Joba 7
7
Joba 7
Marność życia
1Czy życie człowieka nie jest jak
twarda służba?#7:1 Lub: jak służba w wojsku.
A jego dni — czy nie są jak
dni najemnika?#7:1 W tym również najemnego żołnierza.
2Jak niewolnika spragnionego cienia
i jak najemnika oczekującego
zapłaty,
3tak mnie skazano na miesiące
marności,
wyznaczono mi długie noce niedoli.
4Gdy się kładę, pytam: Kiedy wstanę? Wieczory się dłużą.
Potem walczę z bezsennością
po świt.
5Moje ciało? To psujące się rany,#7:5 Lub: obleczone w robactwo.
jeden wielki wrzód i strup.
Skóra mi się napina, pęka —
i ropieje.
6Moje dni umykają jak czółenko,
przemijają pozbawione nadziei.
7Pamiętaj, że moje życie jest
tchnieniem,
moje oczy nie zobaczą już
szczęścia.
8Kto mnie widzi, to ostatnie
już chwile,
spojrzysz na mnie — a mnie
już nie będzie!
9Jak obłok rozwiewa się i znika,
tak ten, kto odchodzi w świat
umarłych —
nie wraca.
10Nie powróci już do swego domu,
nie zagości już w swych
dawnych miejscach.
11Dlatego nie powstrzymam się od słów,
będę mówił
w przygnębieniu
mego ducha —
będę narzekał w goryczy
mojej duszy.
12Czy ja jestem morzem lub potworem
morskim,
że stawiasz przy mnie straż?
13Gdy pomyślę: Pocieszy mnie
posłanie,
łoże ulży mi w narzekaniu,
14wtedy straszysz mnie po nocach
snami
i przerażasz nocnymi widziadłami —
15moja dusza wolałaby się stąd
wyrwać,
umrzeć, zamiast kołatać się
w [klatce] moich kości!
16Mam dość! Nie chcę tu żyć
wiecznie!
Odstąp ode mnie, bo parą
są moje dni!
17Czym jest człowiek, że tak się
na nim skupiasz,
że poświęcasz mu aż tyle uwagi,#7:17 Lub: przykładasz do niego swe serce.
18że nawiedzasz go
każdego poranka
i co chwila poddajesz jakimś
próbom?
19Kiedy przestaniesz się we mnie
wpatrywać,
dasz chwilę ulgi, abym przełknął
ślinę?
20Jeśli zgrzeszyłem, to co Ci uczyniłem,
o Ty, stróżu człowieka?
Dlaczego obierasz mnie
sobie na cel,
tak że sam stałem się dla siebie
ciężarem?
21Dlaczego nie usuwasz mojej
nieprawości
i nie chcesz przebaczyć mojej winy?
Przecież wkrótce będę leżał w prochu,
zwrócisz na mnie wzrok,
a mnie już nie będzie.
Obecnie wybrane:
Joba 7: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej
Joba 7
7
Joba 7
Marność życia
1Czy życie człowieka nie jest jak
twarda służba?#7:1 Lub: jak służba w wojsku.
A jego dni — czy nie są jak
dni najemnika?#7:1 W tym również najemnego żołnierza.
2Jak niewolnika spragnionego cienia
i jak najemnika oczekującego
zapłaty,
3tak mnie skazano na miesiące
marności,
wyznaczono mi długie noce niedoli.
4Gdy się kładę, pytam: Kiedy wstanę? Wieczory się dłużą.
Potem walczę z bezsennością
po świt.
5Moje ciało? To psujące się rany,#7:5 Lub: obleczone w robactwo.
jeden wielki wrzód i strup.
Skóra mi się napina, pęka —
i ropieje.
6Moje dni umykają jak czółenko,
przemijają pozbawione nadziei.
7Pamiętaj, że moje życie jest
tchnieniem,
moje oczy nie zobaczą już
szczęścia.
8Kto mnie widzi, to ostatnie
już chwile,
spojrzysz na mnie — a mnie
już nie będzie!
9Jak obłok rozwiewa się i znika,
tak ten, kto odchodzi w świat
umarłych —
nie wraca.
10Nie powróci już do swego domu,
nie zagości już w swych
dawnych miejscach.
11Dlatego nie powstrzymam się od słów,
będę mówił
w przygnębieniu
mego ducha —
będę narzekał w goryczy
mojej duszy.
12Czy ja jestem morzem lub potworem
morskim,
że stawiasz przy mnie straż?
13Gdy pomyślę: Pocieszy mnie
posłanie,
łoże ulży mi w narzekaniu,
14wtedy straszysz mnie po nocach
snami
i przerażasz nocnymi widziadłami —
15moja dusza wolałaby się stąd
wyrwać,
umrzeć, zamiast kołatać się
w [klatce] moich kości!
16Mam dość! Nie chcę tu żyć
wiecznie!
Odstąp ode mnie, bo parą
są moje dni!
17Czym jest człowiek, że tak się
na nim skupiasz,
że poświęcasz mu aż tyle uwagi,#7:17 Lub: przykładasz do niego swe serce.
18że nawiedzasz go
każdego poranka
i co chwila poddajesz jakimś
próbom?
19Kiedy przestaniesz się we mnie
wpatrywać,
dasz chwilę ulgi, abym przełknął
ślinę?
20Jeśli zgrzeszyłem, to co Ci uczyniłem,
o Ty, stróżu człowieka?
Dlaczego obierasz mnie
sobie na cel,
tak że sam stałem się dla siebie
ciężarem?
21Dlaczego nie usuwasz mojej
nieprawości
i nie chcesz przebaczyć mojej winy?
Przecież wkrótce będę leżał w prochu,
zwrócisz na mnie wzrok,
a mnie już nie będzie.
Obecnie wybrane:
:
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej