อิสยาห์ 17
17
ครุวาทเกี่ยวกับเมืองดามัสกัส
1ครุวาทเกี่ยวกับเมืองดามัสกัส#ยรม. 49:23-27; อมส. 1:3-5; ศคย. 9:1
ดูเถิด ดามัสกัสจะหยุดไม่เป็นเมืองหลวง
และจะกลายเป็นกองสิ่งปรักหักพัง
2หัวเมืองของดามัสกัสจะเริศร้างเป็นนิตย์
จะเป็นที่สำหรับฝูงแพะแกะ
ซึ่งมันจะนอนลงและไม่มีผู้ใดจะให้มันกลัว
3ป้อมปราการจะสูญหายไปจากเอฟราอิม
และราชอาณาจักรจะศูนย์หายไปจากดามัสกัส
และคนที่เหลืออยู่ของซีเรีย
จะเป็นเหมือนศักดิ์ศรีของคนอิสราเอล
พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
การพิพากษาลงโทษอิสราเอล
4และในวันนั้น
ศักดิ์ศรีของยาโคบจะตกต่ำ
และความอ้วนที่เนื้อของเขาจะซูบผอมลง
5และจะเป็นเหมือนเมื่อคนเกี่ยวข้าว
เก็บเกี่ยวพืชข้าวที่ตั้งอยู่
และแขนของเขาจะเกี่ยวรวงข้าว
และเหมือนเมื่อคนหนึ่งเก็บรวงข้าว
ในที่ลุ่มเรฟาอิม
6จะมีเหลืออยู่บ้างในนั้น
เหมือนอย่างเมื่อตีต้นมะกอกเทศให้ลูกหล่น
จะมีเหลืออยู่ที่ยอดสูงที่สุด
สองสามลูก
หรือที่เหลือบนกิ่งไม้
ผลสี่ห้าลูก พระเยโฮวาห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้แหละ
7ในวันนั้น คนจะเอาใจใส่ในพระผู้สร้างตน และนัยน์ตาเขาจะมองดูองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล 8เขาจะไม่เอาใจใส่แท่นบูชา ผลงานแห่งมือของเขา และเขาจะไม่มองสิ่งที่นิ้วของเขาเองได้กระทำขึ้น ไม่ว่าจะเป็นอาเชริม#สิ่งเหล่านี้เป็นสัญลักษณ์ใช้ในการนมัสการเจ้าแม่อาเชรา ชะรอยจะเป็นเสาไม้แกะ หรือรูปเคารพอันเป็นรูปเจ้าแม่หรือแท่นเผาเครื่องหอม
9ในวันนั้นเมืองเข้มแข็งของเขา จะเป็นเหมือนที่เริศร้างของคนฮีไวต์ และคนอาโมไรต์ ซึ่งเขาได้ทิ้งให้เริศร้างเพราะคนอิสราเอล และจะเป็นที่เริศร้าง
10เพราะเจ้าได้หลงลืมพระเจ้าแห่งความรอดของเจ้าเสีย
และมิได้จดจำองค์พระศิลาลี้ภัยของเจ้า
แม้ว่าเจ้าปลูกต้นอภิรมย์
และปักกิ่งแห่งพระต่างด้าวไว้
11แม้ว่าเจ้าทำให้มันงอกในวันที่เจ้าปลูกมัน
และทำให้มันออกดอกในเช้าของวันที่เจ้าหว่าน
ถึงกระนั้นผลการเก็บเกี่ยวก็จะหนีไป
ในวันแห่งความกลัดกลุ้มและความเจ็บอย่างรักษาไม่ได้
12เอ๊ะ เสียงกึกก้องของชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก
เขากึกก้องเหมือนทะเลก้องกึก
เอ๊ะ นั่นเสียงครืนๆของชนชาติทั้งหลาย
มันครืนๆเหมือนเสียงครืนๆของน้ำที่มีกำลังมาก
13ชนชาติทั้งหลายครืนๆเหมือนเสียงครืนๆของน้ำเป็นอันมาก
แต่พระองค์จะทรงขนาบไว้ และมันจะหนีไปไกลเสีย
ถูกไล่ไปเหมือนแกลบต้องลมบนภูเขา
เหมือนพืชแห้งปลิวไปต่อหน้าพายุ
14ดูเถิด พอเวลาเย็น ก็ความสยดสยอง
ก่อนรุ่งเช้า ก็ไม่มีเขาทั้งหลายแล้ว
นี่เป็นส่วนของบรรดาผู้ที่ริบของของเรา
และเป็นส่วนของผู้ที่ปล้นเรา
ที่ได้เลือกล่าสุด:
อิสยาห์ 17: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
