โยบ 7
7
โยบพูดทักท้วงพระเจ้า
1<<มนุษย์ไม่มีการเข้าประจำการบนแผ่นดินโลกหรือ
และชีวิตของเขาไม่เหมือนของลูกจ้างดอกหรือ
2เหมือนอย่างทาสที่คิดถึงเวลาเย็น
และเหมือนอย่างลูกจ้างผู้มองหาค่าจ้าง
3เช่นเดียวกัน ข้าต้องได้รับส่วนความอนิจจังเป็นเดือนๆ
และเขาแบ่งคืนแห่งความน่าสังเวชแก่ข้า
4เมื่อข้านอนลง ข้าว่า <เมื่อไรหนอข้าจะลุกขึ้น>
แต่กลางคืนก็ยาว
และข้าก็พลิกไปพลิกมาจนรุ่งเช้า
5เนื้อของข้าห่มหนอนและฝุ่น
หนังของข้าแข็งขึ้น แล้วก็แยะออกใหม่
6วันคืนของข้าเร็วกว่ากระสวยของช่างทอ
และสิ้นสุดลงด้วยไร้ความหวัง
7<<ขอทรงจำไว้ว่า ชีวิตของข้าพระองค์เป็นแต่ลมหายใจ
ตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย
8ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์จะไม่ได้ดูข้าพระองค์อีกต่อไป
ฝ่ายพระเนตรของพระองค์มองหาข้าพระองค์ ข้าพระองค์ก็ไปเสียแล้ว
9เมฆจางและหายไปฉันใด
บุคคลที่ลงไปยังแดนคนตายก็มิได้กลับมาฉันนั้น
10เขาไม่กลับไปเรือนของเขาอีก
หรือที่อยู่ของเขาก็ไม่รู้จักเขาอีกเลย
11<<เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงไม่ยับยั้งปากของข้าพระองค์
ข้าพระองค์จะพูดด้วยความแสนระทมแห่งจิตใจของข้าพระองค์
ข้าพระองค์จะบ่นด้วยความขมขื่นแห่งจิตใจของข้าพระองค์
12ข้าพระองค์เป็นทะเล หรือเป็นมังกรหรือ
พระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์
13เมื่อข้าพระองค์พูดว่า <เตียงของข้าจะเล้าโลมข้า
ที่นอนของข้าจะบรรเทาการร้องทุกข์ของข้า>
14แล้วพระองค์ก็ทำให้ข้าพระองค์กลัวด้วยความฝัน
และทำให้ข้าพระองค์หวาดเสียวด้วยนิมิต
15จิตใจข้าพระองค์จึงเลือกที่จะอึดอัดตาย
ยิ่งกว่าเหลือแต่กระดูกอย่างนี้
16ข้าพระองค์เบื่อชีวิต ข้าพระองค์จะไม่อยู่ค้ำฟ้า
ปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพังเถิดเพราะวันคืนของ ข้าพระองค์เป็นแต่เพียงลมหายใจ
17มนุษย์เป็นอะไร พระองค์จึงทรงถือว่าเขาสำคัญนัก
และที่พระองค์ใส่พระทัยเขา#สดด. 8:4; 144:3
18ทรงเยี่ยมเขาทุกเช้า
ทรงลองดูเขาทุกขณะ
19อีกนานเท่าใดพระองค์จึงจะไม่ทรงมองข้าพระองค์
หรือปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพัง จนข้าพระองค์จะกลืนน้ำลายของตนได้
20ข้าแต่พระองค์ผู้เฝ้ามนุษย์ ถ้าข้าพระองค์ทำบาป ข้าพระองค์ทำอะไรแก่พระองค์เล่า
ทำไมพระองค์จึงทรงทำให้ข้าพระองค์เป็น เป้าหมายของพระองค์
ทำไมข้าพระองค์จึงเป็นภาระของพระองค์
21ทำไมพระองค์ไม่ทรงประทานอภัยแก่การทรยศของข้าพระองค์
และนำเอาบาปของข้าพระองค์ไปเสีย
เพราะบัดนี้ข้าพระองค์จะนอนลงในผงคลีดิน
พระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์แต่ข้าพระองค์จะไม่อยู่แล้ว>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
