Objawienie 艣w. Jana 10
10
1I widzia艂em drugiego Anio艂a mocnego, zst臋puj膮cego z nieba, ob艂okiem odzianego, a na g艂owie jego by艂a t臋cza, a oblicze jego jako s艂o艅ce, a nogi jego jako s艂upy ognia. 2A mia艂 w r臋ce swojej ksi膮偶eczki otworzone i postawi艂 nog臋 swoj臋 praw膮 na morzu, a lew膮 na ziemi. 3I zawo艂a艂 g艂osem wielkim, jako lew ryczy; a gdy przesta艂 wo艂a膰, m贸wi艂o siedm grom贸w g艂osy swoje. 4A gdy odm贸wi艂o siedm grom贸w g艂osy swoje, mia艂em pisa膰; alem us艂ysza艂 g艂os z nieba, m贸wi膮cy do mnie: Zapiecz臋tuj to, co m贸wi艂o siedm grom贸w, a nie pisz tego. 5Tedy Anio艂, kt贸regom widzia艂 stoj膮cego na morzu i na ziemi, podni贸s艂 r臋k臋 swoj臋 ku niebu, 6I przysi膮g艂 przez 呕yj膮cego na wieki wiek贸w, kt贸ry stworzy艂 niebo i to, co w niem jest, i ziemi臋, i to, co na niej jest, i morze, i to, co w niem jest, 偶e czasu ju偶 nie b臋dzie. 7Ale we dni g艂osu Anio艂a si贸dmego, gdy b臋dzie tr膮bi艂, dokona si臋 tajemnica Bo偶a, jako opowiedzia艂 s艂ugom swoim prorokom. 8A g艂os, kt贸rym s艂ysza艂 z nieba, zasi臋 m贸wi艂 ze mn膮 i rzek艂: Id藕, a we藕mij te ksi膮偶eczki otworzone z r臋ki Anio艂a stoj膮cego na morzu i na ziemi. 9I szed艂em do Anio艂a, i rzek艂em mu: Daj mi te ksi膮偶eczki. I rzek艂 mi: We藕mij, a zjedz je, a uczyni膮 gorzko艣膰 w brzuchu twoim; ale w ustach twoich s艂odkie b臋d膮 jako mi贸d. 10I wzi膮艂em ksi膮偶eczki z r臋ki Anio艂a i zjad艂em je, a by艂y w ustach moich s艂odkie jako mi贸d; ale gdym je zjad艂, gorzko by艂o w brzuchu moim. 11I rzek艂 mi: Musisz zasi臋 prorokowa膰 przed wiel膮 ludzi i narod贸w, i j臋zyk贸w, i kr贸l贸w.
Obecnie wybrane:
Objawienie 艣w. Jana 10: PBG
Podkre艣lenie
Udost臋pnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakre艣lenia by艂y zapisywane na wszystkich twoich urz膮dzeniach? Zarejestruj si臋 lub zaloguj
Objawienie 艣w. Jana 10
10
1I widzia艂em drugiego Anio艂a mocnego, zst臋puj膮cego z nieba, ob艂okiem odzianego, a na g艂owie jego by艂a t臋cza, a oblicze jego jako s艂o艅ce, a nogi jego jako s艂upy ognia. 2A mia艂 w r臋ce swojej ksi膮偶eczki otworzone i postawi艂 nog臋 swoj臋 praw膮 na morzu, a lew膮 na ziemi. 3I zawo艂a艂 g艂osem wielkim, jako lew ryczy; a gdy przesta艂 wo艂a膰, m贸wi艂o siedm grom贸w g艂osy swoje. 4A gdy odm贸wi艂o siedm grom贸w g艂osy swoje, mia艂em pisa膰; alem us艂ysza艂 g艂os z nieba, m贸wi膮cy do mnie: Zapiecz臋tuj to, co m贸wi艂o siedm grom贸w, a nie pisz tego. 5Tedy Anio艂, kt贸regom widzia艂 stoj膮cego na morzu i na ziemi, podni贸s艂 r臋k臋 swoj臋 ku niebu, 6I przysi膮g艂 przez 呕yj膮cego na wieki wiek贸w, kt贸ry stworzy艂 niebo i to, co w niem jest, i ziemi臋, i to, co na niej jest, i morze, i to, co w niem jest, 偶e czasu ju偶 nie b臋dzie. 7Ale we dni g艂osu Anio艂a si贸dmego, gdy b臋dzie tr膮bi艂, dokona si臋 tajemnica Bo偶a, jako opowiedzia艂 s艂ugom swoim prorokom. 8A g艂os, kt贸rym s艂ysza艂 z nieba, zasi臋 m贸wi艂 ze mn膮 i rzek艂: Id藕, a we藕mij te ksi膮偶eczki otworzone z r臋ki Anio艂a stoj膮cego na morzu i na ziemi. 9I szed艂em do Anio艂a, i rzek艂em mu: Daj mi te ksi膮偶eczki. I rzek艂 mi: We藕mij, a zjedz je, a uczyni膮 gorzko艣膰 w brzuchu twoim; ale w ustach twoich s艂odkie b臋d膮 jako mi贸d. 10I wzi膮艂em ksi膮偶eczki z r臋ki Anio艂a i zjad艂em je, a by艂y w ustach moich s艂odkie jako mi贸d; ale gdym je zjad艂, gorzko by艂o w brzuchu moim. 11I rzek艂 mi: Musisz zasi臋 prorokowa膰 przed wiel膮 ludzi i narod贸w, i j臋zyk贸w, i kr贸l贸w.
Obecnie wybrane:
:
Podkre艣lenie
Udost臋pnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakre艣lenia by艂y zapisywane na wszystkich twoich urz膮dzeniach? Zarejestruj si臋 lub zaloguj