Dzieje Apostolskie 6
6
Problemy rozwoju Kościoła Powołanie siedmiu diakonów
1W tych dniach, gdy liczba uczniów rosła,#Dz 5:14; 6:7 doszło do szemrania hellenistów#Dz 9:29#6:1 Helleniści: Żydzi spoza ziem Izraela, którzy w jakimś stopniu przyjęli grecką myśl, zwyczaje, styl życia i język. Ich głównym ośrodkiem była Aleksandria w Egipcie. przeciw Hebrajczykom, że przy codziennej posłudze#Dz 2:45; 4:35 przeoczano ich wdowy.#Pwt 10:18; 24:17, 19-21; 26:12-13; Iz 1:17, 23; Jr 7:6; Ml 3:5; Dz 9:39, 41; 1Tm 5:3-16 2Wówczas Dwunastu#Dz 1:26#6:2 Apostolskie rozwiązanie nasuwa wnioski: (1) Pierwszy kościół czuł się powołany, aby wychodzić naprzeciw nie tylko duchowym, ale i materialnym potrzebom ludzi. (2) Apostołowie nie lekceważyli trudności ani słabości ludzkich; musieli sobie uświadamiać, że odrodzenie, które jest nieodzownym początkiem duchowego życia, nie załatwia sprawy duchowego wzrostu, tj. dochodzenia przez wiarę do duchowej dojrzałości. (3) Apostołowie nie dali się odwieść od priorytetów: modlitwy, ewangelizacji i duszpasterstwa. (4) Grono duszpasterskie, jako najlepiej zorientowane w sytuacji wspólnoty, nie uchyliło się od odpowiedzialności za znalezienie rozwiązania (zob. Ef 4:11-13). (5) Apostołowie uznali, że wraz z rozwojem liczebnym muszą się dokonywać zmiany organizacyjne – trzeba angażować dojrzałych duchowo i sprawnych organizacyjnie ludzi, a ludzie ci muszą dawać się angażować. (6) Przy wyborze rozwiązania uznano, że zasady muszą służyć ludziom, a nie odwrotnie. (7) Członkowie zgromadzenia powinni być darzeni zaufaniem jako zdolni do rozsądnego rozwiązywania własnych spraw. (8) Ustrój zgromadzenia daje się najlepiej porównać z ustrojem szkoły (zob. Dz 14:23; Dz 20:28; Ef 4:11-13; Tt 1:5). (9) Słuszne rozstrzygnięcia organizacyjne, pilnowanie modlitwy i usługiwania Słowem może zapewnić znaczny rozwój kościoła, Dz 6:2L. zwołało rzeszę uczniów i powiedziało: Nie byłoby pożądane, gdybyśmy porzucili Słowo Boga, aby usługiwać przy stołach. 3Znajdźcie sobie natomiast, bracia, siedmiu#6:3 Żydowskie rady miejskie często liczyły siedmiu członków, Dz 6:3L. cenionych#Dz 10:22; 16:2; 22:12; 1Tm 3:7-10; 3J 12 mężczyzn, pełnych Ducha i mądrości,#Dz 6:5, 10 którym zlecimy tę potrzebę,#Wj 18:17-26; Pwt 1:13; Ne 13:13 4a my poświęcimy się modlitwie#Dz 1:14; 2:42 i posłudze Słowa.#Dz 20:24 5I spodobało się to Słowo całej rzeszy, i wybrali Szczepana, człowieka pełnego wiary i Ducha Świętego,#Dz 6:3, 10; 11:24 Filipa,#Dz 8:5, 26; 21:8 Prochora, Nikanora, Tymona, Parmena i Mikołaja, prozelitę#6:5 Grek, który przyjął judaizm. z Antiochii.#6:5 Mężczyzn tych nazywa się diakonami, choć w tekście gr. nie zostali tak określeni. Jeśli kierować się ich gr. imionami, to wszyscy byli hellenistami, tj. Żydami pochodzącymi spoza ziem Izraela. Jeśli tak było, znaczyłoby to, że zgromadzenie przyjaźnie potraktowało sprawę wdów. Tylko o dwóch diakonach mowa jest na dalszych stronach Dz – o Szczepanie (Dz 6:8-7:60) i o Filipie (Dz 8:5-40; 21:8-9). 6Tych stawili przed apostołami, [którzy] pomodlili się i nałożyli na nich ręce.#Mk 5:23; Dz 1:24; 8:17; 9:17; 13:3; 14:23; 19:6; 1Tm 4:14; 2Tm 1:6 7A Słowo Boga krzewiło się#Dz 12:24; 19:20 i liczba uczniów w Jerozolimie niezmiernie rosła,#Dz 2:41, 47; 4:4; 5:14; 6:1; 11:21, 24; 14:1; 21:20 liczna też rzesza kapłanów okazywała posłuszeństwo wierze.#Dz 14:22; Rz 16:26
Historia Szczepana
