ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Luc 18

แบ่งปัน

Adroddodd ddameg wrthyn nhw i brofi y dylen nhw weddïo’n barhaus a heb dorri calon.

Oni chredwch y bydd i Dduw amddiffyn ei blant, a nhwythau yn erfyn arno ddydd a nos? Fydd ef yn oedi eu cynorthwyo? Coeliwch fi, fe farna o’u plaid ac ar frys hefyd. Er hynny, pan ddaw Mab y Dyn, a ddaw ef o hyd i ffydd ar y ddaear?”

Atebodd yntau, “Gall Duw wneud yr hyn na all dynion.”

“Gwrthododd am amser hir, ond o’r diwedd, meddai wrtho’i hun, ‘Er nad wyf yn ofni Duw nac yn parchu dyn, am fod y weddw hon yn boen a blinder imi rhaid imi ymladd ei hachos hi, neu bydd wedi fy nrysu’n lân gyda’i hymweliadau.’”

Credwch fi, pwy bynnag nad yw’n derbyn teyrnasiad Duw fel plentyn bach, ni chaiff fynd i mewn iddi.”

Ond galwodd yr Iesu’r plant ato, gan ddweud, “Gadewch i’r plant ddod ataf fi: peidiwch â’u rhwystro, rhai fel hyn biau teyrnas Dduw.

Ac meddai’r Iesu wrtho, “Dyma dy olwg yn ôl iti; mae dy ffydd wedi dy wella.”

Ateb yr Iesu oedd, “Paham rwyt yn fy ngalw i yn ‘dda’? Duw’n unig sydd dda.