มัทธิว 12:1-21

มัทธิว 12:1-21 NTV

ครั้งหนึ่ง​ใน​วัน​สะบาโต พระ​เยซู​เดิน​ผ่าน​ไป​ใน​ทุ่งนา เหล่า​สาวก​ของ​พระ​องค์​หิว จึง​เริ่ม​เด็ด​รวงข้าว​มา​ขยี้​ใน​มือ​กิน เมื่อ​พวก​ฟาริสี​เห็น​จึง​พูด​กับ​พระ​องค์​ว่า “ดู​เถิด พวก​สาวก​ของ​ท่าน​ทำ​สิ่ง​ต้องห้าม​ใน​วัน​สะบาโต” พระ​องค์​กล่าว​กับ​เขา​ว่า “ท่าน​ไม่​เคย​อ่าน​เลย​หรือ​ว่า ครั้งที่​ดาวิด​กับ​พรรคพวก​ที่​ไป​ด้วย​ได้​ทำ​อะไร​บ้าง​เมื่อ​รู้สึก​หิว คราวที่​ดาวิด​ได้​เข้า​ไป​ใน​พระ​ตำหนัก​ของ​พระ​เจ้า และ​รับประทาน​ขนมปัง​อัน​บริสุทธิ์ ซึ่ง​เขา​และ​พรรคพวก​ไม่​มี​สิทธิ์​รับประทาน แต่​เป็น​ของ​พวก​ปุโรหิต​เท่า​นั้น หรือ​ท่าน​ไม่​เคย​อ่าน​ใน​กฎ​บัญญัติ​หรือว่า ใน​วันสะบาโต​พวก​ปุโรหิต​ใน​พระ​วิหาร​ละเมิด​กฎ​วันสะบาโต​และ​ไม่​มี​ความ​ผิด เรา​ขอบอก​ท่าน​ว่า สิ่ง​ที่​ยิ่ง​ใหญ่​กว่า​พระ​วิหาร​อยู่​ที่นี่ แต่​ถ้า​ท่าน​รู้​ความ​หมาย​นี้​แล้ว ‘เรา​ต้องการ​ความ​เมตตา ไม่​ต้องการ​เครื่อง​สักการะ’ ท่าน​ก็​จะ​ไม่​กล่าวโทษ​คน​ที่​ไม่​มี​ความ​ผิด เพราะ​ว่า​บุตรมนุษย์​เป็น​เจ้านาย​เหนือ​วัน​สะบาโต” แล้ว​พระ​องค์​จาก​สถานที่​นั้น​ไป และ​เข้า​ไป​ใน​ศาลา​ที่​ประชุม​ของ​พวก​เขา มี​ชาย​มือลีบ​คน​หนึ่ง​อยู่​ที่นั่น พวก​เขา​ถาม​พระ​องค์ว่า “ถูกต้อง​ตาม​กฎ​บัญญัติ​หรือ​ที่​รักษา​ผู้​คน​ใน​วันสะบาโต” เขา​ถาม​ดังนั้น​เพื่อ​จะได้​ใช้​เป็น​ข้อ​กล่าวหา​พระ​องค์ พระ​องค์​กล่าว​กับ​พวก​เขา​ว่า “ถ้า​คน​ใด​คน​หนึ่ง​ใน​พวก​ท่าน​มี​แกะ​ตัวหนึ่ง​ซึ่ง​ตก​บ่อ​ใน​วัน​สะบาโต ท่าน​จะ​ไม่​คว้า​และ​ดึง​ตัว​ขึ้น​ไว้​หรือ แล้ว​มนุษย์​คนหนึ่ง​มีค่า​มาก​กว่า​แกะ​เพียง​ไร ฉะนั้น​การ​ทำดี​ใน​วันสะบาโต​ถูกต้อง​ตาม​กฎ​บัญญัติ” ครั้น​แล้ว​พระ​องค์​กล่าว​กับ​ชาย​นั้น​ว่า “จง​ยื่น​มือ​ออกมา​เถิด” เมื่อ​เขา​ทำตาม มือ​ของเขา​ก็​หาย​เป็นปกติ​เหมือน​อีก​ข้างหนึ่ง พวก​ฟาริสี​จึง​ออกไป และ​ปรึกษา​กัน​ว่า​จะ​ทำ​อย่างไร​จึง​ฆ่า​พระ​องค์​ได้ พระ​เยซู​ทราบ​ดี​จึง​เดิน​ออกไป​จาก​ที่นั้น มี​คน​จำนวน​มาก​ติดตาม​พระ​องค์​ไป และ​พระ​องค์​รักษา​ทุก​คน​ให้​หายขาด พระ​องค์​สั่ง​พวก​เขา​ไม่​ให้​บอก​คน​อื่น​เกี่ยว​กับ​พระ​องค์ เพื่อ​ว่า​จะได้​เป็นไป​ตาม​สิ่ง​ที่​กล่าวไว้​โดย​ผ่าน​อิสยาห์​ผู้เผย​คำกล่าว​ของ​พระ​เจ้า​ว่า “นี่​คือ​ผู้​รับใช้​ของ​เรา ซึ่ง​เป็น​ผู้​ที่​เรา​ได้​เลือก​ไว้​แล้ว ผู้​ที่​เรา​รัก​และ​พึงพอใจ​ยิ่งนัก เรา​จะ​มอบ​วิญญาณ​ของ​เรา​ไว้​ให้​ท่าน และ​ท่าน​จะ​ประกาศ​ความ​ยุติธรรม​แก่​บรรดา​คนนอก ท่าน​จะ​ไม่​ทะเลาะ​วิวาท​และ​ร้อง​เสียง​ดัง และ​ไม่​มี​ใคร​ได้ยิน​เสียง​ของ​ท่าน​ตาม​ถนน ไม้อ้อ​ที่​หัก​แล้ว​ท่าน​จะ​ไม่​ทำลาย ไส้​ตะเกียง​ที่​ริบหรี่​ท่าน​จะ​ไม่​ทำ​ให้​ดับ จนกว่า​ท่าน​จะ​มี​ชัย​ใน​ความ​ยุติธรรม และ​บรรดา​คนนอก​จะ​ฝาก​ความ​หวัง​ไว้​กับ​ท่าน”