ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Юхан 11

แบ่งปัน

Иса онъа шойле деди: – Мен тирилюв ве аят олам. Манъа иман эткен адам ольсе де, яшайджакъ. Яшайышында Манъа иман эткен эр ким ич бир вакъыт ольмейджек. Бунъа инанасынъмы?

– «Эгер иман этсенъ, Алланынъ шерефини кореджексинъ», – деп санъа айтмадыммы? – деди Иса.

Исанынъ козьлери яшланды.

Иса буны эшитип: – Бу хасталыкъ олюмнен битмейджек, лякин о, Алланынъ шуретине себеп оладжакъ. Алланынъ Огълу онынъ ярдымынен шурет къазанаджакъ, – деди.

Шойле деди де, къатты сеснен: – Лазар, тышарыгъа чыкъ! – деп къычырды. О вакъыт, къоллары-аякълары безге сарылгъан, бетине явлукъ багълангъан, эвель олю олгъан адам чыкъып кельди. – Оны чезинъиз, кетсин, – деди Иса адамларгъа.

Исанынъ руху кене чорланды. Иса къабирге кельди. Къабир бир къоба ичинде олып, онынъ агъзына таш къоюлгъан эди.

– Бу сёзлерни айтып, оларгъа: – Достумыз Лазар юкълап къалды, лякин Мен оны уятмагъа кетем, – деди.