Mateusza 20
20
Przypowieść o dobroci Króla
1 # Mt 21,28.33 Aby lepiej zrozumieć zasady obowiązujące w Królestwie Niebios, posłuchajcie przypowieści o pewnym właścicielu winnicy, który o świcie # Wg ówczesnej rachuby czasu było to o 6:00 rano. udał się na plac miejski, by zatrudnić robotników do pracy w swoim majątku. 2Umówił się z nimi na denara za dniówkę i posłał ich do swej winnicy. 3Gdy ponownie poszedł na rynek o godzinie dziewiątej rano#W tamtych czasach dzień, podobnie jak noc (zob. przypis do Mt 14,25), dzielono na 4 odcinki czasowe po 3 godziny każdy. Cały dzień miał 12 godzin. Rachubę zaczynano od naszej godziny 6:00. Zatem trzecia godzina dnia była naszą dziewiątą, szósta – dwunastą, dziewiąta – piętnastą, a jedenasta godzina dnia – naszą siedemnastą. O godzinie osiemnastej rozpoczynała się rachuba czasu według tzw. straży nocnych., zobaczył innych wyczekujących na jakąś pracę. 4Tym też powiedział: „I wy także idźcie do mojej winnicy, a co będzie się wam należeć, dostaniecie”.
5 Poszli więc i oni.
Człowiek ten wychodził na rynek jeszcze kilka razy. Był tam w południe, a potem także o piętnastej i, podobnie jak poprzednio, zatrudniał kolejnych pracowników. 6Także o godzinie siedemnastej znalazł jeszcze jakichś robotników. Tych zapytał: „Dlaczego przez cały dzień siedzicie bezczynnie?”.
7 Ci zaś odpowiedzieli: „Bo nikt nas nie zatrudnił”.
Wtedy on rzekł: „Idźcie i wy do mojej winnicy”.
8 # Kpł 19,13Pwt 24,14‐15 O godzinie osiemnastej właściciel winnicy powiedział do zarządcy: „Zwołaj robotników i każdemu, zaczynając od ostatnich, a kończąc na pierwszych, wypłać pełną dniówkę”.
9 Kiedy więc do zarządcy podeszli zatrudnieni o siedemnastej i otrzymali po denarze, 10ci, którzy byli zatrudnieni pierwsi, nabrali przekonania, że otrzymają więcej. Jednak i oni otrzymali po denarze. 11Biorąc swoją zapłatę, niezadowoleni zwrócili się do właściciela, 12mówiąc:
„Ci ostatni pracowali tylko przez jedną godzinę, a zrównałeś ich z nami, chociaż my cały dzień ciężko harowaliśmy, doświadczając wielkiej spiekoty!”.
13 Jednak właściciel każdemu z nich cierpliwie tłumaczył: „Przyjacielu, nie krzywdzę ciebie. Czyż nie umówiłeś się ze mną na denara za dniówkę? 14Weź to, co ci się należy, i odejdź. Jeśli zaś ja chcę dać temu ostatniemu tyle samo, co i tobie, 15#Mt 6,23; Rz 9,16.19‐21to czy nie wolno mi tego uczynić? Czy nie mogę postąpić z tym, co jest moje,
Na koniec Jezus dodał:
— 16#Mt 19,30; Mk 10,31; Łk 13,30Tak właśnie pierwsi będą ostatnimi, a ostatni pierwszymi.
Trzecia zapowiedź męki i zmartwychwstania
(Mk 10,32‐34; Łk 18,31‐34)
17Po tych słowach Jezus wraz z innymi#W tym czasie na święto zmierzało do Jerozolimy wielu pielgrzymów. Prawdopodobnie Jezus poszedł właśnie z taką grupą. pielgrzymami ruszył w kierunku Jerozolimy. W drodze wziął na stronę Dwunastu i powiedział:
— 18#Mt 16,21; Mt 17,22‐23; Łk 9,22; Dz 2,23Zbliżamy się do Jerozolimy, gdzie ja, Syn człowieczy, zostanę wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie, którzy skażą mnie na śmierć. 19#Dz 10,39‐40Następnie zostanę wydany w ręce pogan, a ci mnie wyszydzą, ubiczują i w końcu ukrzyżują. Jednak trzeciego dnia zmartwychwstanę.
