ลูกา 16

เศรษฐีที่มีคนต้นเรือนอธรรม

1พระองค์ตรัสแก่เหล่าสาวกของพระองค์ว่า, “ยังมีเศรษฐีที่มีคนต้นเรือนคนหนึ่ง, และมีคนมาฟ้องเศรษฐีว่าคนต้นเรือนนั้นทำให้ข้าวของเสียหาย. 2เศรษฐีจึงเรียกคนต้นเรือนนั้นว่าแก่เขาว่า. ‘เรื่องราวที่เราได้ยินเกี่ยวกับเจ้านั้นเป็นอย่างไร? จงรายงานหน้าที่ต้นเรือนของเจ้า, เพราะว่าเจ้าจะเป็นคนต้นเรือนต่อไปไม่ได้.’ 3คนต้นเรือนนั้นจึงคิดในใจว่า. ‘เราจะทำอะไรดี, เพราะนายจะถอดเสียจากหน้าที่เป็นต้นเรือน? จะขุดดินก็ไม่มีกำลัง, จะขอทานก็อายเขา. 4เรารู้แล้วว่าจะทำอะไรดี, เพื่อเมื่อเราถูกถอดจากหน้าที่ต้นเรือนแล้ว. เขาจะรับเราไว้ในเรือนของเขาได้.’ 5คนนั้นจึงเรียกลูกหนี้ของนายมาทุกคน, แล้วถามคนแรกว่า, ‘ท่านเป็นหนี้นายข้าพเจ้ากี่มากน้อย?’ 6เขาตอบว่า. ‘เป็นหนี้น้ำมันร้อยถัง.’ คนต้นเรือนจึงบอกเขาว่า. ‘เอาบัญชีของท่านนั่งลงเร็วๆ แล้วแก้เป็นห้าสิบถัง.’ 7แล้วเขาก็ถามอีกคนหนึ่งว่า. ‘ท่านเป็นหนี้กี่มากน้อย?’ เขาตอบว่า. ‘เป็นหนี้ข้าวสาลีร้อยกะสอบ.’ คนต้นเรือนจึงตอบว่า. ‘จงเอาบัญชีของท่านแก้เป็นแปดสิบ.’ 8แล้วเศรษฐีก็สรรเสริญคนต้นเรือนอธรรมนั้น เพราะเขาได้กระทำโดยความฉลาด ด้วยว่าลูกทั้งหลายของโลกนี้ ตามกาลสมัยเดียวกันเขาใช้สติปัญญาฉลาดกว่าลูกของความสว่างอีก. 9เราบอกท่านทั้งหลายว่า, จงกระทำให้มีมิตรสหายแก่ตัวด้วยทรัพย์สมบัติอธรรม, เพื่อเมื่อทรัพย์นั้นเสียไปแล้ว, เขาจะได้ต้อนรับท่านในที่อาศัยอันถาวรเป็นนิตย์

ท่านจะปฏิบัติพระเจ้าและเงินทองด้วยกันไม่ได้

10คนสัตย์ซื่อในของเล็กที่สุดจะสัตย์ซื่อในของมากด้วย, และคนที่อสัตย์ในของเล็กที่สุดจะอสัตย์ในของมากด้วย. 11เหตุฉะนั้นถ้าท่านทั้งหลายไม่สัตย์ซื่อในทรัพย์สมบัติอธรรม, ใครจะมอบทรัพย์สมบัติอันแท้ให้แก่ท่านเล่า? 12และถ้าท่านทั้งหลายมิได้สัตย์ซื่อในของๆ คนอื่น, ใครจะมอบทรัพย์อันแท้ให้เป็นของๆ ท่านเล่า? 13ไม่มีบ่าวผู้ใดจะปรนนิบัตินายสองนายได้ เพราะจะชังนายข้างหนึ่งและจะรักนายอีกข้างหนึ่ง, หรือจะนับถือนายฝ่ายหนึ่งและจะดูหมิ่นนายอีกฝ่ายหนึ่ง. ท่านทั้งหลายจะปฏิบัติพระเจ้าและจะปฏิบัติเงินทองด้วยก็ไม่ได้.” 14ฝ่ายพวกฟาริซายที่มีใจรักทรัพย์สมบัติ, เมื่อได้ยินคำเหล่านั้นแล้วจึงเยาะเย้ยพระองค์. 15พระองค์ตรัสแก่เขาว่า, “เจ้าทั้งหลายกระทำที่ดูเป็นคนสัตย์ซื่อต่อหน้ามนุษย์. แต่พระเจ้าทรงทราบใจของเจ้าทั้งหลาย ด้วยว่าซึ่งเป็นที่นับถือมากท่ามกลางมนุษย์, แต่ยังเป็นที่เกลียดชังจำเพาะพระพักตรพระเจ้า. 16มีพระบัญญัติและศาสดาพยากรณ์มาจนถึงโยฮัน ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ประกาศแผ่นดินของพระเจ้า, และคนทั้งปวงก็ชิงกันเข้าไปในแผ่นดินนั้น. 17ฟ้าและดินจะล่วงไปง่ายกว่าบัญญัติสักจุดหนึ่งจะตกเสีย. 18ผู้ใดอย่าภรรยาของตนแล้วไปมีภรรยาใหม่ก็ผิดประเวณี, และผู้ใดรับหญิงที่สามีได้อย่าแล้วมาเป็นภรรยาของตนก็ผิดประเวณีด้วย.”

