Marka 9
9
1 # Mk 13,30; Rz 1,4 I na koniec dodał:
— I to wam jeszcze powiem, że niektórzy z was tutaj zgromadzonych nie doświadczą wiecznej Śmierci, lecz ujrzą Boże Królestwo przybywające w całej mocy # Wyraźne odniesienie do czasów opisanych w Dz 2 i następnych rozdziałach, ukazujących wylanie Chrystusowego Ducha Świętości na Żydów, pół‐Żydów (Samarytan) i nie‐Żydów (pogan) – por. także Rz 14,17. i okazałości.
Jezus w oczach najbliższych uczniów
(Mt 17,1‐13; Łk 9,28‐36)
2 # Mt 10,2; Mk 5,37; Łk 5,10; Dz 1,13; 2 P 1,17‐18 Sześć dni później Jezus udał się na wysoką górę#Tradycja wczesnochrześcijańska identyfikuje to miejsce z górą Tabor. Jednak góra ta, mając wysokość jedynie 588 m n.p.m., nie jest wysoka. Najwyższą górą w Izraelu jest Hermon (2814 m n.p.m.) i całe to górskie pasmo było terenem odludnym. Być może tam miało miejsce opisane wydarzenie. Jest to wielce prawdopodobne, gdyż Jezus udał się na górę prosto z Cezarei Filipowej, która leżała u stóp Hermonu. Góra Tabor zaś jest odległa od Cezarei o blisko 90 km. w odludnym miejscu, zabierając ze sobą Piotra, Jakuba oraz Jana. Tam, na ich oczach, doznał przemiany. 3#Dn 7,9; Mt 28,3; Mk 16,5Jego szaty zalśniły taką bielą, jakiej żaden ziemski wytwórca płótna nie jest w stanie osiągnąć. 4Wtedy też ujrzeli Eliasza i Mojżesza rozmawiających z Jezusem. 5Piotr poruszony tym widokiem powiedział:
— Rabbi, dobrze się stało, że wziąłeś nas tu ze sobą! Jeśli chcesz, to zaraz postawimy tu trzy namioty#Dla Żydów słowo „namiot” miało bardzo wyraźną konotację związaną z pojęciem „namiotu spotkania”. Oznaczało bowiem przybytek, miejsce sprawowania kultu, a nawet świątynię. Prawdopodobnie Piotr w tym momencie był pełen niezwykłego zapału religijnego.: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza — 6#Mk 14,40nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak wielką bojaźnią zostali przeniknięci. 7#Dz 3,22; Hbr 1,2.5; Hbr 2,3; Hbr 12,25; 2 P 1,16‐21Gdy to mówił, zjawił się obłok, który zasłonił tamtych i z którego rozległ się Głos:
— Ten jedynie jest moim Synem umiłowanym#Por. Mt 3,17; Łk 3,22; 2 P 1,17.. Jemu bądźcie posłuszni#Gr. akouo – ten rdzeń słowotwórczy wskazuje na słuchanie w celu rozumienia i stosowania się (inaczej: dawanie posłuchu) – por. Mt 17,5.!
8I nagle, nim się zorientowali, co to było, nie widzieli już nikogo poza samym Jezusem, który stał przy nich.
9 # Mt 12,16; Mk 1,34; Mk 8,30 Gdy schodzili z góry, Jezus przykazał, by do czasu aż On, Syn człowieczy, zmartwychwstanie, nie wspominali nikomu o tym, czego byli świadkami. 10#Mk 4,13Zachowali więc to dla siebie. Jednak między sobą dyskutowali, co miało znaczyć, iż On zmartwychwstanie.
11W tym kontekście zadali Mu pytanie:
— Uczeni w Piśmie twierdzą, że zanim nastąpi zmartwychwstanie, wpierw musi pojawić się wielki prorok podobny do Eliasza#Nawiązanie do Ml 3,23.. Kiedy się to stanie?
12 # Ps 22,2‐18; Iz 53,3; Ml 3,23‐24; Ml 4,5‐6 A Jezus, odpowiadając im, rzekł:
— To prawda, ale zapowiedziane zostało nie tylko to, że będzie posłany prorok, jak Eliasz, by wezwać lud do odnowy myślenia # W greckim tekście użyte jest słowo apokathistemi (apo – na powrót; kathistemi – ustanowić), co oznacza „odnowienie”, „przywrócenie poprzedniego stanu”, „odrestaurowanie”. Słowa Jezusa są nawiązaniem do obietnicy z Ml 3,24, który jest ostatnim wersetem ST. Bóg w Księdze Malachiasza potępia (ustami proroka) nadużycia w systemie ofiarniczym popełniane przez kapłanów. Piętnuje ich również za oszustwa i nieuczciwe zarządzanie znoszonymi przez lud dziesięcinami, które kapłani marnowali lub przywłaszczali sobie, zamiast gromadzić je w magazynach świątynnych. Stawia im także zarzut, iż nie uczyli ludu (do czego byli wezwani) właściwej postawy zaufania do Niego samego. Zresztą w J 7,47‐49 czytamy, iż faryzeusze sami doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że nie nauczali ludu we właściwy sposób. , lecz również i to, że Syn człowieczy będzie musiał wiele wycierpieć i doznać odrzucenia # Zob. Iz 52,13‐53,12. . 13#1 Krl 19,2.10; Ps 22,6‐7; Iz 50,6; Iz 53,3; Mt 11,14Zapewniam was, że ów prorok w duchu Eliasza już przyszedł i zrobili z nim, co chcieli – tak jak to zostało o nim napisane#Marek nie komentuje wypowiedzi Jezusa, lecz Mateusz czyni to w Mt 17,13, wyjaśniając, iż Jezus mówił o Janie zwanym Chrzcicielem..
Szkolenie uczniów do efektywnego pełnienia służby
(Mt 5,13; Mt 17,14‐23; Mt 18,1‐11; Łk 9,37‐50; Łk 14,34‐35; Łk 17,1‐2)
14Wracając zaś do pozostałych uczniów, zobaczyli z daleka, że rozprawiają z uczonymi w Piśmie, a wielki tłum zebrany wokół nich przysłuchuje się wszystkiemu z uwagą. 15Gdy tylko ludzie dostrzegli Jezusa, bardzo się ucieszyli i natychmiast pobiegli, by Go powitać. 16Wtedy On spytał:
— Na jaki temat tak gorąco dyskutujecie?
17Wówczas pewien człowiek z tłumu powiedział:
— Nauczycielu, przyprowadziłem do Ciebie mego syna, który jest owładnięty duchem niepozwalającym się zidentyfikować#Dosł. „ducha niemego”, czyli ducha, który nie odzywał się ustami opętanej osoby.. 18#Mt 8,29Za każdym razem, gdy obezwładnia mego syna, ten przewraca się, toczy pianę, zgrzyta zębami i drętwieje. Prosiłem Twoich uczniów, by uwolnili mego syna, lecz oni nie byli w stanie tego uczynić.
19Wtedy Jezus rzekł do tłumu:
— O, jak bardzo brakuje wam # Dosł. „temu pokoleniu” (gr. genea). ufności do Boga! Jak długo jeszcze będę musiał tu przebywać i was znosić # Dosł. „podtrzymywać”, „nosić” (na plecach) – gr. anechomai. ? Przynieście go do mnie!
20 # Mk 1,26 I przynieśli chłopca. Kiedy zaś duch nieczysty ujrzał Jezusa, natychmiast powalił chłopca na ziemię. Ten zaś zaczął się po niej tarzać, tocząc z ust pianę. 21Wtedy Jezus zadał ojcu dziecka pytanie:
— Od jak dawna się to dzieje?
On zaś odpowiedział:
— Od dzieciństwa. 22Już wiele razy duch ten chciał zgubić mego syna, rzucając nim w ogień albo w wodę. Jeśli możesz, zlituj się nad nami i pomóż nam!
23 # Mt 21,21; Mk 11,13.23‐24; Łk 17,6; J 11,40; Dz 14,9 Wtedy Jezus mu rzekł:
— Jeśli mogę...?! Przecież ja – dla tego, kto mi zaufa – uczynię wszystko! # Inni tłumaczą: „Wszystko jest możliwe dla wierzącego”. Jednak taki przekład nie zgadza się z kontekstem wersetu 24 oraz Łk 9,43a, który relacjonuje to samo wydarzenie. Dosłowne tłumaczenie tego fragmentu: „jeśli mógłbyś... wszystko możliwe ufającemu”, daje kilka możliwości interpretacji. Należało więc wybrać z nich taką, która jest zgodna z kontekstem oraz tekstami równoległymi.
.
24 # Łk 17,5 Wtedy ojciec chłopca głośno zawołał:
— Przyszedłem tu, gdyż ufam, że w Tobie jest moja ostatnia nadzieja! Błagam, pomóż mi szybko, gdyż ta udręka strasznie mnie obciąża i zasiewa w mym sercu wiele wątpliwości!
25 # Mk 7,37; Dz 10,38 Jezus zaś, widząc, iż tłum szybko narasta, skarcił nieczystego ducha, mówiąc:
— Duchu, który się nie odzywasz ani nie chcesz słuchać, rozkazuję ci: wyjdź z niego i nigdy więcej do niego nie wracaj!
26 # Mk 1,26 W tym momencie demon rzucił dzieckiem o ziemię i, wrzeszcząc, uciekł z chłopca, pozostawiając go leżącego bez ruchu – jak martwego. Wielu nawet pomyślało, iż skonał. 27#Mt 8,15; Mt 9,25; Mk 8,23; Łk 8,54; Dz 3,7Lecz Jezus wziął chłopca za rękę i podniósł.
28Po powrocie do domu, gdy byli już na osobności, uczniowie pytali Jezusa:
— Dlaczego my nie mogliśmy usunąć tego ducha?
29Wtedy Jezus powiedział:
— Tego rodzaju demonów nie można usunąć inaczej, jak tylko modląc się o to do Boga # Jezus, podsumowując całe zajście, wyjaśnia, iż skutecznym sposobem postępowania w takiej sytuacji jest zwrócenie się do Boga (modlitwa). Modlitwa jest bowiem rozmową człowieka z Bogiem. Sama wiara człowieka, choć potrzebna, nie wystarcza do zmiany rzeczywistości, która go otacza, nie ma bowiem w sobie mocy sprawczej. Potrzebne jest działanie Boga, który swą władzą góruje nad wszystkimi mocami i potęgami. .
30 # Mk 1,34; J 7,1 Po odejściu stamtąd ruszyli w głąb Galilei. Jezus starał się, by nikt nie wiedział, dokąd zmierzają, 31#Mt 16,21; Mk 8,31; Mk 10,32‐34; Łk 9,22gdyż czas ten przeznaczył na szkolenie uczniów. Ujawniał im też pewne prawdy o sobie. Mówił, że On – jako Syn człowieczy – zostanie wydany w ręce ludzi, którzy go zabiją, lecz po trzech dniach zmartwychwstanie. 32#Mk 4,13; Łk 9,45; Łk 18,34I chociaż uczniowie nie pojmowali tego, co zapowiadał, obawiali się pytać o znaczenie tych słów.
33 # Mt 17,24; Mk 7,24 Kiedy przybyli do Kafarnaum i weszli do domu#Najpewniej był to dom Piotra, w którym Jezus zwykle zatrzymywał się, będąc w Kafarnaum., Jezus spytał uczniów:
— O czym tak żywiołowo rozprawialiście w czasie podróży?
34 # Łk 22,24 Lecz oni milczeli, gdyż w drodze posprzeczali się o to, który z ich grupy jest ważniejszy#Jak widać, skłonności wynikające ze starej ludzkiej natury nie były obce nawet Dwunastu.. 35#Mt 20,27; Mk 10,44Wtedy usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich:
— Jeżeli ktoś z was zechce być pierwszy pomiędzy innymi, niech stanie się pośród nich ostatni. Każdy bowiem, kto w Bożym Królestwie chce mieć wysoką pozycję i prawdziwe znaczenie, w doczesności powinien stać się sługą innych.
36 # Mk 10,16 Następnie, kontynuując swe nauczanie, postawił na środku dziecko#Komentatorzy zwracają uwagę, że skoro Jezus znajdował się w domu Piotra, to najprawdopodobniej było to dziecko Piotra.. Objął je ramieniem i rzekł:
— 37#Mt 10,40; Łk 10,16; J 13,20Kto z was z mojego powodu przyjąłby postawę uległości wobec brata lub siostry w wierze, choćby nawet były to osoby – jak to dziecko – mało ważne i niepiastujące znaczących pozycji, niech wie, że czyni to wobec mnie. Kto zaś jest mi uległy, jest poddany Temu, który mnie posłał.
38 # Lb 11,27‐28 Wtedy odezwał się Jan:
— Nauczycielu, w takim razie powiedz nam, czy postąpiliśmy#Jan odnosi się do wypowiedzi Jezusa z poprzedniego wersetu, w którym Nauczyciel użył określenia „z uwagi na mnie”. W oryginale brzmi to dosłownie „w moje imię”, co jest typowym hebraizmem (ubranym w grecką formę). W następnym zdaniu Jan używa tej samej hebrajskiej metonimii, przełożonej w NPD jako „powołując się na Ciebie”. we właściwy sposób. Jakiś czas temu spotkaliśmy człowieka, który wyrzucał demony, powołując się na Ciebie. Ponieważ nie należał do naszej grupy, zabroniliśmy mu tak czynić.
39 # Dz 3,16; 1 Kor 12,3 Wtedy Jezus rzekł:
— Nie powinniście byli tak się zachować! Nie zabraniajcie ludziom czynić takich rzeczy! Nieczęsto bowiem zdarza się tak, by ktoś, idąc za moim przykładem # Dosł. „w moim imieniu” (klasyczna hebrajska metonimia). , otrzymał moc czynienia cudów i zaraz potem był gotów źle mówić o mnie albo mi złorzeczyć. 40#Mt 12,30; Łk 11,23Tak więc każdego, kto nie jest nam przeciwny, traktujcie jako osobę po naszej stronie. 41#Mt 10,42; 1 Kor 3,23A jeśli ktoś napoiłby was kubkiem wody jedynie z tego powodu, że należycie do mnie, ten – co uroczyście podkreślam – nie straci swojej zapłaty! 42Podobnie będzie i z tym, kto niszczy wiarę ludzi prostych w duchu lub doprowadza takich do upadku. Takiego również nie ominie należna mu zapłata. Dla takiego gorszyciela lepiej byłoby jednak, gdyby wcześniej przywiązano mu do szyi młyński kamień#Chodzi o ruchomą część wielkich żaren, obracaną przez wołu lub osła chodzącego w kieracie.i rzucono w morskie odmęty.
43 # Iz 66,24; Mt 5,30; Mt 18,8‐9 Jeśli zatem twoja ręka przywodzi cię do grzechu, odrąb ją i odrzuć od siebie, gdyż lepiej dla ciebie jest wejść do rzeczywistości Bożego odwiecznego Życia okaleczonym, niż, mając dwie ręce, trafić do wiecznego ognia w miejscu potępienia # Gr. Gehenna – miejsce wiecznej kaźni. Gehenna, czyli dolina Hinnom (hebr. Ge‐Hinnom), znajdowała się tuż za południowym murem Jerozolimy. Było to wielkie miejskie śmietnisko, do którego wyrzucano wszelkie nieczystości. Śmietnik ten palił się bez przerwy i straszliwie cuchnął. Wcześniej w tej dolinie sprawowano pogański kult Molocha. , 44gdzie robactwo nigdy nie przestaje toczyć, a ogień nigdy nie przestaje palić #Por. Iz 66,24. Część współczesnych wydań NT pomija ten werset, gdyż nie ma go w niektórych starożytnych manuskryptach. Istnieją jednak manuskrypty, które go zawierają..
45 # Iz 66,24 Gdyby zaś twoja noga niosła cię do grzechu, odrąb ją, gdyż lepiej dla ciebie jest wejść do rzeczywistości Bożego odwiecznego Życia bez jednej nogi, niż, mając obie, zostać wrzuconym do miejsca wiecznego potępienia, 46gdzie robactwo nigdy nie przestaje toczyć, a ogień nigdy nie przestaje palić #Patrz przypis do wersetu 44.
