Dzieje 12
12
Nasilenie się prześladowań w Jerozolimie
1Niedługo potem król Herod Agryppa#Mowa jest o królu Agryppie I, wnuku Heroda Wielkiego, który cieszył się mocnym poparciem Rzymu. Od 4 r. n.e. rządził on w Batanei, Gaulanitydzie, Trachonie i Paneas, a od 37 r. w Galilei i Perei. W 41 r. odegrał w Rzymie istotną rolę przy objęciu władzy cesarskiej przez Klaudiusza, za co ten odwdzięczył się mu nadaniem tytułu i władzy królewskiej w Judei. rozpoczął nowe prześladowania wierzących w Chrystusa. 2#Mt 4,21; Mt 20,20‐23Zaczęło się od tego, że wydał on rozkaz ścięcia Jakuba#Chodzi o syna Zebedeusza, rodzonego brata Jana Apostoła. Jakub był jednym z Dwunastu Apostołów. Zwany był też Jakubem starszym (lub starym, ewentualnie większym). Ten Jakub był pierwszym przywódcą społeczności wierzących w Jerozolimie. Po jego śmierci przywództwo wspólnoty jerozolimskiej objął inny Jakub (zwany sprawiedliwym), który nie był Apostołem. Ten okazał się sztandarową postacią judaizującego skrzydła rodzącego się dopiero chrześcijaństwa. O nim czytamy w Dz 21,18‐25. To właśnie Jakub sprawiedliwy, a nie Apostoł, jest autorem Listu Jakuba., brata Jana. 3Kiedy król zobaczył, iż ta egzekucja zwiększyła jego popularność wśród elit religijnych#Dosł. „wśród Judejczyków” (por. przypis do J 7,11)., umyślił sobie aresztować również Piotra, co stało się tuż przed Świętem Przaśników#Chodzi o osiem dni, podczas których świętowano Paschę. W te dni Izraelici spożywali przaśny chleb, stąd nazwa święta.. 4#Dz 5,18‐25Król polecił osadzić Piotra w więzieniu, a do pilnowania go wyznaczył cztery czwórki żołnierzy. Postanowił bowiem, że zaraz po święcie Paschy urządzi jego publiczny proces#Inni tłumaczą: „wyda go ludowi”. Jednak nie najlepiej oddaje to sytuację, jaka miała miejsce. Werset Dz 2,47 wyraźnie wskazuje na to, że lud odnosił się przychylnie do wierzących w Chrystusa, którzy już wówczas mogli stanowić nawet ok. 25% populacji Jerozolimy. Jedynie elity religijne były nieustannie wrogo nastawione do „sekty nazarejczyków”.. 5#Ef 6,18; Jk 5,16Kiedy Piotr przebywał w więzieniu, wszyscy wierzący#Dosł. „cała społeczność wierzących”. wznosili za niego żarliwe modlitwy do Boga.
6 # Dz 5,18‐24; Dz 16,25‐40 W nocy poprzedzającej realizację planów Heroda Piotr, skuty łańcuchami, spał pomiędzy dwoma pilnującymi go żołnierzami, a przed bramą więzienia wystawiono dodatkową wartę. 7#1 Krl 19,5‐7; Mt 1,20; Dz 5,19Nagle w celi zjawił się posłaniec#Gr. angelos. przysłany przez PANA i rozbłysła tam wielka światłość. Anioł trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział:
— Wstawaj szybko!
W tym momencie łańcuchy opadły z rąk Piotra, 8zaś posłaniec polecił mu:
— Włóż sandały i zbieraj się!
Gdy Piotr to zrobił, anioł rzekł:
— Okryj się płaszczem i chodź za mną!
9Piotr wykonał to polecenie i ruszył za posłańcem. Nie był jednak zupełnie przekonany, czy anioł ukazał mu się na jawie i czy wszystko, co się właśnie dzieje, jest rzeczywiste. Podejrzewał nawet, iż ma jakieś widzenie. 10#Dz 5,19; Dz 16,26Tak minęli pierwszy i drugi posterunek straży. Gdy podeszli do żelaznej bramy, która odgradzała ich od miasta, ta rozwarła się sama. Przeszli przez nią szybko i ruszyli prosto ulicą. Wtedy anioł oddalił się od niego. 11#Ps 34,7; Dn 3,28; Dn 6,22; 2 P 2,9Gdy Piotr ochłonął, stwierdził:
— No tak, teraz dopiero jestem w pełni przekonany, iż to sam PAN przysłał swego posłańca, by wyrwać mnie z ręki Heroda i ocalić przed losem, jakiego życzą mi elity religijne.
12 # Dz 12,25; Dz 15,37‐38; Kol 4,10; 1 P 5,13 Po zastanowieniu udał się do domu Marii, matki Jana, zwanego też Markiem#Marek – uczeń Piotra, jeden z późniejszych towarzyszy Pawła, redaktor drugiej relacji ewangelicznej zwanej Dobrą Wiadomością w relacji Marka.. Wiele osób było tam zgromadzonych na modlitwie. 13Gdy zaczął kołatać do bramy podwórka, jedna ze służących, imieniem Rode, poszła sprawdzić, kto się dobija. 14Gdy rozpoznała głos Piotra, z radością wróciła do zebranych, oznajmiając, że przed domem stoi Piotr. Jednak bramy nie otworzyła. 15#Mt 18,10Tymczasem ludzie tam zgromadzeni stwierdzili:
— Chyba oszalałaś.
Ona jednak uparcie twierdziła, że to Piotr stoi przed bramą. Wówczas zebrani doszli do wniosku, iż może to być jego anioł#W semickim nauczaniu wiele uwagi poświęcano aniołom (posłańcom, zwiastunom, wysłannikom). Panowało przekonanie, że każdy człowiek ma swojego opiekuna, tzw. anioła stróża. Odzwierciedlenie tego przekonania odnajdujemy w wypowiedzi zebranych tam uczniów..
16Tymczasem Piotr dalej stał przed bramą i kołatał. Gdy w końcu otworzyli wrota i zobaczyli, że faktycznie to on, wybuchnęli wielką radością. 17Piotr zaś dał ręką znak, by się uciszyli, i opowiedział, w jaki sposób PAN uwolnił go z więzienia. W końcu rzekł:
— Powiadomcie o tym Jakuba#Chodzi o kuzyna Jezusa, zwanego bratem PANA (zob. Mt 13,55), który był synem Kleofasa (brata męża Marii – matki Jezusa). Tego człowieka tradycja określa przydomkiem „Sprawiedliwy”. Chociaż ten Jakub nie był Apostołem (nie należał bowiem do grona Dwunastu), to jednak we wspólnocie wierzących w Jerozolimie cieszył się wielkim autorytetem. Jemu również przypisuje się autorstwo Listu Jakuba, jednej z ksiąg Nowego Testamentu. oraz pozostałych braci w wierze.
Zaraz potem wyszedł i udał się w inne miejsce.
18Z nastaniem dnia potężny zamęt wybuchł wśród żołnierzy, nikt bowiem nie wiedział, gdzie podział się Piotr. 19#Dz 8,40; Dz 16,27Herod zlecił poszukiwania, a gdy nie przyniosły żadnego skutku, wezwał strażników więziennych na przesłuchanie. Po przeprowadzonym śledztwie kazał wrzucić ich do lochu#W wypadku ucieczki aresztowanego przewidziana dla niego kara spadała na pilnujących go strażników. Alternatywą było też pozbawienie strażnika życia., a sam opuścił Judeę i udał się do Cezarei Nadmorskiej#Współczesne badania wskazują, że Cezarea Nadmorska leżała na granicy Judei i Galilei. Najwyraźniej Łukasz zaliczał ją do terenów Galilei, choć współcześni archeolodzy umieszczają ją na mapach już po stronie Judei., w której planował nieco dłuższy pobyt.
20W tym czasie król Herod Agryppa był w konflikcie z mieszkańcami Tyru i Sydonu. Aby go obłaskawić, wysłali oni do niego swoją delegację. Ludzie ci zjednali sobie przychylność królewskiego podkomorzego Blasta i przez niego wyprosili posłuchanie u króla. Ich kraj bowiem utrzymywał się z handlu z królestwem Heroda#Tyr i Sydon – miasta portowe. Tamtejsi kupcy żyli m.in. z handlu towarami zarówno sprowadzanymi do Izraela, jak i eksportowanymi z niego.. 21W wyznaczonym dniu Herod, ubrany w wystawne szaty królewskie, zasiadł na tronie i przemówił do przybyłych, 22#Ez 28,1‐10a zebrani zaczęli wołać:
— To głos boga, nie człowieka!
23 # 1 Sm 25,38; 2 Sm 24,16‐17; 2 Krl 19,35; Dn 5,20 Herod zaś, choć słyszał, jakie wznoszą okrzyki, nie oddał chwały Prawdziwemu Bogu#Herod nie zaprzeczył okrzykom tłumu, które go deifikowały.. Z tego powodu został uderzony przez posłańca#Gr. angelos. PANA. Wkrótce potem wyzionął ducha i został stoczony przez robaki#Józef Flawiusz, relacjonując to wydarzenie, pisał, że Herod Agryppa I siedział na tronie przystrojony w srebrzyste szaty, a świecące słońce sprawiało, iż skrzył się niesamowitym blaskiem. To mogło wprowadzić tłum w bałwochwalczy zachwyt. Nagle jednak powaliła go jakaś nieznana i niespodziewana choroba, której nie przeżył. Także inne źródła historyczne potwierdzają, że Herod Agryppa I zmarł w Cezarei w roku 44..
24 # Iz 55,11; Dz 6,7; Dz 19,20 Tymczasem Boże Słowo rozprzestrzeniało się po całym kraju i pomnażało liczbę wierzących#W Biblii wielokrotnie znajdujemy informacje, że tym, co buduje wiarę (czyli zaufanie do PANA), jest Słowo Boże. Bez zaufania Bożemu Słowu i posłuszeństwa mu nie można mówić o wierze w sensie biblijnym (por. Mk 4,2‐33; Rz 10,17; Rz 4,3.12).. 25#Dz 11,29‐30; Dz 12,12; Dz 15,37‐38Barnaba zaś i Szaweł, po wykonaniu misji, z którą przybyli do Jerozolimy, wrócili do Antiochii, zabierając ze sobą Jana zwanego też Markiem.
Obecnie wybrane:
Dzieje 12: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.