เยเนซิศ 29

1ยาโคบก็เดินทางมาถึงแผ่นดินแห่งชนชาวทิศตะวันตก; 2จึงแลไปเห็นบ่อน้ำที่ทุ่งนานั้น, มีฝูงแกะสามฝูงนอนอยู่ใกล้บ่อนั้น, และมีศิลาใหญ่ปิดปากบ่อนั้นไว้. 3ฝูงแกะทั้งปวงเคยมาอยู่พร้อมกันที่นั่น; มีคนกลิ้งศิลาออกจากปากบ่อ, ตักน้ำให้ฝูงแกะเหล่านั้นกิน, แล้วก็ปิดศิลาปากบ่อนั้นเสียดังเก่า. 4ยาโคบจึงถามเขาว่า, “พี่น้องเอ๋ย, ท่านมาแต่ไหน?” เขาตอบว่า, “เรามาจากเมืองฮาราน.” 5ยาโคบจึงถามว่า, “ท่านรู้จักลาบานบุตรนาโฮรหรือ?” เขาตอบว่า, “รู้จัก.” 6ยาโคบถามอีกว่า, “ลาบานนั้นสบายดีอยู่หรือ?” เขาตอบว่า, “สบาย: โน่นแน่ะบุตรสาวเขาชื่อราเฮ็ลกำลังต้อนฝูงแกะมา” 7ยาโคบจึงว่า, “ยังวันอยู่มาก, ยังไม่ถึงเวลาที่จะให้ฝูงสัตว์เข้าคอก: จงตักน้ำให้แกะเหล่านี้กิน, แล้วให้ไปกินหญ้าอีก.” 8เขาจึงตอบว่า, “ไม่ได้, ต้องให้แกะทุกๆ ฝูงมาพร้อมกันก่อน; แล้วใหคนกลิ้งศิลาออกจากปากบ่อน้ำให้ฝูงแกะกินน้ำ” 9เมื่อเขายังพูดอยู่มิทันขาดคำ, นางสาวราเฮ็ลก็พาฝูงแกะของบิดามาถึง เพราะนางเป็นผู้เลี้ยงสัตว์นั้น. 10ครั้นยาโคบแลเห็นนางสาวราเฮ็ลบุตรของลาบานผู้เป็นพี่ชายมารดาของตน, และฝูงแกะของท่าน, ยาโคบก็เข้ามากลิ้งศิลาออกจากปากบ่อตักน้ำให้ฝูงแกะของลุงกิน. 11ยาโคบก็ได้จุบนางสาวราเฮ็ลและร้องไห้ด้วย เสียงดัง, 12บอกนางสาวราเฮ็ลว่าตนเป็นหลานของบิดา และบุตรนางริบะคา: นางก็วิ่งไปบอกบิดา

13ครั้นลาบานได้ยินข่าวถึงยาโคบบุตรน้องสาวของตน, ก็วิ่งออกไปต้อนรับกอดจุบพาขึ้นเรือน. ยาโคบก็เล่าความให้ลาบานฟังทุกประการ. 14ลาบานจึงว่า, “เจ้าเป็นเลือดเนื้อของเราแท้ ๆ.” ยาโคบได้อาศัยอยู่กับลาบานเดือนหนึ่ง, 15ฝ่ายลาบานพูดกับยาโคบว่า, ถึงเราเป็นพี่น้องกัน, ควรที่เจ้าจะรับใช้การงานของเราเปล่าๆ หรือ? เจ้าจะเรียกค่าจ้างเท่าไรจงบอกเถิด.” 16ลาบานนั้นมีบุตรสาวสองคน: พี่สาวชื่อเลอา, น้องสาวชื่อราเฮ็ล, 17นางสาวเลอานั้นเป็นตายิบหยี, แต่นางสาวราเฮ็ลนั้นรูปรางสละสลวยดี. 18ยาโคบก็รักใคร่นางสาวราเฮ็ล, จึงบอกลาบานว่า, “ฉันจะรับใช้การงานท่านเจ็ดปี, เพราะนางสาวราเฮ็ลบุตรน้อยของท่าน.” 19ลาบานจึงว่า, “ที่เราจะยกบุตรสาวให้เจ้านั้นดีกว่าจะให้คนอื่น: จงอยู่กับเราเถิด.” 20ยาโคบก็ได้รับใช้อยู่เจ็ดปีเพราะนางสาวราเฮ็ล; เห็นเป็นเหมือนน้อยวันเพราะเหตุรักนางนั้น

21แล้วยาโคบบอกลาบานว่า, “เวลาที่กำหนดไว้ก็ครบแล้ว; ขอได้โปรดยกบุตรสาวให้ฉัน, จะได้อยู่กินด้วยกัน.” 22ลาบานจึงเชิญบรรดาชาวบ้านมาพร้อมกันแล้วมีการเลี้ยง. 23ครั้นเวลาค่ำลาบานก็พาเลอาบุตรสาวมาให้แก่ยาโคบ ๆ ก็เข้าไปอยู่ด้วยกัน. 24ลาบานยกหญิงใช้ของตนชื่อซีละพาให้ไว้เป็นสาวใช้ของเลอาบุตรของตน. 25ครั้นเมื่อรุ่งเช้าก็เห็นว่าเป็นนางเลอา: ยาโคบจึงพูดแก่ลาบานว่า, “ลุงทำอะไรอย่างนี้กับฉัน? ฉันได้รับใช้ลุงเพราะนางสาวราเฮ็ลมิใช่หรือ? ทำไมลุงจึงล่อลวงฉันเล่า?” 26ลาบานจึงตอบว่า, “ในเมืองเรานี้ไม่มีธรรมเนียมจะให้น้องสาวมีเย่าเรือนก่อนพี่สาว. 27จงคอยรออยู่ให้การเลี้ยงเจ็ดวันของหญิงนี้สำเร็จ, แล้วเราจะยกคนนั้นให้ด้วย: ภายหลังเจ้าจะต้องรับใช้ลุงเพราะนางคนนั้นอีกเจ็ดปี.” 28ยาโคบก็ยอมทำเช่นนั้นกว่าการเลี้ยงเจ็ดวันจะสำเร็จ. แล้วลาบานก็ยกนางสาวราเฮ็ลบุตรน้อยให้เป็นภรรยาของยาโคบด้วย. 29ลาบานก็ให้ทาสีของตนชื่อบีละฮาแก่ราเฮ็ลบุตรสาวไว้เป็นสาวใช้. 30ฝ่ายยาโคบก็เข้าไปอยู่กับนางราเฮ็ล, มีความรักใคร่นางมากกว่านางเลอา, และได้รับใช้ลาบานอีกเจ็ดปี

31พระยะโฮวาทรงทราบว่ายาโคบเกลียดนางเลอา, พระองค์จึงทรงพระเมตตาบันดาลให้นางเลอามีครรภ์: แต่นางราเฮ็ลนั้นให้เป็นหมัน. 32นางเลอามีครรภ์คลอดบุตรเป็นชาย, ตั้งชื่อบุตรนั้นว่ารูเบน: ด้วยนางว่า, “พระยะโฮวาได้ทรงทอดพระเนตรเห็นข้าพเข้าผู้มีความทุกข์; บัดนี้สามีจะได้รักใคร่ข้าพเจ้า.” 33นางเอลามีครรภ์คลอดบุตรเป็นชายอีกคนหนึ่ง, จึงว่า, “เหตุพระยะโฮวาทรงทราบว่าสามีเกลียดชังข้าพเจ้า, พระองค์จึงทรงพระราชทานบุตรนี้แก่ข้าพเจ้าอีกคนหนึ่ง.” นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า ซิมโอน. 34นางเลอามีครรภ์คลอดบุตรเป็นชายอีกจึงว่า, “ครั้งนี้สามีจะสนิทสนมกับข้าพเจ้า. เพราะข้าพเจ้าได้คลอดบุตรชายสามคนแล้ว:” นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า: เลวี. 35นางเลอามีครรภ์คลอดบุตรเป็นชายอีกคนหนึ่งจึงว่า, “ครั้งนี้ข้าพเจ้าจะสรรเสริญพระยะโฮวา” เหตุนี้นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่ายูดา. ต่อไปนานนางเลอาก็ไม่มีครรภ์อีก.

ที่ได้เลือกล่าสุด:

เยเนซิศ 29: TH1940

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้