Zaślepienie uczniów
(Mk 10,35‐45)
20W tym momencie#Jak dalej pokazuje tekst, szczytem nietaktu i braku zrozumienia ważności chwili było podjęcie rozmowy przez żonę i synów Zebedeusza na temat stanowisk dla nich w przyszłym Bożym Królestwie. podeszła do nich matka synów Zebedeusza i wraz z nimi zbliżyła się do Jezusa. 21#Mt 19,28On zaś zapytał:
— Czego chcesz, kobieto?
Ta zaś poprosiła:
— PANIE, spraw, proszę, by moi dwaj synowie otrzymali w Twoim Królestwie znaczące stanowiska#Dosł. „aby zasiedli jeden po Twej prawej, a drugi po lewej stronie”. Jest to hebrajski idiom mówiący o posiadaniu znaczenia, władzy i mocy..
22 # Mt 26,39.42; Mk 14,36; Łk 12,50; Łk 22,42; J 18,11 Lecz Jezus odrzekł:
— Nie zdajecie sobie sprawy, o co prosicie. Czyżbyście myśleli, że możecie przejść ze mną przez to # Dosł. „wypić puchar”. W oryginalnym tekście mamy do czynienia z metaforą męczeńskiej śmierci (por. także 1 Kor 11,26) Bożego Baranka. W proroctwach biblijnych obraz Bożego Sądu często łączy się z pucharem Bożego gniewu, którego wypicie (jako kara) czeka wszystkich grzeszników (por. Ps 60,5; Ps 75,9; Iz 51,17; Jr 25,15‐29; Ez 23,31‐34; Ab 16; Za 12,2 a także Ap 14,10). Niezwykłą prawdą Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie jest to, że Jezus jako Syn człowieczy zdecydował się na wypicie tego pucharu, biorąc w ten sposób na siebie cały Boży gniew należny grzesznym ludziom wszystkich czasów. Jednak Jego śmierć staje się skuteczna tylko dla tych, którzy w Nim składają swoje zaufanie, tzn. dla tych, którzy w pełnej świadomości są w stanie wznieść „kielich zbawienia'' (toast zbawienia), do czego On sam nawiązuje w wersecie 23. W tradycji żydowskiego sederu tzw. trzeci kielich (trzeci toast), kielich zbawienia (por. Ps 116,13 oraz Ps 16,15; Ps 23,5), wznoszono przez wieki podczas święta Paschy jako wspomnienie śmierci baranka ofiarnego, którego krew na drzwiach i progu domu ratowała wszystko, co było w nim pierworodne. Ta krew ratowała przed śmiercią w noc paschalną, która poprzedzała wyjście Hebrajczyków z niewoli w Egipcie. Pierworodne potomstwo ocalało tylko w tych rodzinach, których domostwa oznakowano krwią baranka paschalnego (por. Wj 12,5‐7; Wj 12,12‐13). Warto jednak zwrócić uwagę na to, że symbolika baranka paschalnego była związana z wyzwoleniem z niewoli grzechu, ale nie oznaczała wejścia do ziemi obiecanej (por. 1 Kor 5,1‐12). , co zostało dla mnie przygotowane?
A oni odpowiedzieli:
— O tak, możemy!
23 # Dz 12,2; Ap 1,9 Lecz Jezus stwierdził:
— Wprawdzie doświadczycie mojego losu # Dosł. „kielich mój pić będziecie”. Metonimiczne określenie mówiące o przyszłym udziale w cierpieniu. Przypuszczalnie uczniowie ci (Jakub starszy i Jan, zwani Synami Gromu – hebr. Boanerges) wyobrazili sobie, iż z uwagi na bliskość z Jezusem mogą liczyć na protekcję i przywileje. Jednak Jezus wyraźnie wyprowadził ich z błędu, wskazując, że decydujące znaczenie ma wola Ojca (por. Mt 7,21). , lecz nie zostaniecie z tego powodu wyróżnieni specjalną pozycją czy stanowiskami # W sensie wyróżnienia przez posadzenie po swej prawicy lub lewicy. . One przypadną tym, którzy – zgodnie z planem mego Ojca – zostali do nich przygotowani # Wypowiedź ta wyraźnie wskazuje, że człowiek nie może liczyć w Bożym Królestwie na jakąkolwiek pozycję dzięki protekcji ani wskutek szczególnych zasług. Pozycja (nagroda), jaką otrzyma każdy zbawiony, zależeć będzie od tego, w jakim stopniu przemienił on swój charakter na wzór Jezusa, co ma realizować się w czasie procesu uświęcenia, jaki dokonuje się podczas doczesnego życia (por. m.in. 1 Kor 2,16; Dz 2,38; Dz 17,31; Dz 20,32; Rz 13,14; Ga 4,19; Ga 5,23‐24; Hbr 1,3; Hbr 12,7). .
24 # Łk 22,24 Dziesięciu pozostałych uczniów, słysząc to, oburzyło się na tych braci. 25#Mk 10,43‐45Wtedy Jezus zebrał ich wszystkich i powiedział:
— Dobrze wiecie, że przywódcy narodów panują nad nimi przemocą, a wielcy tego świata wykorzystują przewagę, jaką mają nad zwykłymi ludźmi. 26#Mt 23,11; Mk 9,35; Łk 9,48; Łk 22,26‐27; J 13,4‐15Jednak pomiędzy wami tak być nie może! Jeśli więc ktokolwiek z was chciałby być kimś prawdziwie wielkim, niech stanie się sługą innych, 27#Mk 9,35a jeśli chciałby mieć znaczenie w Królestwie Niebios, niech na tym świecie zadowoli się pozycją najniższą ze wszystkich – taką, jaką ma niewolnik. 28#Łk 22,27; Flp 2,7‐8; 1 Tm 2,5‐6; 1 P 1,18‐19Zobaczcie, przecież i ja, zjawiając się tu jako człowiek#Dosł. „Syn człowieczy”., nie przyszedłem, aby mnie obsługiwano, lecz by samemu służyć i oddać me życie#Dosł. „duszę” (gr. psyche).jako okup za wielu#„Wielu” – oczywiście Chrystus zapłacił za winy wszystkich, ale nie wszyscy chcą przyjąć Jego ofiarę. Dlatego jedynie „wielu” skorzysta z okupu, który On złożył..
Przykład litościwej postawy Jezusa
(Mk 10,46‐52; Łk 18,35‐43)
29Gdy Jezus opuszczał Jerycho, towarzyszył Mu wielki tłum ludzi. 30#Mt 9,27; Mt 15,22Przy drodze siedziało dwóch niewidomych, którzy – gdy tylko dowiedzieli się, że Jezus przechodzi właśnie w ich pobliżu – zaczęli wołać:
— PANIE, Synu Dawida, zlituj się nad nami!
31Tłum zaczął ich strofować, każąc im się uciszyć. Oni jednak jeszcze bardziej zaczęli się wydzierać:
— PANIE, Synu Dawida, zlituj się nad nami!
32Jezus zatrzymał się, przywołał ich do siebie i spytał:
— Co chcecie, abym dla was uczynił?
33Oni zaś odpowiedzieli:
— PANIE, otwórz nasze oczy!
34 # Mt 8,3 I Jezus użalił się nad nimi. Dotknął ich oczu, a ci z miejsca przejrzeli i poszli za Nim.
Obecnie wybrane:
Mateusza 20: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.
