เยเรมีย์ 5
5
บาปของเยรูซาเล็มและยูดาห์
1จงวิ่งไปวิ่งมาอยู่ในถนนกรุงเยรูซาเล็ม
จงมองและสังเกต
จงค้นตามลานเมืองดูทีว่า
จะหามนุษย์สักคนหนึ่งได้หรือไม่
คือคนที่กระทำการยุติธรรม
และแสวงหาความจริง
เพื่อเราจะได้อภัยโทษให้แก่เมืองนั้น
2แม้เขาทั้งหลายกล่าวว่า <<ตราบใดที่พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่>>
เขาก็ยังสาบานอย่างเท็จ
3ข้าแต่พระเจ้า พระเนตรของพระองค์ทรงหาความสัตย์จริงมิใช่หรือ
พระองค์ทรงเฆี่ยนตีเขาทั้งหลาย
แต่เขาก็ไม่รู้สึกสำนึก
พระองค์ทรงล้างผลาญเขา
แต่เขาทั้งหลายปฏิเสธไม่ยอมดีขึ้น
เขาได้กระทำให้หน้าของเขากระด้างยิ่งกว่าหิน
เขาปฏิเสธไม่ยอมกลับใจ
4แล้วข้าพเจ้าทูลว่า <<คนเหล่านี้เป็นแต่ผู้น้อย
เขาไม่มีความคิด
เพราะเขาไม่รู้จักพระมรรคาของพระเจ้า
ไม่รู้จักพระธรรมของพระเจ้าของเขา
5ข้าพระองค์จะไปหาพวกผู้ใหญ่
และจะพูดกับเขาทั้งหลาย
เพราะเขารู้จักพระมรรคาของพระเจ้า
และรู้จักพระธรรมของพระเจ้าของเขา>>
แต่เขาทั้งหลายทุกคนก็ได้หักแอกเสีย
เขาทั้งหลายได้ระเบิดพันธนะเสีย
6เพราะฉะนั้น สิงห์จากป่าจะมาสังหารเขา
สุนัขป่าจากป่าดอนจะทำลายเขา
เสือดาวกำลังเฝ้าหัวเมืองทั้งหลายของเขา
ทุกคนที่ไปจากเมืองเหล่านั้นจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
เพราะว่าความทรยศของเขามากมาย
การกลับสัตย์ของเขาก็ใหญ่ยิ่ง
7<<เราจะให้อภัยเจ้าได้อย่างไร
ลูกหลานของเจ้าได้ละทิ้งเราแล้ว และได้อ้างผู้ที่ไม่ใช่พระเจ้าในการทำสัตย์สาบาน
เมื่อเราเลี้ยงเขาให้อิ่ม เขาก็ทำการล่วงประเวณี
แล้วก็ยกขบวนกันไปที่เรือนของหญิงแพศยา
8เขาทั้งหลายเหมือนม้าผู้พันธุ์ที่กลัดมัน
ทุกคนก็ร้องหาภรรยาของเพื่อนบ้าน
9พระเจ้าตรัสว่า เพราะสิ่งอย่างนี้เราจะไม่ทำโทษเขาหรือ
และเราไม่ควรที่จะแก้แค้นประชาชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ
10<<ไปเถอะ ไปตามแถวต้นองุ่นของมันและทำลายเสีย
แต่อย่าไปถึงอวสานทีเดียว
ตัดกิ่งก้านของมันออก
เพราะนั่นไม่ใช่เป็นของพระเจ้า
11เพราะพงศ์พันธุ์ของอิสราเอล และพงศ์พันธุ์ของยูดาห์
ได้ทรยศต่อเราอย่างสิ้นเชิงแล้ว พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
12เขาทั้งหลายพูดมุสาในเรื่องพระเจ้า
และได้กล่าวว่า <พระองค์มิได้ทรงกระทำประการใด
ไม่มีการร้ายอันใดจะเกิดขึ้นแก่เรา
เราก็จะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร
13ผู้เผยพระวจนะก็จะเป็นแต่ลมๆ
พระวจนะไม่มีในคนเหล่านั้น
ขอให้เป็นอย่างนั้นแก่เขาเถิด> >>
14เพราะฉะนั้น พระเยโฮวาห์พระเจ้าจอมโยธาจึงตรัสดังนี้ว่า
<<เพราะเขาทั้งหลายกล่าวถ้อยคำเหล่านี้
ดูเถิด เราจะทำถ้อยคำของเราที่อยู่ในปากของเจ้าให้เป็นไฟ
และชนชาตินี้เป็นฟืน และไฟนั้นจะเผาผลาญเขาเสีย
15ดูเถิด ประชาอิสราเอลเอ๋ย
เราจะนำประชาชาติจากแดนไกลมาสู้ เจ้าทั้งหลาย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
เป็นประชาชาติที่ทนทาน
เป็นประชาชาติดึกดำบรรพ์
เป็นประชาชาติที่เจ้าไม่รู้ภาษาของเขา
เขาจะพูดอะไรเจ้าก็ไม่เข้าใจ
16แล่งธนูของเขาเหมือนอุโมงค์เปิด
เขาเป็นทแกล้วทหารทุกคน
17เขาจะกินซึ่งเจ้าเกี่ยวได้ และกินอาหารของเจ้าเสีย
เขาจะกินบุตรชายและบุตรหญิงของเจ้าเสีย
เขาจะกินฝูงแกะฝูงโคของเจ้าเสีย
เขาจะกินเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของเจ้าเสีย
เขาจะทำลายตัวเมืองที่มีป้อมของเจ้า
ซึ่งเจ้าวางใจนั้นเสียด้วยดาบ>>
18พระเจ้าตรัสว่า <<ถึงแม้ว่าในวันเหล่านั้น เราก็ยังไม่กระทำแก่เจ้าให้ถึงอวสาน 19และเมื่อเจ้าทั้งหลายกล่าวว่า <ทำไมพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา ทั้งหลายจึงกระทำบรรดาสิ่งเหล่านี้แก่เรา> เจ้าจงกล่าวแก่เขาว่า <เพราะเจ้าได้ละทิ้งเราไปปรนนิบัติพระต่างด้าว ในแผ่นดินของเจ้า เพราะฉะนั้นเจ้าจะต้องไปปรนนิบัติคนต่างชาติใน แผ่นดินซึ่งไม่ใช่ของเจ้า> >>
20จงประกาศข้อความต่อไปนี้ในประชายาโคบ
จงโฆษณาเรื่องนี้ในยูดาห์
21<<ชนชาติที่โง่เขลาและไร้ความคิดเอ๋ย
ผู้มีตา แต่มองไม่เห็น
ผู้มีหู แต่ฟังไม่ได้ยิน#อสย. 6:9-10; อสค. 12:2; มก. 8:18
จงฟังข้อความนี้
22พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เจ้าไม่ยำเกรงเราหรือ
เจ้าไม่ตัวสั่นอยู่ต่อหน้าเราหรือ
คือเราผู้วางกองทรายไว้เป็นเขตล้อมทะเล
เป็นเครื่องกีดขวางเป็นนิตย์มิให้ผ่านไปได้
แม้ว่าคลื่นจะซัด ก็เอาชนะไม่ได้
แม้ว่าคลื่นจะคะนอง ก็ข้ามไปไม่ได้#โยบ 38:8-11
23แต่ชนชาตินี้มีใจดื้อดึงและกบฏ
เขาได้หันเหและจากไปเสีย
24ข้อความนี้เขาไม่มุ่งอยู่ในใจของ
เขาทั้งหลายว่า <ให้เรายำเกรงพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา
ผู้ทรงประทานฝนตามฤดูของมัน
คือฝนต้นฤดูและฝนชุกปลายฤดู
และทรงรักษา
สัปดาห์ที่กำหนดการเกี่ยวข้าวไว้ให้แก่เรา>
25บาปชั่วของเจ้าได้กระทำให้สิ่งเหล่านี้หันไปเสีย
และบาปของเจ้าทั้งหลายก็กันความดีไว้เสียจากเจ้า
26เพราะท่ามกลางประชากรของเราจะพบคนอธรรม
เขาซุ่มคอยเหมือนคนดักนกซุ่มอยู่
เขาวางกับไว้
เขาดักคน
27เรือนของเขาเต็มด้วยการทรยศ
เหมือนกระจาดที่มีนกเต็ม
เพราะฉะนั้นเขาจึงใหญ่โตและมั่งมี
28เขาจึงอ้วนพีจนตัวเกลี้ยงเกลา
ในเรื่องการกระทำความอธรรมเขาล้ำหน้า
เขามิได้ตัดสินด้วยความยุติธรรม
ในคดีของลูกกำพร้า เพื่อให้คดีนั้นถึงที่สุด
เขามิได้ป้องกันสิทธิของคนขัดสน
29พระเจ้าตรัสว่า เพราะสิ่งอย่างนี้เราจะไม่ทำโทษเขาหรือ
และไม่ควรที่เราจะแก้แค้นประชาชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ>>
30สิ่งที่น่าตกตะลึงและน่าหวาดเสียว
ได้เกิดขึ้นในแผ่นดินนี้
31คือผู้เผยพระวจนะได้เผยพระวจนะเท็จ
และบรรดาปุโรหิตก็ปกครองตามการชี้นิ้วของเขา
และประชากรของเราชอบที่มีการอย่างนี้
แต่เจ้าทั้งหลายจะกระทำอะไรเมื่อกาลสุดปลายมาถึง
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 5: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
เยเรมีย์ 5
5
บาปของเยรูซาเล็มและยูดาห์
1จงวิ่งไปวิ่งมาอยู่ในถนนกรุงเยรูซาเล็ม
จงมองและสังเกต
จงค้นตามลานเมืองดูทีว่า
จะหามนุษย์สักคนหนึ่งได้หรือไม่
คือคนที่กระทำการยุติธรรม
และแสวงหาความจริง
เพื่อเราจะได้อภัยโทษให้แก่เมืองนั้น
2แม้เขาทั้งหลายกล่าวว่า <<ตราบใดที่พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่>>
เขาก็ยังสาบานอย่างเท็จ
3ข้าแต่พระเจ้า พระเนตรของพระองค์ทรงหาความสัตย์จริงมิใช่หรือ
พระองค์ทรงเฆี่ยนตีเขาทั้งหลาย
แต่เขาก็ไม่รู้สึกสำนึก
พระองค์ทรงล้างผลาญเขา
แต่เขาทั้งหลายปฏิเสธไม่ยอมดีขึ้น
เขาได้กระทำให้หน้าของเขากระด้างยิ่งกว่าหิน
เขาปฏิเสธไม่ยอมกลับใจ
4แล้วข้าพเจ้าทูลว่า <<คนเหล่านี้เป็นแต่ผู้น้อย
เขาไม่มีความคิด
เพราะเขาไม่รู้จักพระมรรคาของพระเจ้า
ไม่รู้จักพระธรรมของพระเจ้าของเขา
5ข้าพระองค์จะไปหาพวกผู้ใหญ่
และจะพูดกับเขาทั้งหลาย
เพราะเขารู้จักพระมรรคาของพระเจ้า
และรู้จักพระธรรมของพระเจ้าของเขา>>
แต่เขาทั้งหลายทุกคนก็ได้หักแอกเสีย
เขาทั้งหลายได้ระเบิดพันธนะเสีย
6เพราะฉะนั้น สิงห์จากป่าจะมาสังหารเขา
สุนัขป่าจากป่าดอนจะทำลายเขา
เสือดาวกำลังเฝ้าหัวเมืองทั้งหลายของเขา
ทุกคนที่ไปจากเมืองเหล่านั้นจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
เพราะว่าความทรยศของเขามากมาย
การกลับสัตย์ของเขาก็ใหญ่ยิ่ง
7<<เราจะให้อภัยเจ้าได้อย่างไร
ลูกหลานของเจ้าได้ละทิ้งเราแล้ว และได้อ้างผู้ที่ไม่ใช่พระเจ้าในการทำสัตย์สาบาน
เมื่อเราเลี้ยงเขาให้อิ่ม เขาก็ทำการล่วงประเวณี
แล้วก็ยกขบวนกันไปที่เรือนของหญิงแพศยา
8เขาทั้งหลายเหมือนม้าผู้พันธุ์ที่กลัดมัน
ทุกคนก็ร้องหาภรรยาของเพื่อนบ้าน
9พระเจ้าตรัสว่า เพราะสิ่งอย่างนี้เราจะไม่ทำโทษเขาหรือ
และเราไม่ควรที่จะแก้แค้นประชาชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ
10<<ไปเถอะ ไปตามแถวต้นองุ่นของมันและทำลายเสีย
แต่อย่าไปถึงอวสานทีเดียว
ตัดกิ่งก้านของมันออก
เพราะนั่นไม่ใช่เป็นของพระเจ้า
11เพราะพงศ์พันธุ์ของอิสราเอล และพงศ์พันธุ์ของยูดาห์
ได้ทรยศต่อเราอย่างสิ้นเชิงแล้ว พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
12เขาทั้งหลายพูดมุสาในเรื่องพระเจ้า
และได้กล่าวว่า <พระองค์มิได้ทรงกระทำประการใด
ไม่มีการร้ายอันใดจะเกิดขึ้นแก่เรา
เราก็จะไม่เห็นดาบหรือการกันดารอาหาร
13ผู้เผยพระวจนะก็จะเป็นแต่ลมๆ
พระวจนะไม่มีในคนเหล่านั้น
ขอให้เป็นอย่างนั้นแก่เขาเถิด> >>
14เพราะฉะนั้น พระเยโฮวาห์พระเจ้าจอมโยธาจึงตรัสดังนี้ว่า
<<เพราะเขาทั้งหลายกล่าวถ้อยคำเหล่านี้
ดูเถิด เราจะทำถ้อยคำของเราที่อยู่ในปากของเจ้าให้เป็นไฟ
และชนชาตินี้เป็นฟืน และไฟนั้นจะเผาผลาญเขาเสีย
15ดูเถิด ประชาอิสราเอลเอ๋ย
เราจะนำประชาชาติจากแดนไกลมาสู้ เจ้าทั้งหลาย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
เป็นประชาชาติที่ทนทาน
เป็นประชาชาติดึกดำบรรพ์
เป็นประชาชาติที่เจ้าไม่รู้ภาษาของเขา
เขาจะพูดอะไรเจ้าก็ไม่เข้าใจ
16แล่งธนูของเขาเหมือนอุโมงค์เปิด
เขาเป็นทแกล้วทหารทุกคน
17เขาจะกินซึ่งเจ้าเกี่ยวได้ และกินอาหารของเจ้าเสีย
เขาจะกินบุตรชายและบุตรหญิงของเจ้าเสีย
เขาจะกินฝูงแกะฝูงโคของเจ้าเสีย
เขาจะกินเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของเจ้าเสีย
เขาจะทำลายตัวเมืองที่มีป้อมของเจ้า
ซึ่งเจ้าวางใจนั้นเสียด้วยดาบ>>
18พระเจ้าตรัสว่า <<ถึงแม้ว่าในวันเหล่านั้น เราก็ยังไม่กระทำแก่เจ้าให้ถึงอวสาน 19และเมื่อเจ้าทั้งหลายกล่าวว่า <ทำไมพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา ทั้งหลายจึงกระทำบรรดาสิ่งเหล่านี้แก่เรา> เจ้าจงกล่าวแก่เขาว่า <เพราะเจ้าได้ละทิ้งเราไปปรนนิบัติพระต่างด้าว ในแผ่นดินของเจ้า เพราะฉะนั้นเจ้าจะต้องไปปรนนิบัติคนต่างชาติใน แผ่นดินซึ่งไม่ใช่ของเจ้า> >>
20จงประกาศข้อความต่อไปนี้ในประชายาโคบ
จงโฆษณาเรื่องนี้ในยูดาห์
21<<ชนชาติที่โง่เขลาและไร้ความคิดเอ๋ย
ผู้มีตา แต่มองไม่เห็น
ผู้มีหู แต่ฟังไม่ได้ยิน#อสย. 6:9-10; อสค. 12:2; มก. 8:18
จงฟังข้อความนี้
22พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เจ้าไม่ยำเกรงเราหรือ
เจ้าไม่ตัวสั่นอยู่ต่อหน้าเราหรือ
คือเราผู้วางกองทรายไว้เป็นเขตล้อมทะเล
เป็นเครื่องกีดขวางเป็นนิตย์มิให้ผ่านไปได้
แม้ว่าคลื่นจะซัด ก็เอาชนะไม่ได้
แม้ว่าคลื่นจะคะนอง ก็ข้ามไปไม่ได้#โยบ 38:8-11
23แต่ชนชาตินี้มีใจดื้อดึงและกบฏ
เขาได้หันเหและจากไปเสีย
24ข้อความนี้เขาไม่มุ่งอยู่ในใจของ
เขาทั้งหลายว่า <ให้เรายำเกรงพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา
ผู้ทรงประทานฝนตามฤดูของมัน
คือฝนต้นฤดูและฝนชุกปลายฤดู
และทรงรักษา
สัปดาห์ที่กำหนดการเกี่ยวข้าวไว้ให้แก่เรา>
25บาปชั่วของเจ้าได้กระทำให้สิ่งเหล่านี้หันไปเสีย
และบาปของเจ้าทั้งหลายก็กันความดีไว้เสียจากเจ้า
26เพราะท่ามกลางประชากรของเราจะพบคนอธรรม
เขาซุ่มคอยเหมือนคนดักนกซุ่มอยู่
เขาวางกับไว้
เขาดักคน
27เรือนของเขาเต็มด้วยการทรยศ
เหมือนกระจาดที่มีนกเต็ม
เพราะฉะนั้นเขาจึงใหญ่โตและมั่งมี
28เขาจึงอ้วนพีจนตัวเกลี้ยงเกลา
ในเรื่องการกระทำความอธรรมเขาล้ำหน้า
เขามิได้ตัดสินด้วยความยุติธรรม
ในคดีของลูกกำพร้า เพื่อให้คดีนั้นถึงที่สุด
เขามิได้ป้องกันสิทธิของคนขัดสน
29พระเจ้าตรัสว่า เพราะสิ่งอย่างนี้เราจะไม่ทำโทษเขาหรือ
และไม่ควรที่เราจะแก้แค้นประชาชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ>>
30สิ่งที่น่าตกตะลึงและน่าหวาดเสียว
ได้เกิดขึ้นในแผ่นดินนี้
31คือผู้เผยพระวจนะได้เผยพระวจนะเท็จ
และบรรดาปุโรหิตก็ปกครองตามการชี้นิ้วของเขา
และประชากรของเราชอบที่มีการอย่างนี้
แต่เจ้าทั้งหลายจะกระทำอะไรเมื่อกาลสุดปลายมาถึง
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้