Populära bibelverser från Lúcás 11

Dela

Ar an aḋḃar san, má’s eól daoiḃ-se, atá go h-olc, neiṫe fóġanta ṫaḃairt d’ḃúr gclainn, náċ mó ’ná san go mór a ṫaḃarfaiḋ ḃúr n-Aṫair ó neaṁ an Spioraid ṁaiṫ do’n ṁuintir a ḋ’iarrfaiḋ air é?

Agus deirim-se liḃ-se: Iarraiḋ, agus taḃarfar daoiḃ; loirgiḋ, agus ġeoḃaiḋ siḃ; buailiḋ, agus osgalófar daoiḃ.

Óir gaċ n-aon a ḋ’iarrann tugtar dó; agus an t-é a loirgeann ġeiḃeann sé; agus an t-é a ḃuaileann osgalófar dó.

Agus duḃairt sé: Nuair a ḃeiḋ siḃ ċun úrnuiġṫe déanaṁ abraiḋ: Ár n-Aṫair atá ar neaṁ, go naoṁṫar t’ainim, go dtagaiḋ do ríġeaċt, go ndeintear do ṫoil ar an dtalaṁ mar a deintear ar neaṁ.

Agus maiṫ ḋúinn ár gcionta mar ṁaiṫimídne do ċáċ a ḋeineann cionta i n-ár u-aġaiḋ; agus ná leig sin i gcaṫaíḃ, aċ saor sin ó olc.

Ár n-arán laeṫaṁail taḃair dúinn indiu.

Is í do ṡúil solus do ċuirp. Má ḃíonn do ṡúil glan beiḋ do ċorp go léir soillseaċ, aċ má bíonn sí go h-olc beiḋ do ċorp go léir i ndorċadas.

Ní ḋeineann aoinne coinneal do lasaḋ agus ansan í ċur i ḃfolaċ, nó i ċur fé ḃéal árṫaiġ, aċ ar ċoinnleóir, ionus go ḃfeicfeaḋ na daoine a ṫagann isteaċ an solus.