Psalmet 22:1-31

Perëndi, Perëndia im, përse më braktise? Pse rri larg pa më ndihmuar e fjalët e rënkimit tim nuk i dëgjon? O Perëndia im, të thërras ditën, por nuk më përgjigjesh, edhe natën e prehje nuk gjej. Ti, pra, je i Shenjti, ai që përlëvdon Izraeli. Te ti shpresuan etërit tanë, te ti shpresuan e i çlirove. Ty të thirrën e shpëtuan, te ti shpresuan e nuk u turpëruan. Krimb e jo njeri jam unë, turp për njerëzit, tallje për popullin. Më shohin e tallen me mua, shtrembërojnë buzët e kokat tundin. «T'i drejtohet ZOTIT», thonë, «le ta çlirojë, ta shpëtojë, meqë e dashka». Ti më nxore nga barku amënor, shpresa ime ti ishe që në gji të nënës sime. Ty t'u dorëzova sapo linda, që në bark të nënës Perëndia im je ti. Mos u largo prej meje! Po afron pikëllimi e nuk ka kush të më ndihmojë. Më kanë rrethuar dema të shumtë, buajt e Bashanit më kanë vënë në mes. Kanë hapur gojën kundër meje, si luani që shqyen e ulërin. Jam derdhur si uji, eshtrat më janë shpërbërë krejt, zemra më është shkrirë si dylli, më është tretur brenda kraharorit. Fuqia më është tharë si tjegulla e gjuha më është ngjitur për qiellze, më ke hedhur në pluhurin e vdekjes. Më kanë rrethuar qentë e lukuni keqbërësish më kanë vënë në mes, duart e këmbët m'i kanë shpuar. Të gjitha kockat më numërohen, m'i kanë ngulur sytë e më vështrojnë. I ndanë rrobat e mia mes tyre e për petkun tim hodhën short. Por ti, o ZOT, mos më rri larg, o fuqia ime, shpejto e më ndihmo. Shpëtoma jetën prej shpatës, prej putrave të qenit të vetmen jetë që kam. Shpëtomë prej gojës së luanit, prej brirëve të buajve të egër. E, pra, ti më je përgjigjur! Do t'ua shpall emrin tënd vëllezërve të mi, në mes të bashkësisë do të të përlëvdoj. O ju që e druani ZOTIN, lavdërojeni, të gjithë ju pasardhës të Jakobit nderojeni, të gjithë ju pasardhës të Izraelit kini frikë prej tij. Mjerimin e skamnorit nuk e përbuzi dhe nuk e shpërfilli, fytyrën prej tij nuk e fshehu, por kërkesën e tij për ndihmë e dëgjoi. Prej teje vjen lavdi im në bashkësinë e madhe, para atyre që të druajnë do t'i përmbush zotimet e mia. Skamnorët do të hanë e do të ngihen, ata që e kërkojnë ZOTIN do ta përlëvdojnë. Zemra e tyre rroftë në amshim! Do të kujtohen e te ZOTI do të kthehen mbarë skajet e tokës, para tij do të përkulen tërë familjet e popujve. Se ZOTIT i përket mbretërimi, ai është sundimtari i kombeve. Para tij do të përkulen të gjithë fisnikët e dheut e do të ngihen, para tij do të bien në gjunjë të gjithë të dheshmit, shpirti i të cilëve nuk do të jetojë. Pasardhësit do t'i shërbejnë atij, brezit të ardhshëm do t'i flitet për Zotin.