Populära bibelverser från متّی 5

Dela

تے نا دِیوا بال کے لوک اوہنوں ٹوپے ہیٹھ رکھ دیندے نیں۔ پر دیوڑی اُتّے رکھدے نیں۔ تے اوہ سبھناں نُوں جیہڑے گھر وِچ نیں چانن دیندا اے۔ ایسے طرح تُہاڈا چانن بندیاں دے سامھنے چمکے۔ تاں جو اوہ تُہاڈے بھلے کمّاں نُوں ویکھن تے تُہاڈے باپ دی جیہڑا اسمان وِچ اے وڈیائی کرن۔

تُسی دُنیا دا چانن اوہ۔ جیہڑا نگّر پہاڑ اُتّے وَسدا اے سو چُھپ نئیں سکدا۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے دِل دے صاف نیں کیوں جو اوہ خُدا نُوں ویکھن گے۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے راستبازی دے بُھکھے تے تریہائے نیں کیوں جو اوہ رجائے جان گئے۔

پر مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی دُشمناں نال پیار کرو تے جیہڑے تُہانوں دُکھ دین اوہناں دی خَیر منگو۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے دِل دے غرِیب نیں کیوں جو اسمان دی بادشاہی اوہناں دی اے۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے صُلح کران والے نیں کیوں جو اوہ خُدا دے پُتر اکھوان گے۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے غمگِین نیں کیوں جو اوہناں نُوں تسلّا دِتّی جائے گی۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے راستبازی دی خاطر ستائے گئے نیں کیوں جو اسمان دی بادشاہی اوہناں دی اے۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے رحمدِل نیں کیوں جو اوہناں اُتّے رَحم کِیتا جائے گا۔

دھنّ ہو تُسی جد میری خاطر تُہانوں ملامت کرن گے تے ستان گے تے جُھوٹھ مُوٹھ ہر طرح دِیاں بُریائِیاں تُہاڈے اُتّے بکن گے۔ خُوش ہو تے چھالاں مارو کیوں جو اسمان وِچ تُہاڈا بدلہ بڑا اے۔ ایس کر کے پئی اوہناں پیغمبراں نُوں جیہڑے تُہاڈے توں اگّے سن ایسے طرح ستایا سی۔

دھنّ نیں اوہ جیہڑے حلِیم نیں کیوں جو اوہ زمین دے وارث ہون گے۔

تُسی زمین دا لُون اوہ پر جے لُون بے سوادا ہو جائے تے اوہ کیہڑی شے نال سلُونا کِیتا جائے گا؟ اوہ فیر کِسے کمّ دا نا رہیا بِناں ایس دے پئی باہر سُٹّیا جائے تے لوکاں دے پیراں ہیٹھاں لتاڑیا جائے۔

سو تُسی کامِل ہوؤو جیویں تُہاڈا اسمانی باپ کامِل اے۔

پر تُہاڈی گلّ ہاں دی ہاں تے ناں دی ناں ہوئے۔ تاں جو کُجھ ایہدے نالوں وَدّھ اے سو بُرے توں ہوندا اے۔

تُسی سُنیا اے پئی ایہہ آکھیا گیا اے اَکھ دے بدلے اَکھ تے دَند دے بدلے دَند۔ پر مَیں تُہانوں آکھنا آں پئی بُرے دا سامنا نا کرو سگوں جو کوئی تیری سَجّی گلھ اُتّے چپیڑ مارے دُوجی وی اوہدے ولّ کر دے۔

تے جے تیری سَجّی اَکھ تینُوں ٹھوکر کھوائے تے اوہنوں کڈھ کے پرھاں سُٹ دے کیوں جو تیرے لئی ایہو چَنگا اے پئی تیرے انگاں وِچوں اِک دا ناس ہوئے تے تیرا سارا بدن جہنّم وِچ سُٹّیا نا جاوے۔ تے جے تیرا سَجّا ہتّھ تینُوں ٹھوکر کھوائے تے اوہنوں وَڈّھ کے پرھاں سُٹ دے۔ کیوں جو تیرے لئی ایہو چَنگا اے پئی تیرے انگاں وِچوں اِک دا ناس ہوئے۔ تے تیرا سارا بدن جہنّم وِچ نا جاوے۔