อิสยาห์ 17
17
ครุวาทเกี่ยวกับเมืองดามัสกัส
1ครุวาทเกี่ยวกับเมืองดามัสกัส#ยรม. 49:23-27; อมส. 1:3-5; ศคย. 9:1
ดูเถิด ดามัสกัสจะหยุดไม่เป็นเมืองหลวง
และจะกลายเป็นกองสิ่งปรักหักพัง
2หัวเมืองของดามัสกัสจะเริศร้างเป็นนิตย์
จะเป็นที่สำหรับฝูงแพะแกะ
ซึ่งมันจะนอนลงและไม่มีผู้ใดจะให้มันกลัว
3ป้อมปราการจะสูญหายไปจากเอฟราอิม
และราชอาณาจักรจะศูนย์หายไปจากดามัสกัส
และคนที่เหลืออยู่ของซีเรีย
จะเป็นเหมือนศักดิ์ศรีของคนอิสราเอล
พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
การพิพากษาลงโทษอิสราเอล
4และในวันนั้น
ศักดิ์ศรีของยาโคบจะตกต่ำ
และความอ้วนที่เนื้อของเขาจะซูบผอมลง
5และจะเป็นเหมือนเมื่อคนเกี่ยวข้าว
เก็บเกี่ยวพืชข้าวที่ตั้งอยู่
และแขนของเขาจะเกี่ยวรวงข้าว
และเหมือนเมื่อคนหนึ่งเก็บรวงข้าว
ในที่ลุ่มเรฟาอิม
6จะมีเหลืออยู่บ้างในนั้น
เหมือนอย่างเมื่อตีต้นมะกอกเทศให้ลูกหล่น
จะมีเหลืออยู่ที่ยอดสูงที่สุด
สองสามลูก
หรือที่เหลือบนกิ่งไม้
ผลสี่ห้าลูก พระเยโฮวาห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้แหละ
7ในวันนั้น คนจะเอาใจใส่ในพระผู้สร้างตน และนัยน์ตาเขาจะมองดูองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล 8เขาจะไม่เอาใจใส่แท่นบูชา ผลงานแห่งมือของเขา และเขาจะไม่มองสิ่งที่นิ้วของเขาเองได้กระทำขึ้น ไม่ว่าจะเป็นอาเชริม#สิ่งเหล่านี้เป็นสัญลักษณ์ใช้ในการนมัสการเจ้าแม่อาเชรา ชะรอยจะเป็นเสาไม้แกะ หรือรูปเคารพอันเป็นรูปเจ้าแม่หรือแท่นเผาเครื่องหอม
9ในวันนั้นเมืองเข้มแข็งของเขา จะเป็นเหมือนที่เริศร้างของคนฮีไวต์ และคนอาโมไรต์ ซึ่งเขาได้ทิ้งให้เริศร้างเพราะคนอิสราเอล และจะเป็นที่เริศร้าง
10เพราะเจ้าได้หลงลืมพระเจ้าแห่งความรอดของเจ้าเสีย
และมิได้จดจำองค์พระศิลาลี้ภัยของเจ้า
แม้ว่าเจ้าปลูกต้นอภิรมย์
และปักกิ่งแห่งพระต่างด้าวไว้
11แม้ว่าเจ้าทำให้มันงอกในวันที่เจ้าปลูกมัน
และทำให้มันออกดอกในเช้าของวันที่เจ้าหว่าน
ถึงกระนั้นผลการเก็บเกี่ยวก็จะหนีไป
ในวันแห่งความกลัดกลุ้มและความเจ็บอย่างรักษาไม่ได้
12เอ๊ะ เสียงกึกก้องของชนชาติทั้งหลายเป็นอันมาก
เขากึกก้องเหมือนทะเลก้องกึก
เอ๊ะ นั่นเสียงครืนๆของชนชาติทั้งหลาย
มันครืนๆเหมือนเสียงครืนๆของน้ำที่มีกำลังมาก
13ชนชาติทั้งหลายครืนๆเหมือนเสียงครืนๆของน้ำเป็นอันมาก
แต่พระองค์จะทรงขนาบไว้ และมันจะหนีไปไกลเสีย
ถูกไล่ไปเหมือนแกลบต้องลมบนภูเขา
เหมือนพืชแห้งปลิวไปต่อหน้าพายุ
14ดูเถิด พอเวลาเย็น ก็ความสยดสยอง
ก่อนรุ่งเช้า ก็ไม่มีเขาทั้งหลายแล้ว
นี่เป็นส่วนของบรรดาผู้ที่ริบของของเรา
และเป็นส่วนของผู้ที่ปล้นเรา
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้