&#222;&#225; bar svo vi&#240;, er &#254;eir voru a&#240; tala saman og r&#230;&#240;a &#254;etta, a&#240; Jes&#250;s sj&#225;lfur n&#225;lga&#240;ist &#254;&#225; og sl&#243;st &#237; f&#246;r me&#240; &#254;eim. 16Augu &#254;eirra voru svo blindu&#240; a&#240; &#254;eir &#254;ekktu hann ekki. 17Og hann sag&#240;i vi&#240; &#254;&#225;: &#8222;Hva&#240; er &#254;a&#240; sem &#254;i&#240; r&#230;&#240;i&#240; svo mj&#246;g &#225; g&#246;ngu ykkar?&#8220;</div><div class="p">&#222;eir n&#225;mu sta&#240;ar, daprir &#237; brag&#240;i, 18og annar &#254;eirra, Kle&#243;fas a&#240; nafni, sag&#240;i vi&#240; hann: &#8222;&#222;&#250; ert v&#237;st s&#225; eini a&#240;komuma&#240;ur &#237; Jer&#250;salem sem veit ekki hva&#240; &#254;ar hefur gerst &#254;essa dagana.&#8220;</div><div class="p"> 19Hann spur&#240;i: &#8222;Hva&#240; &#254;&#225;?&#8220;</div><div class="p">&#222;eir sv&#246;ru&#240;u: &#8222;&#222;etta um Jes&#250; fr&#225; Nasaret sem var sp&#225;ma&#240;ur, m&#225;ttugur &#237; verki og or&#240;i fyrir Gu&#240;i og &#246;llum m&#246;nnum. 20&#198;&#240;stu prestar og h&#246;f&#240;ingjar okkar l&#233;tu d&#230;ma hann til dau&#240;a og krossfesta hann. 21Vi&#240; vonu&#240;um a&#240; hann v&#230;ri s&#225; er leysa mundi &#205;srael. En n&#250; er &#254;ri&#240;ji dagur s&#237;&#240;an &#254;etta bar vi&#240;. 22&#222;&#225; hafa og konur nokkrar &#250;r okkar h&#243;pi gert okkur forvi&#240;a. &#222;&#230;r f&#243;ru &#225;rla til grafarinnar 23en fundu ekki l&#237;kama hans og komu og s&#246;g&#240;ust jafnvel hafa s&#233;&#240; engla &#237; s&#253;n er s&#246;g&#240;u hann lifa. 24Nokkrir &#254;eirra sem me&#240; okkur voru f&#243;ru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar h&#246;f&#240;u sagt en hann s&#225;u &#254;eir ekki.&#8220;</div><div class="p"> 25&#222;&#225; sag&#240;i hann vi&#240; &#254;&#225;: &#8222;Skilningslausu menn, svo tregir til a&#240; tr&#250;a &#254;v&#237; &#246;llu sem sp&#225;mennirnir hafa sagt fyrir um! 26&#193;tti ekki Kristur a&#240; l&#237;&#240;a &#254;etta og ganga svo inn &#237; d&#253;r&#240; s&#237;na?&#8220; 27Og hann byrja&#240;i &#225; M&#243;se og &#246;llum sp&#225;m&#246;nnunum og &#250;tlag&#240;i fyrir &#254;eim &#254;a&#240; sem um hann er rita&#240; &#237; &#246;llum ritningunum.</div><div class="p"> 28&#222;eir n&#225;lgu&#240;ust n&#250; &#254;orpi&#240; sem &#254;eir &#230;tlu&#240;u til en hann l&#233;t sem hann vildi halda lengra. 29&#222;eir l&#246;g&#240;u &#254;&#225; fast a&#240; honum og s&#246;g&#240;u: &#8222;Vertu hj&#225; okkur &#254;v&#237; a&#240; kv&#246;lda tekur og degi hallar.&#8220; Og hann f&#243;r inn til a&#240; vera hj&#225; &#254;eim. 30Og svo bar vi&#240;, er hann sat til bor&#240;s me&#240; &#254;eim, a&#240; hann t&#243;k brau&#240;i&#240;, &#254;akka&#240;i Gu&#240;i, braut &#254;a&#240; og f&#233;kk &#254;eim. 31&#222;&#225; opnu&#240;ust augu &#254;eirra og &#254;eir &#254;ekktu hann en hann hvarf &#254;eim sj&#243;num. 32Og &#254;eir s&#246;g&#240;u hvor vi&#240; annan: &#8222;Brann ekki hjarta&#240; &#237; okkur me&#240;an hann tala&#240;i vi&#240; okkur &#225; veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?