ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Eoin 1

แบ่งปัน

Aċt an méid do ġlac leis, ṫug sé mar ċeart dóiḃ ḃeiṫ ’n‐a gclainn do Ḋia, dóiḃ‐sean ċreideas ’n‐a ainm

Ar dtús do ḃí an Briaṫar ann, agus ḃí an Briaṫar i ḃfoċair Dé, agus do b’é Dia an briaṫar.

Agus lonnruiġeann an solas san dorċadas; agus níor ṡáruiġ an dorċadas é.

Agus do‐rinneaḋ colann de’n Ḃriaṫar, agus do ċóṁnuiġ sé ’n‐ár measc (agus do ċonnacamar a ġlóir, aṁail glóir Aon‐Ṁic an Aṫar), lán de ġrás agus d’ḟírinne.

Is tríd‐sean do rinneaḋ an uile niḋ, agus ’na éagmais‐sean ní dearnaḋ éinniḋ d’á ḃfuil ann. Is ann do ḃí an ḃeaṫa, agus do b’é solas na ndaoine an ḃeaṫa.

An lá ’n‐a ḋiaiḋ sin do ċonnaic sé Íosa ag teaċt ċuige, agus aduḃairt sé, Féaċ Uan Dé ṫógas peacaḋ an doṁain!

Do ḃí sé ar an saoġal, agus is tríd do‐rinneaḋ an saoġal, agus níor aiṫin an saoġal é. Is ċum a ċoda féin a ṫáinig sé, agus níor ġlac a ṁuinntear féin leis.

Do b’é sin an fíor‐ṡolas ṡoillsiġeas gaċ uile ḋuine, ag teaċt ar an saoġal.

Óir tugaḋ an reaċt tré Ṁaois, aċt ṫáinig grás agus fírinne tré Íosa Críost.