เยเนซิศ 32

1เมื่อยาโคบเดินทางไป, เหล่าทูตพระเจ้าได้พบเขา. 2เมื่อยาโคบเห็นทูตสวรรค์นั้นจึงว่า, “นี่แหละพลโยธาของพระเจ้า” จึงได้เรียกชื่อที่นั่นว่า, มาฮะนายิม (กอง)

3ยาโคบก็ใช้คนไปหาเอซาวพี่ชายที่แผ่นดินเซอีรคือเมืองอะโดม, 4ส่งคนใช้เหล่านั้นว่า, “จงไปบอกเอซาวเจ้านายของเราดังนี้ว่า: ‘ข้าพเจ้าคือยาโคบผู้เป็นทาสของท่านได้อาศัยอยู่กับลาบานมานานแล้วจนถึงทุกวันนี้: 5ข้าพเจ้ามีฝูงโค, ฝูงลา, ฝูงแกะ, มีทาสชายหญิงเป็นอันมาก: ข้าพเจ้าใช้คนมาบอกนายของข้าพเจ้า, เพื่อข้าพเจ้าจะได้ความชอบจากท่าน.’ ” 6คนใช้นั้นได้กลับมาบอกยาโคบว่า, “ข้าพเจ้าไปถึงเอซาวของท่านแล้ว, และเขากำลังมาจะพบท่าน, มีพรรคพวกสี่ร้อยคน” 7ยาโคบมีความกลัวเป็นทุกข์ในใจนัก: จึงให้แบ่งคนทั้งหลายที่มาด้วย และฝูงแกะฝูงแพะฝูงอูฐออกเป็นสองพวก: 8คิดว่า, “ถ้าเอซาวมาตีพวกหนึ่ง, อีกพวกหนึ่งที่เหลือก็จะหนีไปได้.” 9ยาโคบก็อธิษฐานว่า, “โอ้พระเจ้าของอับราฮามผู้เป็นปู่ของข้าพเจ้า, และพระเจ้าของยิศฮาคบิดาข้าพเจ้า, โอ้พระยะโฮวาผู้ตรัสสั่งข้าพเจ้าไว้ว่า, ‘จงกลับไปยังเมืองญาติพี่น้องของเจ้า, และเราจะกระทำการดีแก่เจ้านั้น.’ 10ข้าพเจ้าไม่สมควรจะรับความกรุณา และความซื่อสัตย์ที่พระองค์ทรงโปรดประทานแก่ข้าพเจ้าผู้เป็นทาสแต่เพียงเล็กน้อยที่สุด; ด้วยว่าข้าพเจ้าได้ข้ามแม่น้ำยาระเด็นนี้เมื่อมีแต่ไม้เท้า, และบัดนี้ข้าพเจ้ามีผู้คนเป็นสองพวก. 11ขอพระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรดช่วยข้าพเจ้าให้พ้นจากมือเอซาวพี่ชายข้าพเจ้า: เพราะข้าพเจ้ากลัวเอซาวจะมาตีข้าพเจ้า, ทั้งมารดากับลูกด้วย. 12พระองค์ก็ได้ตรัสไว้แล้วว่า, ‘เราจะกระทำการดีแก่เจ้าเป็นแท้และกระทำให้พงศ์พันธุ์ของเจ้าทวีมากขึ้นดุจเม็ดทรายในทะเลที่จะนับไม่ถ้วน.’ ”

