โยบ 39
39
1เจ้ารู้ไหมว่าพวกแพะป่าตกลูกเมื่อไหร่
เจ้าสังเกตกวางตัวเมียออกลูกหรือเปล่า
2เจ้ารู้ไหมว่าสัตว์เหล่านี้ตั้งท้องนานกี่เดือน
เจ้ารู้เวลาที่มันตกลูกไหม
3เวลาที่มันโก้งโค้งตกลูก
และหย่อนลูกน้อยลงบนพื้น
4พวกลูกน้อยของมันแข็งแรงขึ้น เติบโตในที่โล่งกว้าง
พวกมันออกไปและไม่กลับมาหามันอีก
5ใครให้ลาป่าออกไปอย่างมีอิสระ
ใครแก้เชือกและปล่อยให้ลาไป
6เราให้ที่ร้างอันแร้นแค้นเป็นบ้านของพวกมัน
และให้ที่ดินเค็มเป็นที่อาศัย
7มันสบประมาทเสียงอึกทึกในเมือง
มันไม่ได้ยินเสียงตะโกนของคนคุมสัตว์
8มันเสาะหาอาหารตามภูเขา
และมันเสาะหาใบหญ้าเขียวชอุ่ม
9โคป่ายอมรับใช้เจ้าหรือ
มันจะค้างแรมอยู่ที่รางหญ้าของเจ้าหรือ
10เจ้าสามารถใช้เชือกผูกโคป่าให้มันไถร่องได้หรือ
หรือมันจะลากคันไถตามหลังเจ้าไปหรือ
11เจ้าจะไว้ใจมันได้เพราะกำลังอันมหาศาลของมันหรือ
เจ้าจะมอบหมายงานหนักของเจ้าไว้กับมันหรือ
12เจ้าเชื่อในตัวมันหรือว่ามันจะเก็บเกี่ยวข้าวให้เจ้าได้
และรวบรวมไปที่ลานนวดข้าวของเจ้าได้
13นกกระจอกเทศโบกสะบัดปีกของมันอย่างร่าเริงใจ
ปีกและขนของมันเทียบเทียมกับนกกระสาหรือ
14เพราะมันวางไข่ไว้ใต้ดิน
และปล่อยให้ไข่รับความอุ่นจากพื้นดิน
15ไม่ได้นึกว่าเท้าอาจจะเหยียบไข่นกแตก
หรือสัตว์ป่าอาจจะเหยียบย่ำมันก็ได้
16แม่นกนั้นโหดร้ายต่อลูกของมันเหมือนว่าไม่ใช่ลูกของมันเอง
และไม่เสียดายว่ามันเสียแรงไปเปล่าๆ
17เป็นเพราะเราทำให้มันลืมปัญญา
และไม่ได้ให้มันมีสัญชาตญาณ
18เวลาที่มันกระพือปีกขณะวิ่งไป
มันก็หัวเราะเยาะม้ากับคนขี่
19เจ้าให้พลังแก่ม้าหรือ
เจ้าปกคอม้าด้วยขนที่ยาวของมันหรือ
20เจ้าทำให้มันกระโดดโผไปอย่างตั๊กแตนหรือ
เสียงดังพรืดๆ ทางจมูกของมันน่าสะพรึงกลัวนัก
21มันยันพื้นดินและโลดขึ้นด้วยกำลังของมัน
มันวิ่งออกไปผจญสงคราม
22มันไม่กลัว ไม่ตกใจ
มันไม่หันหลังให้กับการสู้รบ
23บนหลังของมันมีเสียงเขย่าของแล่งธนู
หอกและหอกซัดวาววับ
24มันห้อไปด้วยฝีเท้าที่ว่องไว มันคึกและเดือดดาล
มันยืนนิ่งไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงแตรงอน
25เมื่อเสียงแตรงอนดังขึ้น มันก็ทำเสียง ‘ฮี้’
มันได้กลิ่นสงครามแต่ไกล
ผู้นำทัพตะโกนออกคำสั่งเสียงกึกก้อง
26เป็นเพราะปัญญาของเจ้าหรือที่เหยี่ยวโผบินสูงขึ้น
และกางปีกออกบินไปทางทิศใต้ได้
27เป็นเพราะคำบัญชาของเจ้าหรือที่นกอินทรีโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้า
และสร้างรังของมันบนที่สูงสุดได้
28มันอาศัยและสร้างบ้านของมันบนหินสูง
ที่ผาหินและที่ปลอดภัย
29มันสอดส่องหาเหยื่อจากที่นั่น
มันมองเห็นเหยื่อได้แต่ไกล
30ลูกๆ ของมันดูดกินเลือด
และที่ไหนมีร่างที่ถูกฆ่า มันก็อยู่ที่นั่น”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยบ 39: NTV
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
New Thai Version Foundation
โยบ 39
39
1เจ้ารู้ไหมว่าพวกแพะป่าตกลูกเมื่อไหร่
เจ้าสังเกตกวางตัวเมียออกลูกหรือเปล่า
2เจ้ารู้ไหมว่าสัตว์เหล่านี้ตั้งท้องนานกี่เดือน
เจ้ารู้เวลาที่มันตกลูกไหม
3เวลาที่มันโก้งโค้งตกลูก
และหย่อนลูกน้อยลงบนพื้น
4พวกลูกน้อยของมันแข็งแรงขึ้น เติบโตในที่โล่งกว้าง
พวกมันออกไปและไม่กลับมาหามันอีก
5ใครให้ลาป่าออกไปอย่างมีอิสระ
ใครแก้เชือกและปล่อยให้ลาไป
6เราให้ที่ร้างอันแร้นแค้นเป็นบ้านของพวกมัน
และให้ที่ดินเค็มเป็นที่อาศัย
7มันสบประมาทเสียงอึกทึกในเมือง
มันไม่ได้ยินเสียงตะโกนของคนคุมสัตว์
8มันเสาะหาอาหารตามภูเขา
และมันเสาะหาใบหญ้าเขียวชอุ่ม
9โคป่ายอมรับใช้เจ้าหรือ
มันจะค้างแรมอยู่ที่รางหญ้าของเจ้าหรือ
10เจ้าสามารถใช้เชือกผูกโคป่าให้มันไถร่องได้หรือ
หรือมันจะลากคันไถตามหลังเจ้าไปหรือ
11เจ้าจะไว้ใจมันได้เพราะกำลังอันมหาศาลของมันหรือ
เจ้าจะมอบหมายงานหนักของเจ้าไว้กับมันหรือ
12เจ้าเชื่อในตัวมันหรือว่ามันจะเก็บเกี่ยวข้าวให้เจ้าได้
และรวบรวมไปที่ลานนวดข้าวของเจ้าได้
13นกกระจอกเทศโบกสะบัดปีกของมันอย่างร่าเริงใจ
ปีกและขนของมันเทียบเทียมกับนกกระสาหรือ
14เพราะมันวางไข่ไว้ใต้ดิน
และปล่อยให้ไข่รับความอุ่นจากพื้นดิน
15ไม่ได้นึกว่าเท้าอาจจะเหยียบไข่นกแตก
หรือสัตว์ป่าอาจจะเหยียบย่ำมันก็ได้
16แม่นกนั้นโหดร้ายต่อลูกของมันเหมือนว่าไม่ใช่ลูกของมันเอง
และไม่เสียดายว่ามันเสียแรงไปเปล่าๆ
17เป็นเพราะเราทำให้มันลืมปัญญา
และไม่ได้ให้มันมีสัญชาตญาณ
18เวลาที่มันกระพือปีกขณะวิ่งไป
มันก็หัวเราะเยาะม้ากับคนขี่
19เจ้าให้พลังแก่ม้าหรือ
เจ้าปกคอม้าด้วยขนที่ยาวของมันหรือ
20เจ้าทำให้มันกระโดดโผไปอย่างตั๊กแตนหรือ
เสียงดังพรืดๆ ทางจมูกของมันน่าสะพรึงกลัวนัก
21มันยันพื้นดินและโลดขึ้นด้วยกำลังของมัน
มันวิ่งออกไปผจญสงคราม
22มันไม่กลัว ไม่ตกใจ
มันไม่หันหลังให้กับการสู้รบ
23บนหลังของมันมีเสียงเขย่าของแล่งธนู
หอกและหอกซัดวาววับ
24มันห้อไปด้วยฝีเท้าที่ว่องไว มันคึกและเดือดดาล
มันยืนนิ่งไม่ได้เมื่อได้ยินเสียงแตรงอน
25เมื่อเสียงแตรงอนดังขึ้น มันก็ทำเสียง ‘ฮี้’
มันได้กลิ่นสงครามแต่ไกล
ผู้นำทัพตะโกนออกคำสั่งเสียงกึกก้อง
26เป็นเพราะปัญญาของเจ้าหรือที่เหยี่ยวโผบินสูงขึ้น
และกางปีกออกบินไปทางทิศใต้ได้
27เป็นเพราะคำบัญชาของเจ้าหรือที่นกอินทรีโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้า
และสร้างรังของมันบนที่สูงสุดได้
28มันอาศัยและสร้างบ้านของมันบนหินสูง
ที่ผาหินและที่ปลอดภัย
29มันสอดส่องหาเหยื่อจากที่นั่น
มันมองเห็นเหยื่อได้แต่ไกล
30ลูกๆ ของมันดูดกินเลือด
และที่ไหนมีร่างที่ถูกฆ่า มันก็อยู่ที่นั่น”
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
New Thai Version Foundation