เยเรมีย์ 22
22
1พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงลงไปยังราชสำนักของกษัตริย์ยูดาห์ และกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ที่นั่น 2ว่า <ข้าแต่พระราชาแห่งยูดาห์ ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิด จงฟังพระวจนะของพระเจ้า ทั้งตัวท่าน ข้าราชการของท่าน และประชาชนของท่านผู้เข้ามาในประตูเมืองนี้ 3พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรม จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้นให้พ้นมือของผู้ที่บีบบังคับ และอย่าได้กระทำความผิดหรือความทารุณแก่ชนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย หรือหลั่งโลหิตที่ไร้ความผิดให้ถึงตายในสถานที่นี้ 4ถ้าท่านเชื่อฟังถ้อยคำข้อนี้จริงๆแล้ว จะมีพระราชาผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิดเข้ามาทางประตูของพระราชวังนี้ เสด็จมาโดยรถรบและม้า ทั้งตัวพระราชา บรรดาข้าราชการ และประชาชนของท่านนั้น 5แต่ถ้าท่านไม่ฟังถ้อยคำเหล่านี้ พระเจ้าตรัสว่า เราปฏิญาณในนามของเราเองว่าราชสำนักนี้ จะเป็นที่ร้างเปล่า 6เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้เกี่ยวกับราชสำนัก แห่งกษัตริย์ของยูดาห์ว่า
<<เจ้าเป็นเหมือนกิเลอาดแก่เรา เป็นดังยอดภูเขาเลบานอน
ถึงกระนั้น เราจะกระทำเจ้าให้เป็นถิ่นทุรกันดารแน่
เป็นเมืองที่ไม่มีคนอาศัย
7เราจะเตรียมผู้ทำลายไว้ต่อสู้เจ้าต่างก็มีอาวุธของตน
และเขาทั้งหลายจะตัดต้นสนสีดาร์อย่างดีของเจ้าลง
และโยนเข้าในไฟ
8<<และประชาชาติเป็นอันมากจะผ่านเมืองนี้ไป และทุกคนจะพูดกับเพื่อนของตนว่า <<ทำไมพระเจ้าจึงทรงกระทำเช่นนี้แก่เมืองใหญ่นี้>> 9และเขาทั้งหลายจะตอบว่า <<เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้ง พันธสัญญาของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา และนมัสการกับปรนนิบัติพระอื่น>>
10อย่าร้องไห้อาลัยแก่ผู้ที่ตายไป
อย่าเสียใจด้วยเขาเลย
แต่จงร้องไห้ร่ำไรอาลัยผู้ที่ไปแล้ว
เพราะเขาจะไม่ได้กลับมา
เห็นบ้านเกิดเมืองนอนของเขาอีกเลย
11เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เกี่ยวกับชัลลูม#เยโฮอาหาส 2 พกษ. 23:30 #2 พกษ. 23:31-34; 2 พศด. 36:1-4 บุตรโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ซึ่งครองราชย์แทนโยสิยาห์ราชบิดา และผู้ที่ไปจากสถานที่นี้ <<ท่านจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก 12ท่านจะสิ้นชีวิต ในที่ซึ่งเขาจับท่านไปเป็นเชลย และท่านจะไม่เห็นแผ่นดินนี้อีกเลย>>
13<<วิบัติแก่เขาผู้สร้างวังของตนด้วยความไม่ชอบธรรม
และสร้างห้องชั้นบนไว้ด้วยความไม่ยุติธรรม
ผู้ที่ทำให้เพื่อนบ้านของเขาปรนนิบัติเขาโดยไม่ได้อะไรเลย
และมิได้จ่ายค่าจ้างให้แก่เขา
14ผู้กล่าวว่า <เราจะสร้างวังใหญ่อยู่เอง
กับมีห้องชั้นบนกว้างขวาง
และเจาะหน้าต่างให้ห้องนั้น
และบุฝาผนังด้วยไม้สนสีดาร์
และทาด้วยชาด
15เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นกษัตริย์
