โยบ 6
6
โยบพูดตอบเอลีฟัส
1แล้วโยบก็ตอบว่า
2“ข้าอยากจะเอาความทุกข์ใจของข้า
ไปชั่งเสียเหลือเกิน
และเอาความทุกข์ยากทั้งหลายของข้านี้
ไปกองรวมกันบนตาชั่ง
3มันคงหนักกว่าทรายในทะเล
ข้าถึงพูดโพล่งออกไปโดยไม่ทันยั้งคิด
4เพราะพวกลูกธนูของพระองค์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นได้ปักอยู่ในตัวข้า
และวิญญาณของข้าดื่มพิษของลูกธนูเหล่านั้น
เรื่องน่ากลัวทั้งหลายจากพระเจ้าจัดขบวนทัพเข้าต่อสู้กับข้า
5ลาป่าจะร้องบ่นเมื่อมีหญ้ากินหรือ
วัวผู้จะร้องบ่นเมื่อมีอาหารกินหรือ
6คนกินอาหารที่จืดชืดจะไม่ใส่เกลือหรือ
ไข่ขาวมีรสชาติหรือ
7อาหารพวกนั้นข้าแตะไม่ลงหรอก
เพราะมันเหมือนของเน่าบูดสำหรับข้า
8ข้าหวังเหลือเกินว่าจะได้ในสิ่งที่ข้าขอ
ข้าหวังเหลือเกินว่าพระเจ้าจะให้ในสิ่งที่ข้าหวังไว้
9ข้าหวังเหลือเกินว่าพระเจ้าจะยอมบดขยี้ข้า
ข้าหวังเหลือเกินว่าพระองค์จะปล่อยมือและตัดข้าออกไป
10แต่สิ่งที่จะปลอบใจข้าได้คือ
ถึงข้าจะดิ้นรนอยู่ในความเจ็บปวดแสนสาหัส
อย่างน้อยข้าก็ได้เปิดโปงเรื่องที่พระองค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ตัดสินใจทรมานข้า
11ข้ายังมีเรี่ยวแรงอะไรเหลืออยู่อีก
ที่จะรอคอยต่อไป
ข้ายังมีอนาคตอะไรเหลืออยู่อีก
ที่จะอดทนคอยต่อไป
12ข้าแข็งแรงเหมือนหินหรือ
เนื้อหนังของข้าทำจากทองสัมฤทธิ์หรือยังไง
13อันที่จริงข้าหมดแรงที่จะช่วยเหลือตัวเองแล้ว
และหนทางที่จะสำเร็จนั้นถูกยึดไปจากข้าแล้ว
14คนที่ไม่จงรักภักดีต่อเพื่อน
คนผู้นั้นก็ทอดทิ้งความยำเกรงต่อพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์#6:14 คนที่ไม่ … พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ หรือแปลได้อีกอย่างหนึ่งว่า “เพื่อนควรจะจงรักภักดีกับเจ้าในยามทุกข์ แม้เจ้าจะหันเหไปจากพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์”
15เพื่อนๆของข้านั้นพึ่งไม่ได้
เหมือนลำธารที่เดี๋ยวก็มีน้ำล้นเดี๋ยวก็แห้งขอด
16เหมือนลำธารที่ดำคลักเมื่อน้ำแข็งละลาย
และไหลเชี่ยวตอนหิมะละลาย
17แต่พอหน้าแล้งพวกมันก็หายไป
เมื่อร้อนพวกมันก็เหือดแห้งไป
18ขบวนพ่อค้าเลี้ยวออกจากทางของพวกเขา
เพื่อไปหาน้ำในดินแดนรกร้างและพินาศไป
19ขบวนพ่อค้าจากตำบลเทมามองหาน้ำ
พวกนักเดินทางจากเมืองเชบาหวังจะเจอน้ำ
20พวกเขาต่างผิดหวังเพราะเชื่อมั่นว่าจะเจอน้ำ
แต่พอไปถึงที่นั่นต่างก็คอตก
21ตอนนี้พวกท่านเป็นเหมือนสายน้ำเหล่านั้นสำหรับข้า
เมื่อพวกท่านเห็นความทุกข์ยากของข้า พวกท่านก็พากันหวาดกลัว
22ข้าเคยขอของขวัญจากท่านหรือ
หรือเคยขอให้ท่านใช้ความร่ำรวยติดสินบนเพื่อช่วยเหลือข้าหรือ
23ข้าเคยบอกท่านหรือว่า
‘ช่วยให้ข้ารอดพ้นจากเงื้อมมือของศัตรู’
หรือ ‘ช่วยไถ่ข้าให้พ้นจากเงื้อมมือของพวกที่กดขี่ข่มเหงข้า’
24สอนข้าสิ แล้วข้าจะเงียบ
และช่วยให้ข้าเข้าใจด้วยว่าข้าทำผิดตรงไหน
25คำพูดที่ตรงไปตรงมาอาจทำให้คนสะดุ้งได้
แต่คำติเตียนของพวกท่านนี้ ติเตียนเรื่องอะไรก็ไม่รู้
26ท่านคิดว่าคำพูดของท่านนั้นน่าเชื่อถือมากนักหรือ
แต่คำพูดของคนสิ้นหวังเป็นแค่ลมอย่างนั้นหรือ
27พวกท่านคงกล้าจับสลากเพื่อให้ได้เด็กกำพร้ากัน
และประมูลขายเพื่อนของตน
28แต่ตอนนี้ช่วยมองดูข้าหน่อย
ข้าจะไม่พูดโกหกต่อหน้าท่าน
29เอาใหม่ๆอย่าทำผิดกับข้าอย่างนี้
คิดใหม่ และให้รู้ว่าข้าบริสุทธิ์
30ลิ้นของข้าพูดอะไรผิดไปหรือ
หรือว่าปากของข้าไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรจริงอะไรไม่จริง
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยบ 6: THA-ERV
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
Bible League International
โยบ 6
6
โยบพูดตอบเอลีฟัส
1แล้วโยบก็ตอบว่า
2“ข้าอยากจะเอาความทุกข์ใจของข้า
ไปชั่งเสียเหลือเกิน
และเอาความทุกข์ยากทั้งหลายของข้านี้
ไปกองรวมกันบนตาชั่ง
3มันคงหนักกว่าทรายในทะเล
ข้าถึงพูดโพล่งออกไปโดยไม่ทันยั้งคิด
4เพราะพวกลูกธนูของพระองค์ผู้มีฤทธิ์ทั้งสิ้นได้ปักอยู่ในตัวข้า
และวิญญาณของข้าดื่มพิษของลูกธนูเหล่านั้น
เรื่องน่ากลัวทั้งหลายจากพระเจ้าจัดขบวนทัพเข้าต่อสู้กับข้า
5ลาป่าจะร้องบ่นเมื่อมีหญ้ากินหรือ
วัวผู้จะร้องบ่นเมื่อมีอาหารกินหรือ
6คนกินอาหารที่จืดชืดจะไม่ใส่เกลือหรือ
ไข่ขาวมีรสชาติหรือ
7อาหารพวกนั้นข้าแตะไม่ลงหรอก
เพราะมันเหมือนของเน่าบูดสำหรับข้า
8ข้าหวังเหลือเกินว่าจะได้ในสิ่งที่ข้าขอ
ข้าหวังเหลือเกินว่าพระเจ้าจะให้ในสิ่งที่ข้าหวังไว้
9ข้าหวังเหลือเกินว่าพระเจ้าจะยอมบดขยี้ข้า
ข้าหวังเหลือเกินว่าพระองค์จะปล่อยมือและตัดข้าออกไป
10แต่สิ่งที่จะปลอบใจข้าได้คือ
ถึงข้าจะดิ้นรนอยู่ในความเจ็บปวดแสนสาหัส
อย่างน้อยข้าก็ได้เปิดโปงเรื่องที่พระองค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ตัดสินใจทรมานข้า
