Księga Psalmów 105

105
Zbawcze czyny Boże w dziejach Izraela
(I Kron. 16,8—22)
1Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego,
Głoście narodom czyny jego!
2Śpiewajcie mu, grajcie mu,
Opowiadajcie o wszystkich cudach jego!
3Chlubcie się imieniem jego świętym,
Niech raduje się serce szukających Pana!
4Szukajcie Pana i mocy jego,
Szukajcie zawsze oblicza jego!
5Pamiętajcie o cudach, które uczynił,
O znakach i wyrokach ust jego.
6Wy, potomkowie Abrahama, sługi jego,
Synowie Jakuba, wybrańcy jego!
7On jest Panem, Bogiem waszym,
Prawa jego na całej ziemi.
8Pamięta wiecznie o przymierzu swoim,
O słowie, które dał tysiącznym pokoleniom,
9 # I Mojż. 12,7; 17,8; 26,3 O przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
I o przysiędze swej dla Izaaka.
10Ustanowił je dla Jakuba jako prawo,
Dla Izraela jako przymierze wieczne,
11 # I Mojż. 26,13 Mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan,
W dziedziczne wasze posiadanie.
12Gdy było ich jeszcze niewielu,
Nieliczni i obcy w niej,
13Wędrowali wtedy od narodu do narodu,
Z jednego królestwa do innego ludu.
14Nikomu nie dozwolił ich krzywdzić
I z powodu nich karał nawet królów:
15 # I Mojż. 20,3—7 Nie tykajcie pomazańców moich
I nie czyńcie nic złego prorokom moim!
16 # I Mojż. 41,53—57 Przywołał głód na ziemię
I pozbawił wszelkich zasobów chleba,
17 # I Mojż. 37,28; 45,5 Wysłał przed nimi męża,
Józefa sprzedanego w niewolę,
18Nogi jego skrępowano pętami;
Dostał się w żelazne kajdany
19 # I Mojż. 39,20—40,23 Aż do czasu, gdy się spełniło słowo jego
I wyrok Pana go uniewinnił,
20 # I Mojż. 41,14 Posłał król mężów i uwolnił go,
Władca ludów wypuścił go na wolność,
21 # I Mojż. 41,39—41 Ustanowił go panem domu swego
I włodarzem całego mienia swego,
22Aby szkolił książąt jego według swego uznania
I nauczał mądrości starszych jego.
23 # I Mojż. 46,6; 47,11 Przybył tedy Izrael do Egiptu,
Jakub był przybyszem w ziemi Chama,
24I rozmnożył lud swój bardzo,
I uczynił go potężniejszym niż nieprzyjaciół jego.
25 # II Mojż. 1,7—14 Odmienił serce ich tak, że znienawidzili lud jego,
Działali podstępnie wobec sług jego.
26 # II Mojż. 3,1—4,17 Posłał Mojżesza sługę swego,
Aarona, którego sobie wybrał.
27Czynili wśród nich znaki jego
I cuda w ziemi Chama.
28 # II Mojż. 10,21—23 Zesłał ciemności i nastała ciemność,
Lecz nie zważali na jego słowo.
29 # II Mojż. 7,17—21 Zamienił wody ich w krew
I wygubił ryby ich.
30 # II Mojż. 8,1—6 Ziemia ich zaroiła się od żab,
Były nawet w komnatach ich królów.
31 # II Mojż. 8,16—17.20—24 Rzekł, i zjawiło się robactwo,
Muchy w całym ich kraju,
32Zesłał grad zamiast deszczu,
Płomienie ognia na ich ziemię;
33 # II Mojż. 9,22—25 Zniszczył ich winorośle i figowce
I połamał drzewa ich kraju.
34Rzekł, i spadła szarańcza
I niezliczone mnóstwo chrząszczy.
35 # II Mojż. 10,12—15 I pożarły one wszelką zieleń w ich ziemi,
I zjadły plon ich roli.
36 # II Mojż. 12,29 Potem pobił wszystkich pierworodnych w ich kraju,
Pierwociny wszystkiej ich siły.
37Wyprowadził ich ze srebrem i złotem,
A nie było ułomnych wśród ich plemion.
38 # II Mojż. 12,33—36 Egipt uradował się z ich wyjścia,
Bo padł na nich strach przed nimi.
39 # II Mojż. 13,21—22 Rozpostarł obłok jak zasłonę
I ogień, by rozświetlał noc.
40 # II Mojż. 16,2—15 Prosili, a On zesłał przepiórki
I chlebem niebieskim ich nasycił,
41 # II Mojż. 17,1—7; IV Mojż. 20,2—13 Rozszczepił skałę i trysnęły wody,
Popłynęły strumieniem w pustyni.
42Wspomniał bowiem na słowo swoje święte,
Na Abrahama, sługę swego.
43I wyprowadził lud swój wśród wesela,
Wśród radosnych śpiewów wybrańców swoich.
44 # Joz. 11,16—23 Potem dał im ziemię narodów,
I posiedli dorobek ludów,
45Aby przestrzegali ustaw jego
I zachowali zakon jego. Alleluja.

Podkreślenie

Udostępnij

Kopiuj

None

Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj