ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Matha 12

แบ่งปัน

Agus adeirim‐se liḃ, Gaċ focal díoṁaoin laḃarfas daoine, caiṫfiḋ siad cunntas do ṫaḃairt ann, lá an ḃreiṫeaṁnais. Óir is as do ḃriaṫraiḃ féin saorfar ṫú, agus is as do ḃriaṫraiḃ féin daorfar ṫú.

A ṡlioċt na naṫraċ niṁe, cionnas is féidir liḃ‐se deaġ‐neiṫe do laḃairt, agus siḃ go h‐olc? óir is as líonṁaireaċt an ċroiḋe laḃras an béal.

Do‐ḃeir an deaġ‐ḋuine deaġ‐neiṫe amaċ as a ḋeaġ‐stór; agus do‐ḃeir an droċ‐ḋuine droċ‐neiṫe amaċ as a ḋroċ‐stór.

D’á ḃriġ sin adeirim liḃ, Maiṫfear do na daoiniḃ gaċ peacaḋ agus gaċ dia‐ṁaslaḋ; aċt dia‐ṁaslaḋ i n‐aġaiḋ an Spioraid ní maiṫfear dóiḃ é.

Déanaiḋ an crann maiṫ agus a ṫoraḋ maiṫ; nó déanaiḋ an crann loḃṫa agus a ṫoraḋ loḃṫa: óir ar a ṫoraḋ is eaḋ aiṫniġtear an crann.