Przypowieści Salomona 16
16
1 Zamierzenia serca należą do człowieka; ale od WIEKUISTEGO przychodzi odpowiedź języka.
2 Wszystkie drogi człowieka wydają mu się czystymi; ale to WIEKUISTY waży ducha.
3 Powierz WIEKUISTEMU twoje sprawy, a utwierdzą się twe zamysły.
4 Wszystko, co zdziałał WIEKUISTY, uczynił dla właściwego, Swego celu, także i niegodziwca na dzień niedoli.
5 Ohydą dla WIEKUISTEGO jest każdy wyniosłego serca. Nie ujdzie on bezkarnie. Ręczę!
6 Wina zostaje odpuszczona przez miłość i prawdę, a unika się złego przez bojaźń WIEKUISTEGO.
7 Kiedy WIEKUISTEMU podobają się drogi człowieka, jedna z nim także jego wrogów.
8 Lepsza odrobina w sprawiedliwości, niż wielkie dochody w bezprawiu.
9 Serce człowieka rozważa swoją drogę, lecz WIEKUISTY kieruje jego krokiem.
10 Na wargach królewskich jest wyrocznia; niechaj przy wyrokowaniu nie chybią jego usta.
11 Waga i szale sprawiedliwości pochodzą od WIEKUISTEGO; Jego dziełem są wszystkie ciężarki w torbie.
12 Spełnienie niegodziwości powinno być ohydą dla królów, bowiem tron utwierdza się przez sprawiedliwość.
13 Upodobaniem królów winny być sprawiedliwe usta; powinni miłować tego, co szczerze przemawia.
14 Oburzenie króla to wysłannicy śmierci; ale mądry mąż je uśmierza.
15 Życie jest w jasnym spojrzeniu króla; a jego przychylność jak chmura, co spuszcza wiosenny deszcz.
16 Nabywanie mądrości – o ileż to lepsze niż złoto; a nabywanie rozwagi – o ileż to wyśmienitsze niż srebro.
17 Torem prawych jest wymijanie złego; kto strzeże swojej drogi, ten zachowuje życie.
18 Przed upadkiem idzie pycha; a przed ruiną wyniosłość ducha.
19 Lepiej być pokornym z pokornymi, niż dzielić łupy z wyniosłymi.
20 Kto się zastanawia nad słowem – znajdzie szczęście; a kto polega na WIEKUISTYM – temu jest błogo.
21 Kto posiada mądre serce – zyskuje miano rozumnego; lecz naukę krzewi słodycz ust.
22 Rozum dla tego, który go posiada jest zdrojem życia; a karcenie głupców jest głupotą.
23 Serce mędrca czyni rozumnymi jego usta i mnoży naukę na jego wargach.
24 Wdzięczne mowy są samospływajacym miodem, słodyczą dla ducha i pokrzepieniem dla kości.
25 Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą; jednak jej koniec prowadzi do śmierci.
26 Głód robotnika pobudza go do pracy; przynaglają go jego własne usta.
27 Nikczemny człowiek kopie nieszczęście, a na jego gębie jak gdyby pałający ogień.
28 Człowiek przewrotny wznieca swary, a plotkarz rozłącza zażyłych przyjaciół.
29 Okrutny człowiek uwodzi własnego towarzysza i prowadzi go na niedobrą drogę.
30 Przymruża oczy, by obmyślić oszustwo; a gdy przygryzie wargi, już spełnił niecność.
31 Wspaniałą koroną jest siwy włos; można go zdobyć na drodze sprawiedliwości.
32 Lepszy pobłażliwy niż bohater; a panujący nad swoim duchem niż zdobywca miast.
33 Rzucają los na piersi; lecz od WIEKUISTEGO zależy to wszystko, co stąd wyniknie.
Obecnie wybrane:
Przypowieści Salomona 16: NBG
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.
