เฉลยธรรมบัญญัติ 32

1<<โอ ฟ้าสวรรค์ จงเงี่ยหูฟัง ข้าพเจ้าจะพูด

ขอพิภพโลกจงสดับถ้อยคำจากปากของข้าพเจ้า

2ขอให้คำสอนของข้าพเจ้าหยดลงอย่างเม็ดฝน

และคำปราศรัยของข้าพเจ้ากลั่นตัวลงอย่างน้ำค้าง

อย่างฝนตกปรอยๆอยู่เหนือหญ้าอ่อน

อย่างห่าฝนตกลงเหนือผักสด

3เพราะข้าพเจ้าจะประกาศพระนามของพระเจ้า

จงถวายความยิ่งใหญ่แด่พระเจ้าของเรา

4<<พระศิลา พระราชกิจของพระองค์ก็สมบูรณ์

พระมรรคาทั้งหลายของพระองค์ก็ยุติธรรม

พระเจ้าที่เที่ยงธรรมและปราศจากความผิด

พระองค์ทรงยุติธรรมและเที่ยงตรง

5เขาทั้งหลายประพฤติชั่วช้าต่อพระองค์ เพราะเขาทั้งหลายมีตำหนิ

เขาจึงไม่ได้เป็นบุตรของพระองค์ต่อไป

เขาเป็นพงศ์พันธุ์วิปลาสและคดโกง

6ชนชาติโฉดเขลาและเบาความเอ๋ย

ท่านจะตอบสนองพระเจ้าอย่างนี้ละหรือ

พระองค์มิใช่พระบิดา ผู้ทรงสร้างท่านมาดอกหรือ

ผู้ทรงสรรค์ท่าน และทำนุบำรุงท่านไว้

7จงระลึกถึงโบราณกาล

จงตรองถึงจำนวนปีที่ผ่านมาหลายชั่วอายุคนแล้วนั้น

จงถามบิดาของท่าน แล้วเขาจะสำแดงให้ท่านทราบ

จงถามพวกผู้ใหญ่ของท่านแล้วเขาจะบอกท่าน

8เมื่อผู้สูงสุดประทานมรดกแก่บรรดาประชาชาติ

เมื่อพระองค์ทรงแยกพงศ์พันธุ์ของมนุษย์

พระองค์ทรงกั้นเขตของชนชาติทั้งหลาย

ตามจำนวนคนอิสราเอล#กจ. 17:26

9เพราะว่าส่วนของพระเจ้าคือ ประชากรของพระองค์

ยาโคบเป็นส่วนมรดกของพระองค์เอง

10<<พระองค์ทรงพบเขาในแผ่นดินทุรกันดาร

ในที่เปลี่ยวเปล่ามีแต่เสียงเห่าหอน

พระองค์ทรงโอบล้อมเขาไว้ และทรงดูแลเขาอยู่

ทรงรักษาเขาไว้ดังแก้วพระเนตรของพระองค์

11เหมือนนกอินทรีที่กวนรังของมันกระพือปีกอยู่เหนือลูกโต

กางปีกออกรองรับลูกไว้ให้เกาะอยู่บนปีก

12พระเจ้าองค์เดียวก็ทรงนำเขามา

ไม่มีพระต่างด้าวองค์ใดอยู่กับเขา

13พระองค์ทรงโปรดเขาให้ขี่ไปบนโลกส่วนสูง

ให้เขากินพืชผลที่ได้จากนา

พระองค์ทรงให้เขาดูดน้ำผึ้งจากศิลา

และให้ดื่มน้ำมันจากหินแข็งกล้า

14ให้ได้นมเปรี้ยวจากวัว และให้ได้น้ำนมจากแพะแกะ

ได้ไขมันจากลูกแกะ และแกะผู้

พันธุ์บาชานและจากฝูงแพะ

กับข้าวสาลีอย่างดีที่สุด

และจากเลือดขององุ่น ท่านได้ดื่มเหล้าองุ่น

15แต่เยชุรูนอ้วนพีขึ้นแล้วก็มีพยศ

พอเจ้าอ้วนใหญ่ เนื้อหนานุ่มนิ่ม

เขาทอดทิ้งพระเจ้าผู้สร้างเขามา

แล้วดูหมิ่นพระศิลาแห่งความรอดของเขา

16เขาทำให้พระองค์ทรงอิจฉาด้วยพระอื่น

ด้วยกระทำสิ่งที่พึงรังเกียจเขาจึงทำให้พระองค์ทรงกริ้ว

17เขาบูชาเทวดาซึ่งไม่เป็นพระเจ้า#1 คร. 10:20

บูชาพระซึ่งไม่รู้จักมาก่อน

บูชาพระใหม่ๆ ซึ่งเกิดมาเร็วๆนี้

ซึ่งปู่ย่าตายายของท่านไม่เกรงกลัว

18ท่านมิได้ใส่ใจในพระศิลาที่ให้กำเนิดท่านมา

ท่านหลงลืมพระเจ้าซึ่งให้ท่านเกิด

19<<พระเจ้าทอดพระเนตรและทรงชังเขา

เพราะบุตรชายหญิงของพระองค์ทำให้เศร้าพระทัย

20และพระองค์ตรัสว่า <เราจะซ่อนหน้าของเราเสียจากเขา

เราจะคอยดูว่าปลายทางของเขาจะเป็นอย่างไร

เพราะเขาเป็นพงศ์พันธุ์ที่เฉไฉ

เป็นลูกเต้าที่ไม่มีความซื่อสัตย์

21เขาทำให้เราอิจฉา#1 คร. 10:22ด้วยสิ่งที่ไม่ใช่พระ

เขาได้ยั่วเย้าเราด้วยรูปเคารพของเขา

ดังนั้นเราจึงทำให้เขาอิจฉาผู้ที่ไม่ใช่ชนชาติ

และจะยั่วโทสะเขา ด้วยประชาชาติที่เขลาชาติหนึ่ง#รม. 10:19

22เพราะมีไฟก่อขึ้นด้วยเหตุความกริ้วของเรานั้น

ไฟก็ไหม้ลุกลามไปจนถึงก้นลึกของแดนผู้ตาย

เผาแผ่นดินโลกและพืชผลในนั้น

และก่อเพลิงติดรากขุนเขา

23<< <เราจะสุมสิ่งร้ายไว้บนเขาทั้งหลาย

และปล่อยลูกธนูของเรามายิงเขา

24เขาจะซูบผอมไปเพราะความหิวความร้อนอันแรงกล้า

และโรคพิษร้ายจะเผาผลาญเขาเสีย

เราจะส่งฟันสัตว์ร้ายให้มาขบ

กับพิษของสัตว์เลื้อยคลานในผงคลี

25ในกลางแจ้งจะมีดาบมาทำให้โศกเศร้า

ที่ในห้องจะมีความกลัว

ทำลายทั้งชายหนุ่มและหญิงพรหมจารี

ทั้งเด็กที่ยังดูดนมและคนที่ผมหงอก

26เราพูดแล้วว่า <<เราจะให้เขากระจัดกระจายไป

เราจะให้ชื่อของเขาศูนย์ไปจากความทรงจำของมนุษย์>>

27ถ้าหากว่าเราไม่กลัวว่าศัตรูจะว่าย้อนเรา

เกรงว่าศัตรูจะคิดผิดไป

กลัวว่าศัตรูทั้งหลายจะพูดว่า <<กำลังมือของเราซิมีชัย

พระเจ้าหาได้ทรงกระทำการนี้ไม่>> >

28<<เพราะว่าเขาทั้งหลายเป็นประชาชาติที่ไม่ยอมฟังคำปรึกษา

ในพวกเขาไม่มีความเข้าใจ

29ถ้าเขาฉลาดแล้วเขาจะเข้าใจเรื่องนี้และทราบเรื่องสุดท้ายปลายมือ

30คนเดียวจะไล่พันคนอย่างไรได้

สองคนจะทำให้หมื่นคนหนีได้อย่างไร

นอกจากพระศิลาของเขาได้ขายเขาเสียแล้ว

และพระเจ้าได้ทรงทอดทิ้งเขาเสีย

31เพราะพระศิลาของเขาไม่เหมือนพระศิลาของเรา

แม้ศัตรูของเราก็ตัดสินอย่างนั้น

32เพราะว่าเถาองุ่นของเขามาจากเถามะแว้งเครือ

มาจากไร่เมืองโกโมราห์

ผลองุ่นของเขาเป็นดีหมี

และองุ่นที่เป็นพวงๆ ก็ขมขื่น

33เหล้าองุ่นของเขาเป็นพิษของงู

เป็นพิษร้ายแรงของงูเห่า

34<<เรื่องนี้มิได้สะสมไว้กับเราดอกหรือ

ประทับตราไว้ในคลังของเรา

35การแก้แค้นและการตอบสนองเป็นของเรา#รม. 12:19; ฮบ. 10:30

รอเวลาเมื่อเท้าของเขาจะลื่นพลาด

เพราะว่าวันหายนะของเขามาใกล้แล้ว

และกรรมจะมาถึงเขาโดยเร็วพลัน

36เพราะพระเจ้าจะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์

และทรงเมตตาปรานีต่อผู้รับใช้ของพระองค์#สดด. 135:14

เมื่อทอดพระเนตรกำลังของเขาสิ้นลง

ไม่มีใครเหลือแล้ว ไม่ว่าทาสหรือไท

37แล้วพระองค์จะตรัสว่า <พระของเขาอยู่ที่ไหน

ศิลาที่เขาพึ่งพานั้นอยู่ที่ไหนเล่า>

38คือผู้ที่รับประทานไขมันของเครื่องสัตวบูชาของเขา

และดื่มเหล้าที่เป็นเครื่องดื่มบูชาของเขา

ให้บรรดาพระเหล่านั้นลุกขึ้นช่วยเจ้า

ให้พระเหล่านั้นเป็นผู้ป้องกันเจ้าซิ

39<< <จงดูเถิด ตัวเรา คือเรานี่แหละเป็นผู้นั้น

นอกจากเราไม่มีพระเจ้าอื่นใด

เราฆ่าให้ตายและเราก็ให้มีชีวิตอยู่

เราทำให้บาดเจ็บ และเราก็รักษาให้หาย

ไม่มีผู้ใดจะช่วยให้พ้นมือเราได้

40เพราะเราชูมือขึ้นถึงสวรรค์

และปฏิญาณว่า ดังที่เราดำรงอยู่เป็นนิตย์

41ถ้าเราลับดาบอันวาววับของเรา

และมือของเรายึดการพิพากษาไว้

เราจะแก้แค้นศัตรูของเรา

และตอบแทนผู้ที่เกลียดเรา

42เราจะให้ลูกธนูของเราเมาโลหิต

และดาบของเราจะกินเนื้อหนัง

ด้วยโลหิตของผู้ที่ถูกฆ่าและของเชลย

จากศีรษะเจ้านายศัตรู>

43<<โอ ประชาชาติทั้งหลาย จงสรรเสริญประชากรของพระองค์#รม. 15:10

เพราะพระองค์จะแก้แค้นโลหิตแห่งผู้รับใช้ ของพระองค์แล้ว#วว. 19:2

และจะทรงทำการแก้แค้นศัตรูของพระองค์

และจะทรงทำการลบมลทินแผ่นดินแห่ง ประชากรของพระองค์>>

44โมเสสได้มาเล่าถ้อยคำของเพลงบทนี้ให้ประชาชนฟัง ทั้งตัวท่านพร้อมกับโยชูวาบุตรนูน 45และเมื่อโมเสสเล่าคำเหล่านี้แก่คนอิสราเอลจบแล้ว 46ท่านก็กล่าวแก่เขาว่า <<จงใส่ใจในถ้อยคำซึ่งข้าพเจ้ากล่าวแก่ท่านในวันนี้ เพื่อท่านจะได้บัญชาแก่ลูกหลานของท่าน เพื่อเขาจะได้ระวังที่จะกระทำตามถ้อยคำ แห่งธรรมบัญญัตินี้ทั้งสิ้น 47เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยสำหรับท่านทั้งหลาย แต่เป็นเรื่องชีวิตของท่านทั้งหลาย และเรื่องนี้จะกระทำให้ท่านทั้งหลายมีชีวิตยืนนานในแผ่นดิน ซึ่งท่านทั้งหลายกำลังจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปยึดครองนั้น>>

โมเสสรับอนุญาตให้มองดูแผ่นดินคานาอัน

48และพระเจ้าตรัสกับโมเสสในวันนั้นเองว่า 49<<จงขึ้นไปบนภูเขาอาบาริมถึงยอดเขาเนโบ ซึ่งอยู่ในแผ่นดินโมอับตรงข้ามเมืองเยรีโค และดูแผ่นดินคานาอันซึ่งเราให้แก่ประชาชน อิสราเอลเป็นกรรมสิทธิ์ 50และสิ้นชีวิตเสียบนภูเขา ซึ่งเจ้าขึ้นไปนั้น และถูกรวบไปอยู่กับญาติพี่น้องของเจ้า ดังอาโรนพี่ชายของเจ้าได้สิ้นชีวิตที่ภูเขาโฮร์ และถูกรวบไปอยู่กับประชาชนของเขา 51เพราะเจ้าทั้งสองได้ละเมิดต่อเราท่ามกลางคนอิสราเอลที่น้ำเมรีบาห์แห่งคาเดช ในถิ่นทุรกันดาร เพราะเจ้ามิได้เคารพเราว่าบริสุทธิ์ในหมู่คนอิสราเอล 52เพราะเจ้าจะได้เห็นแผ่นดินซึ่งอยู่ต่อหน้าเจ้า แต่เจ้าไม่ได้เข้าไปในแผ่นดิน ซึ่งเราให้แก่คนอิสราเอล>>#กดว. 27:12-14; ฉธบ. 3:23-27

ที่ได้เลือกล่าสุด:

เฉลยธรรมบัญญัติ 32: TH1971

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้

เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับ พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971