ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Lúcás 19

แบ่งปัน

Óir ṫáinig Mac an Duine ċum a raiḃ caillte do ċuardaċ agus do ṡlánú.

g‐á ráḋ, Is beannuiġṫe an Rí atá ag teaċt i n‐ainm an Tiġearna: síoṫċáin ar neaṁ, agus glóir ins na flaiṫeasaiḃ is aoirde.

Agus aduḃairt Íosa leis, Atá slánú tagṫa ċum an tiġe seo indiu, óir is mac le Abraċam é seo, leis.

Agus nuair ṫáinig Íosa ċum na h‐áite, do ḋearc sé suas, agus aduḃairt sé leis, A Ṡacċéuis, brostuiġ agus tar anuas: óir caiṫfead‐sa cur fúm id’ ṫiġ‐se indiu. Agus do ḃrostuiġ seisean anuas, agus do ċuir sé fáilte roiṁe go h‐áṫasaċ.

Agus d’éiriġ Sacċéus ’n‐a ṡeasaṁ, agus aduḃairt sé leis an Tiġearna, Féaċ, A Ṫiġearna, do‐ḃeirim a leaṫ dem’ ṁaoin do na boċtaiḃ; agus má ḃaineas éinniḋ san éagcóir d’aon duine, do‐ḃeirim a ċeiṫre oiread ar ais dó.

Agus do ḃí roinnt de na Fairisíneaċaiḃ aduḃairt leis as lár an tsluaiġ, A Ṁáiġistir, bagair ar do ḋeisceablaiḃ. Agus d’ḟreagair seisean agus aduḃairt, Adeirim liḃ, má éisteann siad‐san a mbéal, go nglaoḋfaiḋ na cloċa féin amaċ.