Łukasza 12
12
Ostrzeżenie uczniów przed uleganiem żądzy bogactwa
(Mt 5,25‐26; Mt 6,25‐34; Mt 10,19‐20; Mt 10,28‐36; Mt 16,1‐4; Mt 24,45‐51; Mk 8,11‐13)
1 # Mt 16,6.11‐12; Mk 8,15 W tym czasie wokół Jezusa gromadziły się już dziesiątki tysięcy ludzi. Tłumy były tak wielkie, że ludzie tratowali się wzajemnie, byle tylko zbliżyć się do Jezusa i posłuchać Jego nauczania. On jednak koncentrował się głównie na szkoleniu uczniów. Wpajając im zasady, którymi powinni się kierować, powtarzał często:
— Wystrzegajcie się postawy obłudy i hipokryzji – tego kwasu, którym faryzeusze są tak mocno przesiąknięci! 2#Mt 10,26‐27; Mk 4,22; Łk 8,17Jednak nic z tego, co oni starają się zasłaniać, nie będzie zasłonięte na zawsze#Boża Prawda ma to do siebie, że przetrwa wszelkie manipulacje. Nie można jej zafałszować na zawsze., ani to, co skrywają, nie pozostanie skryte na zawsze! 3Wy natomiast postępujcie inaczej. Niezależnie od tego, czy mówicie coś prywatnie – pod osłoną nocy, czy publicznie – w świetle dnia, zawsze postępujcie tak, jakbyście byli heroldami, którzy, stojąc na dachach#Klimat panujący na obszarze Bliskiego Wschodu sprzyja budowaniu płaskich dachów, które spełniają funkcję tarasów. W starożytności były to znakomite miejsca dla heroldów, z których ogłaszali obwieszczenia władców.domostw, głośno wołają!
4 # Mt 10,28‐31; J 15,14‐15 Skoro zaś jesteście moimi przyjaciółmi, to powiem wam wprost: nie lękajcie się tych, którzy mogą zabić ciało, lecz nie dokonają nic ponadto! 5#Mt 3,12; Mt 5,22; Mt 18,9; Hbr 10,31; Jk 4,12Prawdziwą bojaźń zachowajcie wobec Najwyższego, który, po odebraniu człowiekowi życia, ma władzę skazać go na wieczne potępienie#Dosł. „wtrącić do Gehenny”.! W stosunku do Niego winniście odczuwać bojaźń i respekt! 6Pamiętajcie jednak, że On prawdziwie troszczy się o was! Aby dobrze to zrozumieć, przypatrzcie się wróblom. Chociaż wydają się nie mieć szczególnej wartości – bo czyż pięciu wróbli nie sprzedają za dwa grosze#Dosł. „za dwa asy”. As to drobna moneta rzymska o niewielkiej wartości, używana wtedy w Judei. Za jednego asa można było kupić dwa wróble, za dwa asy – pięć. Widać więc, że wróble miały znikomą wartość rynkową.? – to przecież Bóg o żadnym z nich nie zapomina. 7#Łk 12,24Tak samo dokładnie Bóg zna każdego z was. On wie nawet, ile włosów każdy z was ma na głowie. Dlatego mówię: Nie lękajcie się, gdyż w Jego oczach wasza wartość znacznie przewyższa stada wróbli!
