Liczb 35
35
1I PAN powiedzia艂 do Moj偶esza na r贸wninach Moabu, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha:
2Rozka偶 synom Izraela, aby dali Lewitom ze swej dziedzicznej posiad艂o艣ci miasta na zamieszkanie, dacie Lewitom te偶 pastwiska doko艂a ich miast.
3B臋d膮 mieli miasta na mieszkanie, a ich pastwiska b臋d膮 dla ich byd艂a, dla ich dobytku i dla wszystkich ich zwierz膮t.
4Pastwiska miast, kt贸re dacie Lewitom, b臋d膮 rozci膮ga膰 si臋 na tysi膮c 艂okci wok贸艂 mur贸w miasta.
5Odmierzycie r贸wnie偶 poza miastem dwa tysi膮ce 艂okci po stronie wschodniej, po stronie po艂udniowej te偶 dwa tysi膮ce 艂okci, tak偶e po stronie zachodniej dwa tysi膮ce 艂okci i po stronie p贸艂nocnej dwa tysi膮ce 艂okci, a miasto b臋dzie w 艣rodku. To b臋d膮 pastwiska ich miast.
6A spo艣r贸d tych miast, kt贸re dacie Lewitom, sze艣膰 b臋dzie miastami schronienia, kt贸re przeka偶ecie, aby m贸g艂 tam uciec zab贸jca. Opr贸cz nich dacie im czterdzie艣ci dwa miasta.
7Wszystkich miast, kt贸re dacie Lewitom, b臋dzie czterdzie艣ci osiem wraz z ich pastwiskami.
8A miasta, kt贸re im dacie, b臋d膮 pochodzi艂y z posiad艂o艣ci syn贸w Izraela; od liczniejszego dacie wi臋cej, a od mniej licznego dacie mniej; ka偶dy da Lewitom ze swoich miast stosownie do otrzymanego dziedzictwa.
9Potem PAN powiedzia艂 do Moj偶esza:
10Przem贸w do syn贸w Izraela i powiedz im: Gdy przejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan;
11Wyznaczcie sobie miasta, kt贸re b臋d膮 dla was miastami schronienia, aby m贸g艂 tam uciec zab贸jca, kt贸ry zabi艂 kogo艣 nieumy艣lnie.
12Te miasta b臋d膮 dla was miastami schronienia przed m艣cicielem, aby zab贸jca nie poni贸s艂 艣mierci, zanim nie stanie przed zgromadzeniem na s膮d.
13A z miast, kt贸re oddacie, sze艣膰 b臋dzie dla was miastami schronienia.
14Trzy miasta dacie z tej strony Jordanu, a trzy miasta dacie w ziemi Kanaan; b臋d膮 one miastami schronienia.
15Tych sze艣膰 miast b臋dzie schronieniem dla syn贸w Izraela, dla obcego i dla przybysza, kt贸ry mieszka w艣r贸d was, aby m贸g艂 tam uciec ka偶dy, kto by zabi艂 cz艂owieka nieumy艣lnie.
16Je艣li jednak uderzy go przedmiotem 偶elaznym, tak 偶e ten umrze, jest morderc膮. Morderca poniesie 艣mier膰.
17Je艣li uderzy go kamieniem, kt贸ry ma w r臋ce i kt贸rym mo偶na zabi膰, a ten umrze, jest morderc膮. Morderca poniesie 艣mier膰.
18Albo je艣li uderzy go r臋cznym przedmiotem drewnianym, kt贸rym mo偶na zabi膰, a ten umrze, jest morderc膮. Morderca poniesie 艣mier膰.
19M艣ciciel krwi sam zabije tego morderc臋. Gdziekolwiek go spotka, sam go zabije.
20Je艣li z nienawi艣ci popchnie go albo rzuci w niego czym艣 z zasadzki, a ten umrze;
21Albo je艣li z wrogo艣ci uderzy go r臋k膮, a ten umrze, to ten, kt贸ry uderzy艂, poniesie 艣mier膰, bo jest morderc膮. M艣ciciel krwi zabije morderc臋, gdziekolwiek go spotka.
22Lecz je艣li niespodziewanie i bez wrogo艣ci go popchnie albo rzuci w niego czymkolwiek bez zasadzki;
23Albo je艣li nie widz膮c, upu艣ci na niego jaki艣 kamie艅, kt贸rym mo偶na zabi膰, a ten umrze, chocia偶 nie by艂 jego wrogiem ani nie szuka艂 jego krzywdy;
24Wtedy zgromadzenie rozs膮dzi pomi臋dzy tym, kt贸ry zabi艂, a mi臋dzy m艣cicielem krwi wed艂ug tych praw.
25I zgromadzenie wybawi zab贸jc臋 z r膮k m艣ciciela krwi; zgromadzenie te偶 przeka偶e go miastu schronienia, do kt贸rego uciek艂. Tam b臋dzie mieszka艂 a偶 do 艣mierci najwy偶szego kap艂ana, namaszczonego olejem 艣wi臋tym.
26Lecz je艣li zab贸jca wyjdzie poza granice swojego miasta schronienia, do kt贸rego uciek艂;
27I m艣ciciel trafi tam na niego poza granic膮 jego miasta schronienia, i zabije zab贸jc臋, to nie b臋dzie winien krwi.
28 Ten bowiem ma mieszka膰 w swoim mie艣cie schronienia a偶 do 艣mierci najwy偶szego kap艂ana. Lecz po 艣mierci najwy偶szego kap艂ana zab贸jca mo偶e wr贸ci膰 do ziemi swojej posiad艂o艣ci.
29To b臋dzie dla was ustawa prawna przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych domach.
30Ktokolwiek zabije cz艂owieka, to na podstawie zeznania 艣wiadk贸w zostanie zabity zab贸jca. Lecz jeden 艣wiadek nie mo偶e 艣wiadczy膰 przeciwko komu艣, by skaza膰 go na 艣mier膰.
31Nie we藕miecie te偶 okupu za 偶ycie zab贸jcy, kt贸ry zas艂uguje na 艣mier膰. Musi ponie艣膰 艣mier膰.
32Nie we藕miecie te偶 okupu od tego, kt贸ry uciek艂 do swojego miasta schronienia, aby m贸g艂 wr贸ci膰 i zamieszka膰 w swojej ziemi, zanim umrze kap艂an;
33Aby艣cie nie bezcze艣cili ziemi, w kt贸rej b臋dziecie, gdy偶 krew bezcze艣ci ziemi臋; a ziemia nie mo偶e by膰 inaczej oczyszczona od przelanej w niej krwi jak tylko krwi膮 tego, kt贸ry j膮 przela艂.
34Nie zanieczyszczajcie wi臋c ziemi, w kt贸rej mieszkacie, w kt贸rej przebywam te偶 ja. Ja bowiem jestem PAN, kt贸ry przebywa w艣r贸d syn贸w Izraela.
Obecnie wybrane:
Liczb 35: UBG
Podkre艣lenie
Udost臋pnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakre艣lenia by艂y zapisywane na wszystkich twoich urz膮dzeniach? Zarejestruj si臋 lub zaloguj
Copyright 漏 2018 Fundacja Wrota Nadziei. Released under the Creative Commons Attribution No Derivatives License 4.0.
Liczb 35
35
1I PAN powiedzia艂 do Moj偶esza na r贸wninach Moabu, nad Jordanem, naprzeciw Jerycha:
2Rozka偶 synom Izraela, aby dali Lewitom ze swej dziedzicznej posiad艂o艣ci miasta na zamieszkanie, dacie Lewitom te偶 pastwiska doko艂a ich miast.
3B臋d膮 mieli miasta na mieszkanie, a ich pastwiska b臋d膮 dla ich byd艂a, dla ich dobytku i dla wszystkich ich zwierz膮t.
4Pastwiska miast, kt贸re dacie Lewitom, b臋d膮 rozci膮ga膰 si臋 na tysi膮c 艂okci wok贸艂 mur贸w miasta.
5Odmierzycie r贸wnie偶 poza miastem dwa tysi膮ce 艂okci po stronie wschodniej, po stronie po艂udniowej te偶 dwa tysi膮ce 艂okci, tak偶e po stronie zachodniej dwa tysi膮ce 艂okci i po stronie p贸艂nocnej dwa tysi膮ce 艂okci, a miasto b臋dzie w 艣rodku. To b臋d膮 pastwiska ich miast.
6A spo艣r贸d tych miast, kt贸re dacie Lewitom, sze艣膰 b臋dzie miastami schronienia, kt贸re przeka偶ecie, aby m贸g艂 tam uciec zab贸jca. Opr贸cz nich dacie im czterdzie艣ci dwa miasta.
7Wszystkich miast, kt贸re dacie Lewitom, b臋dzie czterdzie艣ci osiem wraz z ich pastwiskami.
8A miasta, kt贸re im dacie, b臋d膮 pochodzi艂y z posiad艂o艣ci syn贸w Izraela; od liczniejszego dacie wi臋cej, a od mniej licznego dacie mniej; ka偶dy da Lewitom ze swoich miast stosownie do otrzymanego dziedzictwa.
9Potem PAN powiedzia艂 do Moj偶esza:
10Przem贸w do syn贸w Izraela i powiedz im: Gdy przejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan;
11Wyznaczcie sobie miasta, kt贸re b臋d膮 dla was miastami schronienia, aby m贸g艂 tam uciec zab贸jca, kt贸ry zabi艂 kogo艣 nieumy艣lnie.
12Te miasta b臋d膮 dla was miastami schronienia przed m艣cicielem, aby zab贸jca nie poni贸s艂 艣mierci, zanim nie stanie przed zgromadzeniem na s膮d.
13A z miast, kt贸re oddacie, sze艣膰 b臋dzie dla was miastami schronienia.
14Trzy miasta dacie z tej strony Jordanu, a trzy miasta dacie w ziemi Kanaan; b臋d膮 one miastami schronienia.
15Tych sze艣膰 miast b臋dzie schronieniem dla syn贸w Izraela, dla obcego i dla przybysza, kt贸ry mieszka w艣r贸d was, aby m贸g艂 tam uciec ka偶dy, kto by zabi艂 cz艂owieka nieumy艣lnie.
16Je艣li jednak uderzy go przedmiotem 偶elaznym, tak 偶e ten umrze, jest morderc膮. Morderca poniesie 艣mier膰.
17Je艣li uderzy go kamieniem, kt贸ry ma w r臋ce i kt贸rym mo偶na zabi膰, a ten umrze, jest morderc膮. Morderca poniesie 艣mier膰.
18Albo je艣li uderzy go r臋cznym przedmiotem drewnianym, kt贸rym mo偶na zabi膰, a ten umrze, jest morderc膮. Morderca poniesie 艣mier膰.
19M艣ciciel krwi sam zabije tego morderc臋. Gdziekolwiek go spotka, sam go zabije.
20Je艣li z nienawi艣ci popchnie go albo rzuci w niego czym艣 z zasadzki, a ten umrze;
21Albo je艣li z wrogo艣ci uderzy go r臋k膮, a ten umrze, to ten, kt贸ry uderzy艂, poniesie 艣mier膰, bo jest morderc膮. M艣ciciel krwi zabije morderc臋, gdziekolwiek go spotka.
22Lecz je艣li niespodziewanie i bez wrogo艣ci go popchnie albo rzuci w niego czymkolwiek bez zasadzki;
23Albo je艣li nie widz膮c, upu艣ci na niego jaki艣 kamie艅, kt贸rym mo偶na zabi膰, a ten umrze, chocia偶 nie by艂 jego wrogiem ani nie szuka艂 jego krzywdy;
24Wtedy zgromadzenie rozs膮dzi pomi臋dzy tym, kt贸ry zabi艂, a mi臋dzy m艣cicielem krwi wed艂ug tych praw.
25I zgromadzenie wybawi zab贸jc臋 z r膮k m艣ciciela krwi; zgromadzenie te偶 przeka偶e go miastu schronienia, do kt贸rego uciek艂. Tam b臋dzie mieszka艂 a偶 do 艣mierci najwy偶szego kap艂ana, namaszczonego olejem 艣wi臋tym.
26Lecz je艣li zab贸jca wyjdzie poza granice swojego miasta schronienia, do kt贸rego uciek艂;
27I m艣ciciel trafi tam na niego poza granic膮 jego miasta schronienia, i zabije zab贸jc臋, to nie b臋dzie winien krwi.
28 Ten bowiem ma mieszka膰 w swoim mie艣cie schronienia a偶 do 艣mierci najwy偶szego kap艂ana. Lecz po 艣mierci najwy偶szego kap艂ana zab贸jca mo偶e wr贸ci膰 do ziemi swojej posiad艂o艣ci.
29To b臋dzie dla was ustawa prawna przez wszystkie wasze pokolenia, we wszystkich waszych domach.
30Ktokolwiek zabije cz艂owieka, to na podstawie zeznania 艣wiadk贸w zostanie zabity zab贸jca. Lecz jeden 艣wiadek nie mo偶e 艣wiadczy膰 przeciwko komu艣, by skaza膰 go na 艣mier膰.
31Nie we藕miecie te偶 okupu za 偶ycie zab贸jcy, kt贸ry zas艂uguje na 艣mier膰. Musi ponie艣膰 艣mier膰.
32Nie we藕miecie te偶 okupu od tego, kt贸ry uciek艂 do swojego miasta schronienia, aby m贸g艂 wr贸ci膰 i zamieszka膰 w swojej ziemi, zanim umrze kap艂an;
33Aby艣cie nie bezcze艣cili ziemi, w kt贸rej b臋dziecie, gdy偶 krew bezcze艣ci ziemi臋; a ziemia nie mo偶e by膰 inaczej oczyszczona od przelanej w niej krwi jak tylko krwi膮 tego, kt贸ry j膮 przela艂.
34Nie zanieczyszczajcie wi臋c ziemi, w kt贸rej mieszkacie, w kt贸rej przebywam te偶 ja. Ja bowiem jestem PAN, kt贸ry przebywa w艣r贸d syn贸w Izraela.
Obecnie wybrane:
:
Podkre艣lenie
Udost臋pnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakre艣lenia by艂y zapisywane na wszystkich twoich urz膮dzeniach? Zarejestruj si臋 lub zaloguj
Copyright 漏 2018 Fundacja Wrota Nadziei. Released under the Creative Commons Attribution No Derivatives License 4.0.