Przypowieści Salomona 16
16
1 Zamierzenia serca należą do człowieka; ale od WIEKUISTEGO przychodzi odpowiedź języka.
2 Wszystkie drogi człowieka wydają mu się czystymi; ale to WIEKUISTY waży ducha.
3 Powierz WIEKUISTEMU twoje sprawy, a utwierdzą się twe zamysły.
4 Wszystko, co zdziałał WIEKUISTY, uczynił dla właściwego, Swego celu, także i niegodziwca na dzień niedoli.
5 Ohydą dla WIEKUISTEGO jest każdy wyniosłego serca. Nie ujdzie on bezkarnie. Ręczę!
6 Wina zostaje odpuszczona przez miłość i prawdę, a unika się złego przez bojaźń WIEKUISTEGO.
7 Kiedy WIEKUISTEMU podobają się drogi człowieka, jedna z nim także jego wrogów.
8 Lepsza odrobina w sprawiedliwości, niż wielkie dochody w bezprawiu.
9 Serce człowieka rozważa swoją drogę, lecz WIEKUISTY kieruje jego krokiem.
10 Na wargach królewskich jest wyrocznia; niechaj przy wyrokowaniu nie chybią jego usta.
11 Waga i szale sprawiedliwości pochodzą od WIEKUISTEGO; Jego dziełem są wszystkie ciężarki w torbie.
12 Spełnienie niegodziwości powinno być ohydą dla królów, bowiem tron utwierdza się przez sprawiedliwość.
13 Upodobaniem królów winny być sprawiedliwe usta; powinni miłować tego, co szczerze przemawia.
14 Oburzenie króla to wysłannicy śmierci; ale mądry mąż je uśmierza.
15 Życie jest w jasnym spojrzeniu króla; a jego przychylność jak chmura, co spuszcza wiosenny deszcz.
16 Nabywanie mądrości – o ileż to lepsze niż złoto; a nabywanie rozwagi – o ileż to wyśmienitsze niż srebro.
17 Torem prawych jest wymijanie złego; kto strzeże swojej drogi, ten zachowuje życie.
18 Przed upadkiem idzie pycha; a przed ruiną wyniosłość ducha.
19 Lepiej być pokornym z pokornymi, niż dzielić łupy z wyniosłymi.
20 Kto się zastanawia nad słowem – znajdzie szczęście; a kto polega na WIEKUISTYM – temu jest błogo.
21 Kto posiada mądre serce – zyskuje miano rozumnego; lecz naukę krzewi słodycz ust.
22 Rozum dla tego, który go posiada jest zdrojem życia; a karcenie głupców jest głupotą.
23 Serce mędrca czyni rozumnymi jego usta i mnoży naukę na jego wargach.
24 Wdzięczne mowy są samospływajacym miodem, słodyczą dla ducha i pokrzepieniem dla kości.
25 Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą; jednak jej koniec prowadzi do śmierci.
26 Głód robotnika pobudza go do pracy; przynaglają go jego własne usta.
27 Nikczemny człowiek kopie nieszczęście, a na jego gębie jak gdyby pałający ogień.
28 Człowiek przewrotny wznieca swary, a plotkarz rozłącza zażyłych przyjaciół.
29 Okrutny człowiek uwodzi własnego towarzysza i prowadzi go na niedobrą drogę.
30 Przymruża oczy, by obmyślić oszustwo; a gdy przygryzie wargi, już spełnił niecność.
31 Wspaniałą koroną jest siwy włos; można go zdobyć na drodze sprawiedliwości.
32 Lepszy pobłażliwy niż bohater; a panujący nad swoim duchem niż zdobywca miast.
33 Rzucają los na piersi; lecz od WIEKUISTEGO zależy to wszystko, co stąd wyniknie.
Obecnie wybrane:
:
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Nowa Biblia Gdańska. Wydanie 2012, Śląskie Towarzystwo Biblijne. Prawa autorskie nie zastrzeżone.