Mateusza 20
20
Przypowieść o dobroci Króla
1 # Mt 21,28.33 Aby lepiej zrozumieć zasady obowiązujące w Królestwie Niebios, posłuchajcie przypowieści o pewnym właścicielu winnicy, który o świcie # Wg ówczesnej rachuby czasu było to o 6:00 rano. udał się na plac miejski, by zatrudnić robotników do pracy w swoim majątku. 2Umówił się z nimi na denara za dniówkę i posłał ich do swej winnicy. 3Gdy ponownie poszedł na rynek o godzinie dziewiątej rano#W tamtych czasach dzień, podobnie jak noc (zob. przypis do Mt 14,25), dzielono na 4 odcinki czasowe po 3 godziny każdy. Cały dzień miał 12 godzin. Rachubę zaczynano od naszej godziny 6:00. Zatem trzecia godzina dnia była naszą dziewiątą, szósta – dwunastą, dziewiąta – piętnastą, a jedenasta godzina dnia – naszą siedemnastą. O godzinie osiemnastej rozpoczynała się rachuba czasu według tzw. straży nocnych., zobaczył innych wyczekujących na jakąś pracę. 4Tym też powiedział: „I wy także idźcie do mojej winnicy, a co będzie się wam należeć, dostaniecie”.
5 Poszli więc i oni.
Człowiek ten wychodził na rynek jeszcze kilka razy. Był tam w południe, a potem także o piętnastej i, podobnie jak poprzednio, zatrudniał kolejnych pracowników. 6Także o godzinie siedemnastej znalazł jeszcze jakichś robotników. Tych zapytał: „Dlaczego przez cały dzień siedzicie bezczynnie?”.
7 Ci zaś odpowiedzieli: „Bo nikt nas nie zatrudnił”.
Wtedy on rzekł: „Idźcie i wy do mojej winnicy”.
8 # Kpł 19,13Pwt 24,14‐15 O godzinie osiemnastej właściciel winnicy powiedział do zarządcy: „Zwołaj robotników i każdemu, zaczynając od ostatnich, a kończąc na pierwszych, wypłać pełną dniówkę”.
9 Kiedy więc do zarządcy podeszli zatrudnieni o siedemnastej i otrzymali po denarze, 10ci, którzy byli zatrudnieni pierwsi, nabrali przekonania, że otrzymają więcej. Jednak i oni otrzymali po denarze. 11Biorąc swoją zapłatę, niezadowoleni zwrócili się do właściciela, 12mówiąc:
„Ci ostatni pracowali tylko przez jedną godzinę, a zrównałeś ich z nami, chociaż my cały dzień ciężko harowaliśmy, doświadczając wielkiej spiekoty!”.
13 Jednak właściciel każdemu z nich cierpliwie tłumaczył: „Przyjacielu, nie krzywdzę ciebie. Czyż nie umówiłeś się ze mną na denara za dniówkę? 14Weź to, co ci się należy, i odejdź. Jeśli zaś ja chcę dać temu ostatniemu tyle samo, co i tobie, 15#Mt 6,23; Rz 9,16.19‐21to czy nie wolno mi tego uczynić? Czy nie mogę postąpić z tym, co jest moje,
Na koniec Jezus dodał:
— 16#Mt 19,30; Mk 10,31; Łk 13,30Tak właśnie pierwsi będą ostatnimi, a ostatni pierwszymi.
Trzecia zapowiedź męki i zmartwychwstania
(Mk 10,32‐34; Łk 18,31‐34)
17Po tych słowach Jezus wraz z innymi#W tym czasie na święto zmierzało do Jerozolimy wielu pielgrzymów. Prawdopodobnie Jezus poszedł właśnie z taką grupą. pielgrzymami ruszył w kierunku Jerozolimy. W drodze wziął na stronę Dwunastu i powiedział:
— 18#Mt 16,21; Mt 17,22‐23; Łk 9,22; Dz 2,23Zbliżamy się do Jerozolimy, gdzie ja, Syn człowieczy, zostanę wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie, którzy skażą mnie na śmierć. 19#Dz 10,39‐40Następnie zostanę wydany w ręce pogan, a ci mnie wyszydzą, ubiczują i w końcu ukrzyżują. Jednak trzeciego dnia zmartwychwstanę.