เพราะเจ้าแข่งไม้สนสีดาร์กันหรือ
ราชบิดาของเจ้ามิได้กินและดื่ม
และกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรมดอกหรือ
ฝ่ายราชบิดาก็อยู่เย็นเป็นสุข
16เขาพิพากษาคดีของคนจนและคนขัดสน
เขาก็อยู่เย็นเป็นสุข
ทำอย่างนี้เป็นการรู้จักเราหรือ
พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
17แต่เจ้ามีตาและใจ
ไว้เพียงมุ่งกำไรอสัตย์ของเจ้า
เพื่อหลั่งโลหิตที่ไร้ความผิดให้ถึงตาย
และเพื่อปฏิบัติการบีบบังคับและความทารุณ>>
18เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับ เยโฮยาคิม#2 พกษ. 23:36-24:6; 2 พศด. 36:5-7 ราชบุตรของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ว่า
<<เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า
<อนิจจา พี่ชายเอ๋ย> หรือ <อนิจจา พี่สาวเอ๋ย>
เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า
<อนิจจา พระองค์ท่าน> หรือ <อนิจจา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว>
19ท่านจะถูกฝังไว้อย่างฝังลา
คือถูกลากไปโยนทิ้งไว้ข้างนอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม>>
20<<จงขึ้นไปที่เลบานอน และร้องว่า
และจงเปล่งเสียงของเจ้าในเมืองบาชาน
จงร้องจากอาบาริม
เพราะว่าคนรักทั้งสิ้นของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว
21เราได้พูดกับเจ้าเมื่อเจ้าอยู่เย็นเป็นสุข
แต่เจ้ากล่าวว่า <เราจะไม่ฟัง>
นี่เป็นวิธีการของเจ้าตั้งแต่ยังหนุ่มๆ
คือเจ้าไม่เชื่อฟังเสียงของเรา
22ลมจะควบคุมดูแลผู้เลี้ยงแกะทั้งสิ้นของเจ้า
และบรรดาคนรักของเจ้าจะไปเป็นเชลย
แล้วเจ้าจะอับอายขายหน้า
เนื่องด้วยความอธรรมทั้งสิ้นของเจ้า
23ชาวเมืองเลบานอนเอ๋ย
ที่สร้างรังอยู่ท่ามกลางไม้สนสีดาร์
เจ้าจะคร่ำครวญสักเท่าใดเมื่อความเจ็บปวดมาเหนือเจ้า
อย่างความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร>>
24<<พระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใด แม้ว่าโคนิยาห์#2 พกษ. 24:8-15; 2 พศด. 36:9-10ราชบุตร ของเยโฮยาคิม กษัตริย์แห่งยูดาห์เป็นแหวนตราอยู่ที่มือขวาของเรา ถึงกระนั้นเราจะถอดออกเสีย 25และมอบเจ้าไว้ในมือของคน เหล่านั้นที่แสวงหาชีวิตของเจ้า ในมือของคนเหล่านั้นซึ่งพวกเจ้ากลัว คือว่าในมือของเนบูคัดเนสซาร์พระราชา แห่งบาบิโลนและในมือของคนเคลเดีย 26เราจะเหวี่ยงเจ้าและมารดาผู้คลอดเจ้า ไปยังอีกประเทศหนึ่ง ที่ซึ่งเจ้ามิได้เกิดที่นั่นและเจ้าจะตายที่นั่น 27แต่แผ่นดินซึ่งเขาอาลัยอยากจะกลับนั้น เขาจะไม่ได้กลับไปสู่ได้>>
28โคนิยาห์ชายผู้นี้เป็นหม้อที่ถูกดูหมิ่นและแตกหรือ
เป็นภาชนะที่ไม่มีใครชอบหรือ
ทำไมตัวเขาและลูกของเขาจึงถูกเหวี่ยงและถูกโยน
เข้าในแผ่นดินซึ่งเขาทั้งหลายไม่รู้จัก
29โอ้แผ่นดิน แผ่นดิน แผ่นดินเอ๋ย
จงฟังพระวจนะของพระเจ้า
30พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า
<<จงเขียนลงว่าชายคนนี้ไม่มีบุตร
เป็นชายซึ่งไม่มีความสำเร็จในชั่วชีวิตของเขา
เพราะไม่มีลูกของเขาสักคนหนึ่งที่จะสำเร็จ
ในการประทับบนพระที่นั่งของดาวิด
และปกครองในยูดาห์อีก>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 22: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
เยเรมีย์ 22
22
1พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงลงไปยังราชสำนักของกษัตริย์ยูดาห์ และกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ที่นั่น 2ว่า <ข้าแต่พระราชาแห่งยูดาห์ ผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิด จงฟังพระวจนะของพระเจ้า ทั้งตัวท่าน ข้าราชการของท่าน และประชาชนของท่านผู้เข้ามาในประตูเมืองนี้ 3พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรม จงช่วยกู้ผู้ที่ถูกปล้นให้พ้นมือของผู้ที่บีบบังคับ และอย่าได้กระทำความผิดหรือความทารุณแก่ชนต่างด้าว ลูกกำพร้าพ่อ และหญิงม่าย หรือหลั่งโลหิตที่ไร้ความผิดให้ถึงตายในสถานที่นี้ 4ถ้าท่านเชื่อฟังถ้อยคำข้อนี้จริงๆแล้ว จะมีพระราชาผู้ประทับบนพระที่นั่งของดาวิดเข้ามาทางประตูของพระราชวังนี้ เสด็จมาโดยรถรบและม้า ทั้งตัวพระราชา บรรดาข้าราชการ และประชาชนของท่านนั้น 5แต่ถ้าท่านไม่ฟังถ้อยคำเหล่านี้ พระเจ้าตรัสว่า เราปฏิญาณในนามของเราเองว่าราชสำนักนี้ จะเป็นที่ร้างเปล่า 6เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้เกี่ยวกับราชสำนัก แห่งกษัตริย์ของยูดาห์ว่า
<<เจ้าเป็นเหมือนกิเลอาดแก่เรา เป็นดังยอดภูเขาเลบานอน
ถึงกระนั้น เราจะกระทำเจ้าให้เป็นถิ่นทุรกันดารแน่
เป็นเมืองที่ไม่มีคนอาศัย
7เราจะเตรียมผู้ทำลายไว้ต่อสู้เจ้าต่างก็มีอาวุธของตน
และเขาทั้งหลายจะตัดต้นสนสีดาร์อย่างดีของเจ้าลง
และโยนเข้าในไฟ
8<<และประชาชาติเป็นอันมากจะผ่านเมืองนี้ไป และทุกคนจะพูดกับเพื่อนของตนว่า <<ทำไมพระเจ้าจึงทรงกระทำเช่นนี้แก่เมืองใหญ่นี้>> 9และเขาทั้งหลายจะตอบว่า <<เพราะเขาทั้งหลายได้ละทิ้ง พันธสัญญาของพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา และนมัสการกับปรนนิบัติพระอื่น>>
10อย่าร้องไห้อาลัยแก่ผู้ที่ตายไป
อย่าเสียใจด้วยเขาเลย
แต่จงร้องไห้ร่ำไรอาลัยผู้ที่ไปแล้ว
เพราะเขาจะไม่ได้กลับมา
เห็นบ้านเกิดเมืองนอนของเขาอีกเลย
11เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ เกี่ยวกับชัลลูม#เยโฮอาหาส 2 พกษ. 23:30 #2 พกษ. 23:31-34; 2 พศด. 36:1-4 บุตรโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ ผู้ซึ่งครองราชย์แทนโยสิยาห์ราชบิดา และผู้ที่ไปจากสถานที่นี้ <<ท่านจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีก 12ท่านจะสิ้นชีวิต ในที่ซึ่งเขาจับท่านไปเป็นเชลย และท่านจะไม่เห็นแผ่นดินนี้อีกเลย>>
13<<วิบัติแก่เขาผู้สร้างวังของตนด้วยความไม่ชอบธรรม
และสร้างห้องชั้นบนไว้ด้วยความไม่ยุติธรรม
ผู้ที่ทำให้เพื่อนบ้านของเขาปรนนิบัติเขาโดยไม่ได้อะไรเลย
และมิได้จ่ายค่าจ้างให้แก่เขา
14ผู้กล่าวว่า <เราจะสร้างวังใหญ่อยู่เอง
กับมีห้องชั้นบนกว้างขวาง
และเจาะหน้าต่างให้ห้องนั้น
และบุฝาผนังด้วยไม้สนสีดาร์
และทาด้วยชาด
15เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นกษัตริย์
เพราะเจ้าแข่งไม้สนสีดาร์กันหรือ
ราชบิดาของเจ้ามิได้กินและดื่ม
และกระทำความยุติธรรมและความชอบธรรมดอกหรือ
ฝ่ายราชบิดาก็อยู่เย็นเป็นสุข
16เขาพิพากษาคดีของคนจนและคนขัดสน
เขาก็อยู่เย็นเป็นสุข
ทำอย่างนี้เป็นการรู้จักเราหรือ
พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
17แต่เจ้ามีตาและใจ
ไว้เพียงมุ่งกำไรอสัตย์ของเจ้า
เพื่อหลั่งโลหิตที่ไร้ความผิดให้ถึงตาย
และเพื่อปฏิบัติการบีบบังคับและความทารุณ>>
18เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้เกี่ยวกับ เยโฮยาคิม#2 พกษ. 23:36-24:6; 2 พศด. 36:5-7 ราชบุตรของโยสิยาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ว่า
<<เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า
<อนิจจา พี่ชายเอ๋ย> หรือ <อนิจจา พี่สาวเอ๋ย>
เขาทั้งหลายจะไม่โอดครวญอาลัย เขาว่า
<อนิจจา พระองค์ท่าน> หรือ <อนิจจา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว>
19ท่านจะถูกฝังไว้อย่างฝังลา
คือถูกลากไปโยนทิ้งไว้ข้างนอกประตูเมืองเยรูซาเล็ม>>
20<<จงขึ้นไปที่เลบานอน และร้องว่า
และจงเปล่งเสียงของเจ้าในเมืองบาชาน
จงร้องจากอาบาริม
เพราะว่าคนรักทั้งสิ้นของเจ้าถูกทำลายเสียแล้ว
21เราได้พูดกับเจ้าเมื่อเจ้าอยู่เย็นเป็นสุข
แต่เจ้ากล่าวว่า <เราจะไม่ฟัง>
นี่เป็นวิธีการของเจ้าตั้งแต่ยังหนุ่มๆ
คือเจ้าไม่เชื่อฟังเสียงของเรา
22ลมจะควบคุมดูแลผู้เลี้ยงแกะทั้งสิ้นของเจ้า
และบรรดาคนรักของเจ้าจะไปเป็นเชลย
แล้วเจ้าจะอับอายขายหน้า
เนื่องด้วยความอธรรมทั้งสิ้นของเจ้า
23ชาวเมืองเลบานอนเอ๋ย
ที่สร้างรังอยู่ท่ามกลางไม้สนสีดาร์
เจ้าจะคร่ำครวญสักเท่าใดเมื่อความเจ็บปวดมาเหนือเจ้า
อย่างความเจ็บปวดของหญิงที่คลอดบุตร>>
24<<พระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใด แม้ว่าโคนิยาห์#2 พกษ. 24:8-15; 2 พศด. 36:9-10ราชบุตร ของเยโฮยาคิม กษัตริย์แห่งยูดาห์เป็นแหวนตราอยู่ที่มือขวาของเรา ถึงกระนั้นเราจะถอดออกเสีย 25และมอบเจ้าไว้ในมือของคน เหล่านั้นที่แสวงหาชีวิตของเจ้า ในมือของคนเหล่านั้นซึ่งพวกเจ้ากลัว คือว่าในมือของเนบูคัดเนสซาร์พระราชา แห่งบาบิโลนและในมือของคนเคลเดีย 26เราจะเหวี่ยงเจ้าและมารดาผู้คลอดเจ้า ไปยังอีกประเทศหนึ่ง ที่ซึ่งเจ้ามิได้เกิดที่นั่นและเจ้าจะตายที่นั่น 27แต่แผ่นดินซึ่งเขาอาลัยอยากจะกลับนั้น เขาจะไม่ได้กลับไปสู่ได้>>
28โคนิยาห์ชายผู้นี้เป็นหม้อที่ถูกดูหมิ่นและแตกหรือ
เป็นภาชนะที่ไม่มีใครชอบหรือ
ทำไมตัวเขาและลูกของเขาจึงถูกเหวี่ยงและถูกโยน
เข้าในแผ่นดินซึ่งเขาทั้งหลายไม่รู้จัก
29โอ้แผ่นดิน แผ่นดิน แผ่นดินเอ๋ย
จงฟังพระวจนะของพระเจ้า
30พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า
<<จงเขียนลงว่าชายคนนี้ไม่มีบุตร
เป็นชายซึ่งไม่มีความสำเร็จในชั่วชีวิตของเขา
เพราะไม่มีลูกของเขาสักคนหนึ่งที่จะสำเร็จ
ในการประทับบนพระที่นั่งของดาวิด
และปกครองในยูดาห์อีก>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้