Marka 2
2
Konflikt w sprawie kompetencji
(Mt 9,1‐8; Łk 5,17‐26)
1Po pewnym czasie Jezus wrócił do Kafarnaum. Ludzie szybko się dowiedzieli, iż jest w domu Piotra#Targumiczne dopowiedzenie, iż był to dom Piotra, pochodzi od Redakcji NPD. Z Mt 8,20 i Łk 9,58 wiemy, że Jezus nie miał własnego domu. Jego miejscem pobytu w czasie publicznej służby było Kafarnaum, a najprawdopodobniej dom Piotra, który tam się znajdował.. 2#Mk 3,20; Hbr 2,3Przyszło ich tam tak wielu, że nie było miejsca nawet przed drzwiami, a On głosił im Boże Słowo.
3W pewnym momencie pojawiło się czterech mężczyzn z noszami, którzy przynieśli do Jezusa sparaliżowanego człowieka. 4Z uwagi na tłum nie mieli jednak jak przedostać się do Niego. Wdrapali się zatem na budynek i tam, nad Jezusem, zdjęli część dachu#Domy w tamtych czasach były budowane z płaskimi dachami, których lekka konstrukcja umożliwiała ich łatwy demontaż.. Następnie spuścili do środka nosze ze sparaliżowanym. 5#Mt 8,10; Łk 7,48Jezus zaś, widząc ich#Zaimek „ich” odnosi się do całej przybyłej piątki – sparaliżowanego i jego czterech przyjaciół. ufną determinację, powiedział do sparaliżowanego:
— Synu, twoje grzechy zostają ci odpuszczone!
6W tym czasie siedziało przy Jezusie kilku uczonych w Piśmie. W ich sercach#Semici uważali, że serce jest ośrodkiem świadomości, myśli, uczuć oraz woli. natychmiast zrodziły się myśli: 7#Ps 103,3; Ps 130,3‐4; Iz 43,25; 1 J 1,9„Co On wygaduje? Przecież to bluźnierstwo! Któż inny może odpuszczać grzechy, jeśli nie sam Bóg?”.
8 # Mt 16,8 Jezus w duchu natychmiast poznał ich myśli. Przemówił więc do nich słowami:
— Dlaczego pozwalacie, by złe myśli nurtowały wasze serca? 9Rozważcie tylko, co jest łatwiejsze do wykonania: powiedzieć sparaliżowanemu, że został uwolniony od swoich grzechów, czy sprawić, by wstał, wziął swoje nosze i zaczął chodzić? 10Lecz abyście w końcu pojęli, że człowiek#Por. przypis do Mt 9,6.podczas swego życia na Ziemi ma możność odpuszczania grzechów#Jezus przyniósł na Ziemię wyraźne przesłanie o odpuszczeniu grzechów i przebaczaniu. Tu zaczyna o tym nauczać. Pod koniec pobytu na Ziemi (por. J 20,23) przekazał uczniom, iż trwanie w Nim jest ściśle związane z przebaczaniem. Dlatego gdy tchnął w nich swego Ducha, wezwał ich, by nieśli wszystkim ludziom Dobrą Wiadomość o tym, że Jego krzyż jest znakiem przebaczenia, a Jego krew jest całkowitą i wystarczającą zapłatą za ich grzechy. Żadna inna ofiara nie mogła tego dokonać. Właśnie poselstwo przebaczenia, zawarte w postawie ofiarnej Bożej miłości, jest najważniejszym czynnikiem odróżniającym chrześcijaństwo od wszystkich systemów religijnych istniejących na tym świecie. Nie można być uczniem Jezusa, jeśli nosi się w sercu nieprzebaczenie. Żaden człowiek bez odpuszczenia przewinień ludziom, którzy zgrzeszyli wobec niego, nie może nazywać się uczniem Jezusa. A jeśli nawet ktoś sam określa siebie mianem chrześcijanina (z uwagi na intelektualnie akceptowaną doktrynę), lecz trwale odmawia drugiemu przebaczenia, to w istocie nie jest uczniem Jezusa, a jego „chrześcijaństwo” jest jedynie zwodniczą fasadą imitującą prawdziwe uczniostwo Chrystusowe., patrzcie...
I zwracając się do sparaliżowanego, rzekł:
— 11Wstań, podnieś swe nosze i idź do domu!
12 # Mt 9,33 Ten zaś od razu wstał, podniósł swe nosze i odszedł na oczach tłumu. Wszyscy oniemieli ze zdumienia, a potem wielbili Boga i mówili między sobą:
— Czegoś takiego nigdy wcześniej nie widzieliśmy!