Zaślepienie uczniów
(Mk 10,35‐45)
20W tym momencie#Jak dalej pokazuje tekst, szczytem nietaktu i braku zrozumienia ważności chwili było podjęcie rozmowy przez żonę i synów Zebedeusza na temat stanowisk dla nich w przyszłym Bożym Królestwie. podeszła do nich matka synów Zebedeusza i wraz z nimi zbliżyła się do Jezusa. 21#Mt 19,28On zaś zapytał:
— Czego chcesz, kobieto?
Ta zaś poprosiła:
— PANIE, spraw, proszę, by moi dwaj synowie otrzymali w Twoim Królestwie znaczące stanowiska#Dosł. „aby zasiedli jeden po Twej prawej, a drugi po lewej stronie”. Jest to hebrajski idiom mówiący o posiadaniu znaczenia, władzy i mocy..
22 # Mt 26,39.42; Mk 14,36; Łk 12,50; Łk 22,42; J 18,11 Lecz Jezus odrzekł:
— Nie zdajecie sobie sprawy, o co prosicie. Czyżbyście myśleli, że możecie przejść ze mną przez to # Dosł. „wypić puchar”. W oryginalnym tekście mamy do czynienia z metaforą męczeńskiej śmierci (por. także 1 Kor 11,26) Bożego Baranka. W proroctwach biblijnych obraz Bożego Sądu często łączy się z pucharem Bożego gniewu, którego wypicie (jako kara) czeka wszystkich grzeszników (por. Ps 60,5; Ps 75,9; Iz 51,17; Jr 25,15‐29; Ez 23,31‐34; Ab 16; Za 12,2 a także Ap 14,10). Niezwykłą prawdą Dobrej Wiadomości o ratunku w Chrystusie jest to, że Jezus jako Syn człowieczy zdecydował się na wypicie tego pucharu, biorąc w ten sposób na siebie cały Boży gniew należny grzesznym ludziom wszystkich czasów. Jednak Jego śmierć staje się skuteczna tylko dla tych, którzy w Nim składają swoje zaufanie, tzn. dla tych, którzy w pełnej świadomości są w stanie wznieść „kielich zbawienia'' (toast zbawienia), do czego On sam nawiązuje w wersecie 23. W tradycji żydowskiego sederu tzw. trzeci kielich (trzeci toast), kielich zbawienia (por. Ps 116,13 oraz Ps 16,15; Ps 23,5), wznoszono przez wieki podczas święta Paschy jako wspomnienie śmierci baranka ofiarnego, którego krew na drzwiach i progu domu ratowała wszystko, co było w nim pierworodne. Ta krew ratowała przed śmiercią w noc paschalną, która poprzedzała wyjście Hebrajczyków z niewoli w Egipcie. Pierworodne potomstwo ocalało tylko w tych rodzinach, których domostwa oznakowano krwią baranka paschalnego (por. Wj 12,5‐7; Wj 12,12‐13). Warto jednak zwrócić uwagę na to, że symbolika baranka paschalnego była związana z wyzwoleniem z niewoli grzechu, ale nie oznaczała wejścia do ziemi obiecanej (por. 1 Kor 5,1‐12). , co zostało dla mnie przygotowane?
A oni odpowiedzieli:
— O tak, możemy!
23 # Dz 12,2; Ap 1,9 Lecz Jezus stwierdził:
— Wprawdzie doświadczycie mojego losu # Dosł. „kielich mój pić będziecie”. Metonimiczne określenie mówiące o przyszłym udziale w cierpieniu. Przypuszczalnie uczniowie ci (Jakub starszy i Jan, zwani Synami Gromu – hebr. Boanerges) wyobrazili sobie, iż z uwagi na bliskość z Jezusem mogą liczyć na protekcję i przywileje. Jednak Jezus wyraźnie wyprowadził ich z błędu, wskazując, że decydujące znaczenie ma wola Ojca (por. Mt 7,21). , lecz nie zostaniecie z tego powodu wyróżnieni specjalną pozycją czy stanowiskami # W sensie wyróżnienia przez posadzenie po swej prawicy lub lewicy. . One przypadną tym, którzy – zgodnie z planem mego Ojca – zostali do nich przygotowani # Wypowiedź ta wyraźnie wskazuje, że człowiek nie może liczyć w Bożym Królestwie na jakąkolwiek pozycję dzięki protekcji ani wskutek szczególnych zasług. Pozycja (nagroda), jaką otrzyma każdy zbawiony, zależeć będzie od tego, w jakim stopniu przemienił on swój charakter na wzór Jezusa, co ma realizować się w czasie procesu uświęcenia, jaki dokonuje się podczas doczesnego życia (por. m.in. 1 Kor 2,16; Dz 2,38; Dz 17,31; Dz 20,32; Rz 13,14; Ga 4,19; Ga 5,23‐24; Hbr 1,3; Hbr 12,7). .
24 # Łk 22,24 Dziesięciu pozostałych uczniów, słysząc to, oburzyło się na tych braci. 25#Mk 10,43‐45Wtedy Jezus zebrał ich wszystkich i powiedział:
— Dobrze wiecie, że przywódcy narodów panują nad nimi przemocą, a wielcy tego świata wykorzystują przewagę, jaką mają nad zwykłymi ludźmi. 26#Mt 23,11; Mk 9,35; Łk 9,48; Łk 22,26‐27; J 13,4‐15Jednak pomiędzy wami tak być nie może! Jeśli więc ktokolwiek z was chciałby być kimś prawdziwie wielkim, niech stanie się sługą innych, 27#Mk 9,35a jeśli chciałby mieć znaczenie w Królestwie Niebios, niech na tym świecie zadowoli się pozycją najniższą ze wszystkich – taką, jaką ma niewolnik. 28#Łk 22,27; Flp 2,7‐8; 1 Tm 2,5‐6; 1 P 1,18‐19Zobaczcie, przecież i ja, zjawiając się tu jako człowiek#Dosł. „Syn człowieczy”., nie przyszedłem, aby mnie obsługiwano, lecz by samemu służyć i oddać me życie#Dosł. „duszę” (gr. psyche).jako okup za wielu#„Wielu” – oczywiście Chrystus zapłacił za winy wszystkich, ale nie wszyscy chcą przyjąć Jego ofiarę. Dlatego jedynie „wielu” skorzysta z okupu, który On złożył..
Przykład litościwej postawy Jezusa
(Mk 10,46‐52; Łk 18,35‐43)
29Gdy Jezus opuszczał Jerycho, towarzyszył Mu wielki tłum ludzi. 30#Mt 9,27; Mt 15,22Przy drodze siedziało dwóch niewidomych, którzy – gdy tylko dowiedzieli się, że Jezus przechodzi właśnie w ich pobliżu – zaczęli wołać:
— PANIE, Synu Dawida, zlituj się nad nami!
31Tłum zaczął ich strofować, każąc im się uciszyć. Oni jednak jeszcze bardziej zaczęli się wydzierać:
— PANIE, Synu Dawida, zlituj się nad nami!
32Jezus zatrzymał się, przywołał ich do siebie i spytał:
— Co chcecie, abym dla was uczynił?
33Oni zaś odpowiedzieli:
— PANIE, otwórz nasze oczy!
34 # Mt 8,3 I Jezus użalił się nad nimi. Dotknął ich oczu, a ci z miejsca przejrzeli i poszli za Nim.
Obecnie wybrane:
:
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.