เศรษฐีคนหนึ่งกับลาซะโร

19“ยังมีเศรษฐีคนหนึ่งนุ่งห่มผ้าสีม่วงและผ้าป่านเนื้อดี, กินอาหารอย่างประณีตทุกวันๆ 20และมีคนขอทานคนหนึ่งชื่อลาซะโร, เป็นแผลทั้งตัว, มีคนนำเขามาวางไว้ที่ประตูบ้านเศรษฐี, 21และเขาใคร่จะกินเศษอาหารที่ตกจากโต๊ะของเศรษฐีนั้น แม้สุนัขก็มาเลียแผลของเขา. 22อยู่มาคนขอทานนั้นตาย, และเหล่าทูตสวรรค์ได้นำเขาไปไว้ที่อกของอับราฮาม. ฝ่ายเศรษฐีนั้นก็ตายด้วย, และเขาก็ฝังศพไว้. 23แล้วเมื่ออยู่ในเมืองผีเป็นทุกข์เวทนายิ่งนัก, เศรษฐีนั้นจึงแหงนตาดูเห็นอับราฮามอยู่ไกล, และลาซะโรอยู่ที่อกของท่าน. 24เศรษฐีจึงร้องว่า. ‘อับราฮามบิดาเจ้าข้า, ขอเอ็นดูข้าพเจ้าเถิด ขอใช้ลาซะโรมา, เพื่อจะเอาปลายนิ้วจุ่มที่น้ำมาแตะลิ้นของข้าพเจ้าให้เย็น ด้วยว่าข้าพเจ้าตรำทุกข์ทรมานอยู่ในเปลวไฟนี้.’ 25อับราฮามจึงตอบว่า, ‘ลูกเอ๋ย, เจ้าจงระลึกว่าเมื่อเจ้ายังมีชีวิตอยู่เจ้าได้ของดีสำหรับตัว, และลาซะโรได้ของเลวแต่เดี๋ยวนี้เขาได้รับความชูใจ, แต่เจ้าได้รับความทรมาน. 26นอกนั้น ระหว่างเรากับเจ้ามีเหวอันใหญ่ตั้งขวางอยู่, เพื่อถ้าผู้ใดปรารถนาจะข้ามไปจากที่นี่ถึงเจ้าก็ไม่ได้, หรือถ้าจะข้ามจากที่นั่นมาถึงเราก็ไม่ได้.’ 27เศรษฐีนั้นจึงว่า, ‘บิดาเจ้าข้า, ถ้าอย่างนั้นขอท่านใช้ลาซะโรไปยังบ้านบิดาของข้าพเจ้า. 28เพราะว่าข้าพเจ้ามีพี่น้องห้าคน, ให้ลาซะโรเป็นพะยานแก่เขา, เพื่อมิให้เขาเข้ามาถึงที่ทรมานนี้.’ 29อับราฮามจึงตอบเขาว่า. ‘เขามีโมเซและพวกศาสดาพยากรณ์นั้นแล้ว, ให้เขาฟังคนเหล่านั้นเถิด.’ 30เศรษฐีนั้นจึงว่า. ‘มิได้, อับราฮามบิดาเจ้าข้า, แต่ถ้าคนหนึ่งจะเป็นขึ้นจากความตายไปหาเขาๆ คงจะกลับใจเสียใหม่.’ 31อับราฮามจึงตอบเขาว่า, ‘ถ้าเขาไม่ฟังโมเซและพวกศาสดาพยากรณ์, แม้คนหนึ่งจะเป็นขึ้นมาจากตายเขาก็ยังจะไม่เชื่อ.’ ”

ที่ได้เลือกล่าสุด:

ลูกา 16: TH1940

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก