ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Iöb 2

แบ่งปัน

A dywedodd ei wraig wrtho, “Ai etto (yr wyt) ti yn dal at dy berffeithrwydd? Cân yn iach i Dduw, a bydd farw.” Yna y dywedodd efe wrthi, “Fel y llefarai un o’r gwragedd ynfydion, y lleferaist: ai y da a dderbyniwn ni oddi wrth Dduw, ac y drwg ni wnawn ei dderbyn?” Yn hyn i gyd ni phechodd Iöb a’i wefusau.

yna y dywedodd IEHOFAH wrth Satan, “A ddeliaist ti dy sulw ar Fy ngwas Iöb? canys nid (oes) fel efe ar y ddaear, gwr perffaith ac uniawn, yn ofni Duw, ac yn cilio oddi wrth ddrygioni, ac etto yn dal at ei berffeithrwydd er i ti Fy annog I yn ei erbyn ef i’w andwyo yn ddïachos:”

Yna y dywedodd IEHOFAH wrth Satan, “Wele ef yn dy law di; ond, ei einioes ef, cadw di (hi).”

A chlywodd tri chyfaill Iöb am yr holl ddrwg hwn a ddaethai arno, a daethant bob un o’i fangre ei hun, (sef) Eliphaz y Temaniad, a Bildad y Shwhiad, a Tsophar y Naamathiad, a chyttunasant i ddyfod i gyd-ofidio âg ef, ac i’w gysuro. A hwy a ddyrchafasant eu llygaid o bell ac nid adnabuont ef; a hwy a ddyrchafasant eu llef, ac a wylasant, ac a rwygasant bob un ei fantell, ac a daenasant lwch ar eu pennau tua ’r nefoedd: a hwy a eisteddasant gydag ef ar y ddaear saith niwrnod a saith noswaith, ac nid oedd a ddywedodd wrtho air, canys gwelent mai mawr (oedd) ei ddolur yn odiaeth.