Popularne wersety biblijne z Dzieje 7

Udostępnij

Szczepan zaś tak się modlił: — Jezu, PANIE, przyjmij mego ducha! A wydając ostatnie tchnienie, głośno zawołał: — PANIE, nie policz im tego grzechu! Po tych słowach skonał.

Niebiosa są moim Tronem, a Ziemia jest podnóżkiem dla stóp moich. Jakiż to dom możecie mi wybudować lub jakie miejsce dla mego Odpocznienia?

Na to zebrani, zatykając sobie uszy, zaczęli głośno krzyczeć! Tłumnie ruszyli przeciwko Szczepanowi. Wywlekli go za miasto i tam kamienowali. Czyniący to złożyli swe szaty pod strażą młodzieńca imieniem Szaweł.