&#8220;</div><div class="p"> 33&#222;eir st&#243;&#240;u samstundis upp og f&#243;ru aftur til Jer&#250;salem. &#222;ar fundu &#254;eir &#254;&#225; ellefu og &#254;au er me&#240; &#254;eim voru saman komin, 34en &#254;au s&#246;g&#240;u: &#8222;Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst S&#237;moni.&#8220;</div><div class="p"> 35Hinir s&#246;g&#240;u &#254;&#225; fr&#225; &#254;v&#237; sem vi&#240; haf&#240;i bori&#240; &#225; veginum og hvernig &#254;eir h&#246;f&#240;u &#254;ekkt hann &#254;egar hann braut brau&#240;i&#240;.</div><div class="s">Fri&#240;ur s&#233; me&#240; y&#240;ur</div><div class="p"> 36N&#250; voru &#254;au a&#240; tala um &#254;etta og &#254;&#225; stendur hann sj&#225;lfur me&#240;al &#254;eirra og segir vi&#240; &#254;au: &#8222;Fri&#240;ur s&#233; me&#240; y&#240;ur!&#8220;#24.36 Or&#240;in &#8222;og segir vi&#240; &#254;au: &#8222;Fri&#240;ur s&#233; me&#240; y&#240;ur!&#8220;&#8220; vantar &#237; sum handrit.</div><div class="p"> 37En &#254;au skelfdust og ur&#240;u hr&#230;dd og hug&#240;ust sj&#225; anda. 38Hann sag&#240;i vi&#240; &#254;au: &#8222;Hv&#237; eru&#240; &#254;i&#240; &#243;ttaslegin og hvers vegna vakna efasemdir &#237; hjarta ykkar? 39L&#237;ti&#240; &#225; hendur m&#237;nar og f&#230;tur a&#240; &#254;a&#240; er &#233;g sj&#225;lfur. &#222;reifi&#240; &#225; m&#233;r og g&#230;ti&#240; a&#240;. Ekki hefur andi hold og bein eins og &#254;i&#240; sj&#225;i&#240; a&#240; &#233;g hef.&#8220;</div><div class="p"> 40&#222;egar hann haf&#240;i &#254;etta m&#230;lt s&#253;ndi hann &#254;eim hendur s&#237;nar og f&#230;tur.#24.40 40. vers vantar &#237; sum handrit. 41Enn g&#225;tu &#254;au ekki tr&#250;a&#240; fyrir f&#246;gnu&#240;i og undrun. &#222;&#225; sag&#240;i hann vi&#240; &#254;au: &#8222;Hafi&#240; &#254;i&#240; h&#233;r nokku&#240; til matar?&#8220; 42&#222;au fengu honum stykki af steiktum fiski 43og hann t&#243;k &#254;a&#240; og neytti &#254;ess frammi fyrir &#254;eim.</div><div class="p"> 44Og hann sag&#240;i vi&#240; &#254;au: &#8222;Me&#240;an &#233;g var enn me&#240;al ykkar sag&#240;i &#233;g ykkur: Allt sem rita&#240; er um mig &#237; l&#246;gm&#225;li M&#243;se, sp&#225;m&#246;nnunum og s&#225;lmunum &#225; a&#240; r&#230;tast.&#8220;</div><div class="p"> 45S&#237;&#240;an lauk hann upp huga &#254;eirra a&#240; &#254;au skildu ritningarnar. 46Og hann sag&#240;i vi&#240; &#254;au: &#8222;Svo er skrifa&#240; a&#240; Kristur eigi a&#240; l&#237;&#240;a og r&#237;sa upp fr&#225; dau&#240;um &#225; &#254;ri&#240;ja degi 47og a&#240; pr&#233;dika skuli &#237; nafni hans &#246;llum &#254;j&#243;&#240;um a&#240; taka sinnaskiptum og &#254;iggja fyrirgefningu synda og hefja &#254;a&#240; &#237; Jer&#250;salem. 48&#222;i&#240; eru&#240; vottar &#254;essa. 49&#201;g sendi ykkur andann sem fa&#240;ir minn h&#233;t ykkur en veri&#240; kyrr &#237; borginni uns &#254;i&#240; &#237;kl&#230;&#240;ist krafti fr&#225; h&#230;&#240;um.&#8220;</div><div class="s">Me&#240; miklum f&#246;gnu&#240;i</div><div class="p"> 50S&#237;&#240;an f&#243;r hann me&#240; &#254;au &#250;t &#237; n&#225;nd vi&#240; Betan&#237;u, h&#243;f upp hendur s&#237;nar og blessa&#240;i &#254;au. 51En &#254;a&#240; var&#240;, me&#240;an hann var a&#240; blessa &#254;au, a&#240; hann skildist fr&#225; &#254;eim og var upp numinn til himins.#24.51 Or&#240;in &#8222;og var upp numinn til himins&#8220; vantar &#237; sum handrit. 52En &#254;au f&#233;llu fram og tilb&#225;&#240;u hann og sneru aftur til Jer&#250;salem me&#240; miklum f&#246;gnu&#240;i. 53Og &#254;au voru st&#246;&#240;ugt &#237; helgid&#243;minum og lofu&#240;u Gu&#240;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

En í afturelding fyrsta dag vikunnar komu þær til grafarinnar með ilmsmyrslin sem þær höfðu búið. Þær sáu þá að steininum hafði verið velt frá gröfinni og þegar þær stigu inn fundu þær ekki líkama Drottins Jesú. Þær skildu ekkert í þessu en þá brá svo við að hjá þeim stóðu tveir menn í leiftrandi klæðum. Þær urðu mjög hræddar og hneigðu andlit til jarðar. En þeir sögðu við þær: „Hví leitið þér hins lifanda meðal dauðra? Hann er ekki hér, hann er upp risinn. Minnist þess hvernig hann talaði við yður meðan hann var enn í Galíleu. Hann sagði að Mannssonurinn skyldi framseldur verða í hendur syndugra manna og krossfestur en rísa upp á þriðja degi.“
Og þær minntust orða hans, sneru frá gröfinni og kunngjörðu allt þetta þeim ellefu og öllum hinum. Þessar konur voru þær María Magdalena, Jóhanna og María móðir Jakobs og hinar sem voru með þeim. Þær sögðu postulunum frá þessu. En þeir töldu orð þeirra markleysu eina og trúðu þeim ekki. Pétur stóð þó upp og hljóp til grafarinnar, skyggndist inn og sá þar líkklæðin ein. Fór hann heim síðan og undraðist það sem við hafði borið.

Tveir þeirra fóru þann sama dag til þorps nokkurs sem er um sextíu skeiðrúm frá Jerúsalem og heitir Emmaus. Þeir ræddu sín á milli um allt þetta sem gerst hafði. Þá bar svo við, er þeir voru að tala saman og ræða þetta, að Jesús sjálfur nálgaðist þá og slóst í för með þeim. Augu þeirra voru svo blinduð að þeir þekktu hann ekki. Og hann sagði við þá: „Hvað er það sem þið ræðið svo mjög á göngu ykkar?“
Þeir námu staðar, daprir í bragði, og annar þeirra, Kleófas að nafni, sagði við hann: „Þú ert víst sá eini aðkomumaður í Jerúsalem sem veit ekki hvað þar hefur gerst þessa dagana.“
Hann spurði: „Hvað þá?“
Þeir svöruðu: „Þetta um Jesú frá Nasaret sem var spámaður, máttugur í verki og orði fyrir Guði og öllum mönnum. Æðstu prestar og höfðingjar okkar létu dæma hann til dauða og krossfesta hann. Við vonuðum að hann væri sá er leysa mundi Ísrael. En nú er þriðji dagur síðan þetta bar við. Þá hafa og konur nokkrar úr okkar hópi gert okkur forviða. Þær fóru árla til grafarinnar en fundu ekki líkama hans og komu og sögðust jafnvel hafa séð engla í sýn er sögðu hann lifa. Nokkrir þeirra sem með okkur voru fóru til grafarinnar og fundu allt eins og konurnar höfðu sagt en hann sáu þeir ekki.“
Þá sagði hann við þá: „Skilningslausu menn, svo tregir til að trúa því öllu sem spámennirnir hafa sagt fyrir um! Átti ekki Kristur að líða þetta og ganga svo inn í dýrð sína?“ Og hann byrjaði á Móse og öllum spámönnunum og útlagði fyrir þeim það sem um hann er ritað í öllum ritningunum.
