Юхан 4
4
Ийса ҳәм самариялы ҳаял
1-3Парисейлер Ийсаның Яқыяға қарағанда көп шәкирт арттырып, оларды шомылдырып жүргенин еситти. Ҳақыйқатында Ийсаның Өзи емес, ал шәкиртлери шомылдыратуғын еди. Ийса буны билгенде Яҳудиядан шығып, және Галилаға кетти.
4Баратырып, Самария арқалы өтиўи керек еди. 5Солай етип, Ол Самарияның Сихар деп аталған қаласына келди. Бул қала Яқыптың өз баласы Юсупке берген жерине жақын еди. 6Сол жерде Яқыптың қудығы да бар еди. Ийса жол жүрип шаршағанлықтан, қудықтың қасында отырды. Саат он екилер шамасында еди.
7Сол ўақытта самариялы бир ҳаял суў алыўға келди. Ийса оған:
– Маған ишиўге суў бер, – деди.
8Ал Ийсаның шәкиртлери азық-аўқат сатып алыў ушын қалаға кеткен еди.
9Самариялы ҳаял:
– Сен яҳудийсең, ал мен самариялы ҳаялман. Қалай меннен суў сорап турсаң? – деди.
Өйткени яҳудийлер самариялылар менен қарым-қатнас жасамайды.
10Ийса ҳаялға:
– Егер сен Қудайдың сыйын ҳәм «Маған ишиўге суў бер», – деп айтып турғанның ким екенин билгениңде, сениң өзиң Оннан сорар едиң, Ол саған тири суў берер еди, – деп жуўап берди.
11– Мырза! Сенде суў алатуғын ҳеш нәрсе жоқ-ғо, қудық болса терең. Сен тири суўды қаяқтан аласаң? 12Сен бул қудықты бизлерге берген, өзи де, балалары да, маллары да оннан суў ишкен, бабамыз Яқыптан уллымысаң? – деди ҳаял.
13Ийса ҳаялға былай деп жуўап берди:
– Бул суўдан ишкен ҳәр бир адам және шөллейди. 14Бирақ Мен беретуғын суўдан ишкен ҳәр бир адам мәңгиге шөллемейди. Керисинше, Мен беретуғын суў оның ишинде мәңгилик өмир беретуғын тири булаққа айланады.
15Ҳаял Ийсаға:
– Мырза, енди шөллемеўим ушын ҳәм суў алыўға бул жерге келмеўим ушын, усы суўдан маған бер, – деди.
16– Барып, күйеўиңди бул жерге шақырып кел, – деди Ийса.
17Ҳаял Оған:
– Мениң күйеўим жоқ, – деп жуўап берди.
– Күйеўим жоқ деп, сен дурыс айттың. 18Сениң бес күйеўиң болды. Ҳәзир бирге жасап атырған адамың да күйеўиң емес. Буны сен дурыс айттың, – деди Ийса.
19Ҳаял Оған:
– Мырза, Сениң пайғамбар екениңе көзим жетип тур. 20Ата-бабаларымыз бул таўда сыйынды, бирақ сизлер: «Сыйыныўға тийисли жер Ерусалимде», – дейсизлер, – деди.
21Ийса оған былай деди:
– Ҳаял, Маған исен, Қудай Әкеге бул таўда да, Ерусалимде де сыйынбайтуғын ўақыт киятыр. 22Сизлер билмейтуғыныңызға сыйынасызлар, ал бизлер билетуғынымызға сыйынамыз. Себеби қутқарылыў яҳудийлерден. 23Бирақ, ҳақыйқый сыйыныўшылардың Қудай Әкеге руўх ҳәм ҳақыйқатлық пенен сыйынатуғын ўақты келеди. Әне, сол ўақыт ҳәзир келди. Қудай Әке де Өзине усылай сыйынатуғынларды излеп атыр. 24Қудай – Руўх, Оған сыйынатуғынлар да руўх ҳәм ҳақыйқатлық пенен сыйыныўы тийис.
25Ҳаял Ийсаға:
– Масийхтың келетуғынын билемен. Ол келгенде, бизлерге ҳәммесин билдиреди, – деди. Масийх «майланған» дегенди билдиреди.
26Ийса оған:
– Сениң менен сөйлесип турған Мен – Солман, – деди.
27Сол ўақытта Ийсаның шәкиртлери келди ҳәм Оның бир ҳаял менен сөйлесип турғанын көрип, ҳайран қалысты. Бирақ олардың ҳеш қайсысы: «Сен оннан не сорап турсаң?» ямаса «Оның менен неге сөйлесип турсаң?» – деп сорамады.
28Сонда ҳаял гүзесин қалдырып, қалаға кетти ҳәм адамларға:
29– Келиңлер, маған ислеген ислеримниң ҳәммесин айтып берген Адамды көриңлер. Ол Масийх емес пе екен? – деди.
30Адамлар қаладан шығып, Ийсаға қарай жүрди.
31Соның арасында шәкиртлери Ийсадан өтинип:
– Устаз, аўқат же! – деди.
32Бирақ Ийса оларға:
– Менде сизлер билмейтуғын аўқат бар, – деди.
33Шәкиртлер бир-бирине:
– Мүмкин, биреў Оған аўқат әкелген шығар? – дести.
34Бирақ Ийса оларға былай деди:
– Мениң аўқатым – Мени Жибергенниң еркин орынлаў ҳәм Оның исин тамамлаў. 35Сизлер: «Жыйын-теримге еле төрт ай бар», – деп айтпайсызлар ма? Бирақ, сизлерге айтатуғыным: көзлериңизди ашып, егинзарға қараңлар. Олар писип жетилисип, жыйын-теримге таяр тур. 36Орақшы өз ҳақын алады ҳәм мәңгилик өмир ушын зүрәәт жыйнайды. Солай етип, еккен де, орған да бирге қуўанады. 37«Биреўи егеди, басқасы орады», – деген нақыл усыған туўры келеди. 38Мен сизлерди өзлериңиз мийнет етпеген зүрәәтти орыўға жибердим. Басқалар мийнет еткен еди, ал сизлер олардың мийнетиниң зүрәәтин алдыңлар.
Самариялылардың Ийсаға исениўи
39«Ол маған ислеген ислеримниң ҳәммесин айтып берди», – деген ҳаялдың гүўалығы себепли, сол қаладағы самариялылардың көбиси Ийсаға исенди. 40Сонлықтан самариялылар Ийсаға келип, өзлери менен қалыўды өтинди. Ол сол жерде еки күн қалды. 41Ийсаның сөзин еситип, және де көбирек адамлар исенди.
42Олар ҳаялға:
– Бизлер енди сениң сөзлериң себепли емес, ал Оның сөзлерин өзлеримиз еситип, Оның ҳақыйқаттан да дүньяның Қутқарыўшысы екенин билгенимиз себепли исенемиз, – деди.
Ийсаның патша хызметкериниң улына шыпа бериўи
(Мат 8:5-13; Лук 7:1-10)
43Еки күн өткеннен соң, Ийса сол жерден шығып, Галилаға кетти. 44Ийсаның Өзи: «Пайғамбар өз ўатанында қәдирсиз», – деп айтқан еди. 45Ол Галилаға келгенде, галилалылар Оны жыллы жүзлилик пенен қабыл алды. Өйткени олар да Ерусалимдеги Қутқарылыў байрамына барып, Ийсаның сол жерде ислеген барлық ислерин көрген еди.
46Ийса және Өзи суўды шарапқа айландырған Галиланың Кана қаласына келди. Сол жерде патшаның бир хызметкери болып, оның улы Капарнаҳумда аўырып атырған еди. 47Ол Ийсаның Яҳудиядан Галилаға келгенин еситип, Оған барды. Келип, өлим төсегинде жатырған улына шыпа бериўди Ийсадан өтинди.
48Ийса оған:
– Сизлер кәраматлы белгилерди ҳәм таң қаларлық нәрселерди көрмегенше исенбейсизлер! – деди.
49Патша хызметкери Ийсаға:
– Мырза, улым өлип қалмастан бурын келе гөр! – деди.
50Ийса оған:
– Бар, улың жасайды, – деди.
Ол адам Ийсаның сөзине исенип, кетти. 51Жолда киятырғанда оны хызметшилери қарсы алып, оған баласының тири қалғанын айтты. 52Ол хызметшилеринен баласының аўҳалының саат нешеде жеңиллескенин сорағанда, олар:
– Кеше түски саат бирде ыссылығы түсти, – деди.
53Сонда баланың әкеси буның: «Улың жасайды», – деп Ийса айтқан ўақытта болғанын билип, оның өзи ҳәм шаңарағындағылардың ҳәммеси исенди.
54Бул – Ийсаның Яҳудиядан Галилаға келгеннен соң ислеген екинши кәраматлы белгиси еди.
Nu markerat:
Юхан 4: КркМК22
Märk
Dela
Kopiera
Vill du ha dina höjdpunkter sparade på alla dina enheter? Registrera dig eller logga in
© Институт перевода Библии, 2022
