สุภาษิต 11:21-31

คนชั่วร้ายจะถูกลงโทษแน่ แต่คนชอบธรรมจะได้รับการช่วยกู้ สตรีงามที่ปราศจากวิจารณญาณ ก็เหมือนห่วงทองคำที่จมูกหมู ความปรารถนาของคนชอบธรรมล้วนแต่ดีเท่านั้น ความหวังของคนอธรรมคือความพิโรธ บางคนยิ่งแจกจ่ายยิ่งมั่งคั่ง บางคนยิ่งหวงสิ่งที่ควรจ่ายแจกก็ยิ่งขัดสน คนใจกว้างย่อมเจริญรุ่งเรือง คนที่ให้น้ำคนอื่นย่อมได้น้ำตอบแทน ประชาชนแช่งผู้กักตุนข้าว แต่พระพรอยู่บนศีรษะของผู้ขายข้าว คนที่แสวงหาความดี ก็เสาะหาความโปรดปราน แต่คนที่หาความชั่วร้าย มันก็จะมาหาเขา คนที่วางใจในความมั่งคั่งจะล้มละลาย แต่คนชอบธรรมจะรุ่งเรืองอย่างใบไม้เขียว คนที่ทำให้ครอบครัวของตนลำบากจะรับลมเป็นมรดก และคนโง่จะเป็นคนรับใช้ของคนมีปัญญา ผลของคนชอบธรรมคือต้นไม้แห่งชีวิต คนมีปัญญาย่อมได้คนจำนวนมาก ดูเถิด ถ้าคนชอบธรรมได้รับผลตอบแทนในแผ่นดินโลก คนอธรรมและคนบาปจะได้รับมากยิ่งกว่านั้นสักเท่าไร