ข้าแต่พระเจ้า ข้าพเจ้ากระหายหาพระองค์ เหมือนกับกวางที่กระหายหาน้ำในลำธารที่ไหลเย็น ข้าพเจ้าโหยหาพระเจ้าผู้มีชีวิตอยู่ เมื่อไหร่หนอข้าพเจ้าถึงจะได้เข้าเฝ้าพระเจ้าอีก ข้าพเจ้าต้องกินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันทั้งคืน ในขณะที่คนเหล่านี้ถามข้าพเจ้าไม่หยุดหย่อนว่า “พระเจ้าของแกอยู่ไหนล่ะ” ข้าพเจ้าคิดถึงเรื่องเหล่านี้ และระบายความในใจออกมา ข้าพเจ้าคิดถึงตอนที่เดินอยู่กับฝูงชน และนำหน้าขบวนพวกเขาขึ้นไปยังวิหารของพระเจ้า ข้าพเจ้าฟังเสียงโห่ร้องยินดีและเพลงที่ร้องสรรเสริญพระเจ้า ในขณะที่ฝูงชนกำลังเฉลิมฉลองงานเทศกาลกัน ข้าพเจ้าถามตัวเองว่าทำไมข้าพเจ้าถึงโศกเศร้านัก ทำไมข้าพเจ้าถึงวุ่นวายใจอย่างนี้ ข้าพเจ้าควรจะฝากความหวังไว้กับพระเจ้า ใช่แล้ว ข้าพเจ้าจะได้มีเหตุที่จะสรรเสริญพระองค์อีกครั้ง พระองค์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าโศกเศร้าเหลือเกิน ข้าพเจ้าถึงระลึกถึงพระองค์จากยอดเขามิซาร์ซึ่งอยู่ในเทือกเขาเฮอร์โมน ในแคว้นอันเป็นจุดเริ่มต้นของแม่น้ำจอร์แดน พวกมหาสมุทรลึกร้องเรียกหากัน ร่วมกันกับเสียงของน้ำตก คลื่นปัญหาลูกใหญ่น้อยจากพระองค์กระหน่ำซัดลงบนหัวของข้าพเจ้า พระยาห์เวห์แสดงความรักมั่นคงของพระองค์ต่อข้าพเจ้าวันแล้ววันเล่า แล้วข้าพเจ้าร้องเพลงให้กับพระองค์ในตอนกลางคืน และข้าพเจ้าอธิษฐานต่อพระเจ้าผู้ให้ชีวิตข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะพูดกับพระเจ้าผู้เป็นหินกำบังของข้าพเจ้าว่า “ทำไมพระองค์ถึงลืมข้าพเจ้า ทำไมข้าพเจ้าถึงต้องร้องไห้คร่ำครวญ เพราะความโหดร้ายของศัตรูข้าพเจ้า” พวกศัตรูพากันเยาะเย้ยข้าพเจ้า แล้วมันแทงเข้าไปในกระดูกดำของข้าพเจ้า เมื่อพวกเขาถามอยู่ตลอดว่า “พระเจ้าของแกอยู่ที่ไหน” ข้าพเจ้าถามตัวเองว่า ทำไมข้าพเจ้าถึงโศกเศร้านัก ทำไมข้าพเจ้าถึงวุ่นวายใจอย่างนี้ ข้าพเจ้าควรจะฝากความหวังไว้กับพระเจ้า ใช่แล้ว ข้าพเจ้าจะมีเหตุที่จะสรรเสริญพระองค์อีกครั้ง พระองค์เป็นพระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า
อ่าน สดุดี 42
แบ่งปัน
เปรียบเทียบพระคัมภีร์ทั้งหมด: สดุดี 42:1-11
บันทึกข้อพระคำ อ่านแบบออฟไลน์ ดูคลิปการสอน และอื่น ๆ อีกมากมาย!
หน้าหลัก
พระคัมภีร์
แผนการอ่านต่างๆ
วิดีโอ
แอปพระคัมภีร์
แอปพระคัมภีร์สำหรับเด็ก