8Szczepan#6:8 Szczepan, Στέφανος, czyli: wieniec l. nagroda, należał do hellenistów (Dz 6:1). Był jednym z pierwszych spoza grona apostołów (obok Filipa – Dz 8:6), którzy – po nałożeniu rąk apostołów – dokonywali cudów i znaków (zob. Dz 2:43; 3:4-8; 5:12), Dz 6:8L. zaś, pełen łaski i mocy,#Dz 1:8; 4:33 czynił cuda i wielkie znaki#Mk 16:17; J 4:48; Dz 2:43; 5:12; 14:3; 15:12 wśród ludu. 9Powstali zaś niektórzy z tak zwanej synagogi wyzwoleńców,#6:9 Wyzwoleńcy: Żydzi, którzy byli uprzednio niewolnikami rzymskimi (lub potomkami uprowadzonych do Rzymu przez Pompejusza), którzy zostali wyzwoleni i osiedlili się w Jerozolimie. Było ich tylu, że mieli synagogę. Synagog w Jerozolimie, wg T, było 480. Łukasz wymienia kilka z nich. Cyrenejczyków,#Mt 27:32 Aleksandryjczyków oraz tych z Cylicji#Dz 15:23, 41; 22:3; 23:34#6:9 Cylicja: prowincja Rzymu w pd-wsch Azji Mniejszej. Jej stolicą był Tars, z którego pochodził apostoł Paweł. i Azji, i rozprawiali ze Szczepanem. 10Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi,#Łk 21:15 w którym przemawiał.#Dz 6:3, 5 11Wówczas podstawili mężczyzn mówiących:#1Krl 21:10, 13; Mt 26:59-61; Mk 14:55-58 Usłyszeliśmy, jak wypowiada bluźniercze słowa przeciwko Mojżeszowi i Bogu. 12Podburzyli więc lud, starszych oraz znawców Prawa, powstali, porwali go i zaprowadzili do Sanhedrynu. 13Postawili też fałszywych świadków,#Jr 26:11; Mt 26:59-60; Dz 7:58; 21:28; 25:8 którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić rzeczy przeciw temu świętemu miejscu oraz [przeciw] Prawu; 14usłyszeliśmy go bowiem, jak mówi, że ten Jezus z Nazaretu zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje,#Dz 15:1; 21:21; 28:17 które przekazał nam Mojżesz. 15A gdy wszyscy, którzy zasiadali w Sanhedrynie, utkwili w nim wzrok, zauważyli, że jego oblicze jest niczym oblicze anioła.
Obecnie wybrane:
Dzieje Apostolskie 6: SNPD4
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej
Dzieje Apostolskie 6
6
Problemy rozwoju Kościoła Powołanie siedmiu diakonów
1W tych dniach, gdy liczba uczniów rosła,#Dz 5:14; 6:7 doszło do szemrania hellenistów#Dz 9:29#6:1 Helleniści: Żydzi spoza ziem Izraela, którzy w jakimś stopniu przyjęli grecką myśl, zwyczaje, styl życia i język. Ich głównym ośrodkiem była Aleksandria w Egipcie. przeciw Hebrajczykom, że przy codziennej posłudze#Dz 2:45; 4:35 przeoczano ich wdowy.#Pwt 10:18; 24:17, 19-21; 26:12-13; Iz 1:17, 23; Jr 7:6; Ml 3:5; Dz 9:39, 41; 1Tm 5:3-16 2Wówczas Dwunastu#Dz 1:26#6:2 Apostolskie rozwiązanie nasuwa wnioski: (1) Pierwszy kościół czuł się powołany, aby wychodzić naprzeciw nie tylko duchowym, ale i materialnym potrzebom ludzi. (2) Apostołowie nie lekceważyli trudności ani słabości ludzkich; musieli sobie uświadamiać, że odrodzenie, które jest nieodzownym początkiem duchowego życia, nie załatwia sprawy duchowego wzrostu, tj. dochodzenia przez wiarę do duchowej dojrzałości. (3) Apostołowie nie dali się odwieść od priorytetów: modlitwy, ewangelizacji i duszpasterstwa. (4) Grono duszpasterskie, jako najlepiej zorientowane w sytuacji wspólnoty, nie uchyliło się od odpowiedzialności za znalezienie rozwiązania (zob. Ef 4:11-13). (5) Apostołowie uznali, że wraz z rozwojem liczebnym muszą się dokonywać zmiany organizacyjne – trzeba angażować dojrzałych duchowo i sprawnych organizacyjnie ludzi, a ludzie ci muszą dawać się angażować. (6) Przy wyborze rozwiązania uznano, że zasady muszą służyć ludziom, a nie odwrotnie. (7) Członkowie zgromadzenia powinni być darzeni zaufaniem jako zdolni do rozsądnego rozwiązywania własnych spraw. (8) Ustrój zgromadzenia daje się najlepiej porównać z ustrojem szkoły (zob. Dz 14:23; Dz 20:28; Ef 4:11-13; Tt 1:5). (9) Słuszne rozstrzygnięcia organizacyjne, pilnowanie modlitwy i usługiwania Słowem może zapewnić znaczny rozwój kościoła, Dz 6:2L. zwołało rzeszę uczniów i powiedziało: Nie byłoby pożądane, gdybyśmy porzucili Słowo Boga, aby usługiwać przy stołach. 3Znajdźcie sobie natomiast, bracia, siedmiu#6:3 Żydowskie rady miejskie często liczyły siedmiu członków, Dz 6:3L. cenionych#Dz 10:22; 16:2; 22:12; 1Tm 3:7-10; 3J 12 mężczyzn, pełnych Ducha i mądrości,#Dz 6:5, 10 którym zlecimy tę potrzebę,#Wj 18:17-26; Pwt 1:13; Ne 13:13 4a my poświęcimy się modlitwie#Dz 1:14; 2:42 i posłudze Słowa.#Dz 20:24 5I spodobało się to Słowo całej rzeszy, i wybrali Szczepana, człowieka pełnego wiary i Ducha Świętego,#Dz 6:3, 10; 11:24 Filipa,#Dz 8:5, 26; 21:8 Prochora, Nikanora, Tymona, Parmena i Mikołaja, prozelitę#6:5 Grek, który przyjął judaizm. z Antiochii.#6:5 Mężczyzn tych nazywa się diakonami, choć w tekście gr. nie zostali tak określeni. Jeśli kierować się ich gr. imionami, to wszyscy byli hellenistami, tj. Żydami pochodzącymi spoza ziem Izraela. Jeśli tak było, znaczyłoby to, że zgromadzenie przyjaźnie potraktowało sprawę wdów. Tylko o dwóch diakonach mowa jest na dalszych stronach Dz – o Szczepanie (Dz 6:8-7:60) i o Filipie (Dz 8:5-40; 21:8-9). 6Tych stawili przed apostołami, [którzy] pomodlili się i nałożyli na nich ręce.#Mk 5:23; Dz 1:24; 8:17; 9:17; 13:3; 14:23; 19:6; 1Tm 4:14; 2Tm 1:6 7A Słowo Boga krzewiło się#Dz 12:24; 19:20 i liczba uczniów w Jerozolimie niezmiernie rosła,#Dz 2:41, 47; 4:4; 5:14; 6:1; 11:21, 24; 14:1; 21:20 liczna też rzesza kapłanów okazywała posłuszeństwo wierze.#Dz 14:22; Rz 16:26
Historia Szczepana
8Szczepan#6:8 Szczepan, Στέφανος, czyli: wieniec l. nagroda, należał do hellenistów (Dz 6:1). Był jednym z pierwszych spoza grona apostołów (obok Filipa – Dz 8:6), którzy – po nałożeniu rąk apostołów – dokonywali cudów i znaków (zob. Dz 2:43; 3:4-8; 5:12), Dz 6:8L. zaś, pełen łaski i mocy,#Dz 1:8; 4:33 czynił cuda i wielkie znaki#Mk 16:17; J 4:48; Dz 2:43; 5:12; 14:3; 15:12 wśród ludu. 9Powstali zaś niektórzy z tak zwanej synagogi wyzwoleńców,#6:9 Wyzwoleńcy: Żydzi, którzy byli uprzednio niewolnikami rzymskimi (lub potomkami uprowadzonych do Rzymu przez Pompejusza), którzy zostali wyzwoleni i osiedlili się w Jerozolimie. Było ich tylu, że mieli synagogę. Synagog w Jerozolimie, wg T, było 480. Łukasz wymienia kilka z nich. Cyrenejczyków,#Mt 27:32 Aleksandryjczyków oraz tych z Cylicji#Dz 15:23, 41; 22:3; 23:34#6:9 Cylicja: prowincja Rzymu w pd-wsch Azji Mniejszej. Jej stolicą był Tars, z którego pochodził apostoł Paweł. i Azji, i rozprawiali ze Szczepanem. 10Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi,#Łk 21:15 w którym przemawiał.#Dz 6:3, 5 11Wówczas podstawili mężczyzn mówiących:#1Krl 21:10, 13; Mt 26:59-61; Mk 14:55-58 Usłyszeliśmy, jak wypowiada bluźniercze słowa przeciwko Mojżeszowi i Bogu. 12Podburzyli więc lud, starszych oraz znawców Prawa, powstali, porwali go i zaprowadzili do Sanhedrynu. 13Postawili też fałszywych świadków,#Jr 26:11; Mt 26:59-60; Dz 7:58; 21:28; 25:8 którzy mówili: Ten człowiek nie przestaje mówić rzeczy przeciw temu świętemu miejscu oraz [przeciw] Prawu; 14usłyszeliśmy go bowiem, jak mówi, że ten Jezus z Nazaretu zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje,#Dz 15:1; 21:21; 28:17 które przekazał nam Mojżesz. 15A gdy wszyscy, którzy zasiadali w Sanhedrynie, utkwili w nim wzrok, zauważyli, że jego oblicze jest niczym oblicze anioła.
Obecnie wybrane:
:
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej