Jozuego 22
22
Jozuego 22
Odesłanie plemion zajordańskich
1Wówczas Jozue przywołał Rubenitów, Gadytów oraz połowę plemienia Manassesa 2i powiedział do nich: Wy dotrzymaliście wszystkiego, co wam przykazał Mojżesz, sługa PANA, byliście też posłuszni wszystkim moim rozkazom. 3Przez cały ten czas aż do dnia dzisiejszego nie opuściliście swoich braci, tak że spełniliście powinność związaną z przykazaniem PANA, waszego Boga. 4A teraz PAN, wasz Bóg, dał wytchnienie waszym braciom, zgodnie ze swą obietnicą. Dlatego możecie zawrócić. Idźcie do swoich namiotów, do waszej własnej ziemi, którą dał wam Mojżesz, sługa PANA, za Jordanem. 5Tylko bądźcie pilni w przestrzeganiu przykazania i Prawa, które nadał wam Mojżesz, sługa PANA. Darzcie PANA, waszego Boga, miłością, kroczcie Jego drogami, przestrzegajcie Jego przykazań i lgnijcie do Niego — służcie Mu z całego swojego serca i z całej swojej duszy.
6Po tych słowach Jozue pobłogosławił ich i odesłał. Oni zaś udali się do swoich namiotów. 7Bo jednej połowie plemienia Manassesa Mojżesz dał dziedzictwo w Baszanie, natomiast drugiej połowie Jozue dał dziedzictwo wśród ich braci, po zachodniej stronie Jordanu.
Gdy Jozue odsyłał ich do domu, pobłogosławił ich 8i powiedział: Wracajcie do swoich namiotów z tym wielkim bogactwem, z tym ogromnym dobytkiem, ze srebrem i ze złotem, z miedzią i z żelazem, i z wielką ilością szat. Podzielcie się tym łupem, zdobytym na waszych wrogach, ze swoimi braćmi.
9Potomkowie Rubena, Gada oraz potomkowie połowy plemienia Manassesa pozostawili więc Izraelitów w Szilo, w ziemi Kanaan, i ruszyli do Gileadu, do swojej własnej ziemi, którą posiedli zgodnie z poleceniem PANA, przekazanym za pośrednictwem Mojżesza.
Ołtarz plemion zajordańskich
10Gdy potomkowie Rubena, Gada oraz połowy plemienia Manassesa przybyli w okolice#22:10 w okolice, hbr. גְּלִילוֹת, lub: do Gelilot. Jordanu, leżące w ziemi Kanaan, zbudowali tam, nad Jordanem, ołtarz okazały z wyglądu. 11Do Izraelitów dotarła więc wieść: Rubenici, Gadyci i połowa Manassesytów zbudowali ołtarz u wejścia do Kanaanu w okolicach Jordanu, po stronie Izraela.
12Na tę wieść cała wspólnota Izraela zebrała się w Szilo, by stamtąd wyruszyć na wojnę przeciw nim. 13Najpierw jednak Izraelici wysłali do potomków Rubena, Gada oraz do połowy plemienia Manassesa, do ziemi Gilead, Pinechasa, syna kapłana Eleazara, 14a z nim dziesięciu książąt, po jednym z każdego plemienia, a każdy z nich był naczelnikiem rodu swego ojca pośród tysięcy Izraela. 15Ci przybyli do Rubenitów, Gadytów oraz do połowy Manassesytów, do ziemi Gilead, i przedstawili swą sprawę: 16Cała wspólnota PANA pyta: O co chodzi z tym wiarołomstwem, którego dopuściliście się wobec Boga Izraela? Czy tak prędko chcecie odwrócić się od PANA i zbudować sobie ołtarz mogący oznaczać bunt przeciw PANU? 17Czy nie dość nam winy, którą ściągnęliśmy na siebie w Peor? Nie oczyściliśmy się z niej do dziś! Z jej powodu, jako wspólnota PANA, zostaliśmy dotknięci przez plagę! 18Nie dość nam tego, że teraz wy odwracacie się od PANA? Bo jeśli wy dziś zbuntujecie się przeciw PANU, jutro Jego gniew dotknie całą wspólnotę Izraela! 19Rozważcie: Jeśli ziemia, ta wasza własność, stała się nieczysta, przejdźcie z powrotem do ziemi, która należy do PANA, w której jest Jego siedziba, i dzielcie własność między nami. Tylko nie buntujcie się przeciw PANU ani nas nie wciągajcie w ten bunt#22:19 Lub: i nie buntujcie się przeciw nam. przez wznoszenie innego ołtarza poza istniejącym już ołtarzem PANA, naszego Boga. 20Przypomnijcie sobie Achana, syna Zeracha. Gdy dopuścił się sprzeniewierzenia tego, co było obłożone klątwą, to czy gniew nie dotknął całej wspólnoty Izraela? Owszem, był on sam, ale czy sam zginął za swoją winę?