8 # Mt 10,32‐33; Ap 3,5 I pamiętajcie: Do każdej osoby, która publicznie przyzna się # „Przyznać się” – gr. homologeo. Określenie oznacza stan faktycznej zgodności z Jezusem, a nie jakąś pustą deklarację. O fałszywych deklaracjach „przyznawania się” do Niego Jezus wspomina w Mt 7,21‐23. Puste słowa nie konstytuują Chrystusowej „homologacji”. Świadectwo życia w prawdzie i świętości PANA jest jedynym pełnoprawnym przyznaniem się do Niego, a więc tym, co On określa słowem homologeo. do mnie przed ludźmi, ja, Syn człowieczy, przyznam się przed aniołami Bożymi # Ta zapowiedź dotyczy Dnia Sądu Ostatecznego, kiedy to Jezus przyzna się do tych, którzy przyznali się (gr. homologeo) do Niego, czyli „homologowali się” z Nim (potwierdzili swój status zgodności z Jego Słowem i Jego Duchem – a więc z Jego charakterem). W czasie gdy Jezus będzie sprawował Sąd (por. J 5,22), Jego aniołowie będą wrzucać do ognistego jeziora płonącej siarki ludzi, którzy nie przylgnęli do Chrystusa (por. Ap 12,14‐15; Ap 19,20; Ap 20,10). Ocaleni zostaną jedynie ci grzesznicy, do których Jezus sam się przyzna. Analogicznie w następnym wersecie. , 9#Mk 8,38; Łk 9,26; 2 Tm 2,12a każdego, kto by wyparł się mnie przed ludźmi, ja również wyprę się przed Bożymi aniołami. 10#Mt 12,31‐32; Mk 3,28‐29; 1 J 5,16Każdemu bowiem, kto mówiłby coś złego przeciwko innemu człowiekowi#Dosł. „synowi człowieczemu”. W wielu wydaniach Biblii redaktorzy zapisują ten zwrot, stosując dwie wielkie litery, i w taki sposób od razu przesądzają odniesienie tego określenia do Jezusa. Oczywiście Jezus często odnosił do siebie określenie „Syn człowieczy”, wskazując tym samym, iż jest wypełnieniem proroctw mesjańskich, które używały takich formuł. Trzeba jednak pamiętać, że określenie „syn człowieczy” było również typową figurą stylistyczną służącą do określenia człowieka (jako potomka innego człowieka) w jego ludzkiej kondycji, tak różnej od istoty Boga. Np. podczas gdy Adama, stworzonego przez Boga, Biblia nazywa „synem Bożym” (por. Łk 3,38), to jego syna Seta określa już mianem „syn Adama”. To samo widzimy w Rdz 6,1‐2. W podobny sposób Bóg, zwracając się do ludzi, używał często określenia „syn człowieczy” w pospolitym znaczeniu (por. Pwt 32,8 czy Ez 2,1). Przy okazji warto wspomnieć, iż w oryginalnych greckich manuskryptach NT nie ma zróżnicowanej wielkości liter. Wszystkie są jednej wielkości. Rozróżnienie wielkości liter w nowożytnych wydaniach Pisma św. jest zatem zabiegiem całkowicie redakcyjnym. Gdyby w tym miejscu Jezus odnosił zwrot „syn człowieczy” do siebie, to „grzech przeciwko Synowi człowieczemu” byłby zupełnie nieodróżnialny od „grzechu przeciwko Duchowi” (Bożemu), gdyż rolą Ducha Świętego Boga jest otaczanie chwałą Jezusa (por. J 16,14) oraz przekonanie świata do prawdy, którą Jezus objawił (o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie – por. J 16,8). Zatem grzech przeciwko Duchowi („Duchowi Świętości”, „Duchowi Jezusa”, „Duchowi Prawdy”, „Duchowi Bożemu”) jest po prostu grzechem odrzucenia świadectwa Ducha Świętego Boga o Jezusie. Najpełniej ujawnia się to w przekonaniu, iż Jezus działał na Ziemi mocą szatana, a nie mocą Ducha Bożego, czyli że swych dzieł dokonywał mocą sił ciemności (por. Mk 3,30), a nie mocą Ducha Bożego. Za interpretacją przekładu frazy „syn człowieczy” jako „człowiek” przemawia również równoległy fragment Mk 3,28, gdzie, relacjonując tę wypowiedź Jezusa, Marek użył liczby mnogiej „synowie ludzcy”, co nie pozostawia już żadnej wątpliwości interpretacyjnej., może być to odpuszczone, jednak temu, kto trwałby w postawie bluźnienia#Czasownika blasfemeo użyto w aoryście. Pokazuje to, że nie chodzi o sytuację, w której ktoś kiedyś zachowywał się obelżywie w stosunku do świadectwa Ducha Świętego Boga o Chrystusie, lecz w końcu opamiętał się i żałował (jak to miało miejsce np. w życiu Apostoła Pawła), ale o to, że ktoś kiedyś postąpił w ten sposób i dalej konsekwentnie trwa w postawie odrzucenia świadectwa Ducha Bożego.Duchowi Uświęcającemu#Gr. TO HAGION PNEUMA.świadczącemu o mnie#Dynamiczne rozszerzenie na podstawie J 15,26., nie zostanie odpuszczone#Podsumowując: w kontekście nauczania Jezusa relacjonowanego w tym miejscu grzech przeciwko Duchowi Świętemu polega na odrzuceniu (nieprzyjęciu) świadectwa o największym Bożym dziele, którego PAN dokonał w Chrystusie. Jest to grzech odrzucenia, zlekceważenia lub znieważania treści Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie, gdyż Duch Świętego Boga został posłany właśnie do świadczenia o tym dziele. Zaprzeczanie Jego świadectwu jest grzechem niewybaczalnym, gdyż poza Chrystusem nie ma żadnej możliwości zbawienia. Zatem osoba twierdząca inaczej występuje przeciwko świadectwu Ducha Świętego Boga i grzeszy przeciwko Niemu, skazując się na wieczne tego konsekwencje. Jeśli zaś ktoś przyjął sercem świadectwo Ducha Bożego mówiące, że zbawienie jest dostępne TYLKO W CHRYSTUSIE, ten wyraźnie potwierdził, iż Bóg jest wiarygodny (por. J 3,33; 1 J 4,1‐6 oraz 1 J 5,1‐13). W związku z tym jest oczywiste, że ten niewybaczalny grzech nie odnosi się do osób trwających w zaufaniu do Chrystusa. Z definicji bowiem opisuje on sytuację odrzucenia Chrystusa jako PANA i Zbawiciela wraz z Jego dziełem.. 11#Mt 10,17‐20; Mk 13,11; Łk 21,12‐15Kiedy więc będą was ciągać przed publiczne zgromadzenia#Gr. epi tas synagogas. Słowo synagoge w tamtym czasie mogło oznaczać zarówno samo zgromadzenie (również religijne), jak i budynek, w którym takie zgromadzenie się odbywało (synagoga)., urzędy czy władze, nie martwcie się o to, jak się bronić ani co mówić. 12#J 14,26W takich sytuacjach Duch Uświęcenia#Gr. TO HAGION PNEUMA.pouczy was, co należy powiedzieć.
13Nagle ktoś z tłumu przerwał Jezusowi, mówiąc:
— Nauczycielu, poleć mojemu bratu, by podzielił się ze mną swoim dziedzictwem#Gr. kleronomia (od kleronomos). Słowo to już w Septuagincie odnosiło się do otrzymania dziedzictwa gruntów (por. Lb 27,7‐11). Stąd wywodzi się późniejsze słowo kleros (łac. clerus), którym od IV w. (gdy Konstantyn Wielki zaczął nadawać biskupom przydziały ziemi) zaczęto nazywać nowy, tworzący się stan posiadaczy ziemskich – kler. W komentowanym tekście najwyraźniej chodzi o spadek ziemski, do którego roszczenie zgłaszał wspomniany człowiek.!
14Jezus zaś tak mu odparł:
— Człowieku, przecież nie przyszedłem po to, by być waszym sędzią czy rozjemcą w sprawach doczesnych!
15 # Hi 31,24; Ps 62,10; 1 Tm 6,9‐10 A zwracając się do pozostałych, tak to skomentował:
— Sami badajcie własne serca i nie pozwalajcie im poddawać się żądzy bogacenia się i chciwego dogadzania swojej zachłanności # Cała fraza od słów „poddawać się żądzy[...]” jest dynamicznym ekwiwalentem greckiego słowa pleoneksia. Określa ono nie tylko zwykłe chciwe gromadzenie bogactw dla wyłącznej satysfakcji z ich posiadania, ale też nienasyconą żądzę bogacenia się (także cudzym kosztem) oraz zwiększania swego wpływu i posiadania (władzy, pieniędzy, seksu), aby trwonić je na maksymalne dogadzanie swym pożądliwościom. . Zrozumcie, że powodzenie materialne wcale nie jest znakiem kroczenia po drodze do prawdziwego i odwiecznego Życia. To Życie bowiem nie zależy od ilości zgromadzonego majątku, choćby nawet był wielki.
16I aby lepiej im to uzmysłowić, opowiedział przypowieść:
— Pewien zamożny człowiek był właścicielem pól, które niezwykle dobrze mu obrodziły. 17Zaczął więc planować zabezpieczenie swego majątku. Martwił się, gdyż w jego magazynach zabrakło już miejsca na zgromadzenie niespodziewanie wielkiej obfitości zbiorów. 18Postanowił więc zburzyć dotychczasowe magazyny i pobudować nowe, znacznie większe, aby w nich zgromadzić cały plon i wszystkie posiadane skarby. 19#Prz 27,1; Jk 4,13‐15; Jk 5,1‐5Wtedy to powiedział sobie: „Jestem już ustawiony do końca życia! Mam zapasy na wszystkie lata, które jeszcze są przede mną! Teraz mogę odpocząć i dobrze się zabawić: jeść, pić i szaleć!”.
20 # Hi 27,8; Ps 39,6‐7; Koh 2,17‐23; Koh 5,17‐6,2; Hbr 9,27 Bóg zaś, patrząc na niego, tylko westchnął: „Głupcze! Jeszcze tej nocy wydasz ostatnie tchnienie # W oryginale użyte jest słowo psyche, które jedni tłumaczą jako „życie”, a inni „dusza”. Ten ostatni termin w ujęciu żydowskim (hebr. nefesz) był wiązany z życiem, które Bóg tchnął w nozdrza Adama (por. Rdz 2,7). i nawet nie dowiesz się, komu przypadnie to, co zgromadziłeś”.
21 # Mt 6,19‐21; Ap 3,17‐18 Tak właśnie dzieje się z każdym — podsumował Jezus — kto na tej Ziemi gromadzi skarby dla siebie, nie czyniąc nic, by bogacić się u Boga#Bogacenie się u Boga oznacza postępowanie wg zasad Jezusa. Wielu współczesnych kaznodziejów naucza, że Jezusowi chodziło tu o składanie datków na ich kościoły lub organizacje religijne. Jednak Jezus daleki był od namawiania kogokolwiek do takich ofiar. Sam zresztą nauczał, iż w nowym rodzaju duchowości Jego uczniowie nie będą oddawali czci Bogu w jakichkolwiek świątyniach, tylko w duchu i w prawdzie (por. J 4,21‐24)..
22Do swoich uczniów zaś tak rzekł:
— Chociaż nie znacie przyszłości, nie zamartwiajcie się o utrzymanie – o to, co będziecie jeść, pić ani w co się ubierzecie. 23Dusza bowiem jest ważniejsza od ciała, pokarmu czy ubrania. 24#Hi 38,41; Ps 147,9; Łk 12,7Popatrzcie choćby na kruki: nie sieją, żniw nie urządzają, nie mają magazynów, a Bóg stale je żywi. Czy nie rozumiecie, że dla Niego wy macie znacznie większą wartość? 25A czy zamartwianiem się możecie cokolwiek zdziałać? Czy robiąc to, potrafilibyście dodać sobie na przykład pół metra wzrostu#Dosł. „dodać łokieć wzrostu”. Łokieć był starożytną miarą długości, która wśród ludów semickich równała się ok. 55 cm. Niektórzy tłumaczą ten werset jako przedłużenie życia – ze względu na dwuznaczność greckiego słowa helikia, które dosłownie oznacza „wielkość”, „dojrzałość” (rozumianą w sensie wzrostu lub wieku). Z uwagi na kontekst Redakcja NPD wybrała jednak słowo „wzrost”, uważając to za logiczniejsze w tym miejscu.? 26Jeśli zatem takiego drobiazgu nie potraficie uczynić, to dlaczego zamartwiacie się o inne sprawy? 27#1 Krl 10,1‐10; 2 Krn 9,3‐6Wyciągnijcie wnioski z życia kwiatów#W oryginale nazwa niejasna, może oznaczać różne dzikie polne kwiaty., które rosną na polach – nie trudzą się ani nie przędą, a przecież nawet Salomon w całym swym przepychu nie był ubrany tak wystawnie jak one. 28Jeśli zatem Bóg tak pięknie stroi polne kwiaty, które dzisiaj są, a jutro będą jedynie sianem wrzucanym do pieca, to czyż z większą troską nie zadba o was? Dlaczego wasze poleganie na Bogu jest tak mizerne?!
29 Nie zamartwiajcie się na zapas tym, co będziecie jeść i co będziecie pić! Nie pozwalajcie, by tego rodzaju obawy dręczyły wasze serca! 30#Mt 6,8Przecież wasz Ojciec w Niebiosach doskonale wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Nie postępujcie zatem jak poganie, którzy zabiegają o to wszystko! 31Wy ze wszystkich sił troszczcie się o sprawy Bożego Królestwa i o wzrastanie w Bożej sprawiedliwości#Zgodnie z 1 Kor 1,30 sprawiedliwością Bożą jest tylko sam Chrystus. Jego uczniowie powinni więc zabiegać przede wszystkim o to, aby „nasiąkać” Jego charakterem., a wszystko, co jest do tego potrzebne, będzie wam dane! 32#Iz 41,14; Łk 22,29; J 21,15‐17; Ap 1,6I nie martwcie się tym, że wasze wpływy są tak mizerne#Gr. mikron („mały”, „niewielki”, „mało znaczący”). Inny tłumaczą: „mała (trzódko)”. Kontekst jednak pokazuje, że nie chodzi tu o liczbę wierzących, lecz o ich brak wpływów w otaczającym świecie.. Wasz Ojciec w Niebiosach jest wam życzliwy. On przygotował dla was dziedzictwo w swoim Królestwie! 33#Mt 6,19‐21; Mt 19,21; Mk 10,21; Dz 2,45; Dz 4,34‐35Dlatego sprzedajcie swe dobra, a uzyskanymi środkami wesprzyjcie potrzebujących#Por. Dz 2,45 z komentarzem.! Odkładajcie sobie do takich sakiewek#„Sakiewki” – dzisiaj powiedzielibyśmy „portfele”., które nie zmarnieją wraz z tym światem. Napełniajcie je nieprzemijającymi skarbami, które mają wartość w Niebiosach, gdzie żaden złodziej włamać się nie może, a mole niczego nie niszczą! 34Mówię o tym, abyście nieustannie badali, z czym powiązane są wasze serca. One bowiem zakotwiczone są tam, gdzie znajduje się wasz skarb. Dzieje się tak, gdyż serce człowieka zawsze jest przywiązane do tego, co ma dla niego największą wartość.
35 # Prz 6,23; Mt 25,1‐13; Ef 6,14; 1 P 1,13 Bądźcie obleczeni w prawdę # Dosł. „przepaszcie swoje biodra”. Mamy tu do czynienia z wezwaniem do gotowości. Apostoł Paweł doprecyzował to w Ef 6,14, pisząc w sensie przenośnym, iż wierzący powinni zawsze nosić na biodrach „pas prawdy”. , podtrzymując w sobie Światłość # Cały ten werset mówi o byciu w stanie pełnej gotowości w oczekiwaniu na nadejście PANA. Tak samo gotowi mieli być Izraelici w Egipcie, oczekując na wyjście z tego kraju – por. Wj 12,11. , 36podobnie jak to czyni służba, która z lampami w rękach oczekuje swojego pana, aby – gdy tylko wróci ze swego wesela#Uczta weselna (gr. gamos) w kulturze hebrajskiej zawsze odbywała się w domu ojca pana młodego. Stamtąd oblubieniec zabierał oblubienicę do swego domu.i zastuka – otworzyć mu natychmiast. 37#Łk 17,7‐8; Łk 22,27; J 13,4‐5Szczęśliwi będą słudzy, których nadchodzący pan zastanie czuwających. Posłuchajcie uważnie, co wówczas się stanie: on się przebierze i zaprosi ich do stołu. Następnie, krzątając się, będzie im usługiwał. 38#Mk 13,35Uczyni tak niezależnie od pory, w której przyjdzie – czy to w środku nocy, czy nad ranem#W oryginale dosłownie jest powiedziane „o drugiej czy o trzeciej straży”. Użyta tu została rzymska wojskowa rachuba czasu. Dzień i osobno noc dzielono na cztery straże, każda trwająca po 3 godziny służby. Nocne straże zaczynały się od godziny 18:00. Zatem druga straż nocna wypadała – według naszego czasu – w godzinach 21:00‐24:00, a trzecia straż to 0:00‐3:00.. Szczęśliwi będą ci, co czuwają.
39 # Mt 24,43‐44; 1 Tes 5,2; Ap 16,15 Zrozumcie zatem, jak ważne jest zachowywanie nieustannej gotowości! Gdyby właściciel jakiejś posiadłości wiedział, kiedy złodziej przyjdzie do jego domu, to przecież przygotowałby się na tę chwilę. Skoro jednak nie ma takiej wiedzy, to powinien nieustannie czuwać, by nie dać się zaskoczyć. 40#Mk 13,33Tak samo i wy bądźcie zawsze gotowi, gdyż i ja, Syn człowieczy, przybędę tu ponownie wtedy, gdy nikt nie będzie się tego spodziewał!
41Wówczas, w imieniu uczniów, odezwał się Piotr:
— PANIE, czy ta przypowieść jest na pewno dla nas? Czy przypadkiem jej adresatami nie są inni?
42 # Mt 24,45‐51; 1 Kor 4,1; 2 Tm 2,15 PAN zaś odpowiedział:
— W dniu # Tym dniem może być zarówno dzień powtórnego przyjścia Chrystusa na Ziemię, jak i dzień odejścia człowieka z doczesności, gdy stanie on twarzą w twarz z Chrystusem w nowej rzeczywistości. mojego # Dosł. „przyjścia Syna człowieczego”. powtórnego przyjścia prawdziwie okaże się, który z was, moich sług, był wierny i roztropny. Wtedy zweryfikuję, czy ci, którym przydzieliłem zadanie karmienia innych współsług, dawali im właściwy pokarm # Chodzi o Słowo Boże. w stosownym czasie. 43Szczęśliwy będzie ten, którego ja, PAN, gdy wrócę, zastanę czyniącego dokładnie to, co poleciłem. 44#Mt 25,21.23Uroczyście zapewniam was, że taki sługa zostanie postawiony przeze mnie, waszego PANA, ponad wszystkimi dobrami, które wcześniej mu powierzyłem. 45Jeśli natomiast któryś z was, moich sług, okaże się zły i, przekonując swe serce słowami: „Mój PAN zwleka ze swym powrotem”, zacznie krzywdzić i rabować inne moje sługi, a także ucztować, obżerając się i upijając, 46to ja, jego PAN, gdy niespodziewanie powrócę, odłączę#Słowo to nawiązuje do obrazu rozdzielenia (gr. krisis), którego Jezus używał często na opisanie tego, co wydarzy się w Dniu Sądu. Sąd Boży będzie polegał na oddzieleniu jednych ludzi od drugich wg kryterium wytrwania w Chrystusie (tzn. wytrwania w Bożym Słowie i Bożym Duchu). Rozpowszechniony w świecie zachodnim obraz ważenia uczynków (dobrych i złych) wynika z popularyzacji pogańskiego mitu o Temidzie (tzw. bogini sprawiedliwości). Nie ma on nic wspólnego z obrazem Bożego Sądu, który zapowiedział Jezus.go od pozostałych sług i ześlę do miejsca przeznaczonego dla niewierzących. 47#Jk 4,17Tam zaś sługa ów, który, choć znał moją wolę – to znaczy wolę swego PANA – a mimo to nie potraktował jej poważnie i nie wypełnił jej należycie, będzie cierpiał straszliwie niczym obdzierany ze skóry#Inni tłumaczą: „otrzyma chłostę”, jednak dosłownie gr. słowo daresetai (od dero) oznacza dokładnie „obdzieranie za skóry”, co sugeruje niewyobrażalne cierpienie.. 48#Kpł 5,17; Lb 15,27‐30Ten zaś, który dopuścił się karygodnych czynów, lecz uczynił to w niezrozumieniu mojej woli, też będzie cierpiał, choć już nie tak strasznie. Od każdego bowiem, komu wiele powierzyłem, będę również wiele wymagać.
49 # Mt 3,11 Przyjdę oczyścić Ziemię przez zanurzenie jej w ogniu # Por. Łk 3,16‐17 oraz 2 P 3,7, a także Mt 25,41. i bardzo pragnę, by jego płomień już rozgorzał # Głównym celem przyjścia Jezusa na Ziemię było wyzwolenie (uratowanie) ludzi z więzów grzechu (por. Mt 1,21), a nie przekazanie im jakiegoś „biletu” do niebiańskiego parku rozrywki. Dla Jezusa grzech człowieka był i jest największym problemem ludzkości. ! 50#Mt 20,22; Mt 26,38; Mk 10,38‐39; Łk 9,22; J 12,27To będzie mój drugi rodzaj zanurzenia#Jezus nigdy nikogo nie zanurzył w wodę (por. J 4,2), jak to czynili Jan zwany Chrzcicielem (por. Mt 3,11) oraz jego uczniowie – także ci, którzy później stali się uczniami Jezusa (por. J 4,2). Pierwszym rodzajem zanurzenia Chrystusowego od początku Jego służby jest zanurzenie w Bożego Ducha, który jest Duchem Świętego Boga. Drugim rodzajem zanurzenia, które dopiero nastąpi, będzie zanurzenie w wiekuisty ogień.i wprost nie mogę się doczekać, by czas ten już nastał! Tymczasem ja zostanę niedługo zanurzony w cierpienie. 51#Łk 2,14Jeśli myślicie, że pojawiłem się, by przynieść światu pokój#Jezus nie przyszedł, by przynieść pokój w światowym rozumieniu tego słowa. On przyszedł zwiastować pokój z Bogiem, co jest zupełnie innym zagadnieniem. Promocji światowego pokoju dokonuje szatan (por. 1 Tes 5,1‐6), podczas gdy Boży pokój jest owocem złożenia zaufania w Chrystusie i w Jego dziele krzyża. Boży pokój jest przeznaczony tylko dla tych, którzy zanurzyli się w Chrystusie, gdyż w Nim złożyli całą swą nadzieję. Pokój Chrystusowy odnosi się do relacji z Bogiem i dotyczy Dnia Sądu. Ci, którzy żyją według modelu świata, nie mają w Bożym pokoju żadnego udziału. Takich czeka doświadczenie trawiącego Bożego gniewu., jesteście w błędzie! Sami zobaczcie, iż moje przybycie wszędzie wprowadza niezgodę#Gr. diamerismos – „rozłupać skorupę”, „pociąć na kawałki”, „rozdzielić”, „spowodować niezgodę” (por. Mt 3,12 oraz Łk 3,17).między ludźmi. 52#Łk 2,34Podziały z mojego powodu już się dokonują, a będą one jeszcze głębsze – nawet w rodzinach. Troje wystąpi przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu! 53Ojciec poróżni się z synem, a syn z ojcem, matka poróżni się z córką, a córka z matką. Teściowa poróżni się z synową, a synowa z teściową#Mi 7,6. Cała ta wypowiedź zapowiada, że Dobra Wiadomość odmieni sposób myślenia i sumienia ludzi tak radykalnie, że nawet w rodzinach nastąpią głębokie podziały..
54 # Mt 16,2‐3 Do tłumów#Wcześniejsze słowa o chciwości i żądzy bogacenia się (Łk 12,22‐53) Jezus skierował wyłącznie do uczniów. Tu podobne przesłanie kieruje do tłumów. Cały rozdział 12 jest poświęcony tej sprawie. natomiast powiedział:
— Gdy widzicie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Idzie na deszcz”. I tak się dzieje # W Izraelu deszcze nadciągają tylko od zachodu, tzn. znad Morza Śródziemnego. . 55A kiedy powieje wiatr południowy, mówicie: „Nadchodzi spiekota”. I tak też się dzieje. 56Jeśli więc wiecie, jak interpretować znaki przyrody na niebie i ziemi, by przewidzieć nadchodzącą pogodę, lecz nie potraficie rozpoznać czasów, w jakich żyjecie, jesteście hipokrytami – ludźmi o podwójnych sercach i podwójnych umysłach.
57 Dlaczego, domagając się sprawiedliwości, nie zaczniecie od tego, by samych siebie osądzić? 58#Mt 5,25‐26Jeśli masz gotowość pójścia do urzędu#Dosł. „idziecie z tym do archonta”. W czasach Jezusa archont (gr. archon) nie był sędzią, tylko przywódcą – najwyższym urzędnikiem w greckim mieście, który sprawował tam władzę administracyjną, co widzimy, zestawiając wersety Dz 16,19 oraz Dz 16,37. Archont zwykle rozstrzygał codzienne drobne nieporozumienia, kwestie dotyczące spraw rodzinnych lub spadkowych, a także niewolników, którzy byli traktowani jako rzeczy. Zdarzało się, jak to miało miejsce w Filippi (Dz 16,19), że w mieście było kilku archontów, którzy razem stanowili zarząd miasta. Sprawy większej wagi lub dotyczące obywateli rzymskich, a także sprawy kryminalne musiały być rozstrzygane przez sędziów.w sprawie jakiegoś konfliktu, dlaczego najpierw nie zadasz sobie trudu polubownego ułożenia się ze swym przeciwnikiem i osiągnięcia z nim porozumienia? Pamiętaj, że jeśli w urzędzie okaże się, iż nie masz racji, twój przeciwnik zawlecze cię do sądu, a tam sędzia wyda na ciebie wyrok i wtrąci do więzienia. 59Stamtąd zaś – o czym cię zapewniam – nie wyjdziesz, dopóki nie spłacisz całego długu i wszystkich kosztów towarzyszących, aż do ostatniego grosza.
Obecnie wybrane:
Łukasza 12: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.