ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Матфей 21

แบ่งปัน

Мӱргип, бӱдӱп, нени де суразагар, аларыгар.

– Чынын айдадым слерге, – деп, Иисус каруу јандырды, – бӱдӱп, алаҥзыбас болзогор, јаҥыс та смоква агашла болгонды эдер эмезигер, је бу кырга: «Кӧдӱрилип, талайга таштал!» – дезегер, андый ла болор.

Алды-кийнинеҥ баскан улус кыйгырыжып турдылар: – Давид Уулына, осанна! Кайраканныҥ адынаҥ келип јатканы алкышту! Кӧк-теҥериде турганга, осанна!

олорго айтты: – Бичилген сӧс бар: «Мениҥ айлым улус мӱргийтен айыл деп адалар». Слер дезе оны тонокчылардыҥ уйазы эдип алдыгар!

«Сион кызына айдыгар: „Бат, сениҥ Кааныҥ јаш эштекке – ишмекчи тижи эштектиҥ кулунына минеле, сеге јобожыган келедири“».

Иисус айтты: – «Тура тудаачылар јектеп койгон таш булуҥныҥ тӧзиндеги таш болуп калды. Бу мынайда Кайраканнаҥ болды, бис оны кайкап кӧрӧдис» дегенди Агару Бичиктеҥ качан да кычырбаган бедигер?

Оныҥ учун айдып турум слерге: Кудайдыҥ Каандыгы слердеҥ ойто алылып, Оныҥ тӱжӱмин јетирер калыкка берилер.