สดุดี 74
74
คำอ้อนวอนพระเจ้า เพื่อให้ต่อสู้ศัตรูแห่งชนชาติของพระองค์
มัสคิลบทหนึ่งของอาสาฟ
1ข้าแต่พระเจ้า ไฉนพระองค์ทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ทั้งหลายทิ้งเสียเป็นนิตย์
ไฉนความกริ้วของพระองค์จะกรุ่นขึ้นต่อแกะแห่งทุ่งหญ้า ของพระองค์
2ขอทรงระลึกถึงชุมนุมชนของพระองค์ ซึ่งพระองค์ทรงชุบเลี้ยงมาแต่ดึกดำบรรพ์
ซึ่งพระองค์ทรงไถ่ไว้ให้เป็นเผ่าแห่งมรดกของพระองค์
ขอทรงระลึกถึงภูเขาศิโยน ซึ่งพระองค์ทรงเคยประทับนั้น
3ขอทรงนำย่างพระบาทของพระองค์ ไปยังที่ปรักหักพังเป็นนิตย์
ศัตรูได้ทำลายทุกสิ่งในสถานนมัสการ
4พวกคู่อริของพระองค์คำรามอยู่กลางสถานประชุม ของพระองค์
เขาตั้งหมายสำคัญของเขาเองไว้เป็นหมายสำคัญ
5ดูเขาเป็นเหมือนคนยกขวานขึ้น
เหนือพุ่มต้นไม้
6แล้วบรรดาไม้ที่แกะสลักทั้งสิ้น
เขาก็พังลงมาเสียด้วยขวานและค้อน
7เขาเอาไฟเผาสถานนมัสการของพระองค์
เขาทำลายความศักดิ์สิทธิ์แห่งสถานที่พระนาม ของพระองค์ประทับนั้นถึงดิน
8เขารำพึงในใจว่า <<เราจะเอาชนะเขาทั้งหลายให้สิ้นเชิง>>
เขาเผาบรรดาสถานประชุมของพระเจ้าที่ในแผ่นดินหมด
9พวกเราไม่เห็นหมายสำคัญทั้งหลายของเรา
ไม่มีผู้เผยพระวจนะอีกแล้ว
ในพวกเรา ไม่มีใครทราบว่านานเท่าใด
10ข้าแต่พระเจ้า คู่อริจะเย้ยอยู่นานเท่าใด
ศัตรูจะกล่าวหยาบช้าต่อพระนามของพระองค์เป็นนิตย์หรือ
11ไฉนพระองค์จึงหดพระหัตถ์ของพระองค์เสีย คือพระหัตถ์ขวาของพระองค์
ขอทรงเหยียดพระหัตถ์จาก พระทรวงของพระองค์ทำลายเขาเสีย
12ถึงกระนั้น พระเจ้า กษัตริย์ของข้าพระองค์ ทรงอยู่แต่ดึกดำบรรพ์
ทรงประกอบกิจความรอดท่ามกลางแผ่นดินโลก
13พระองค์ทรงแยกทะเลด้วยฤทธานุภาพ ของพระองค์#อพย. 14:21
พระองค์ทรงหักหัวมังกรบนน้ำ
14พระองค์ทรงขยี้หัวทั้งหลายของเลวีอาธาน#สัตว์ทะเล ขนาดมหึมา#โยบ 41:1; สดด. 104:26; อสย. 27:1
พระองค์ประทานมันให้เป็นอาหารของ สรรพสัตว์แห่งถิ่นทุรกันดาร
15พระองค์ทรงแยกเปิดน้ำพุและลำธาร
พระองค์ทรงให้แม่น้ำที่ไหลอยู่เสมอแห้งไป
16วันเป็นของพระองค์ คืนเป็นของพระองค์
พระองค์ทรงสถาปนาดวงสว่างและดวงอาทิตย์
17พระองค์ทรงจัดเขตทั้งสิ้นของแผ่นดินโลก
พระองค์ทรงสร้างฤดูร้อนและฤดูหนาว
18ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระลึกข้อนี้ว่า ศัตรูเยาะเย้ยอย่างไร
และชนชาติโง่ได้กล่าวหยาบช้าต่อพระนามของพระองค์อย่างไร
19ขออย่าทรงมอบวิญญาณนกเขาของพระองค์แก่สัตว์ป่า
ขออย่าทรงลืมชีวิตคนยากจนของพระองค์เป็นนิตย์
20ขอสนพระทัยในพันธสัญญาของพระองค์
เพราะสถานที่มืดของแผ่นดินเต็มไปด้วยที่อยู่ ของความทารุณ
21ขออย่าให้ผู้ที่ถูกเหยียบย่ำได้อาย
ขอให้คนจนและคนขัดสนสรรเสริญพระนามของพระองค์
22ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงลุกขึ้น สู้คดีของพระองค์
ขอทรงระลึกว่าคนโง่เย้ยพระองค์อยู่วันยังค่ำ
23ขออย่าทรงลืมเสียงของคู่อริของพระองค์
เสียงอึงคะนึงของปฏิปักษ์ของพระองค์ ซึ่งขึ้นไปอยู่เนืองนิตย์
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สดุดี 74: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้
สดุดี 74
74
คำอ้อนวอนพระเจ้า เพื่อให้ต่อสู้ศัตรูแห่งชนชาติของพระองค์
มัสคิลบทหนึ่งของอาสาฟ
1ข้าแต่พระเจ้า ไฉนพระองค์ทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ทั้งหลายทิ้งเสียเป็นนิตย์
ไฉนความกริ้วของพระองค์จะกรุ่นขึ้นต่อแกะแห่งทุ่งหญ้า ของพระองค์
2ขอทรงระลึกถึงชุมนุมชนของพระองค์ ซึ่งพระองค์ทรงชุบเลี้ยงมาแต่ดึกดำบรรพ์
ซึ่งพระองค์ทรงไถ่ไว้ให้เป็นเผ่าแห่งมรดกของพระองค์
ขอทรงระลึกถึงภูเขาศิโยน ซึ่งพระองค์ทรงเคยประทับนั้น
3ขอทรงนำย่างพระบาทของพระองค์ ไปยังที่ปรักหักพังเป็นนิตย์
ศัตรูได้ทำลายทุกสิ่งในสถานนมัสการ
4พวกคู่อริของพระองค์คำรามอยู่กลางสถานประชุม ของพระองค์
เขาตั้งหมายสำคัญของเขาเองไว้เป็นหมายสำคัญ
5ดูเขาเป็นเหมือนคนยกขวานขึ้น
เหนือพุ่มต้นไม้
6แล้วบรรดาไม้ที่แกะสลักทั้งสิ้น
เขาก็พังลงมาเสียด้วยขวานและค้อน
7เขาเอาไฟเผาสถานนมัสการของพระองค์
เขาทำลายความศักดิ์สิทธิ์แห่งสถานที่พระนาม ของพระองค์ประทับนั้นถึงดิน
8เขารำพึงในใจว่า <<เราจะเอาชนะเขาทั้งหลายให้สิ้นเชิง>>
เขาเผาบรรดาสถานประชุมของพระเจ้าที่ในแผ่นดินหมด
9พวกเราไม่เห็นหมายสำคัญทั้งหลายของเรา
ไม่มีผู้เผยพระวจนะอีกแล้ว
ในพวกเรา ไม่มีใครทราบว่านานเท่าใด
10ข้าแต่พระเจ้า คู่อริจะเย้ยอยู่นานเท่าใด
ศัตรูจะกล่าวหยาบช้าต่อพระนามของพระองค์เป็นนิตย์หรือ
11ไฉนพระองค์จึงหดพระหัตถ์ของพระองค์เสีย คือพระหัตถ์ขวาของพระองค์
ขอทรงเหยียดพระหัตถ์จาก พระทรวงของพระองค์ทำลายเขาเสีย
12ถึงกระนั้น พระเจ้า กษัตริย์ของข้าพระองค์ ทรงอยู่แต่ดึกดำบรรพ์
ทรงประกอบกิจความรอดท่ามกลางแผ่นดินโลก
13พระองค์ทรงแยกทะเลด้วยฤทธานุภาพ ของพระองค์#อพย. 14:21
พระองค์ทรงหักหัวมังกรบนน้ำ
14พระองค์ทรงขยี้หัวทั้งหลายของเลวีอาธาน#สัตว์ทะเล ขนาดมหึมา#โยบ 41:1; สดด. 104:26; อสย. 27:1
พระองค์ประทานมันให้เป็นอาหารของ สรรพสัตว์แห่งถิ่นทุรกันดาร
15พระองค์ทรงแยกเปิดน้ำพุและลำธาร
พระองค์ทรงให้แม่น้ำที่ไหลอยู่เสมอแห้งไป
16วันเป็นของพระองค์ คืนเป็นของพระองค์
พระองค์ทรงสถาปนาดวงสว่างและดวงอาทิตย์
17พระองค์ทรงจัดเขตทั้งสิ้นของแผ่นดินโลก
พระองค์ทรงสร้างฤดูร้อนและฤดูหนาว
18ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงระลึกข้อนี้ว่า ศัตรูเยาะเย้ยอย่างไร
และชนชาติโง่ได้กล่าวหยาบช้าต่อพระนามของพระองค์อย่างไร
19ขออย่าทรงมอบวิญญาณนกเขาของพระองค์แก่สัตว์ป่า
ขออย่าทรงลืมชีวิตคนยากจนของพระองค์เป็นนิตย์
20ขอสนพระทัยในพันธสัญญาของพระองค์
เพราะสถานที่มืดของแผ่นดินเต็มไปด้วยที่อยู่ ของความทารุณ
21ขออย่าให้ผู้ที่ถูกเหยียบย่ำได้อาย
ขอให้คนจนและคนขัดสนสรรเสริญพระนามของพระองค์
22ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงลุกขึ้น สู้คดีของพระองค์
ขอทรงระลึกว่าคนโง่เย้ยพระองค์อยู่วันยังค่ำ
23ขออย่าทรงลืมเสียงของคู่อริของพระองค์
เสียงอึงคะนึงของปฏิปักษ์ของพระองค์ ซึ่งขึ้นไปอยู่เนืองนิตย์
ที่ได้เลือกล่าสุด:
:
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้