13ในคืนวันนั้น ยาโคบก็ยับยั้งอยู่ที่นั่น. และได้คัดเอาของที่มีอยู่นั้นตั้งไว้จะให้เอซาวพี่ชาย; 14คือแพะตัวเมียสองร้อย, แพะตัวผู้ยี่สิบ, แกะตัวเมียสองร้อย, แกะตัวผู้ยี่สิบ, 15ลาตัวเมียยี่สิบ, ลูกลาสิบตัว, 16ยาโคบจึงมอบให้คนใช้เป็นแผนกๆ กัน, และสั่งคนใช้นั้นว่า, “จงล่วงหน้าไปก่อนเรา, และให้หมู่สัตว์นี้เดินไว้ระยะทางห่างกันหน่อย.” 17ยาโคบก็สั่งคนพวกไปข้างหน้านั้นว่า, “เมื่อเอซาวพี่ชายเรามาพบเจ้า, และถามว่าเจ้าเป็นผู้ใด, เจ้าไปข้างไหน, และสัตว์ที่อยู่ข้างหน้าเป็นของผู้ใด, 18เจ้าจงบอกว่า ‘ของเหล่านี้เป็นของยาโคบทาสของท่าน. จะเอามาให้เอซาวผู้เป็นนาย: และนี่แหละยาโคบมาข้างหลัง.’ ” 19ยาโคบได้สั่งคนพวกที่สอง ที่สาม และคนทั้งปวงที่คุมหมู่สัตว์นั้นว่า, “เมื่อเจ้าทั้งหลายไปพบเอซาวแล้ว, จงบอกอย่างนี้เหมือนกันเถิด: 20และเจ้าจงว่าอีกว่า, ‘นี่แหละยาโคบผู้ทาสของท่านมาข้างหลัง.’ ” เพราะยาโคบคิดในใจว่า, “เราจะส่งของให้พี่ชายล่วงหน้า, เพื่อเขาจะหายโกรธ; ภายหลังเราจะเห็นหน้าพี่ชายได้; บางทีพี่ชายจะดีกับเรา.” 21ยาโคบก็ให้ฝูงสัตว์เหล่านั้นข้ามแม่น้ำไปก่อน. ส่วนตนก็ยับยั้งอยู่กับพรรคพวกในคืนวันนั้น

22กลางคืนวันนั้น ยาโคบก็ตื่นขึ้นพาภรรยาสองคนกับอนุภรรยาสองคนและบุตรสิบเอ็ดคนข้ามลำน้ำชื่อยาโบคไป. 23ยาโคบก็ให้คนเหล่านั้นกับฝูงสัตว์ทั้งปวงข้ามน้ำไปหมด. 24ยาโคบก็อยู่ที่นั่นผู้เดียว; มีบุรุษผู้หนึ่งมาปล้ำสู้กับยาโคบจนเวลารุ่งเช้า. 25เมื่อบุรุษนั้นเห็นว่าจะเอากับชะนะไม่ได้. ก็เหยียดมือถูกต้องเข้าที่โคนขา, โคนขาของยาโคบก็เคล็ด, เมื่อปล้ำสู้กันอยู่นั้น. 26บุรุษนั้นจึงว่า, “ปล่อยให้เราไปเถิดเพราะสว่างแล้ว” ยาโคบจึงตอบว่า, ‘ข้าพเจ้าจะไม่ให้ท่านไป. กว่าท่านจะได้อวยพรใหแก่ข้าพเจ้า.’ 27บุรุษนั้นจึงถามยาโคบว่า, “ตัวท่านชื่ออะไร? ยาโคบบุรุษตอบว่า, “ข้าพเจ้าชื่อยาโคบ.” 28บุรุษนั้นจึงว่า, “เขาจะไม่เรียกชื่อของเจ้าว่ายาโคบต่อไป, จะเรียกชื่อว่ายิศราเอล: เพราะเจ้าได้ต่อสู้กับพระเจ้าและมนุษย์แล้วได้ชัยชะนะ.” 29ยาโคบจึงถามบุรุษนั้นว่า, “ขอท่านได้บอกข้าพเจ้าว่า ท่านชื่ออะไร.” บุรุษนั้นจึงตอบว่า, “เหตุไฉนเจ้าจึงถามชื่อของเรา?” แล้วบุรุษนั้นก็อวยพรแก่ยาโคบที่นั่น. 30ยาโคบก็เรียกชื่อที่นั่นว่า พะนิเอล: เพราะยาโคบว่า. ‘ข้าพเจ้าได้เห็นพระพักตรพระเจ้าที่นี่, และข้าพเจ้ายังมีชีวิตรอดอยู่.” 31เมื่อยาโคบได้พ้นจากพะนิเอลนั้น, อาทิตย์ก็ขึ้น: ยาโคบก็เดินโขยกเขยกไป. 32เพราะเหตุฉะนี้พวกยิศราเอลไม่เคยกินเส้นเอ็นที่โคนขานั้น จนทุกวันนี้ เพราะพระองค์ได้ถูกต้องโคนขาของยาโคบนั้นตรงเส้นเอ็น

ที่ได้เลือกล่าสุด:

เยเนซิศ 32: TH1940

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้