11ข้ายังมีเรี่ยวแรงอะไรเหลืออยู่อีก
ที่จะรอคอยต่อไป
ข้ายังมีอนาคตอะไรเหลืออยู่อีก
ที่จะอดทนคอยต่อไป
12ข้าแข็งแรงเหมือนหินหรือ
เนื้อหนังของข้าทำจากทองสัมฤทธิ์หรือยังไง
13อันที่จริงข้าหมดแรงที่จะช่วยเหลือตัวเองแล้ว
และหนทางที่จะสำเร็จนั้นถูกยึดไปจากข้าแล้ว
14คนที่ไม่จงรักภักดีต่อเพื่อน
คนผู้นั้นก็ทอดทิ้งความยำเกรงต่อพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์#6:14 คนที่ไม่ … พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์ หรือแปลได้อีกอย่างหนึ่งว่า “เพื่อนควรจะจงรักภักดีกับเจ้าในยามทุกข์ แม้เจ้าจะหันเหไปจากพระองค์ผู้ทรงฤทธิ์”
15เพื่อนๆของข้านั้นพึ่งไม่ได้
เหมือนลำธารที่เดี๋ยวก็มีน้ำล้นเดี๋ยวก็แห้งขอด
16เหมือนลำธารที่ดำคลักเมื่อน้ำแข็งละลาย
และไหลเชี่ยวตอนหิมะละลาย
17แต่พอหน้าแล้งพวกมันก็หายไป
เมื่อร้อนพวกมันก็เหือดแห้งไป
18ขบวนพ่อค้าเลี้ยวออกจากทางของพวกเขา
เพื่อไปหาน้ำในดินแดนรกร้างและพินาศไป
19ขบวนพ่อค้าจากตำบลเทมามองหาน้ำ
พวกนักเดินทางจากเมืองเชบาหวังจะเจอน้ำ
20พวกเขาต่างผิดหวังเพราะเชื่อมั่นว่าจะเจอน้ำ
แต่พอไปถึงที่นั่นต่างก็คอตก
21ตอนนี้พวกท่านเป็นเหมือนสายน้ำเหล่านั้นสำหรับข้า
เมื่อพวกท่านเห็นความทุกข์ยากของข้า พวกท่านก็พากันหวาดกลัว
22ข้าเคยขอของขวัญจากท่านหรือ
หรือเคยขอให้ท่านใช้ความร่ำรวยติดสินบนเพื่อช่วยเหลือข้าหรือ
23ข้าเคยบอกท่านหรือว่า
‘ช่วยให้ข้ารอดพ้นจากเงื้อมมือของศัตรู’
หรือ ‘ช่วยไถ่ข้าให้พ้นจากเงื้อมมือของพวกที่กดขี่ข่มเหงข้า’
24สอนข้าสิ แล้วข้าจะเงียบ
และช่วยให้ข้าเข้าใจด้วยว่าข้าทำผิดตรงไหน
25คำพูดที่ตรงไปตรงมาอาจทำให้คนสะดุ้งได้
แต่คำติเตียนของพวกท่านนี้ ติเตียนเรื่องอะไรก็ไม่รู้
26ท่านคิดว่าคำพูดของท่านนั้นน่าเชื่อถือมากนักหรือ
แต่คำพูดของคนสิ้นหวังเป็นแค่ลมอย่างนั้นหรือ
27พวกท่านคงกล้าจับสลากเพื่อให้ได้เด็กกำพร้ากัน
และประมูลขายเพื่อนของตน
28แต่ตอนนี้ช่วยมองดูข้าหน่อย
ข้าจะไม่พูดโกหกต่อหน้าท่าน
29เอาใหม่ๆอย่าทำผิดกับข้าอย่างนี้
คิดใหม่ และให้รู้ว่าข้าบริสุทธิ์
30ลิ้นของข้าพูดอะไรผิดไปหรือ
หรือว่าปากของข้าไม่สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรจริงอะไรไม่จริง
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
Bible League International