Ewangelia według św. Jana 11

11
Wskrzeszenie Łazarza
1 # Łuk. 10,38.39 A zachorował niejaki Łazarz z Betanii, miasteczka Marii i Marty, jej siostry.
2 # Jan 12,3 A była to ta Maria, która namaściła Pana maścią i otarła nogi włosami swymi, i jej to brat chorował.
3Posłały więc siostry do niego, mówiąc: Panie, oto choruje ten, którego miłujesz.
4A usłyszawszy to Jezus, rzekł: Ta choroba nie jest na śmierć, lecz na chwałę Bożą, aby Syn Boży był przez nią uwielbiony.
5A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza.
6A gdy usłyszał, że choruje, został jeszcze dwa dni na miejscu, gdzie przebywał;
7Potem rzekł do uczniów swoich: Pójdźmy znowu do ziemi judzkiej.
8 # Jan 8,59; 10,31 Rzekli do niego uczniowie: Mistrzu! Dopiero co chcieli cię Żydzi ukamienować i znowu chcesz tam iść?
9 # Jan 9,4.5; I Jana 2,10 Odpowiedział Jezus: Czy dzień nie ma dwunastu godzin? Jeśli kto chodzi we dnie, nie potknie się, bo widzi światło tego świata.
10 # Jan 12,35; I Jana 2,11 Jeśli zaś kto chodzi w nocy, potknie się, bo nie ma w sobie światła.
11 # Mat. 9,24; Łuk. 8,52 To powiedział, a potem rzekł do nich: Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął; ale idę zbudzić go ze snu.
12Tedy rzekli uczniowie do niego: Panie! Jeśli zasnął, zdrów będzie.
13Ale Jezus mówił o jego śmierci; oni zaś myśleli, że mówił o zwykłym śnie.
14Wtedy to rzekł im Jezus wyraźnie: Łazarz umarł,
15I raduję się, że tam nie byłem, ze względu na was, bo uwierzycie; lecz pójdźmy do niego.
16 # Mar. 10,32; 14,31 Tedy rzekł Tomasz, zwany Bliźniakiem, do współuczniów: Pójdźmy i my, abyśmy razem z nim pomarli.
17Przyszedł tedy Jezus i znalazł go już od czterech dni w grobie.
18A Betania była blisko Jerozolimy, około piętnastu stadiów.
19I przyszło wielu Żydów do Marty i Marii, aby je pocieszyć po stracie brata.
20Gdy więc Marta usłyszała, że Jezus idzie, wybiegła na jego spotkanie; ale Maria siedziała w domu.
21 # Jan 3,32 Rzekła więc Marta do Jezusa: Panie! Gdybyś tu był, nie byłby umarł brat mój.
22Ale i teraz wiem, że o cokolwiek byś prosił Boga, da ci to Bóg.
23Rzekł jej Jezus: Zmartwychwstanie brat twój.
24 # Jan 5,29; 6,40; Łuk. 14,14 Odpowiedziała mu Marta: Wiem, że zmartwychwstanie przy zmartwychwstaniu w dniu ostatecznym.
25Rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie.
26 # Jan 5,24; 8,51 A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to?
27 # Jan 6,69 Rzecze mu: Tak, Panie! Ja uwierzyłam, że Ty jesteś Chrystus, Syn Boży, który miał przyjść na świat.
28A gdy to powiedziała, odeszła i zawołała Marię, siostrę swoją, i rzekła jej w tajemnicy: Nauczyciel tu jest i woła cię.
29A ta, skoro to usłyszała, wstała spiesznie i poszła do niego.
30 # Jan 11,20 A Jezus jeszcze nie przyszedł do miasteczka, ale był na tym miejscu, gdzie go spotkała Marta.
31Żydzi więc, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, ujrzawszy, że Maria szybko wstała i wyszła, poszli za nią w mniemaniu, że idzie do grobu, aby tam płakać.
32 # Jan 11,21 Lecz gdy Maria przyszła tam, gdzie był Jezus i ujrzała go, padła mu do nóg, mówiąc do niego: Panie, gdy byś tu był, nie byłby umarł mój brat.
33 # Jan 13,21 Jezus tedy, widząc ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy z nią przyszli, rozrzewnił się w duchu i wzruszył się,
34I rzekł: Gdzie go położyliście? Rzekli do niego: Panie, pójdź i zobacz.
35 # Łuk. 19,41 I zapłakał Jezus.
36Rzekli więc Żydzi: Patrz, jak go miłował.
37A niektórzy z nich mówili: Nie mógł ten, który ślepemu otworzył oczy, uczynić, aby i ten nie umarł?
38 # Mat. 27,60 Jezus znowu rozrzewniwszy się w sobie, poszedł do grobu; była tam pieczara, u której wejścia leżał kamień.
39 # Jan 20,1 Rzekł Jezus: Usuńcie ten kamień. Rzekła mu Marta, siostra umarłego: Panie! Już cuchnie, bo już jest czwarty dzień w grobie.
40 # Jan 4,23.25.26 Rzekł jej Jezus: Czyż ci nie powiedziałem, że, jeśli uwierzysz, oglądać będziesz chwałę Bożą?
41Usunęli więc kamień, gdzie leżał umarły. A Jezus, wzniósłszy oczy w górę, rzekł: Ojcze, dziękuję ci, żeś mnie wysłuchał.
42 # Jan 12,30 A Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz, ale powiedziałem to ze względu na lud stojący wkoło, aby uwierzyli, żeś Ty mnie posłał.
43A gdy to rzekł, zawołał donośnym głosem: Łazarzu, wyjdź!
44I wyszedł umarły, mając nogi i ręce powiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: Rozwiążcie go i pozwólcie mu odejść.
Arcykapłani radzą jak zabić Jezusa
(Mat. 26,1—5; Mar. 14,1—2; Łuk. 22,1—2)
45 # Łuk. 16,31; Jan 10,42; 12,42 Wielu więc z Żydów, którzy przyszli do Marii i ujrzeli to, czego dokonał Jezus, uwierzyło w niego.
46A niektórzy z nich odeszli do faryzeuszów i powiedzieli im, czego dokonał Jezus.
47Tedy arcykapłani i faryzeusze zwołali Radę Najwyższą i mówili: Cóż uczynimy? Człowiek ten dokonuje wielu cudów.
48Jeśli go tak zostawimy, wszyscy uwierzą w niego; wtedy, przyjdą Rzymianie i zabiorą naszą świątynię i nasz naród.
49A jeden z nich, Kaifasz, który tego roku był arcykapłanem, rzekł do nich: Wy nic nie wiecie,
50 # Jan 18,14 I nie myślicie, że lepiej jest dla nas, by jeden człowiek umarł za lud, niż żeby wszystek ten lud zginął.
51 # I Mojż. 50,20; II Mojż. 28,30; IV Mojż. 27,21 A tego nie mówił sam z siebie, ale jako arcykapłan w owym roku prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród.
52 # Jan 10,16; I Jana 2,2; Mat. 12,30 A nie tylko za naród, lecz też aby zebrać w jedno rozproszone dzieci Boże.
53Od tego też dnia naradzali się aby go zabić.
54Jezus więc już nie chodził jawnie między Żydami, ale odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasta zwanego Efraim, i tam przebywał wraz z uczniami.
55 # II Kron. 30,17; Mar. 10,32; Dz. 21,24.26 A była blisko Pascha żydowska, i wielu z tej krainy szło do Jerozolimy przed Pasch?, aby odbyć oczyszczenie.
56Szukali więc Jezusa i mówili jedni do drugich stojąc w świątyni: Cóż sądzicie? Zapewne nie przyjdzie na święto?
57Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali rozkaz, aby każdy, kto się dowie o nim, gdzie przebywa, doniósł, ażeby go mogli pojmać.

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj

None

Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj