Евангелле паводле Марка Раздзел 14
Раздзел 14
1 #
Вых. 12:1-27; Мц. 26:2; Лк. 22:1; Ян. 11:55 Да Пасхі і свята праснакоў заставалася два дні. Дык першасвятары і кніжнікі шукалі, як Ісуса схапіць хітрасцю і забіць.
2Казалі аднак: «Толькі не ў святочны дзень, каб не дайшло да замяшання ў народзе».
3 #
Мц. 21:17; Лк. 7:37; Ян. 11:2 І, калі Ісус быў у Бэтаніі, у доме Сімона пракажонага, і ўзлягаў за сталом, прыйшла жанчына, трымаючы алябастравую пасудзіну каштоўнага алейку нардавага, і, разбіўшы алябастр, выліла Ісусу на галаву.
4А некаторыя з прысутных абураліся ў сабе і казалі: «Нашто было марнаваць гэты алеек?
5 #
Мц. 20:11; Ян. 6:61 Можна было гэты алеек прадаць даражэй, чым за трыста дынараў, і раздаць убогім». І наракалі на яе.
6А Ісус сказаў: «Пакіньце яе! Чаму робіце ёй прыкрасць? Яна добры ўчынак зрабіла для Мяне.
7 #
Паўт. Зак. 15:11; Мц. 26:11; Ян. 7:33 Бо ўбогіх заўсёды маеце пры сабе і, калі захочаце, зможаце ім добра рабіць, а Мяне не заўсёды мець будзеце.
8 #
Ян. 19:40
Яна, што мела, зрабіла: алейкам цела Маё прыгатавала на пахаванне.
9 #
Мц. 28:19; Лк. 24:47 Сапраўды кажу вам: дзе толькі будзе прапаведана гэта Евангелле ва ўсім свеце, будзе гаварыцца і пра тое, што яна зрабіла, на памяць пра яе».
10 #
Мц. 10:2; Лк. 22:4 А Юда Іскарыёт, адзін з дванаццаці, пайшоў да першасвятароў, каб выдаць Яго ім.
11Яны, пачуўшы, вельмі ўзрадаваліся і абяцалі яму, што дадуць яму грошы. Ён жа шукаў, як Яго ў прыдатны час выдаць.
12 #
Мц. 26:17; Лк. 22:7 У першы дзень праснакоў, калі прыносіцца ў ахвяру Пасха, кажуць Яму вучні Яго: «Дзе хочаш, каб мы пайшлі і прыгатавалі Табе есці Пасху?»
13І пасылае двух вучняў Сваіх і кажа ім: «Ідзіце ў горад, і спаткае вас чалавек, які будзе несці збан вады; ідзіце за ім.
14І, куды ўвойдзе, скажыце гаспадару дома: “Настаўнік кажа: “Дзе пакой мой, дзе б разам з Маімі вучнямі мог бы з’есці Пасху?”
15Ён вам пакажа вялікую святліцу усланую, прыбраную; вось, там прыгатуйце месца нам».
16Дык адправіліся вучні Яго ў горад ды знайшлі, як ім сказаў, і прыгатавалі Пасху.
17 #
Мц. 26:20; Лк. 22:14 І, калі настаў вечар, прыходзіць туды з дванаццаццю.
18 #
Пс. 41:10; Мц. 26:20; Лк. 22:14; Ян. 6:70 І, калі ўзлеглі і елі, гаворыць Ісус: «Сапраўды кажу вам: адзін з вас, які есць са Мною, выдасць Мяне».
19Яны пачалі засмучацца і адзін за адным сталі гаварыць Яму: «Ці гэта не я?» І зноў: «Ці гэта не я?»
20Ён гаворыць ім: «Адзін з дванаццаці, які мачае са Мною руку ў місе.
21 #
Мц. 26:24; Лк. 22:22; Дзеі 1:16 Што праўда, Сын Чалавечы ідзе, як аб Ім напісана. Аднак гора чалавеку, праз якога Сын Чалавечы будзе выдадзены! Лепш было б яму, каб той чалавек не быў народжаны».
22 #
Мц. 26:26; Лк. 22:17; 1Пёт. 2:24; 1Кар. 11:23 І, калі яны елі, Ісус узяў хлеб, і, дабраславіўшы, паламаў, і даў ім, і гаворыць: «Бярыце, ежце: гэта ёсць Цела Маё».
23 #
Лк. 22:21
І, узяўшы келіх, падзяку складаючы, даў ім; і пілі з яго ўсе.
24 #
Вых. 24:8; Ярэм. 31:31-34 І гаворыць ім: «Гэта ёсць Кроў Мая Новага Запавету, якая за многіх праліваецца.
25Сапраўды кажу вам: “Не буду піць ужо з гэтага плода вінаграднага аж да таго дня, калі буду піць новае ў Валадарстве Божым”».
26 #
Мц. 26:30
І, запспяваўшы гімн, узняліся на гару Аліўную.
27 #
Зах. 13:7; Мц. 26:31; Ян. 16:32 І гаворыць ім Ісус: «Вы ўсе згоршыцеся ўва Мне ў гэтую ноч, як напісана: “Удару пастыра, і разбягуцца авечкі”,
28 #
Мц. 28:16; Ян. 21:1 але калі ўваскрэсну, раней за вас прыйду ў Галілею».
29 #
Мц. 26:33; Лк. 22:33; Ян. 13:37 А Пётра кажа Яму: «Хоць бы ўсе згоршыліся, але я – не».
30 #
Мц. 26:34; Лк. 22:34; Ян. 13:38 І гаворыць яму Ісус: «Сапраўды кажу табе: ты сёння, у гэтую ноч, перш чым двойчы певень прапяе, тройчы зрачэшся Мяне».
31Але ён тым мацней сцвярджаў: «Хоць бы мне трэба было памерці з Табою, не зракуся». Падобна і ўсе казалі.
32 #
Мц. 26:36; Лк. 22:40; Ян. 18:1 І прыходзяць у сяло, якое завецца Гетсэмань, і гаворыць Ён вучням Сваім: «Пабудзеце тут, пакуль Я памалюся».
33І бярэ з сабою Пётру, і Якуба, і Яна, і пачаў тужыць і сумаваць.
34 #
Мц. 26:38; Ян. 12:27 І кажа ім: «Сумная душа Мая аж да смерці, пабудзьце тут і чувайце».
35І, крыху адышоўшы, Ён упаў на зямлю і маліўся, каб, калі магчыма, абмінула Яго гэтая часіна.
36 #
Мц. 26:39; Ян. 5:30; Рым. 8:15; Гал. 4:6; Плп. 2:8; Геб. 5:7 І казаў: «Абба, Ойча! Табе ўсё магчыма, пранясі міма Мяне гэты келіх; але не як Я хачу, але як Ты!»
37І прыходзіць да іх, і знаходзіць іх спячых. Дык гаворыць Пётры: «Сімоне, ты спіш? Не змог ты хоць гадзіну патрываць?
38Чувайце і маліцеся, каб не трапіць у спакусу: бо дух бадзёры, а цела нямоглае».
39І, адышоўшы, зноў маліўся тымі самымі словамі.
40І вярнуўшыся зноў, знайшоў, што яны спяць, бо вочы іх былі ацяжэлыя, і не ведалі, што Яму адказаць.
41 #
Ян. 13:1
Ды трэці раз прыходзіць і гаворыць ім: «Спіце ўжо і адпачываеце? Даволі! Надышла гадзіна: вось жа, Сын Чалавечы выдаецца ў рукі грэшнікаў.
42Падыміцеся, пойдзем, вось, ужо блізка той, хто Мяне выдае».
43 #
Мц. 26:47; Лк. 22:47; Ян. 18:3 І, калі Ісус яшчэ гаварыў, хутка падышоў Юда Іскарыёт, адзін з дванаццаці, а з ім вялікі натоўп з мечамі і палкамі ад першасвятароў і кніжнікаў ды старэйшын.
44Здраднік жа Яго даў ім знак, кажучы: «Каго я пацалую, гэта Ён, хапайце Яго і вядзіце асцярожна».
45І, калі падышоў, зараз жа прыступіўся да Ісуса і гаворыць: «Рабі! Рабі!», і пацалаваў Яго.
46Яны ж наваліліся на Яго і схапілі Яго.
47А адзін з тых, што былі з Ісусам, выцягнуўшы меч, ударыў паслугача першасвятара і адсёк яму вуха.
48 #
Мц. 26:55; Лк. 22:52 І, адказваючы, Ісус гаворыць ім: «Як на разбойніка выйшлі з мечамі і палкамі, каб схапіць Мяне.
49 #
Мц. 21:23; Лк. 22:37 Штодзень быў Я з вамі ў святыні, навучаючы, і вы не ўзялі Мяне, але няхай здзейсняцца Пісанні».
50І, пакінуўшы Яго, усе паўцякалі.
51І адзін юнак, адзеты толькі посцілкай па клубах, ішоў за Ім, і яго схапілі,
52але ён выкруціўся з посцілкі і голы ўцёк ад іх.
53 #
Мц. 16:21; Лк. 9:22; Ян. 7:32 І прывялі Ісуса да першасвятара, і сабраліся да яго ўсе першасвятары, старэйшыны і кніжнікі.
54 #
Лк. 22:54; Ян. 18:15 Пётра ж здалёку ішоў за Ім, аж увайшлі ў сярэдзіну панадворка першасвятара, і потым сядзеў з паслугачамі і грэўся пры агні.
55А першасвятары ды ўся рада шукалі сведчання супраць Ісуса, каб выдаць Яго на смерць, але не знаходзілі.
56Бо многія фальшыва сведчылі супраць Яго, але іх сведчанні не сыходзіліся.
57І некаторыя, падняўшыся, фальшыва сведчылі супраць Яго, кажучы:
58 #
Мц. 26:61; Ян. 2:19 «Мы чулі, як Ён казаў: “Я развалю гэтую святыню, пабудаваную рукамі, а праз тры дні збудую іншую, якая будзе нерукатворнай”».
59Але і іх сведчанні не сыходзіліся.
60 #
Мц. 26:62
І першасвятар, стаўшы пасярэдзіне, спытаўся ў Ісуса: «Чаму нічога не адказваеш на тое, у чым яны Цябе абвінавачваюць?»
61 #
Мц. 26:63; Лк. 22:67; Ян. 19:9 Ён жа маўчаў і нічога не адказваў. Тады першасвятар спытаўся Яго, кажучы Яму: «Ці Ты Хрыстос, Сын Дабраславёнага?»
62 #
Дан. 7:13; Мц. 24:30; Мк. 13:26 Ісус сказаў яму: «Я ёсць, і вы ўбачыце Сына Чалавечага, што сядзіць праваруч Магутнасці ды прыходзіць на аблоках нябесных».
63І першасвятар, раздзіраючы шаты свае, гаворыць: «Нашто патрэбны нам яшчэ сведкі?
64 #
Мц. 20:18; Ян. 10:33 Вы чулі блюзненне; што вы думаеце?» І яны ўсе прысудзілі, што Ён варты смерці.
65 #
Мц. 26:68; Лк. 18:32 І некаторыя пачалі на Яго пляваць і, засланіўшы твар Яго, біць Яго кулакамі, крычучы на Яго: «Праракуй!» І паслугачы давалі Яму поўхі.
66 #
Мц. 26:58; Лк. 22:55; Ян. 18:16 І калі Пётра быў на панадворку, на нізе, прыходзіць адна са служак першасвятара
67 #
Ян. 1:45
і, убачыўшы Пётру, які грэўся, і прыгледзеўшыся да яго, кажа: «І ты быў з Ісусам з Назарэта».
68Але ён запярэчыў, кажучы: «Ані я не ведаю, ані разумею, пра што ты гаворыш». І выйшаў вонкі ў прысенак, і запяяў певень.
69 #
Мц. 26:71; Лк. 22:58; Ян. 18:25 І служка, калі ўбачыла яго, пачала зноў казаць тым, што навокал: «Гэта адзін з іх».
70 #
Мц. 26:73; Лк. 22:59 А ён ізноў адрокся. І неўзабаве тыя, што там стаялі, кажуць Пётры: «Ты сапраўды з іх, бо ты – з Галілеі, і гутарка твая падобная».
71А ён пачаў клясціся і прысягаць: «Не ведаю Гэтага Чалавека, аб Якім кажаце».
72 #
Мц. 26:75; Лк. 22:34; Ян. 13:38 І адразу другі раз запяяў певень. Тады Пётра ўспомніў словы, якія яму казаў Ісус: «Раней, чым двойчы запяе певень, ты тройчы зрачэшся Мяне», і пачаў плакаць.
Obecnie wybrane:
Евангелле паводле Марка Раздзел 14: ББЧ
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017
Евангелле паводле Марка Раздзел 14
Раздзел 14
1 #
Вых. 12:1-27; Мц. 26:2; Лк. 22:1; Ян. 11:55 Да Пасхі і свята праснакоў заставалася два дні. Дык першасвятары і кніжнікі шукалі, як Ісуса схапіць хітрасцю і забіць.
2Казалі аднак: «Толькі не ў святочны дзень, каб не дайшло да замяшання ў народзе».
3 #
Мц. 21:17; Лк. 7:37; Ян. 11:2 І, калі Ісус быў у Бэтаніі, у доме Сімона пракажонага, і ўзлягаў за сталом, прыйшла жанчына, трымаючы алябастравую пасудзіну каштоўнага алейку нардавага, і, разбіўшы алябастр, выліла Ісусу на галаву.
4А некаторыя з прысутных абураліся ў сабе і казалі: «Нашто было марнаваць гэты алеек?
5 #
Мц. 20:11; Ян. 6:61 Можна было гэты алеек прадаць даражэй, чым за трыста дынараў, і раздаць убогім». І наракалі на яе.
6А Ісус сказаў: «Пакіньце яе! Чаму робіце ёй прыкрасць? Яна добры ўчынак зрабіла для Мяне.
7 #
Паўт. Зак. 15:11; Мц. 26:11; Ян. 7:33 Бо ўбогіх заўсёды маеце пры сабе і, калі захочаце, зможаце ім добра рабіць, а Мяне не заўсёды мець будзеце.
8 #
Ян. 19:40
Яна, што мела, зрабіла: алейкам цела Маё прыгатавала на пахаванне.
9 #
Мц. 28:19; Лк. 24:47 Сапраўды кажу вам: дзе толькі будзе прапаведана гэта Евангелле ва ўсім свеце, будзе гаварыцца і пра тое, што яна зрабіла, на памяць пра яе».
10 #
Мц. 10:2; Лк. 22:4 А Юда Іскарыёт, адзін з дванаццаці, пайшоў да першасвятароў, каб выдаць Яго ім.
11Яны, пачуўшы, вельмі ўзрадаваліся і абяцалі яму, што дадуць яму грошы. Ён жа шукаў, як Яго ў прыдатны час выдаць.
12 #
Мц. 26:17; Лк. 22:7 У першы дзень праснакоў, калі прыносіцца ў ахвяру Пасха, кажуць Яму вучні Яго: «Дзе хочаш, каб мы пайшлі і прыгатавалі Табе есці Пасху?»
13І пасылае двух вучняў Сваіх і кажа ім: «Ідзіце ў горад, і спаткае вас чалавек, які будзе несці збан вады; ідзіце за ім.
14І, куды ўвойдзе, скажыце гаспадару дома: “Настаўнік кажа: “Дзе пакой мой, дзе б разам з Маімі вучнямі мог бы з’есці Пасху?”
15Ён вам пакажа вялікую святліцу усланую, прыбраную; вось, там прыгатуйце месца нам».
16Дык адправіліся вучні Яго ў горад ды знайшлі, як ім сказаў, і прыгатавалі Пасху.
17 #
Мц. 26:20; Лк. 22:14 І, калі настаў вечар, прыходзіць туды з дванаццаццю.
18 #
Пс. 41:10; Мц. 26:20; Лк. 22:14; Ян. 6:70 І, калі ўзлеглі і елі, гаворыць Ісус: «Сапраўды кажу вам: адзін з вас, які есць са Мною, выдасць Мяне».
19Яны пачалі засмучацца і адзін за адным сталі гаварыць Яму: «Ці гэта не я?» І зноў: «Ці гэта не я?»
20Ён гаворыць ім: «Адзін з дванаццаці, які мачае са Мною руку ў місе.
21 #
Мц. 26:24; Лк. 22:22; Дзеі 1:16 Што праўда, Сын Чалавечы ідзе, як аб Ім напісана. Аднак гора чалавеку, праз якога Сын Чалавечы будзе выдадзены! Лепш было б яму, каб той чалавек не быў народжаны».
22 #
Мц. 26:26; Лк. 22:17; 1Пёт. 2:24; 1Кар. 11:23 І, калі яны елі, Ісус узяў хлеб, і, дабраславіўшы, паламаў, і даў ім, і гаворыць: «Бярыце, ежце: гэта ёсць Цела Маё».
23 #
Лк. 22:21
І, узяўшы келіх, падзяку складаючы, даў ім; і пілі з яго ўсе.
24 #
Вых. 24:8; Ярэм. 31:31-34 І гаворыць ім: «Гэта ёсць Кроў Мая Новага Запавету, якая за многіх праліваецца.
25Сапраўды кажу вам: “Не буду піць ужо з гэтага плода вінаграднага аж да таго дня, калі буду піць новае ў Валадарстве Божым”».
26 #
Мц. 26:30
І, запспяваўшы гімн, узняліся на гару Аліўную.
27 #
Зах. 13:7; Мц. 26:31; Ян. 16:32 І гаворыць ім Ісус: «Вы ўсе згоршыцеся ўва Мне ў гэтую ноч, як напісана: “Удару пастыра, і разбягуцца авечкі”,
28 #
Мц. 28:16; Ян. 21:1 але калі ўваскрэсну, раней за вас прыйду ў Галілею».
29 #
Мц. 26:33; Лк. 22:33; Ян. 13:37 А Пётра кажа Яму: «Хоць бы ўсе згоршыліся, але я – не».
30 #
Мц. 26:34; Лк. 22:34; Ян. 13:38 І гаворыць яму Ісус: «Сапраўды кажу табе: ты сёння, у гэтую ноч, перш чым двойчы певень прапяе, тройчы зрачэшся Мяне».
31Але ён тым мацней сцвярджаў: «Хоць бы мне трэба было памерці з Табою, не зракуся». Падобна і ўсе казалі.
32 #
Мц. 26:36; Лк. 22:40; Ян. 18:1 І прыходзяць у сяло, якое завецца Гетсэмань, і гаворыць Ён вучням Сваім: «Пабудзеце тут, пакуль Я памалюся».
33І бярэ з сабою Пётру, і Якуба, і Яна, і пачаў тужыць і сумаваць.
34 #
Мц. 26:38; Ян. 12:27 І кажа ім: «Сумная душа Мая аж да смерці, пабудзьце тут і чувайце».
35І, крыху адышоўшы, Ён упаў на зямлю і маліўся, каб, калі магчыма, абмінула Яго гэтая часіна.
36 #
Мц. 26:39; Ян. 5:30; Рым. 8:15; Гал. 4:6; Плп. 2:8; Геб. 5:7 І казаў: «Абба, Ойча! Табе ўсё магчыма, пранясі міма Мяне гэты келіх; але не як Я хачу, але як Ты!»
37І прыходзіць да іх, і знаходзіць іх спячых. Дык гаворыць Пётры: «Сімоне, ты спіш? Не змог ты хоць гадзіну патрываць?
38Чувайце і маліцеся, каб не трапіць у спакусу: бо дух бадзёры, а цела нямоглае».
39І, адышоўшы, зноў маліўся тымі самымі словамі.
40І вярнуўшыся зноў, знайшоў, што яны спяць, бо вочы іх былі ацяжэлыя, і не ведалі, што Яму адказаць.
41 #
Ян. 13:1
Ды трэці раз прыходзіць і гаворыць ім: «Спіце ўжо і адпачываеце? Даволі! Надышла гадзіна: вось жа, Сын Чалавечы выдаецца ў рукі грэшнікаў.
42Падыміцеся, пойдзем, вось, ужо блізка той, хто Мяне выдае».
43 #
Мц. 26:47; Лк. 22:47; Ян. 18:3 І, калі Ісус яшчэ гаварыў, хутка падышоў Юда Іскарыёт, адзін з дванаццаці, а з ім вялікі натоўп з мечамі і палкамі ад першасвятароў і кніжнікаў ды старэйшын.
44Здраднік жа Яго даў ім знак, кажучы: «Каго я пацалую, гэта Ён, хапайце Яго і вядзіце асцярожна».
45І, калі падышоў, зараз жа прыступіўся да Ісуса і гаворыць: «Рабі! Рабі!», і пацалаваў Яго.
46Яны ж наваліліся на Яго і схапілі Яго.
47А адзін з тых, што былі з Ісусам, выцягнуўшы меч, ударыў паслугача першасвятара і адсёк яму вуха.
48 #
Мц. 26:55; Лк. 22:52 І, адказваючы, Ісус гаворыць ім: «Як на разбойніка выйшлі з мечамі і палкамі, каб схапіць Мяне.
49 #
Мц. 21:23; Лк. 22:37 Штодзень быў Я з вамі ў святыні, навучаючы, і вы не ўзялі Мяне, але няхай здзейсняцца Пісанні».
50І, пакінуўшы Яго, усе паўцякалі.
51І адзін юнак, адзеты толькі посцілкай па клубах, ішоў за Ім, і яго схапілі,
52але ён выкруціўся з посцілкі і голы ўцёк ад іх.
53 #
Мц. 16:21; Лк. 9:22; Ян. 7:32 І прывялі Ісуса да першасвятара, і сабраліся да яго ўсе першасвятары, старэйшыны і кніжнікі.
54 #
Лк. 22:54; Ян. 18:15 Пётра ж здалёку ішоў за Ім, аж увайшлі ў сярэдзіну панадворка першасвятара, і потым сядзеў з паслугачамі і грэўся пры агні.
55А першасвятары ды ўся рада шукалі сведчання супраць Ісуса, каб выдаць Яго на смерць, але не знаходзілі.
56Бо многія фальшыва сведчылі супраць Яго, але іх сведчанні не сыходзіліся.
57І некаторыя, падняўшыся, фальшыва сведчылі супраць Яго, кажучы:
58 #
Мц. 26:61; Ян. 2:19 «Мы чулі, як Ён казаў: “Я развалю гэтую святыню, пабудаваную рукамі, а праз тры дні збудую іншую, якая будзе нерукатворнай”».
59Але і іх сведчанні не сыходзіліся.
60 #
Мц. 26:62
І першасвятар, стаўшы пасярэдзіне, спытаўся ў Ісуса: «Чаму нічога не адказваеш на тое, у чым яны Цябе абвінавачваюць?»
61 #
Мц. 26:63; Лк. 22:67; Ян. 19:9 Ён жа маўчаў і нічога не адказваў. Тады першасвятар спытаўся Яго, кажучы Яму: «Ці Ты Хрыстос, Сын Дабраславёнага?»
62 #
Дан. 7:13; Мц. 24:30; Мк. 13:26 Ісус сказаў яму: «Я ёсць, і вы ўбачыце Сына Чалавечага, што сядзіць праваруч Магутнасці ды прыходзіць на аблоках нябесных».
63І першасвятар, раздзіраючы шаты свае, гаворыць: «Нашто патрэбны нам яшчэ сведкі?
64 #
Мц. 20:18; Ян. 10:33 Вы чулі блюзненне; што вы думаеце?» І яны ўсе прысудзілі, што Ён варты смерці.
65 #
Мц. 26:68; Лк. 18:32 І некаторыя пачалі на Яго пляваць і, засланіўшы твар Яго, біць Яго кулакамі, крычучы на Яго: «Праракуй!» І паслугачы давалі Яму поўхі.
66 #
Мц. 26:58; Лк. 22:55; Ян. 18:16 І калі Пётра быў на панадворку, на нізе, прыходзіць адна са служак першасвятара
67 #
Ян. 1:45
і, убачыўшы Пётру, які грэўся, і прыгледзеўшыся да яго, кажа: «І ты быў з Ісусам з Назарэта».
68Але ён запярэчыў, кажучы: «Ані я не ведаю, ані разумею, пра што ты гаворыш». І выйшаў вонкі ў прысенак, і запяяў певень.
69 #
Мц. 26:71; Лк. 22:58; Ян. 18:25 І служка, калі ўбачыла яго, пачала зноў казаць тым, што навокал: «Гэта адзін з іх».
70 #
Мц. 26:73; Лк. 22:59 А ён ізноў адрокся. І неўзабаве тыя, што там стаялі, кажуць Пётры: «Ты сапраўды з іх, бо ты – з Галілеі, і гутарка твая падобная».
71А ён пачаў клясціся і прысягаць: «Не ведаю Гэтага Чалавека, аб Якім кажаце».
72 #
Мц. 26:75; Лк. 22:34; Ян. 13:38 І адразу другі раз запяяў певень. Тады Пётра ўспомніў словы, якія яму казаў Ісус: «Раней, чым двойчы запяе певень, ты тройчы зрачэшся Мяне», і пачаў плакаць.
Obecnie wybrane:
:
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017