โยบ 6
6
โยบตอบ: บ่นตามความเห็น
1โยบตอบว่า
2“โอ หากว่าได้ชั่งความเจ็บปวดรวดร้าวของฉัน
และแขวนความวิบัติของฉันทั้งหมดไว้บนตราชู
3แล้วมันก็จะหนักกว่าทรายในทะเล
ฉะนั้น ฉันจึงไม่ได้ยับยั้งคำพูด
4เพราะลูกศรขององค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพอยู่ในตัวฉัน
จิตวิญญาณของฉันดื่มพิษลูกศร
ความน่ากลัวจากพระเจ้าเรียงแถวเข้าต่อต้านฉัน
5เมื่อลาป่ามีหญ้ากิน หรือโคมีฟางกิน
แล้วมันจะส่งเสียงร้องไหม
6สิ่งที่ไม่มีรสชาติจะกินลงหรือ ถ้าไม่ใส่เกลือ
หรือไข่ขาวจะมีรสชาติอะไร
7ฉันไม่อยากลิ้มรสของเหล่านั้น
มันทำให้ฉันสะอิดสะเอียน
8ฉันอยากได้รับสิ่งที่ฉันขอ
และพระเจ้าจะให้ฉันสมหวัง
9ให้พระเจ้าปราบฉันเพื่อความพอใจของพระองค์
พระองค์จะปล่อยมือของพระองค์ และฆ่าฉันเสีย
10นี่แหละจะทำให้ฉันสบายใจ
ฉันยังจะยินดีในความเจ็บปวดอันสุดจะทน
เพราะฉันไม่ได้ปฏิเสธคำกล่าวขององค์ผู้บริสุทธิ์
11พละกำลังของฉันเป็นเช่นไร ที่ทำให้ฉันควรจะทนรอต่อไปอีก
และจุดจบของฉันเป็นเช่นไรที่ทำให้ฉันควรจะอดทน
12พละกำลังของฉันเป็นพลังดั่งหิน
หรือกายของฉันเป็นทองสัมฤทธิ์อย่างนั้นหรือ
13ฉันจะช่วยตัวเองได้หรือ
ในเมื่อฉันหมดสิ้นทุกสิ่งแล้ว
14ผู้ที่ไร้ความกรุณาต่อเพื่อนของเขา
หามีความเกรงกลัวต่อองค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพไม่
15เพื่อนๆ ของฉันเป็นเหมือนกระแสน้ำที่พึ่งพาไม่ได้
เหมือนกระแสลำธารที่พัดผ่านไป
16ซึ่งดำมืดเพราะน้ำแข็งปกคลุม
และหิมะก็ซ่อนตัวเองไว้
17เมื่อละลาย มันก็หายหมดไป
เมื่ออากาศร้อน มันก็หายไปจากที่ของมัน
18กองคาราวานหันจากทิศทางที่ตนเดิน
พวกเขาขึ้นไปในถิ่นทุรกันดารแล้วก็ตายไป
19กองคาราวานจากเท-มามองหาน้ำ
พวกนักเดินทางจากเช-บามีความหวัง
20พวกเขาอับอาย เพราะพวกเขามั่นใจ
พวกเขาไปยังที่นั่น แต่ก็ผิดหวัง
21เพราะบัดนี้ท่านเป็นเหมือนลำธารพวกนั้น
ท่านเห็นความหายนะของฉัน แล้วท่านก็กลัว
22ฉันพูดแล้วรึว่า ‘ช่วยฉันหน่อย’
หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยจ่ายค่าสินบนเพื่อขอความช่วยเหลือให้แก่ฉัน’
23หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยฉันให้หลุดพ้นจากมือศัตรู’
หรือ ‘ไถ่ฉันจากมือของคนทารุณ’
24สอนฉันด้วยเถิด ฉันจะได้นิ่งเงียบเสีย
ช่วยให้ฉันเข้าใจว่าฉันเดินผิดทางไปได้อย่างไร
25คำพูดที่ซื่อตรงช่างมีพลัง
แต่คำโต้เถียงของท่านพิสูจน์อะไรได้หรือ
26ท่านคิดว่า ท่านจะตักเตือนว่ากล่าวฉัน เมื่อท่านเห็นว่า
คนสิ้นหวังพูดลมๆ แล้งๆ อย่างนั้นหรือ
27ท่านจับฉลากเป็นการตัดสินเลือกเด็กกำพร้าพ่อ
และท่านต่อรองซื้อขายเพื่อนของท่านเหมือนสินค้า
28แต่บัดนี้ จงมองฉันให้ดีๆ เถิด
เพราะฉันจะไม่โกหกท่าน
29คิดทบทวนดูเถิด ขอให้ท่านมีความยุติธรรม
คิดทบทวนบัดนี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด
30มีอะไรที่อยุติธรรมในคำพูดของฉันหรือ
ฉันไม่รู้รสของความวิบัติหรอกหรือ
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยบ 6: NTV
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
New Thai Version Foundation
โยบ 6
6
โยบตอบ: บ่นตามความเห็น
1โยบตอบว่า
2“โอ หากว่าได้ชั่งความเจ็บปวดรวดร้าวของฉัน
และแขวนความวิบัติของฉันทั้งหมดไว้บนตราชู
3แล้วมันก็จะหนักกว่าทรายในทะเล
ฉะนั้น ฉันจึงไม่ได้ยับยั้งคำพูด
4เพราะลูกศรขององค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพอยู่ในตัวฉัน
จิตวิญญาณของฉันดื่มพิษลูกศร
ความน่ากลัวจากพระเจ้าเรียงแถวเข้าต่อต้านฉัน
5เมื่อลาป่ามีหญ้ากิน หรือโคมีฟางกิน
แล้วมันจะส่งเสียงร้องไหม
6สิ่งที่ไม่มีรสชาติจะกินลงหรือ ถ้าไม่ใส่เกลือ
หรือไข่ขาวจะมีรสชาติอะไร
7ฉันไม่อยากลิ้มรสของเหล่านั้น
มันทำให้ฉันสะอิดสะเอียน
8ฉันอยากได้รับสิ่งที่ฉันขอ
และพระเจ้าจะให้ฉันสมหวัง
9ให้พระเจ้าปราบฉันเพื่อความพอใจของพระองค์
พระองค์จะปล่อยมือของพระองค์ และฆ่าฉันเสีย
10นี่แหละจะทำให้ฉันสบายใจ
ฉันยังจะยินดีในความเจ็บปวดอันสุดจะทน
เพราะฉันไม่ได้ปฏิเสธคำกล่าวขององค์ผู้บริสุทธิ์
11พละกำลังของฉันเป็นเช่นไร ที่ทำให้ฉันควรจะทนรอต่อไปอีก
และจุดจบของฉันเป็นเช่นไรที่ทำให้ฉันควรจะอดทน
12พละกำลังของฉันเป็นพลังดั่งหิน
หรือกายของฉันเป็นทองสัมฤทธิ์อย่างนั้นหรือ
13ฉันจะช่วยตัวเองได้หรือ
ในเมื่อฉันหมดสิ้นทุกสิ่งแล้ว
14ผู้ที่ไร้ความกรุณาต่อเพื่อนของเขา
หามีความเกรงกลัวต่อองค์ผู้กอปรด้วยมหิทธานุภาพไม่
15เพื่อนๆ ของฉันเป็นเหมือนกระแสน้ำที่พึ่งพาไม่ได้
เหมือนกระแสลำธารที่พัดผ่านไป
16ซึ่งดำมืดเพราะน้ำแข็งปกคลุม
และหิมะก็ซ่อนตัวเองไว้
17เมื่อละลาย มันก็หายหมดไป
เมื่ออากาศร้อน มันก็หายไปจากที่ของมัน
18กองคาราวานหันจากทิศทางที่ตนเดิน
พวกเขาขึ้นไปในถิ่นทุรกันดารแล้วก็ตายไป
19กองคาราวานจากเท-มามองหาน้ำ
พวกนักเดินทางจากเช-บามีความหวัง
20พวกเขาอับอาย เพราะพวกเขามั่นใจ
พวกเขาไปยังที่นั่น แต่ก็ผิดหวัง
21เพราะบัดนี้ท่านเป็นเหมือนลำธารพวกนั้น
ท่านเห็นความหายนะของฉัน แล้วท่านก็กลัว
22ฉันพูดแล้วรึว่า ‘ช่วยฉันหน่อย’
หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยจ่ายค่าสินบนเพื่อขอความช่วยเหลือให้แก่ฉัน’
23หรือฉันพูดว่า ‘ช่วยฉันให้หลุดพ้นจากมือศัตรู’
หรือ ‘ไถ่ฉันจากมือของคนทารุณ’
24สอนฉันด้วยเถิด ฉันจะได้นิ่งเงียบเสีย
ช่วยให้ฉันเข้าใจว่าฉันเดินผิดทางไปได้อย่างไร
25คำพูดที่ซื่อตรงช่างมีพลัง
แต่คำโต้เถียงของท่านพิสูจน์อะไรได้หรือ
26ท่านคิดว่า ท่านจะตักเตือนว่ากล่าวฉัน เมื่อท่านเห็นว่า
คนสิ้นหวังพูดลมๆ แล้งๆ อย่างนั้นหรือ
27ท่านจับฉลากเป็นการตัดสินเลือกเด็กกำพร้าพ่อ
และท่านต่อรองซื้อขายเพื่อนของท่านเหมือนสินค้า
28แต่บัดนี้ จงมองฉันให้ดีๆ เถิด
เพราะฉันจะไม่โกหกท่าน
29คิดทบทวนดูเถิด ขอให้ท่านมีความยุติธรรม
คิดทบทวนบัดนี้ ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด
30มีอะไรที่อยุติธรรมในคำพูดของฉันหรือ
ฉันไม่รู้รสของความวิบัติหรอกหรือ
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
New Thai Version Foundation