Þeir nálguðust nú þorpið sem þeir ætluðu til en hann lét sem hann vildi halda lengra. Þeir lögðu þá fast að honum og sögðu: „Vertu hjá okkur því að kvölda tekur og degi hallar.“ Og hann fór inn til að vera hjá þeim. Og svo bar við, er hann sat til borðs með þeim, að hann tók brauðið, þakkaði Guði, braut það og fékk þeim. Þá opnuðust augu þeirra og þeir þekktu hann en hann hvarf þeim sjónum. Og þeir sögðu hvor við annan: „Brann ekki hjartað í okkur meðan hann talaði við okkur á veginum og lauk upp fyrir okkur ritningunum?“
Þeir stóðu samstundis upp og fóru aftur til Jerúsalem. Þar fundu þeir þá ellefu og þau er með þeim voru saman komin, en þau sögðu: „Sannarlega er Drottinn upp risinn og hefur birst Símoni.“
Hinir sögðu þá frá því sem við hafði borið á veginum og hvernig þeir höfðu þekkt hann þegar hann braut brauðið.

Nú voru þau að tala um þetta og þá stendur hann sjálfur meðal þeirra og segir við þau: „Friður sé með yður!“
En þau skelfdust og urðu hrædd og hugðust sjá anda. Hann sagði við þau: „Hví eruð þið óttaslegin og hvers vegna vakna efasemdir í hjarta ykkar? Lítið á hendur mínar og fætur að það er ég sjálfur. Þreifið á mér og gætið að. Ekki hefur andi hold og bein eins og þið sjáið að ég hef.“
Þegar hann hafði þetta mælt sýndi hann þeim hendur sínar og fætur. Enn gátu þau ekki trúað fyrir fögnuði og undrun. Þá sagði hann við þau: „Hafið þið hér nokkuð til matar?“ Þau fengu honum stykki af steiktum fiski og hann tók það og neytti þess frammi fyrir þeim.
Og hann sagði við þau: „Meðan ég var enn meðal ykkar sagði ég ykkur: Allt sem ritað er um mig í lögmáli Móse, spámönnunum og sálmunum á að rætast.“
Síðan lauk hann upp huga þeirra að þau skildu ritningarnar. Og hann sagði við þau: „Svo er skrifað að Kristur eigi að líða og rísa upp frá dauðum á þriðja degi og að prédika skuli í nafni hans öllum þjóðum að taka sinnaskiptum og þiggja fyrirgefningu synda og hefja það í Jerúsalem. Þið eruð vottar þessa. Ég sendi ykkur andann sem faðir minn hét ykkur en verið kyrr í borginni uns þið íklæðist krafti frá hæðum.“

Síðan fór hann með þau út í nánd við Betaníu, hóf upp hendur sínar og blessaði þau. En það varð, meðan hann var að blessa þau, að hann skildist frá þeim og var upp numinn til himins. En þau féllu fram og tilbáðu hann og sneru aftur til Jerúsalem með miklum fögnuði. Og þau voru stöðugt í helgidóminum og lofuðu Guð.

Słuchaj Lúkasarguðspjall 24