Księga Joba 30

Job dotkliwie odczuwa obecną niedolę

1A teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie wiekiem,

których ojców nie chciałbym postawić przy psach mojej trzody.

2I cóż miałbym z siły ich rąk,

gdy moc ich zniknęła.

3Wskutek niedostatku i srogiego głodu,

że ogryzają suchy step i pełne grozy pustkowie,

4Zrywają lebiodę z krzaków,

a ich pożywieniem jest korzeń jałowca?

5Wypędza się ich ze społeczności ludzkiej,

krzyczy się za nimi jak za złodziejem.

6Przebywają w parowach rzecznych dolin,

w podziemnych jamach i skalnych jaskiniach.

7Ryczą między krzakami

i przykucają pod chrustem

Niedola Joba polega na upokorzeniu ze strony ludzi

8Ludzie bezecni, nikczemnicy,

których batem wypędzono z kraju.

9 # Job 17,6; Ps. 69,12; Treny 3,14 A teraz śpiewają o mnie szydercze pieśni

i stałem się ich pośmiewiskiem.

10Brzydzą się mną, trzymają się z dala ode mnie

i ośmielają się pluć mi w twarz.

11Bo On rozluźnił mój powróz i upokorzył mnie;

dlatego dali wobec mnie upust swawoli.

12Z prawej strony powstaje banda wyrostków,

nogi moje odtrącili

i spychają mnie na zgubne ścieżki.

13Popsuli moją drogę,

przyczyniają się do mojej nędzy,

a nikt ich nie wstrzymuje.

14Podchodzą jakby przez szeroki wyłom,

walą wśród wrzawy.

15Opanowały mnie strachy,

moja godność jest rozwiana jak przez wiatr;

jak obłok przeminęło moje szczęście.

16A teraz rozpływa się we mnie moja dusza,

zawładnęły mną dni utrapienia.

17W nocy czuję przeszywający ból w kościach,

dokuczliwe cierpienie nie ustaje.

18Z wielką siłą uchwycił On moją szatę,

ściska mnie jak kołnierz mej koszuli.

19Rzucił mnie w błoto,

upodobniłem się do prochu i popiołu.

20 # Job 19,7 Krzyczę do ciebie, lecz mi nie odpowiadasz;

stoję, lecz Ty nie zważasz na mnie.

21Okazałeś się okrutny dla mnie;

swą mocną ręką zwalczasz mnie.

22 # Job 16,9.11 Unosisz mnie na wietrze, każesz mi na nim jechać

i sprawiasz, że ginę w burzy.

23 # Hebr. 9,27 Gdyż wiem, że chcesz mnie wydać na śmierć

i do domu, przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

24Lecz czy tonący nie wyciąga ręki

i w swym nieszczęściu nie woła o pomoc?

25Czy nie płakałem nad utrapionym przez los,

a moja dusza nie ubolewała nad biednym?

26 # Izaj. 59,9 Zaiste, oczekiwałem szczęścia, a przyszło nieszczęście,

wyglądałem światłości, a nastała ciemność.

27Moje wnętrzności burzą się i nie mogą się uspokoić,

każdy dzień przynosi mi utrapienie.

28Chodzę sczerniały, ale nie od słońca;

powstałem na zgromadzeniu i krzyczałem o pomoc.

29Stałem się bratem szakali

i towarzyszem strusiów.

30 # Ps. 102,4; Treny 4,8 Moja skóra sczerniała i opada ze mnie,

a moje kości są spieczone od gorączki.

31Moja lutnia stała się pieśnią żałobną,

a mój flet głosem płaczących.

Obecnie wybrane:

Księga Joba 30: BW1975

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj

Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj

Dowiedz się więcej o Biblia Warszawska 1975