. 47#Mt 5,29A gdyby tym, co wiedzie cię do grzechu, było twoje oko, wyłup je sobie, gdyż lepiej dla ciebie jest wejść do Królestwa Bożego bez tego oka, niż, mając dwoje oczu, zostać wrzuconym do miejsca wiecznego potępienia, 48#Iz 66,24gdzie robactwo nigdy nie przestaje toczyć, a ogień nigdy nie przestaje palić. 49#Kpł 2,13; Mt 5,13Każdy bowiem, kto nie okaże się czysty jak sól dobrej jakości, zostanie wtrącony w ogień#To zdanie (przez użycie gr. słowa gar „bowiem”) odnosi się do kontekstu z wersetów 42‐48, gdzie wspomniane jest miejsce wiecznej kary, w którym płonie nieugaszony ogień. Jezus w inny sposób zobrazował tu myśl, do której wielokrotnie wracał w czasie swojego nauczania – o bezużyteczności człowieka (szczególnie takiego, który stał się Jego uczniem). Z Bożej perspektywy brak plonu (por. Mt 13,3‐23; Mk 4,3‐20; Łk 8,4‐15; Łk 9,62) kwalifikuje taką osobę do zniszczenia. Podobnie pisał Apostoł Piotr w 2 P 2,22.. 50#Mt 5,13; Łk 14,34; Rz 12,18; Kol 4,6; 1 Tes 5,13Dlatego starajcie się być czyści niczym sól#W Izraelu sól pozyskiwano z Morza Martwego. Była ona znacznie tańsza od soli kamiennej używanej w Europie, a jej zastosowanie – bardziej powszechne. Stosowano ją nie tylko do podniesienia walorów smakowych jedzenia, ale także jako środka konserwującego żywność, środka dezynfekcyjnego (antyseptycznego) wrzucanego do dołów kloacznych oraz jako dodatku do nawozów, który wzbogacał je mineralnie. Z porównania, którego użył Jezus, wynika, że Jego uczniowie mają być na Ziemi zarówno tymi, którzy nadają smaku doczesnemu życiu, „użyźniają” ten świat duchowo, jak i „dezynfekują” go od wpływów ciemności.najlepszej jakości, a nie skażeni jak sól zanieczyszczona domieszkami, która w taki sposób traci swój smak i charakter. Gdybyście, będąc moimi uczniami, zostali na trwałe skażeni wartościami tego świata, stalibyście się podobni do zanieczyszczonej soli#Związek chemiczny NaCl (sól) nigdy sam z siebie nie traci smaku. W praktyce jednak, gdy zostaje zanieczyszczony, jego słony smak wyraźnie słabnie, a nawet zanika. Jezus w mistrzowski sposób ostrzega uczniów przed zanieczyszczaniem myślenia (a przez to i charakteru) śmieciami i odpadami myślenia pochodzącego ze świata, który jest wrogi Bogu (por. Jk 4,4; 1 J 2,15)., a taką jak odnowić?#Oczyszczanie soli z naturalnych zanieczyszczeń jest niezwykle żmudnym procesem, który przeprowadza się na panwiach ogniowych w warzelniach. Tego rodzaju oczyszczaniu poddaje się jedynie sól ze złóż naturalnych. Oczyszczanie wtórnie zanieczyszczonej soli to proces całkowicie nieopłacalny, a przez to nigdzie niestosowany, choć teoretycznie możliwy do wykonania. Zwróćmy uwagę, że Jezus, który sam jest specjalistą od „recyklingu” ludzkich charakterów, zadał tu pytanie, a nie wypowiedział ostateczne stwierdzenie. Przesłanie całej Biblii pokazuje w wyraźny sposób, że tym, co może podnieść człowieka ze stanu upadku i oczyścić go z wszelkiej nieprawości, jest Boże Słowo, a więc osobiście Jezus, który jest wcielonym Słowem Boga (por. J 1,14). Zapis podobnej wypowiedzi Jezusa znajdujemy również w Mt 5,13.. Pilnujcie się zatem, byście byli niczym dobra sól, zachowująca swój smak i charakter! I trwajcie ze sobą w Bożym pokoju!#Przypowieść tę Jezus powiedział uczniom w kontekście ich sporu o to, kto z nich jest ważniejszy (w. 34) w grupie..
Obecnie wybrane:
Marka 9: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.