Powołanie Lewiego (Mateusza)
(Mt 9,9; Łk 5,27‐28)
13Zaraz potem Jezus ponownie udał się nad jezioro. Wielka liczba ludzi poszła za Nim, a On tam ich nauczał. 14#Mt 8,22; Mk 10,21; Łk 9,59; J 1,43; J 21,19.22Wracając, ujrzał pewnego człowieka imieniem Lewi#Lewi to drugie imię Mateusza znanego z Mt 9,9‐13., syna Alfeusza, który pracował w punkcie poboru podatków. Jezus zbliżył się do niego i powiedział:
— Przyłącz się do mnie!
Ten zaś natychmiast wstał i zaczął Mu towarzyszyć.
Konflikt w sprawie postawy wobec grzeszników
(Mt 9,10‐13; Łk 5,29‐32)
15 # Mt 5,46 Pewnego dnia Lewi zaprosił Jezusa do swego domu. Tam przyłączyło się do nich wielu poborców podatkowych#Poborcami podatków byli zwykle Żydzi kolaborujący z okupantem. Powszechnie ich nienawidzono i nimi gardzono, gdyż ludzie ci dopuszczali się wielkich nadużyć, pobierając zawyżone ponad miarę opłaty i podatki. Do takich nadużyć zachęcał system dzierżawienia przez Rzymian stanowisk poborców podatkowych. Nadwyżki poborca mógł zostawić dla siebie. i grzeszników#Grzesznikami Żydzi nazywali swoich współrodaków, którzy nie wykazywali nawet ochoty do wypełniania Prawa Mojżeszowego. Postawa tych ludzi była zwykle konsekwencją tego, iż dochodzili do wniosku, że nie mają żadnej możliwości osiągnięcia poziomu religijności i dewocyjnego zaangażowania, jakiego wymagali od nich faryzeusze oraz uczeni w Piśmie. Paradoksalnie ci ludzie byli najbliżej zrozumienia Bożej świętości oraz miłosierdzia i łaskawości Bożej. Dlatego właśnie oni najżywiej reagowali na Dobrą Wiadomość o Bożym Królestwie głoszoną przez Jezusa., którzy wraz z Jezusem i Jego uczniami zajęli miejsca przy jednym stole#W tamtej kulturze i czasach stoły były niskie (15‐20 cm wysokości) i ludzie spoczywali przy nich w pozycji leżącej, a nie siedzącej.. Okazało się, że wielu z nich już od dawna chodziło za Jezusem.
16 # Mt 11,19; Łk 7,34; Łk 15,1‐2 Gdy faryzeusze#Faryzeusze (hebr. perushim; gr. pharisaioi) – ugrupowanie religijne powstałe w II w. p.n.e. Ich nazwa oznaczała ludzi „oddzielonych''. Specjalizowali się w interpretacji Prawa Mojżeszowego. Więcej w Komentarzu NPD → Faryzeusze. zobaczyli#W ówczesnych domostwach miejsca posiłków były zwykle zlokalizowane w przestronnych i widocznych z zewnątrz pomieszczeniach., że Jezus je z grzesznikami i poborcami podatkowymi, przystąpili do Jego uczniów z pytaniem:
— Dlaczego wasz nauczyciel siada do stołu z poborcami oraz innymi grzesznikami?
17 # Łk 19,10; 1 Tm 1,15 Jezus, słysząc to, sam im odpowiedział:
— Lekarza potrzebują ci, którzy się źle mają, a nie zdrowi. Ja przyszedłem po to, by do opamiętania wezwać # Gr. kaleo. Słowo to oznacza „wzywać” oraz „zapraszać”, np. na ucztę. Jest ono spokrewnione z rzeczownikiem ekklesia, który w NT opisuje zgromadzenie ludu wywołanego (zaproszonego) przez Boga. W popularnych przekładach NT ekklesia tłumaczy się jako „kościół”, a nawet „Kościół''. grzeszników, a nie tych, którzy sami siebie uważają za sprawiedliwych # Zgodnie z Rz 3,23 wszyscy ludzie są grzesznikami. Rzecz w tym, że jedni mają tego świadomość, podczas gdy inni – polegając na własnych wyobrażeniach – uważają siebie za sprawiedliwych (por. Rz 3,10). .
