อพยพ 22

22
กฎ​เกณฑ์​เกี่ยว​กับ​สิ่ง​ที่​มี​เจ้าของ
1ถ้า​ผู้​ใด​ขโมย​โค​หรือ​แกะ​ไป​ฆ่า​หรือ​ขาย เขา​จะ​ต้อง​ชดใช้​ด้วย​โค 5 ตัว​แทน​โค​ที่​ขโมย​ไป 1 ตัว และ​แกะ 4 ตัว​แทน​แพะ​แกะ​ที่​ถูก​ขโมย 1 ตัว 2ถ้า​ขโมย​ถูก​จับ​ได้​ขณะ​บุกรุก​ขึ้น​บ้าน​และ​ถูก​ซ้อม​ตาย ผู้​ทุบ​ตี​จะ​ไม่​มี​ความ​ผิด 3แต่​ถ้า​เกิด​เรื่อง​หลัง​จาก​ดวง​อาทิตย์​ขึ้น​แล้ว ผู้​ที่​ทำ​ให้​เขา​ตาย​จะ​เป็น​ฝ่าย​ผิด ขโมย​จะ​ต้อง​จ่าย​ค่า​เสียหาย​โดย​เด็ดขาด แต่​ถ้า​เขา​ไม่​มี​ให้ เขา​ต้อง​ขาย​ตัว​เอง​เป็น​ค่า​เสียหาย​เพื่อ​ชดใช้​ของ​ที่​ตน​ขโมย 4ถ้า​พบ​ว่า​สัตว์​ที่​ถูก​ขโมย​มี​ชีวิต​และ​ยัง​อยู่​กับ​เขา ไม่​ว่า​จะ​เป็น​โค ลา หรือ​แกะ​ก็​ตาม เขา​จะ​ต้อง​จ่าย​คืน​เป็น​สอง​เท่า
5ถ้า​ผู้​ใด​ให้​ฝูง​สัตว์​เล็ม​หญ้า​ใน​นา​หรือ​สวน​องุ่น โดย​ปล่อย​ให้​มัน​หลง​เข้า​ไป​เล็ม​หญ้า​ใน​ที่​นา​ของ​คน​อื่น เขา​จะ​ต้อง​ยก​ผล​ผลิต​ที่​ดี​ที่​สุด​จาก​ทุ่งนา​หรือ​สวน​องุ่น​ของ​ตน​ให้​เป็น​การ​ชดใช้
6ถ้า​เกิด​ไฟ​ไหม้​ลุกลาม​ทั่ว​กอ​หนาม จน​ทำ​ให้​กอง​ฟาง นา​ข้าว​หรือ​ทั้ง​ไร่​นา​ถูก​เผาผลาญ คน​ที่​จุด​ไฟ​จะ​ต้อง​จ่าย​ค่า​เสียหาย
7ถ้า​ผู้​ใด​ขอ​ให้​เพื่อน​บ้าน​ของ​ตน​ช่วย​เก็บ​เงิน​หรือ​สิ่งของ​มีค่า​ไว้ แล้ว​สิ่ง​เหล่า​นั้น​ถูก​ขโมย​ไป​จาก​บ้าน​ของ​เขา ถ้า​ขโมย​ถูก​จับ​ได้​ก็​ต้อง​จ่าย​คืน​เป็น​สอง​เท่า 8แต่​ถ้า​จับ​ขโมย​ไม่​ได้ เจ้าของ​บ้าน​จะ​ถูก​นำ​ตัว​มา ณ เบื้อง​หน้า​พระ​เจ้า#22:8 ใน​ข้อ 8 และ 9 พระ​เจ้า ใน​ที่​นี้​แปล​ได้​อีก​ความ​หมาย​คือ บรรดา​ผู้​ตัดสิน เพื่อ​ชี้​ให้​เห็น​ว่า​เขา​เป็น​คน​หยิบ​ของ​จาก​เพื่อน​บ้าน​ไป​หรือ​ไม่ 9เพราะ​การ​ล่วง​ละเมิด​ใน​ทุก​เรื่อง ไม่​ว่า​จะ​เป็น​โค ลา แพะ​แกะ เสื้อผ้า หรือ​สิ่ง​ใด​ก็​ตาม​ที่​หาย​ไป​โดย​มี​ผู้​หนึ่ง​อ้าง​ว่า ‘นี่​เป็น​ของ​เรา’ คู่​กรณี​จะ​ต้อง​มา ณ เบื้อง​หน้า​พระ​เจ้า คน​ที่​พระ​เจ้า​ตัดสิน​ว่า​ผิด​จะ​ต้อง​ชดใช้​ค่า​เสียหาย​แก่​เพื่อน​บ้าน​ของ​เขา​เป็น​สอง​เท่า
