เยเนซิศ 15
15
1อยู่มาพระดำรัสของพระยะโฮวามาถึงอับรามด้วยความนิมิตต์ว่า, “อับรามเอ๋ย, เจ้าอย่ากลัวเลย: เราเป็นโล่ห์และเป็นบำเหน็จใหญ่ยิ่งของเจ้า.” 2อับรามจึงทูลว่า, “ข้าแต่พระยะโฮวาเจ้า, พระองค์จะทรงโปรดพระราชทานอะไรแก่ข้าพเจ้า ด้วยข้าพเจ้าไม่มีบุตร, และอะลียาเซ็รชาวเมืองดาเมเซ็กคนนี้จะเป็นผู้รับมฤดกของข้าพเจ้า?” 3อับรามทูลอีกว่า, “พระองค์มิได้ทรงพระราชทานบุตรให้แก่ข้าพเจ้า, และนี่แน่ะ, คนที่เกิดในเรือนข้าพเจ้าก็จะเป็นผู้รับมฤดกของข้าพเจ้า” 4แล้วพระดำรัสของพระยะโฮวามาถึงอับรามว่า, “คนนี้จะได้เป็นผู้รับมฤดกของเจ้าหามิได้; แต่คนที่จะออกมาจากบั้นเอวของเจ้านั้นจะเป็นผู้รับมฤดกของเจ้า.” 5พระองค์จึงพาอับรามออกมากลางแจ้งแล้วตรัสว่า, “จงแลดูฟ้า: ถ้าเจ้าอาจนับดาวทั้งหลายได้, ก็นับไปเถิด;” แล้วพระองค์ตรัสว่า, “พงศ์พันธุ์ของเจ้าจะเป็นเช่นนั้น.” 6อับรามก็เชื่อวางใจในพระยะโฮวา; และที่เชื่อนั้นพระองค์ทรงนับว่าเป็นความชอบธรรมแก่ท่าน. 7แล้วพระองค์ตรัสแก่อับรามว่า, “เราคือยะโฮวาที่ได้พาเจ้าออกจากเมืองอูระแขวงเมืองเคเซ็ด, จะยกแผ่นดินนี้ให้เป็นมฤดกของเจ้า.” 8อับรามทูลว่า, “พระยะโฮวาพระเจ้า, เหตุไฉนข้าพเจ้าจึงจะรู้ว่าจะได้แผ่นดินนี้เป็นมฤดก?” 9พระองค์จึงตรัสแก่อับรามว่า, “จงเอาลูกวัวตัวเมียอายุสามขวบและแพะตัวเมียอายุสามขวบและแกะตัวผู้อายุสามขวบ, กับนกเขาตัวหนึ่งกับนกพิราบอ่อนๆ ตัวหนึ่งมาบูชาแก่เรา” 10อับรามจึงนำสัตว์เหล่านี้มาผ่ากลางตัววางข้างละซีกตรงกัน: แต่นกนั้นหาได้ผ่าไม่. 11ครั้นฝูงนกที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหารบินลงมาที่เนื้อสัตว์เหล่านั้น, อับรามก็ไล่ไปเสีย
12เมื่อเวลาอาทิตย์ใกล้จะตก, อับรามก็นอนหลับสนิทไป; และนี่แน่ะ, ความมืดมัวและความกลัวเป็นอันมากก็มาทับถมอับราม. 13พระองค์จึงตรัสแก่อับรามว่า, “เจ้าจงรู้เป็นแน่เถิดว่าพงศ์พันธุ์ของเจ้าจะเป็นแขกเมืองในแผ่นดิน ซึ่งมิใช่ที่ของเขา, และเขาจะต้องปฏิบัติชาวเมืองนั้น; ชาวเมืองนั้นจะเบียดเบียฬข่มเหงเขาสิ้นสี่ร้อยปี; 14และประเทศที่เขาเป็นทาสนั้น, เราจะพิพากษาลงโทษ: ภายหลังเขาจะออกมามีทรัพย์สมบัติมาก. 15ฝ่ายเจ้าจะไปตามปู่ย่าตายายโดยผาสุก; เวลาชะรามากแล้ว เขาจะฝังศพเจ้าไว้. 16ในชั่วอายุที่สี่พงศ์พันธุ์ของเจ้าจะกลับมาที่นี่อีก: ด้วยความชั่วลามกของพวกอะโมรียังไม่ครบถ้วน.” 17ครั้นเมื่อตะวันตกมืดค่ำ, ก็เห็นเตามีควันออกมา, และเปลวไฟก็ลอยเลื่อนมาที่หว่างกลางซีกสัตว์เหล่านั้น. 18ในวันนั้นพระยะโฮวาทรงทำสัญญาไว้กับอับรามว่า, “เราได้มอบแผ่นดินนี้ไว้ให้พงศ์พันธุ์ของเจ้าแล้ว, ตั้งแต่แม่น้ำอายฆุบโตไปถึงแม่น้ำใหญ่ชื่อฟะราธ: 19ทั้งชาติเคนี, ชาติคะนัศ, และชาติคัดโมนี, 20กับชาติฮิดธี, ชาติฟะริซี, ชาติระฟายิม, 21ชาติอะโมรี, ชาติคะนาอัน, ชาติฆีระฆาซี, และชาติยะบูศด้วย.”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเนซิศ 15: TH1940
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society
เยเนซิศ 15
15
1อยู่มาพระดำรัสของพระยะโฮวามาถึงอับรามด้วยความนิมิตต์ว่า, “อับรามเอ๋ย, เจ้าอย่ากลัวเลย: เราเป็นโล่ห์และเป็นบำเหน็จใหญ่ยิ่งของเจ้า.” 2อับรามจึงทูลว่า, “ข้าแต่พระยะโฮวาเจ้า, พระองค์จะทรงโปรดพระราชทานอะไรแก่ข้าพเจ้า ด้วยข้าพเจ้าไม่มีบุตร, และอะลียาเซ็รชาวเมืองดาเมเซ็กคนนี้จะเป็นผู้รับมฤดกของข้าพเจ้า?” 3อับรามทูลอีกว่า, “พระองค์มิได้ทรงพระราชทานบุตรให้แก่ข้าพเจ้า, และนี่แน่ะ, คนที่เกิดในเรือนข้าพเจ้าก็จะเป็นผู้รับมฤดกของข้าพเจ้า” 4แล้วพระดำรัสของพระยะโฮวามาถึงอับรามว่า, “คนนี้จะได้เป็นผู้รับมฤดกของเจ้าหามิได้; แต่คนที่จะออกมาจากบั้นเอวของเจ้านั้นจะเป็นผู้รับมฤดกของเจ้า.” 5พระองค์จึงพาอับรามออกมากลางแจ้งแล้วตรัสว่า, “จงแลดูฟ้า: ถ้าเจ้าอาจนับดาวทั้งหลายได้, ก็นับไปเถิด;” แล้วพระองค์ตรัสว่า, “พงศ์พันธุ์ของเจ้าจะเป็นเช่นนั้น.” 6อับรามก็เชื่อวางใจในพระยะโฮวา; และที่เชื่อนั้นพระองค์ทรงนับว่าเป็นความชอบธรรมแก่ท่าน. 7แล้วพระองค์ตรัสแก่อับรามว่า, “เราคือยะโฮวาที่ได้พาเจ้าออกจากเมืองอูระแขวงเมืองเคเซ็ด, จะยกแผ่นดินนี้ให้เป็นมฤดกของเจ้า.” 8อับรามทูลว่า, “พระยะโฮวาพระเจ้า, เหตุไฉนข้าพเจ้าจึงจะรู้ว่าจะได้แผ่นดินนี้เป็นมฤดก?” 9พระองค์จึงตรัสแก่อับรามว่า, “จงเอาลูกวัวตัวเมียอายุสามขวบและแพะตัวเมียอายุสามขวบและแกะตัวผู้อายุสามขวบ, กับนกเขาตัวหนึ่งกับนกพิราบอ่อนๆ ตัวหนึ่งมาบูชาแก่เรา” 10อับรามจึงนำสัตว์เหล่านี้มาผ่ากลางตัววางข้างละซีกตรงกัน: แต่นกนั้นหาได้ผ่าไม่. 11ครั้นฝูงนกที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหารบินลงมาที่เนื้อสัตว์เหล่านั้น, อับรามก็ไล่ไปเสีย
12เมื่อเวลาอาทิตย์ใกล้จะตก, อับรามก็นอนหลับสนิทไป; และนี่แน่ะ, ความมืดมัวและความกลัวเป็นอันมากก็มาทับถมอับราม. 13พระองค์จึงตรัสแก่อับรามว่า, “เจ้าจงรู้เป็นแน่เถิดว่าพงศ์พันธุ์ของเจ้าจะเป็นแขกเมืองในแผ่นดิน ซึ่งมิใช่ที่ของเขา, และเขาจะต้องปฏิบัติชาวเมืองนั้น; ชาวเมืองนั้นจะเบียดเบียฬข่มเหงเขาสิ้นสี่ร้อยปี; 14และประเทศที่เขาเป็นทาสนั้น, เราจะพิพากษาลงโทษ: ภายหลังเขาจะออกมามีทรัพย์สมบัติมาก. 15ฝ่ายเจ้าจะไปตามปู่ย่าตายายโดยผาสุก; เวลาชะรามากแล้ว เขาจะฝังศพเจ้าไว้. 16ในชั่วอายุที่สี่พงศ์พันธุ์ของเจ้าจะกลับมาที่นี่อีก: ด้วยความชั่วลามกของพวกอะโมรียังไม่ครบถ้วน.” 17ครั้นเมื่อตะวันตกมืดค่ำ, ก็เห็นเตามีควันออกมา, และเปลวไฟก็ลอยเลื่อนมาที่หว่างกลางซีกสัตว์เหล่านั้น. 18ในวันนั้นพระยะโฮวาทรงทำสัญญาไว้กับอับรามว่า, “เราได้มอบแผ่นดินนี้ไว้ให้พงศ์พันธุ์ของเจ้าแล้ว, ตั้งแต่แม่น้ำอายฆุบโตไปถึงแม่น้ำใหญ่ชื่อฟะราธ: 19ทั้งชาติเคนี, ชาติคะนัศ, และชาติคัดโมนี, 20กับชาติฮิดธี, ชาติฟะริซี, ชาติระฟายิม, 21ชาติอะโมรี, ชาติคะนาอัน, ชาติฆีระฆาซี, และชาติยะบูศด้วย.”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
พระคริสตธรรมคัมภีร์ ภาคพันธสัญญาเดิมและใหม่ ฉบับ 1940 สงวนลิขสิทธิ์ 1940 โดยสมาคมพระคริสตธรรมไทย The Holy Bible – Thai 1940 Copyright ©1940 Thailand Bible Society