Konflikt w sprawie postów i tradycji
(Mt 9,14‐17; Łk 5,33‐39)
18Innym razem, gdy uczniowie Jana oraz faryzeusze pościli, do Jezusa podeszli uczeni w Piśmie i zapytali Go:
— Dlaczego Twoi uczniowie nie poszczą, podczas gdy uczniowie Jana i faryzeusze czynią to?
19 # J 3,29; Ap 19,7 Jezus zaś tak im odrzekł:
— A czy drużbowie oblubieńca zdążający wraz z nim na wesele powinni być pogrążeni w rozpaczy? Przecież byłby to nonsens. 20#Łk 17,22Dopiero gdy on zostanie im odebrany#Gr. aparthe (aoryst pasywny w formie przypuszczającej od apairo). Słowo to oznacza „opuszczenie”, „rozdzielenie”, „odebranie czegoś” (na tym rdzeniu oparte zostało słowo „apartheid”)., będą pościć i rozpaczać, że nie ma go już między nimi. 21Posty, o jakich mówicie, przypominałyby raczej reperowanie dziury w starym, spranym płaszczu za pomocą kawałka nowego, niezdekatyzowanego#Dekatyzacja to proces poddawania tkaniny obróbce wodnej i termicznej, w której jej włókna kurczą się i stabilizują. Dekatyzowanie nowych tkanin zapobiega późniejszemu kurczeniu się ubrań po praniu.płótna, a tego przecież nikt nie robi. Gdyby ktoś tak uczynił, to owa łata ściągnęłaby stary, sprany materiał i doprowadziła do jeszcze większego rozdarcia. 22#Ga 3,1‐3Również dlatego nie wlewa się młodego wina do starych bukłaków. Gdyby tak uczyniono, to ono rozsadziłoby#W młodym winie przez dłuższy czas zachodzi proces fermentacji alkoholowej – nawet po rozlaniu go w bukłaki. W naczyniach tych zbierają się gazy fermentacyjne, które powodują znaczny wzrost ciśnienia grożący ich rozerwaniem.je, a wtedy nie tylko wino by się zmarnowało, ale i bukłaki zostałyby stracone. Młode wino należy wlewać do nowych bukłaków.
Konflikt w sprawie szabatu
(Mt 12,1‐14; Łk 6,1‐11)
23 # Pwt 23,25 Pewnego razu w szabat Jezus szedł wzdłuż obsianych pól, a uczniowie podążający za Nim zrywali kłosy zbóż. 24Faryzeusze, którzy śledzili Jezusa, natychmiast podeszli do Niego z pytaniem:
— Dlaczego Twoi uczniowie robią w szabat to, czego nie wolno?#Zarzut faryzeuszy dotyczył nie tyle zrywania cudzych kłosów, gdyż Prawo Mojżeszowe pozwalało na zbieranie kłosów z pól innych ludzi (por. Pwt 23,26), ile tego, że łuskania zboża (czynność rozcierania kłosów w rękach faryzeusze uważali za młócenie zboża) uczniowie dopuścili się w szabat. Dokładniej wyjaśnia to Łk 6,1..
25 # 1 Sm 21,1‐7 A On odpowiedział im:
— Czyżbyście nigdy nie czytali o tym, co zrobił Dawid wraz z innymi, gdy będąc w biedzie, zgłodniał? 26#Kpł 24,9; 1 Sm 21,2‐7Były to czasy arcykapłana Abiatara. Nie zważając na nic, Dawid wszedł do Bożego przybytku i spożył chleby pokładne, które były zarezerwowane tylko dla kapłanów#Por. Kpł 24,5‐9.. Następnie rozdał je także swoim towarzyszom#Por. przypis do Mt 12,4..
27 # Wj 20,8‐10; Wj 23,12; Pwt 5,12‐14; J 7,21‐24 Na koniec Jezus tak to podsumował:
— Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. 28Dlatego szabat ma służyć człowiekowi, a nie na odwrót#Drugie zdanie tego wersetu inni tłumaczą: „Syn człowieczy jest Panem także i szabatu”. Jednak z uwagi na pierwsze zdanie budujące kontekst taki przekład nie wydaje się słuszny. Określenie „syn człowieczy” we frazeologii żydowskiej jest równoważne pospolitemu słowu „człowiek”. Kiedy Jezus odnosił to określenie do siebie w sensie mesjańskim (nawiązując do proroctw Daniela i Ezechiela), wtedy NPD podaje je z użyciem wielkiej litery. Nie zawsze jednak używał go w kontekście mesjańskim..
Obecnie wybrane:
Marka 2: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.