10ถ้า​ผู้​ใด​ขอ​ให้​เพื่อน​บ้าน​ของ​ตน​เลี้ยง​ลา โค แพะ​แกะ หรือ​สัตว์​เลี้ยง​ใดๆ แล้ว​ถ้า​สัตว์​ตาย บาดเจ็บ​หรือ​ถูก​ต้อน​หนี​ไป​โดย​ไม่​มี​ใคร​เห็น 11เรื่อง​ระหว่าง​คน​ทั้ง​สอง​ต้อง​จบ​สิ้น​ลง​ที่​คำ​สาบาน ณ เบื้อง​หน้า​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เพื่อ​ให้​เห็น​ว่า​เขา​ได้​ขโมย​ของ​จาก​เพื่อน​บ้าน​ไป​หรือ​ไม่ และ​เจ้าของ​สัตว์​จะ​รับ​คำ​สาบาน และ​อีก​ฝ่าย​ก็​ไม่​ต้อง​ชดใช้ 12แต่​ถ้า​ถูก​ขโมย​ไป​จริง ผู้​นั้น​จะ​ต้อง​ชดใช้​ให้​แก่​เจ้าของ​สัตว์ 13ถ้า​ถูก​สัตว์ป่า​ฆ่า​ตาย ก็​ต้อง​เอา​หลักฐาน​มา​ให้​ดู และ​ไม่​จำเป็น​ต้อง​ชดใช้​แต่​อย่างใด
14ถ้า​ใคร​ขอ​ยืม​สิ่งใด​จาก​เพื่อน​บ้าน และ​ถ้า​มัน​เกิด​บาดเจ็บ​หรือ​ตาย​ใน​ระหว่าง​ที่​เจ้าของ​ไม่​อยู่​ด้วย คน​นั้น​ต้อง​ชดใช้​คืน​เท่า​เดิม 15ถ้า​เจ้าของ​อยู่​ด้วย เขา​ก็​ไม่​ต้อง​ชดใช้ แต่​ถ้า​สัตว์​นั้น​เช่า​มา ผู้​นั้น​ก็​เสีย​เพียง​ค่า​เช่า
การ​รับ​ผิดชอบ​ต่อ​สังคม
16ถ้า​พรหมจาริณี​ซึ่ง​เดิม​มิ​ได้​หมั้น​หมาย​อยู่​กับ​ผู้​ใด แล้ว​เธอ​ถูก​ชาย​คน​หนึ่ง​ล่อลวง​ไป​ทำ​มิ​ดี​มิ​ร้าย ชาย​นั้น​จะ​ต้อง​จ่าย​ค่า​สินสอด และ​รับ​เธอ​ไว้​เป็น​ภรรยา 17ถ้า​บิดา​ของ​เธอ​ยืนกราน​ปฏิเสธ​ที่​จะ​ยก​เธอ​ให้​เขา เขา​จะ​ต้อง​จ่าย​เงิน​ใน​จำนวน​ที่​เท่ากับ​ค่า​สินสอด​สำหรับ​พรหมจาริณี
18เจ้า​ไม่​ควร​ให้​หญิง​ใด​ที่​ใช้​วิทยาคม​มี​ชีวิต​อยู่
19ใคร​ก็​ตาม​ที่​มี​เพศ​สัมพันธ์​กับ​สัตว์​จะ​ต้อง​รับ​โทษ​ถึง​ตาย
20ใคร​ก็​ตาม​ที่​ถวาย​เครื่อง​สักการะ​แก่​พวก​เทพเจ้า ซึ่ง​ไม่​ใช่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า เขา​จะ​ต้อง​ถูก​กำหนด​ให้​พินาศ