21W odpowiedzi potomkowie Rubena, Gada oraz połowy plemienia Manassesa odezwali się i oznajmili naczelnikom tysięcy Izraela: 22El, Bóg, PAN; tak, El, Bóg, PAN,#22:22 Lub: Bóg bogów, PAN, Bóg bogów, PAN. On wie, a Izrael niech się dowie: Jeśli coś się stało z powodu buntu i jeśli coś się stało z powodu wiarołomstwa wobec PANA, to niech On nas dziś nie oszczędza 23za to, że zbudowaliśmy sobie ołtarz, aby odwrócić się od PANA! I jeśli uczyniliśmy to, aby na tym ołtarzu składać ofiary całopalne, ofiary z pokarmów albo ofiary pojednania, to niech PAN tego na nas dochodzi! 24Jest bowiem inaczej. Kierowaliśmy się troską. Pomyśleliśmy: W przyszłości wasi synowie mogą powiedzieć do naszych synów: Co wy właściwie macie wspólnego z PANEM, Bogiem Izraela? 25Przecież PAN ustanowił nawet granicę między nami a wami, potomkowie Rubena i Gada — Jordan! Nie macie nic wspólnego z PANEM! I tak wasi synowie mogą doprowadzić do tego, że u naszych synów zaniknie bojaźń PANA! 26Postanowiliśmy więc: Zbierzmy się i zróbmy coś, aby temu zapobiec. Zbudujmy sobie ołtarz — nie dla ofiar całopalnych ani innych, 27ale aby był świadkiem między nami a wami i między naszymi pokoleniami po nas, byśmy wciąż mogli mieć udział w oddawaniu czci PANU przed Jego obliczem przez nasze ofiary całopalne i inne oraz przez nasze ofiary pokoju. Nie dopuśćmy do tego, by w przyszłości wasi synowie mogli powiedzieć naszym: Nie macie nic wspólnego z PANEM! 28Pomyśleliśmy sobie: Jeśli tak powiedzą do nas i do naszych pokoleń w przyszłości, to odpowiemy: Spójrzcie, co swoim wyglądem przypomina ten ołtarz PANA, który nasi ojcowie wznieśli nie po to, aby składać na nim ofiary całopalne i inne, ale aby był świadkiem między nami a wami.
29Jak najdalej nam do buntowania się przeciw PANU i do odwracania się dziś od PANA przez budowanie ołtarza dla ofiar całopalnych, ofiar z pokarmów i innych ofiar. Nie chcemy mieć ołtarza oprócz ołtarza PANA, naszego Boga, który stoi przed Jego przybytkiem.
30Gdy kapłan Pinechas, książęta wspólnoty i obecni z nim naczelnicy tysięcy Izraela usłyszeli te wyjaśnienia Rubenitów, Gadytów i Manassesytów,#22:30 Wg G: połowy plemienia Manassesa, pod. w w. 31. uznali je za słuszne. 31Pinechas, syn kapłana Eleazara, powiedział do potomków Rubena, Gada i Manassesa: Teraz jesteśmy pewni, że PAN jest pośród nas, ponieważ nie popełniliście zarzucanego wam wiarołomstwa wobec PANA. Tak wyrwaliście synów Izraela z ręki PANA!
32Potem Pinechas, syn kapłana Eleazara, wraz z książętami wrócili od potomków Rubena i Gada#22:32 G dodaje: i połowy plemienia Manassesa, pod. w w. 33, 34. z Gileadu do Kanaanu, do Izraelitów, i zdali im sprawę. 33Izraelici uznali przedstawione wyjaśnienia za słuszne, błogosławili Boga i nie myśleli już o wojnie, która mogłaby spustoszyć ziemie zajęte przez potomków Rubena i Gada.
34Rubenici i Gadyci z kolei nazwali swój ołtarz Świadkiem, bo rzeczywiście był on dla obu stron świadectwem, że tylko PAN jest Bogiem.
Obecnie wybrane:
Jozuego 22: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej
Jozuego 22
22
Jozuego 22
Odesłanie plemion zajordańskich
1Wówczas Jozue przywołał Rubenitów, Gadytów oraz połowę plemienia Manassesa 2i powiedział do nich: Wy dotrzymaliście wszystkiego, co wam przykazał Mojżesz, sługa PANA, byliście też posłuszni wszystkim moim rozkazom. 3Przez cały ten czas aż do dnia dzisiejszego nie opuściliście swoich braci, tak że spełniliście powinność związaną z przykazaniem PANA, waszego Boga. 4A teraz PAN, wasz Bóg, dał wytchnienie waszym braciom, zgodnie ze swą obietnicą. Dlatego możecie zawrócić. Idźcie do swoich namiotów, do waszej własnej ziemi, którą dał wam Mojżesz, sługa PANA, za Jordanem. 5Tylko bądźcie pilni w przestrzeganiu przykazania i Prawa, które nadał wam Mojżesz, sługa PANA. Darzcie PANA, waszego Boga, miłością, kroczcie Jego drogami, przestrzegajcie Jego przykazań i lgnijcie do Niego — służcie Mu z całego swojego serca i z całej swojej duszy.
6Po tych słowach Jozue pobłogosławił ich i odesłał. Oni zaś udali się do swoich namiotów. 7Bo jednej połowie plemienia Manassesa Mojżesz dał dziedzictwo w Baszanie, natomiast drugiej połowie Jozue dał dziedzictwo wśród ich braci, po zachodniej stronie Jordanu.
Gdy Jozue odsyłał ich do domu, pobłogosławił ich 8i powiedział: Wracajcie do swoich namiotów z tym wielkim bogactwem, z tym ogromnym dobytkiem, ze srebrem i ze złotem, z miedzią i z żelazem, i z wielką ilością szat. Podzielcie się tym łupem, zdobytym na waszych wrogach, ze swoimi braćmi.
9Potomkowie Rubena, Gada oraz potomkowie połowy plemienia Manassesa pozostawili więc Izraelitów w Szilo, w ziemi Kanaan, i ruszyli do Gileadu, do swojej własnej ziemi, którą posiedli zgodnie z poleceniem PANA, przekazanym za pośrednictwem Mojżesza.
Ołtarz plemion zajordańskich
10Gdy potomkowie Rubena, Gada oraz połowy plemienia Manassesa przybyli w okolice#22:10 w okolice, hbr. גְּלִילוֹת, lub: do Gelilot. Jordanu, leżące w ziemi Kanaan, zbudowali tam, nad Jordanem, ołtarz okazały z wyglądu. 11Do Izraelitów dotarła więc wieść: Rubenici, Gadyci i połowa Manassesytów zbudowali ołtarz u wejścia do Kanaanu w okolicach Jordanu, po stronie Izraela.
12Na tę wieść cała wspólnota Izraela zebrała się w Szilo, by stamtąd wyruszyć na wojnę przeciw nim. 13Najpierw jednak Izraelici wysłali do potomków Rubena, Gada oraz do połowy plemienia Manassesa, do ziemi Gilead, Pinechasa, syna kapłana Eleazara, 14a z nim dziesięciu książąt, po jednym z każdego plemienia, a każdy z nich był naczelnikiem rodu swego ojca pośród tysięcy Izraela. 15Ci przybyli do Rubenitów, Gadytów oraz do połowy Manassesytów, do ziemi Gilead, i przedstawili swą sprawę: 16Cała wspólnota PANA pyta: O co chodzi z tym wiarołomstwem, którego dopuściliście się wobec Boga Izraela? Czy tak prędko chcecie odwrócić się od PANA i zbudować sobie ołtarz mogący oznaczać bunt przeciw PANU? 17Czy nie dość nam winy, którą ściągnęliśmy na siebie w Peor? Nie oczyściliśmy się z niej do dziś! Z jej powodu, jako wspólnota PANA, zostaliśmy dotknięci przez plagę! 18Nie dość nam tego, że teraz wy odwracacie się od PANA? Bo jeśli wy dziś zbuntujecie się przeciw PANU, jutro Jego gniew dotknie całą wspólnotę Izraela! 19Rozważcie: Jeśli ziemia, ta wasza własność, stała się nieczysta, przejdźcie z powrotem do ziemi, która należy do PANA, w której jest Jego siedziba, i dzielcie własność między nami. Tylko nie buntujcie się przeciw PANU ani nas nie wciągajcie w ten bunt#22:19 Lub: i nie buntujcie się przeciw nam. przez wznoszenie innego ołtarza poza istniejącym już ołtarzem PANA, naszego Boga. 20Przypomnijcie sobie Achana, syna Zeracha. Gdy dopuścił się sprzeniewierzenia tego, co było obłożone klątwą, to czy gniew nie dotknął całej wspólnoty Izraela? Owszem, był on sam, ale czy sam zginął za swoją winę?
