ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก انجیل متی 6

แบ่งปัน

بلکم اول خدا پادشاهی و چه عدالته پَشَه ببا، اَدمی اِمه همه شاما آدییه بینده.

پَس صَبا نگران مبا، چیرا که صَبا اِشتن نگرانیان داره. اُوریجینه مشکلات اُوری را وَسنده!

«پس شاما نه واتَرم، شاما زندگی واسِنه نگران مَبا که چه بِخَرا و یا چه آخرا، و شاما جانه را نگران مَبا که چه دِکَرا. مگم زندگی، شاما غذاک و شاما بدن، خَلوعک مهم تَر نییِه؟

امّا ته، وقتی که دعا کری اِشته اتاقه دِله دِشه، و چه بَره اَرکه و اِشته آسمانیه پییر وَرک که چشمانک نوینه دُعا بکه، اَدمی اِشته آسمانیه په که نوینه چیان وینه، اِشته پاداشه آدَیه.

«پس شاما ایزه دعا بِکَراه: «ای چاما پِه که آسمانکش، اِشته نام مقدّس بیبی. اِشته پادشاهی بایه. اِشته اراده، اَ جوره که آسمانک انجام بی، زمین کین انجام بیبی.

چاما روجانه غذا اُوری آما آده.

و چاما قرضان ببخش، اَجوره که آما نی اَوانی که آما قرضارنده بخشام.

و آما امتحانک دِمرن، بَلکم آما اَ شریر دسک نجات آده. چون پادشاهی و قدرت و جلال تا ابد اِشته کینه. آمین.

چون اگم مردمه خطاهان ببخشا،‌ شاما آسمانیه په نی شاما بَخشه.

آسمانه پَرندان دیسا که نه کارِنده و نه دورننده و نه اَنبارانک ذخیره کرنده ولی هنی شاما آسمانیه په اَوان روزی دَیه. مگم شاما اَوانک با ارزشتر نییِران؟

«اِشته را گِلِک گنج بیدا آمگی، یاگایی که پِت زنه و زنگ زنه و دِزِه آینده و اَوِه دِزِندِه. بلکم اِشته را آسمانک گنج بیدا اَگی، اَگا که نه پِت زنه و نه زنگ زنه و دِزِه ناینده و اَوه نِدِزِنده. چون اِشته گنج هر یاگا بیبی، اِشته دلین واریا.

«هیچکس نِتانِه دو گِله اربابه خدمت بِکَره، چون یا اییِکِش بدآیه و اَدَرینِنَه محبت کَره، و یا اییِه دل دِوَنده و اَدَرینه اهمیت نِدَیِه. شاما نتانا هم خدا بنده بِبا و هم پوله بَنده.

پس اَگم خدا عالفان که اُوری صحراک بَراینده و صَبا تَنیک سوجانسه بییَنده، اِنجوره پوشانِه، چنده پرتر ای کم ایمانان شاما پوشانِه؟

پس تِه وختی صدقه آدیی، ایزه آده که اِشته چپَه دَسه اَ کاری که اِشته راسته دسه کریه، مَزانیه، تا اِشته صدقه نوینَکینه ای بیبی؛ اَدَمی که اِشته پِه که نوینَه چیان وینِه، ته پاداش آدَیه.

«ویراجین ببا که شاما اِشتن آمانسنه را شاما خِیر‌ه کاران مردم چَشمان پرانِک مَکرا، چون ایزه شاما پییَر وَر که آسمانکه، پاداشی ندارا.

«اَدَمی که روجَه گیرا، دو دیمان شوار اِشتن پَکَر آممانا، چون اَوه اِشتن دیمه حالتِه عوض آکَرنده تا مردمه وَرک، آماننده که روجَنده‌.حقیقتن، شامانه واتَرم، که اَوه اِشتن پاداششان اَرَکته. امّا وختی ته روجه گیری، اِشته سَره روعن آسون و اِشته دیمه بوشو تا مردم مَزاننده ته روجَیِش، بلکم اِشته آسمانیه په که چشمانک نوینه بینه، و اِشته په که نوینه چیان وینه، ته پاداش آدیه.