21เจ้า​อย่า​กระทำ​การ​อัน​ไม่​สมควร​ต่อ​คน​ต่างด้าว​หรือ​บีบ​บังคับ​เขา เพราะ​พวก​เจ้า​ล้วน​เคย​เป็น​คน​ต่างด้าว​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์ 22เจ้า​อย่า​เอาเปรียบ​หญิง​ม่าย​หรือ​เด็ก​กำพร้า​คนใด 23ถ้า​เจ้า​เอาเปรียบ​พวก​เขา แล้ว​เขา​ร้องเรียก​ถึง​เรา เรา​ย่อม​ได้ยิน​เสียง​ร้อง​ของ​เขา​อย่าง​แน่นอน 24ความ​กริ้ว​ของ​เรา​จะ​พลุ่ง​ขึ้น จน​กระทั่ง​สามารถ​ฆ่า​เจ้า​ด้วย​คม​ดาบ ภรรยา​ของ​เจ้า​จะ​กลาย​เป็น​ม่าย และ​ลูกๆ ของ​เจ้า​จะ​กำพร้า​พ่อ
25ถ้า​เจ้า​ให้​ผู้​ยากไร้​ใน​หมู่​ชน​ชาติ​ของ​เรา​ยืม​เงิน เจ้า​จะ​ต้อง​ไม่​ทำ​ตัว​เป็น​เจ้าหนี้ และ​ไม่​เค้น​เอา​ดอกเบี้ย​จาก​เขา 26ถ้า​เจ้า​ยึด​เสื้อ​คลุม​ของ​เพื่อน​บ้าน​ไว้​เป็น​ของ​ประกัน เจ้า​จะ​ต้อง​คืน​ให้​เขา​ก่อน​ตะวัน​ตก​ดิน 27เพราะ​นั่น​เป็น​เครื่อง​นุ่งห่ม​ชิ้น​เดียว​ของ​เขา มัน​เป็น​เครื่อง​นุ่งห่ม​สำหรับ​กาย​ของ​เขา แล้ว​เขา​จะ​ใช้​อะไร​นุ่ง​นอน ถ้า​เขา​ร้องเรียก​ถึง​เรา เรา​ย่อม​ได้ยิน เพราะ​เรา​มี​เมตตา
28อย่า​พูด​หมิ่น​ประมาท​พระ​เจ้า​หรือ​สาปแช่ง​บุคคล​ชั้น​ปกครอง
29อย่า​ตระหนี่​ผล​ผลิต​อัน​อุดม​ที่​ได้​จาก​ธัญพืช เหล้า​องุ่น​และ​น้ำมัน​มะกอก จง​ถวาย​บุตร​ชาย​คน​แรก​ให้​แก่​เรา 30จง​ทำ​เช่น​เดียว​กัน​กับ​ฝูง​โค และ​แพะ​แกะ​ของ​เจ้า​ด้วย คือ​ปล่อย​ให้​อยู่​กับ​แม่​ของ​มัน 7 วัน แล้ว​จึง​ถวาย​ให้​เรา​ใน​วัน​ที่​แปด
31พวก​เจ้า​จง​เป็น​คน​บริสุทธิ์​เพื่อ​เรา ดังนั้น​อย่า​รับประทาน​เนื้อ​ที่​ถูก​สัตว์ป่า​ขย้ำ​ตาย​ใน​ทุ่งนา แต่​จง​ทิ้ง​ให้​สุนัข​กิน#22:31 เลวีนิติ 17:10-12

ที่ได้เลือกล่าสุด:

อพยพ 22: NTV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้