Balkar - IBT Version (Non-Drama NT)

Balkar - IBT Version (Drama NT)

Къутхарылыу байрам атлы ачымагъан ётмеклени байрамы жууукълаша эди.
Баш дин къуллукъчула бла дин алимле, халкъдан къоркъгъанлары ючюн, Иссаны жояргъа амал излей эдиле.
Онекисинден бири болгъан, Искариот аталгъан Иудагъа уа шайтан кирген эди.
Иуда, баш дин къуллукъчулагъа бла табыныучу юйню къалауур башчыларына барып, Иссаны алагъа къалай сатарындан ала бла сёлешди.
Ала къууандыла, анга ахча да берирге келишдиле.
Ол алагъа сёз берди, сора Иссаны алагъа халкъ болмагъан жерде тутуп берирге тап заман излеп башлады.

Къурман къозуну кесерге керек болгъан, ачымагъан ётмеклени кюню да жетди.
Сора Исса: «Барыгъыз, бизге Къутхарылыу байрамны ашын хазырлагъыз, ашайыкъ», – деп Петерни бла Ахияны ийди.
Ала уа Анга: «Бизге къайда хазырларгъа буюраса?» – дедиле.
Ол алагъа: «Ма, сиз шахаргъа кирген заманда, къошун бла суу алып баргъан адам сизге жолугъур. Аны ызындан, ол кирген юйге барып,
Ол юйню иесине: „Устаз санга: ,Мен сохталарым бла бирге Къутхарылыу байрамны ашын ашарыкъ къонакъ отоу къайдады?‘ дейди“ деп айтыгъыз.
Ол а сизге жасалгъан огъаргъы уллу отоуну кёргюзтюр, анда хазырлагъыз», – деди.
Ала, барып, (барын да Исса) айтханыча табып, (анда) Къутхарылыу байрамны ашын хазырладыла.
Сора кезиую жетген заманда, Исса онеки абустол бла бирге ашаргъа олтурду.
Исса алагъа: «Мени азап чегеримден алгъа бу Къутхарылыу байрамны ашын сизни бла ашаргъа Мен бек сюе эдим.
Нек десегиз сизге айтама, ол Аллахны Патчахлыгъында тамам болгъунчугъа дери, энди аны ашарыкъ тюйюлме», – деди.
Сора аякъны алып, шукур этип: «Муну алыгъыз да кеси арагъызда юлешигиз.
Нек десегиз, Аллахны Патчахлыгъы келгинчи, жюзюмню кёгетинден этилгенни энди ичерик тюйюлме деп айтама сизге», – деди.
Сора ётмекни алып, шукур этип сындырды да: «Бу, сизни ючюн берилген Мени чархымды, Мени эсигизге тюшюрюрге муну этигиз», – деп, алагъа берди.
Ашагъандан сора аякъны да алай алып: «Бу аякъ, сизни ючюн тёгюлген Мени къаным бла (бегитилген) жангы кесаматды.
Ма энди, Мени сатарыкъны къолу Мени бла бир столдады.
Болсада Адам Улу Анга алгъындан буюрулгъаныча барады, алай а Аны сатарыкъ адамгъа палах!» – деди.
Сора ала бир бирлерине: «Муну этерик бизден ким болур?» – деп, соруп башладыла.
Аладан къайсы уллугъа саналыргъа керекди деп, аланы араларында даулаш да болду.
Исса уа алагъа: «Патчахла миллетлеге бийлик этедиле, оноучулукъ этгенле да игилик этиучюле атны жюрютедиле.
Сиз а алай болмагъыз. Алай а, сизде уллу ким эсе да, гитчеча болсун, башчылыкъ этген да жумушчуча болсун.
Нек десегиз ким уллуду: олтургъанмы, огъесе шапалыкъ этгенми? Олтургъан тюйюлмюдю? Мен а сизни арагъызда шапалыкъ этиучю кибикме.
Алай болсада, сиз Мени сынагъан къыйынлыкъларымда Мени бла болгъанласыз.
Мен да сизге, Мени Атам Манга бергенча патчахлыкъ береме.
Мени Патчахлыгъымда Мени столумда ашарыкъсыз эм ичериксиз эмда Израильни онеки тукъумуна сюд этерге тахталада олтурлукъсуз», – деди.
Сора Раббий: «Шимон! Шимон! Сакъ бол! Шайтан сизни будайны элегенча элерге тилегенди.
Алай болгъанлыкъгъа, Мен сени ийманынг таркъаймасын деп, сени ючюн тилек этгенме, сен да къайтышхан заманынгда къарындашларынгы бегимли эт», – деди.
Петер Анга: «Раббий! Мен Сени бла тюрмеге тюшерге да, ёлюрге да хазырма», – деп жууап берди.
Исса уа: «Петер, санга айтама, бюгюн хораз къычыргъынчы, сен „Аны танымайма“ деп, Мени юч кере инкяр этериксе», – деди.
Дагъыда алагъа: «Мен сизни бохчасыз, артмакъсыз, чарыкъсыз ийген заманымда, сизни бир затдан кереклигиз болгъанмыды?» – деди. Ала: «Бир затдан да угъай», – деп жууап этдиле.
Сора Ол алагъа: «Энди уа, бохчасы болгъан аны алсын, артмагъы болгъан да алай, кимни (къылычы) жокъ эсе уа, жамычысын сатып, къылыч алсын.
Нек десегиз сизге айтама: „Ол аманлыкъчыла бла бирге саналгъанды“ деп жазылгъан сёз да, Мени юсюмде толургъа керекди. Нек десегиз Мени юсюмден айтылгъан энди ахырына келеди», – деди.
Ала: «Раббий! Ма, мында эки къылыч барды», – дедиле. Ол да алагъа: «Жетер!» – деди.

Сора Исса, чыгъып, адетича, Зейтун таугъа кетди. Аны сохталары да Аны ызындан кетдиле.
Ол жерге келгенлей а, алагъа: «Сыналыугъа тюшмез ючюн, тилек этигиз», – деди.
Кеси да аладан таш сызыу узакълыгъына кетип, тобукъланып:
«Эй Ата! Сен бу (азап) аякъны Менден кери оздурургъа иги кёрсенг эди уа! Алай а Мен излегенча тюйюл, Сени буйругъунг болсун», – деп тилек этди.
Кёкден мёлек, Иссагъа кёрюнюп, Аны кючлендирди.
Сора Исса, термилиуге тюшюп, бегирек да кёл салып тилек этди. Аны терлегени да жерге тамгъан къан тамычылача эди.
Тилек этиуюнден туруп, Исса, сохталарына келип, аланы къайгъыдан жукълап тургъанларынлай табып,
Алагъа: «Сиз нек жукълайсыз? Сыналыугъа тюшмез ючюн, туругъуз, тилек этигиз!» – деди.

Ол муну айта тургъан заманда, жыйын халкъ кёрюндю, халкъны аллында уа, онекисинден бири болгъан, Иуда деген келе эди. Ол, Иссаны уппа этер ючюн, Аны къатына келди. Ол алагъа: «Мен кимни уппа этсем, (Исса) Олду», – деп белги берген эди.
Исса уа анга: «Иуда! Адам Улуну уппа этиуюнг бламы сатаса?» – деди.
Иссаны биргесине болгъанла уа, ишни неге жетгенин кёрюп, Анга: «Раббий! Къылыч бла урайыкъмы?» – дедиле.
Сора аладан бирлери баш дин къуллукъчуну къулун уруп, онг къулагъын кесип тюшюрдю.
Ол заманда Исса: «Къоюгъуз, жетер!» – деди. Сора, къулну къулагъына тийип, аны сау этди.
Исса Кесине къажау жыйылгъан баш дин къуллукъчулагъа, табыныучу юйню къалауур башчыларына эм таматалагъа: «Сиз аманлыкъчыгъача, (Мени тутаргъа) къылычла бла эм къазыкъла бла чыкъдыгъыз!
Мен хар кюнден табыныучу юйде сизни бла болуп тургъан эдим, сиз Манга къолугъузну тийдирмеген эдигиз. Бу уа сизни сагъатыгъызды, къарангылыкъ бийлеген кезиудю», – деди.
Сора, аны тутуп, элтип, баш дин къуллукъчуну юйюне келтирдиле. Петер а артхаракъ къалып, аланы ызларындан бара эди.
Ала арбазны ортасында от этип бирге олтургъан заманда, Петер да аланы араларында олтурду.
Бир къарауаш тиширыу, Петерни от жанында олтургъанын кёргенде, анга ышанлап къарап: «Бу да Аны бла эди», – деди.
Петер а Иссаны инкяр этип: «Тиширыу, мен Аны танымайма», – деди.
Бираздан дагъыда биреу, аны кёрюп: «Сен да аладанса», – деди. Петер а: «Тюйюлме, эй адам!» – деди.
Бир сагъат чакълы заман озгъанлай, дагъыда биреу: «Кертиси да бу Аны бла эди, нек десегиз бу да галилеялыды», – деп къаты айтды.
Петер а: «Эй адам, сени не айтханынгы билмейме», – деди. Сора олсагъат, ол муну айта туруп, хораз къычырды.
Ол заманда Раббий, бурулуп, Петерге къарады, Петер да Раббийни анга: «Бюгече хораз къычыргъынчы, Мени юч кере инкяр этериксе», – деп айтхан сёзюн эсине тюшюрдю.
Сора, тышына чыгъып, ачы жиляды.
Иссаны тутуп тургъан адамла, Аны хыликкя этип тюе эдиле.
Аны кёзлерин байлап, Аны бетине ура эдиле эмда Анга: «Файгъамбар эсенг айт, Сени ким урду?» – деп сора эдиле.
Дагъыда Анга къажау кёп аман затла айта эдиле.

Танг атханда уа, халкъны таматалары, баш дин къуллукъчула эм дин алимле, жыйылып, Иссаны кеслерини синедрионларына кийирдиле.
Анга: «Масих Сенмисе? Айт бизге», – дедиле. Ол алагъа: «Сизге айтсам да, сиз ийнанырыкъ тюйюлсюз,
Сизге сорсам да, сиз Манга жууап берлик тюйюлсюз. Мени эркин этерик да тюйюлсюз.
Эндиден башлап, Адам Улу къудуретли Аллахны онг жанында олтурлукъду», – деди.
Бары да Анга: «Сора Сен Аллахны Уланымыса?» – дедиле. Ол алагъа: «Мен болгъанымы, сиз айтасыз», – деп жууап этди.
Ала уа: «Бизге энди не шагъатлыкъ керекди? Биз кесибиз Аны ауузундан эшитдик энди», – дедиле.

Lyssna på Лука 22