Vargje biblike të njohura nga Mathæussa 15

Ndaje

Men teâ, sum feer ud eâv Munninun, kjémur ûd fraa Hjartanun, o teâ gjér Menniskja ouraint. Thui eâv Hjartanun kóma ûd ondar Tænkar, Moor, Hórarui, Skjøguleâdi, Tjouaruijir, mainsvórin Vitni, Spottan.

Ikkje teâ ui kjémur inn ui Munnin, gjér Menniskju ouraint, men teâ, sum kjemur ûd ûr Munninun, teâ gjér Menniskja ouraint.

Hetta Folkje narkar sé atreâd meâr vi Munni suinun, o ærar mé vi Lippunun; men Hjarta taira ér længt fraa meâr. Men tei dirkja mé tíl Onkjis, ui teâ á tei leára tuiluigar Lardoumar, ui eru Menniskja Bó.

Taa sveâraje Iesus, o seje vi heâna: o Kóna, migjil ér Trigv tuin, só væri teâr, sum tû vilt! O Dottur hennara blaiv fruisk fraa tui seâma Tuima.

Men hón kóm, o gjørdi Kneâfadl firi honun, o seje: Harri, hjolp meâr! Men han sveâraje, o seje: teâ ér ikkje luiglit, á teâga Breji fraa Bødnunun, o bleâga teâ firi Qvølpar. Men hón seje: jú, Harri! Qvølpar æda dou vi eâv taim Mólun, sum dætta niur eâv taira Harra Borun.