โยบ 7: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
โยบ 7
7
โยบพูดทักท้วงพระเจ้า
1<<มนุษย์ไม่มีการเข้าประจำการบนแผ่นดินโลกหรือ
และชีวิตของเขาไม่เหมือนของลูกจ้างดอกหรือ
2เหมือนอย่างทาสที่คิดถึงเวลาเย็น
และเหมือนอย่างลูกจ้างผู้มองหาค่าจ้าง
3เช่นเดียวกัน ข้าต้องได้รับส่วนความอนิจจังเป็นเดือนๆ
และเขาแบ่งคืนแห่งความน่าสังเวชแก่ข้า
4เมื่อข้านอนลง ข้าว่า <เมื่อไรหนอข้าจะลุกขึ้น>
แต่กลางคืนก็ยาว
และข้าก็พลิกไปพลิกมาจนรุ่งเช้า
5เนื้อของข้าห่มหนอนและฝุ่น
หนังของข้าแข็งขึ้น แล้วก็แยะออกใหม่
6วันคืนของข้าเร็วกว่ากระสวยของช่างทอ
และสิ้นสุดลงด้วยไร้ความหวัง
7<<ขอทรงจำไว้ว่า ชีวิตของข้าพระองค์เป็นแต่ลมหายใจ
ตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย
8ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์จะไม่ได้ดูข้าพระองค์อีกต่อไป
ฝ่ายพระเนตรของพระองค์มองหาข้าพระองค์ ข้าพระองค์ก็ไปเสียแล้ว
9เมฆจางและหายไปฉันใด
บุคคลที่ลงไปยังแดนคนตายก็มิได้กลับมาฉันนั้น
10เขาไม่กลับไปเรือนของเขาอีก
หรือที่อยู่ของเขาก็ไม่รู้จักเขาอีกเลย
11<<เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงไม่ยับยั้งปากของข้าพระองค์
ข้าพระองค์จะพูดด้วยความแสนระทมแห่งจิตใจของข้าพระองค์
ข้าพระองค์จะบ่นด้วยความขมขื่นแห่งจิตใจของข้าพระองค์
12ข้าพระองค์เป็นทะเล หรือเป็นมังกรหรือ
พระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์
13เมื่อข้าพระองค์พูดว่า <เตียงของข้าจะเล้าโลมข้า
ที่นอนของข้าจะบรรเทาการร้องทุกข์ของข้า>
14แล้วพระองค์ก็ทำให้ข้าพระองค์กลัวด้วยความฝัน
และทำให้ข้าพระองค์หวาดเสียวด้วยนิมิต
15จิตใจข้าพระองค์จึงเลือกที่จะอึดอัดตาย
ยิ่งกว่าเหลือแต่กระดูกอย่างนี้
16ข้าพระองค์เบื่อชีวิต ข้าพระองค์จะไม่อยู่ค้ำฟ้า
ปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพังเถิดเพราะวันคืนของ ข้าพระองค์เป็นแต่เพียงลมหายใจ
17มนุษย์เป็นอะไร พระองค์จึงทรงถือว่าเขาสำคัญนัก
และที่พระองค์ใส่พระทัยเขา#สดด. 8:4; 144:3
18ทรงเยี่ยมเขาทุกเช้า
ทรงลองดูเขาทุกขณะ
19อีกนานเท่าใดพระองค์จึงจะไม่ทรงมองข้าพระองค์
หรือปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพัง จนข้าพระองค์จะกลืนน้ำลายของตนได้
20ข้าแต่พระองค์ผู้เฝ้ามนุษย์ ถ้าข้าพระองค์ทำบาป ข้าพระองค์ทำอะไรแก่พระองค์เล่า
ทำไมพระองค์จึงทรงทำให้ข้าพระองค์เป็น เป้าหมายของพระองค์
ทำไมข้าพระองค์จึงเป็นภาระของพระองค์
21ทำไมพระองค์ไม่ทรงประทานอภัยแก่การทรยศของข้าพระองค์
และนำเอาบาปของข้าพระองค์ไปเสีย
เพราะบัดนี้ข้าพระองค์จะนอนลงในผงคลีดิน
พระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์แต่ข้าพระองค์จะไม่อยู่แล้ว>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้