21W odpowiedzi potomkowie Rubena, Gada oraz połowy plemienia Manassesa odezwali się i oznajmili naczelnikom tysięcy Izraela: 22El, Bóg, PAN; tak, El, Bóg, PAN,#22:22 Lub: Bóg bogów, PAN, Bóg bogów, PAN. On wie, a Izrael niech się dowie: Jeśli coś się stało z powodu buntu i jeśli coś się stało z powodu wiarołomstwa wobec PANA, to niech On nas dziś nie oszczędza 23za to, że zbudowaliśmy sobie ołtarz, aby odwrócić się od PANA! I jeśli uczyniliśmy to, aby na tym ołtarzu składać ofiary całopalne, ofiary z pokarmów albo ofiary pojednania, to niech PAN tego na nas dochodzi! 24Jest bowiem inaczej. Kierowaliśmy się troską. Pomyśleliśmy: W przyszłości wasi synowie mogą powiedzieć do naszych synów: Co wy właściwie macie wspólnego z PANEM, Bogiem Izraela? 25Przecież PAN ustanowił nawet granicę między nami a wami, potomkowie Rubena i Gada — Jordan! Nie macie nic wspólnego z PANEM! I tak wasi synowie mogą doprowadzić do tego, że u naszych synów zaniknie bojaźń PANA! 26Postanowiliśmy więc: Zbierzmy się i zróbmy coś, aby temu zapobiec. Zbudujmy sobie ołtarz — nie dla ofiar całopalnych ani innych, 27ale aby był świadkiem między nami a wami i między naszymi pokoleniami po nas, byśmy wciąż mogli mieć udział w oddawaniu czci PANU przed Jego obliczem przez nasze ofiary całopalne i inne oraz przez nasze ofiary pokoju. Nie dopuśćmy do tego, by w przyszłości wasi synowie mogli powiedzieć naszym: Nie macie nic wspólnego z PANEM! 28Pomyśleliśmy sobie: Jeśli tak powiedzą do nas i do naszych pokoleń w przyszłości, to odpowiemy: Spójrzcie, co swoim wyglądem przypomina ten ołtarz PANA, który nasi ojcowie wznieśli nie po to, aby składać na nim ofiary całopalne i inne, ale aby był świadkiem między nami a wami.
29Jak najdalej nam do buntowania się przeciw PANU i do odwracania się dziś od PANA przez budowanie ołtarza dla ofiar całopalnych, ofiar z pokarmów i innych ofiar. Nie chcemy mieć ołtarza oprócz ołtarza PANA, naszego Boga, który stoi przed Jego przybytkiem.
30Gdy kapłan Pinechas, książęta wspólnoty i obecni z nim naczelnicy tysięcy Izraela usłyszeli te wyjaśnienia Rubenitów, Gadytów i Manassesytów,#22:30 Wg G: połowy plemienia Manassesa, pod. w w. 31. uznali je za słuszne. 31Pinechas, syn kapłana Eleazara, powiedział do potomków Rubena, Gada i Manassesa: Teraz jesteśmy pewni, że PAN jest pośród nas, ponieważ nie popełniliście zarzucanego wam wiarołomstwa wobec PANA. Tak wyrwaliście synów Izraela z ręki PANA!
32Potem Pinechas, syn kapłana Eleazara, wraz z książętami wrócili od potomków Rubena i Gada#22:32 G dodaje: i połowy plemienia Manassesa, pod. w w. 33, 34. z Gileadu do Kanaanu, do Izraelitów, i zdali im sprawę. 33Izraelici uznali przedstawione wyjaśnienia za słuszne, błogosławili Boga i nie myśleli już o wojnie, która mogłaby spustoszyć ziemie zajęte przez potomków Rubena i Gada.
34Rubenici i Gadyci z kolei nazwali swój ołtarz Świadkiem, bo rzeczywiście był on dla obu stron świadectwem, że tylko PAN jest Bogiem.
Obecnie wybrane:
:
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej